سخنرانی مریم رجوی ، فراخوان بین المللی برای آزادی زندانیان قیام
کنفرانس فراخوان بین المللی
قیام مردم ایران
فراخوان بینالمللی برای آزادی زندانیان قیام
کنفرانس با حضور مریم رجوی
شخصیتهای سیاسی و قانونگذاران از 9 کشور اروپایی
در کنفرانس «قیام ایران - فراخوان بینالمللی برای آزادی دستگیرشدگان» که با حضور رئیس جمهور برگزیده مقاومت برگزارشد، قانونگذاران و شخصیتهای سیاسی از ایتالیا، آلمان، انگلستان، فرانسه، لهستان، ایرلند، رومانی، سوئیس، کلمبیا، مالت و لیتوانی، ضمن ابراز همبستگی با قیام و مقاومت مردم ایران ، به اقدامات فوری بین المللی برای آزادی زندانیان قیام فراخوان دادند.
سخنرانان این جلسه عبارت بودند از:
لرد تونی کلارک عضو مجلس اعیان انگلستان، رئیس پیشین حزب کارگر
مارتین پاتسلت عضو کمیسیون حقوق بشر مجلس فدرال آلمان از حزب دموکرات-مسیحی
یوآنا موخا Joanna Mucha نماینده پارلمان لهستان، وزیر پیشین ورزش و توریسم
سناتور لوییجی کومپانیا عضو کمیسیون خارجی سنای ایتالیا
سناتور والریا کاردینالی عضو سنای ایتالیا
ماریانو رابینو عضو کمیسیون خارجی پارلمان ایتالیا
آنتونیو ماتارلی عضو کمیسیون اتحادیة اروپا در پارلمان ایتالیا
نیکولو چیراچی نمایندة پارلمان ایتالیا
سناتور جری هورکان نایب رئیس کمیتة بودجة سنای ایرلند
رومئو نیکوآرا نماینده ارشد پارلمان رومانی و رئیس گروه پارلمانی رومانی برای ایران دمکراتیک
دکتر اگیدیوس واریکیس، نایب رئیس کمیسیون خارجی پارلمان لیتوانی و گزارشگر ویژه حقوق بشر در مجمع پارلمانی شورای اروپا
اینگرید بتانکور کاندیدای پیشین ریاستجمهوری کلمبیا
برایان بینلی نمایندة پیشین پارلمان انگلستان
مایک هنکاک، معاون پیشین کمیته سیاسی مجمع پارلمانی شورای اروپا، ازانگلستان
راجر لاینز رئیس پیشین اتحادیه های اصناف کل انگلستان ( تی یو سی) متشکل از فدراسیون بیش از 50 اتحادیه سراسری و بیش از 6 میلیون تن از کارکنان در انگلستان و ولز
پائولو کازاکا نمایندة پیشین پارلمان اروپا از پرتغال
یاسک پروتاشیوویچ Jacek Protasiewicz نمایندة پارلمان و رئیس گروه پارلمانی لیبرالها در پارلمان لهستان، نایب رئیس پیشین پارلمان اروپا
ماریو گالئا، نماینده پارلمان مالت و از سخنگویان حزب اصلی اپوزیسیون
سرجو دلیا دبیر انجمن به قابیل دست نزنید
الیزابتا زامپاروتی عضو کمیتة منع شکنجة شورای اروپا
و آنتونیو استانگو رئیس فدراسیون حقوق بشر ایتالیا
سخنرانی مریم رجوی در اجلاسی با شرکت پارلمانترهای اروپایی: فراخوان بینالملی برای آزادی زندانیان قیام
روز جمعه، ۲۰بهمن ۹۶، مریم رجوی در اجلاسی با شرکت شماری از نمایندگان پارلمانهای اروپایی. برگزار شد، سخنرانی کرد.
در این اجلاس که با عنوان « فراخوان بینالملی برای آزادی زندانیان قیام» برگزارشد، نمایندگانی از پارلمانهای انگلستان، ایرلند، ایتالیا، مالت، لیتوانی، سوییس، رومانی و لهستان شرکت داشتند و سخنرانی کردند.
مریم رجوی در سخنانش خطاب به نمایندگان و شخصیتهای شرکتکننده گفت:
نمایندگان محترم،
حضار گرامی،
به خانه مقاومت ایران خوش آمدید. از دیدار شما در اینجا و فرصت بحث و گفتگو در مورد شرایط متحول ایران بسیار خوشوقتم. شرایط در ایران، بسیار متحول است و مایلم امروز به ۴موضوع بپردازم. بعد خوشحال میشوم که نظرات شما را بشنوم.
این ۴ موضوع عبارتند از:
قیام یک نقطه عطف در تحولات ایران،
ارزیابی وضعیت رژیم برای مقابله با قیام،
نقش مقاومت در تحولات ایران و تضمین ثبات و صلح و امنیت
و بالاخره سیاست صحیح اروپا در قبال ایران.
ما میگوییم قیام یک نقطه عطف است، یعنی دیگر وضعیت به گذشته بر نمیگردد. آنچه از هفت دیماه، در ایران اتفاق افتاد، فراتر از تظاهرات اعتراضی مردم علیه مشکلات اقتصادی، یک جنبش سراسری علیه تمامیت رژیم آخوندی بود. این قیام از چند ویژگی برخوردار بود:
اولین ویژگی، گستردگی و سرعت بالای گسترش تظاهرات بود. بهطوری که در عرض چند روز به ۱۴۲ شهر کشیده شد.
دوم: مبنای این اعتراضات، شکست کامل رژیم آخوندی از حل ابتداییترین مسائل جامعه بود از جمله: معضل بیکاری، گرانی و همزمان سرکوب اجتماعی و سیاسی. واقعیت این است که: فساد مالی، سیاسی و قضایی سراپای رژیم را فرا گرفته است. سیاست مداخله جویانه رژیم در منطقه به بن بست رسیده و منابع رژیم را بشدت تحلیل برده، و بازتابهای منفی داخلی آن بارز شده است.
نکته مهم اینکه این علل بنیادین نه تنها همچنان بهقوت خود باقیست، بلکه شدیدتر هم شده و رژیم قدرت حل آن را ندارد.
تنها با تغییرات جدی سیاسی میتوان به مقابله با این بحرانها پرداخت. چیزی که این رژیم، به هیچوجه قادر به انجام آن نیست.
سوم: هسته مرکزی تشکیلدهنده اعتراضات، زنان و هم چنین اقشاری هستند که رژیم مدعی بود، و در غرب هم تصور میشد، که پایگاه اجتماعی رژیم را تشکیل میدهند. یعنی همان طبقات محروم جامعه که از ستم رژیم بهجان آمدهاند. هم محرومان و هم زنان، تحت چنان سرکوب و ستم و تبعیضی هستند که چیزی برای از دست دادن ندارند و آماده پرداخت بها و مقابله با رژیم هستند.
فیلمهایی که از تظاهرات پخش شده، نشان میدهد که در بسیاری از صحنهها زنان جلودار قیاماند.
همچنین، هفته گذشته، معاون فرمانده سپاه پاسداران تصریح کرد که زنان بهویژه زنان مجاهد در بسیاری از شهرها قیام را رهبری میکردند.
واقعیت این است که زنان در ۳۹سال حکومت آخوندها، هدف بیشترین فشارها بوده و هستند. حجاب اجباری و سرکوب و تحقیر به بهانه حجاب، از مهمترین دستاویزهای رژیم برای اعمال خفقان در جامعه است. در حالی سازمان مجاهدین از روز اول تاکید کرده؛ دین اجباری و اجبارات دینی و حجاب اجباری در تعارض آشکار، با تعالیم اسلام اصیل است.
نظرسنجیهای حکومتی در سالهای گذشته که در روزهای اخیر فاش شده، نشان میدهد که اکثریت عظیم زنان ایران، با حجاب اجباری مخالفند. این، مبین خشم و نفرت زنان از رژیم آخوندی است. در واقع زنان، یک نیروی انفجاری و یک پتانسیل قدرتمند برای قیام و سرنگونی این رژیم هستند.
چهارم این که در این قیام، شعارهای معترضان، تمامیت رژیم را هدف قرار میداد. «مرگ بر خامنهای» و «مرگ بر روحانی» و این که «اصلاحطلب، اصولگرا، دیگه تمومه ماجرا».
پنجمین ویژگی مهم این اعتراضات، عنصر سازمانیافتگی آن است. گسترش تظاهرات به ۱۴۲ شهر با شعارهای یکسان و مشابه یک امر اتفاقی نبود و نمیتوانست باشد. شعارهای مردم، همان خواستهایی بودکه از سالها قبل، مقاومت ایران برای آن مبارزه میکند. خامنهای ولیفقیه رژیم، رسما گفت که مجاهدین این اعتراضات را سازمان دادهاند و از چند ماه قبل طراحی کرده بودند.
روحانی به رئیس جمهور فرانسه زنگ زد و گفت مجاهدین پشت اتفاقات اخیر در ایران هستند
و خواستار محدود کردن فعالیتهای مقاومت شد. معاون فرمانده سپاه نیز گفته بود که سرحلقه اغتشاشات مجاهدین بودهاند.
حضار محترم،
ما معتقدیم که قیام با هر افت و خیزی، ادامه خواهد یافت. البته رژیم همانطور که تاکنون عمل کرده، ماکزیمم تلاشش را خواهد کرد که اعتراضات را سرکوب کند. تا کنون ۵۰ نفر کشته شدهاند که دست کم ۱۲ تن از آنان، زیر شکنجه به شهادت رسیدهاند و بیش از ۸۰۰۰ نفر دستگیر شدهاند. چند روز قبل، یک نماینده مجلس رژیم بهنقل از رئیس زندانها، ثبت دستگیری ۴۹۷۲ نفر را تایید کرد. تایید این امر توسط رژیم نشان میدهد که رقم واقعی بسیار بیش از ۸۰۰۰ نفر است.
با این وجود، این رژیم قدرت توقف اعتراضات را ندارد. البته اعتراضات فرازو نشیب خواهد داشت
ولی متوقف نخواهد شد. همانطور که مشاهده کردید بعد از دو هفته نسبتا آرام، مجددا در روزهای ۱۱ و ۱۲ بهمن، شهرهای مختلف ایران شاهد اعتراضاتی با همان شعارهای نفی تمامیت رژیم بود.
در همین حال حرکتهای اعتراضی کارگران، زحمتکشان و غارتشدگان همه روزه به چشم میخورد.
دوستان عزیز،
رژیم ایران در موقعیت بسیار ضعیفتری از همیشه قرار دارد. حتی در درون سپاه پاسداران و شبهنظامیان بسیج که رژیم برای بقا به آنها اتکا دارد، نشانههای نگرانی و وحشت مشاهده میشود.
در جریان قیام عدهیی از اعضای بسیج، با سوزاندن کارتهای عضویت خود در بسیج، به معترضین پیوستند.
برخی از افرادی که در جریان اعتراضات، توسط نیروهای رژیم کشته شدند، از خانوادههای بسیجیها بودند. حتی توان رژیم برای اعزام نفراتش از سپاه به سوریه، بهشدت کاهش یافته
و بههمین دلیل اساسا متکی به نیروهای مزدور غیر ایرانی است.
در یک کلام، عواملی که منجر به قیام شد، همچنان به قوت خود باقیست و تشدید هم شده است.
دیوار ترس تَرک برداشته است، و هیچ چیز از جمله دستگیری و کشتار و شکنجه نمیتواند مانع پیشروی قیام و سرنگونی رژیم شود. رژیم آخوندی محکوم به سرنگونی است و مقاومت ایران، تضمین یک ایران آزاد و ثبات و آرامش در منطقه است.
من به اعتراف سران رژیم درباره نقش مجاهدین در قیام اشاره کردم، اما نقش مقاومت بسیار عمیقتر است. واقعیت این است که در ایران، یک آلترناتیو دمکراتیک با پایگاه مردمی، و با توانمندی ایجاد تغییر و طرحها و ساختارهای مشخص برای ایران آینده، وجود دارد و بههمین دلیل رژیم از آن بهشدت وحشت دارد.
رژیم و لابیهای آن تلاش میکنند مردم و جامعه بینالمللی را از تکرار سناریوی سوریه و به راه افتادن جنگ داخلی در ایران بترسانند تا بدینوسیله به بقای رژیم کمک کنند. ولی واقعیت این است که وجود همین آلترناتیو قدرتمند و ریشهدار، تضمینکننده یک ایران متحد و یکپارچه است.
رژیم آخوندی و لابیهایش، با دجالگری این حقیقت را پنهان میکنند که عامل اصلی بحران و کشتار در سوریه رژیم آخوندی است و با بالا گرفتن قیام در ایران و سرنگونی آخوندها، نه تنها ایران مانند سوریه نمیشود، بلکه بحران در سوریه و عراق و دیگر کشورهای منطقه
جای خود را به صلح و آرامش و دمکراسی میدهد. ما خواهان یک ایران آزاد و دمکراتیک، جدایی دین از دولت، حقوق برابر برای همه ملیتها و حق خودمختاری برای آنان در چارچوب تمامیت ارضی ایران، برابری جنسیتی و لغو حجاب اجباری و همه قوانین قرون وسطایی علیه زنان هستیم.
و بالاخره سوال این است که سیاست درست برای اروپا چیست؟
من روز ۲۴ ژانویه در شورای اروپا در استراسبورگ، شورای اروپا و اتحادیه اروپا و کشورهای عضو را به اتخاذ تدابیر مؤثر و تصمیمات لازمالاجرا به منظور وادار کردن فاشیسم دینی حاکم به آزادی زندانیان قیام، آزادی بیان و اجتماعات و پایان دادن به سرکوب زنان و لغو حجاب اجباری فراخواندم.
هرگونه رابطه با این رژیم باید به توقف اعدام و سرکوب منوط شود. از مراودات اقتصادی با رژیم ایران، تنها ولایت فقیه و سپاه پاسداران سود میبرند که آن را صرف سرکوب بیشتر مردم و
جنگافروزی در منطقه میکنند.
بیثبات سازی منطقه، مطابق تجربه سالهای اخیر، اروپا را هم با حملات تروریستی تحت فشار میگذارد.
حرف ما این است که ۳۹سال خونریزی و جنایت، تبعیض و سرکوب علیه زنان و خفقان و سانسور کافی است. اروپا باید به سکوت و بیعملی خود پایان دهد و صف خود را از رژیم آخوندها جدا کند.
این رژیم، آیندهیی ندارد و مماشات با آن، بهای رسیدن به آزادی را برای مردم ایران سنگینتر
و جنگ و بحران در منطقه را طولانیتر میکند. البته نمیتواند مانع سرنگونی رژیم بهدست مردم شود؛ همانگونه که حمایت همهجانبه آمریکا و کشورهای غربی تا آخرین ماههای حکومت شاه، نتوانست از سرنگونی آن جلوگیری کند.
از همه شما متشکرم.
لرد تونی کلارک – عضو مجلس اعیان انگلستان
خانم رجوی، همکاران محترم از کشورهای مختلف، دوستان عزیز، مجددا از حضور در اقامتگاه شما عزیزان خوشوقتم. از شما بخاطر این دعوت تشکر میکنم. من حامل سلامهای گروه دوستی فراحزبی امان از پارلمان هستم. که همانطور که مطلع هستید متشکل از اعضای کلیه احزاب است ، و همگی آنها بهترین آرزوهایشان را تقدیم تان می کنند.
در این لحظات اذهان همه ما باید معطوف به آن دسته از مردم محرومی باشد که مجبور به تحمل خشونت و تحقیر و حبس و مرگ در دست آخوندها بوده اند. اذهان ما معطوف به همه آنها و خانواده هایشان است و من مطمئن هستم که از جانب همه صحبت میکنم وقتی که میگویم به شجاعت آنها درود میفرستیم، و برای آنها در مبارزه مستمرشان برای تحقق آزادی برای مردمشان بهترین آرزوها را داریم
امروز ما اینجا هستیم تا حمایت خودمان را از آّنها اعلام کنیم . و خودمان را مجددا متعهد کنیم به گسترش اطلاعات در مورد آنچه که در درون جامعه تقریبا بسته ایران میگذرد
بیش از 30 سال است که این افتخار را داشته ام تا از جنبش مقاومت حمایت کنم. و در طول این سه دهه گذشته ، همچنین این افتخار را داشتهام که با همکارانی کار کنم که برخی را امروز اینجا میبینم و دیدار بادوستان قدیمی ودوستان جدیدی که ملاقاتشان میکنم. همه با یک تعهد مشابه , تلاش برای رسیدن به حقوق بشر و پیشرفت و دموکراسی در ایران. ما در طول سال ها از طریق شورای ملی مقاومت تلاش کردیم برای برجسته کردن جنایات رژیم، و ما بدنبال این بودیم که مسئولین جنایات و جنایات بسیاری که طی این دوران مرتکب شده اند حساب پس بدهند. جنایات متعدد بر علیه افراد شجاع.
سالها فعالیتی که بسیاری در آن درگیر بوده اند، معتقد هستم که در حال حاضر در اعتراضات سراسری که مردم مناطق مختلف ایران در گیر آن بوده اند و ما آنرا مشاهده کردیم، منعکس شده است میلیون ها ایرانی از طریق شعارهایشان میگویند که خواهان تغییر واقعی هستند ، تغییر به یک ایران دمکراتیک و آزاد.
امروز شعارهای عمومی که ما در خیابانهای ایران شاهد آنها بودیم، خواهان پایان رژیم دیکتاتوری مذهبی در تمامیت آن هستند و هر گونه ایده مبنی بر وجود رفرمیست (در داخل رژیم ) را رد میکنند و روشن ساخته اند که مردم ایران خواهان تغییر واقعی دموکراتیک هستند.
خانم رجوی، این همان چیزی است که شما سالیان برای آن فراخوان داده اید وخواستار آن بوده اید،و بطور مداوم برای ثبات در منطقه و برای تغییر دموکراتیک فراخوان داده اید.
ما خوش شانس هستیم که در پارلمان انگلستان روی این موضوع براساس نظرگاههای حزبی با یکدیگر اختلاف نداریم. ما همکارانی در مجلس عوام و مجلس اعیان داریم که از شما و جنبش مقاومت شما حمایت میکنند. این حمایت فراحزبی است چرا که برنامه شما برای آینده ایران بطور واقعی دموکراتیک است.،برنامه ۱۰ ماده ای دمکراتیک که شما در مورد آن بسیار شیوا در بسیاری نقاط اروپا در مورد آن صحبت کرده اید.
چند محور آن به قرار زیر می باشند: لغو حکم اعدام، حکومت قانون، قضاییه مستقل، برابری جنسیتی
این برنامه مدرن و دمکراتیک برای ایران آینده است. و نشان میدهد که مردم ایران و قیامی که شاهد آن بوده ایم، شروع به محصول دادن کرده است، همانگونه که جهان بطور فزاینده ای شاهد عملکردهای این افراد خبیث در کشور و در حاکمیت می باشد.
خانم رجوی، جنبش شما الهام بخش تظاهر کنندگان است. این نه تنها الهام بخش مردم شما، بلکه الهام بخش مردم جهان است. شما از طریق سازمانتان، رهبر رژیم و مقامات ارشد حکومت مذهبی حاکم را که به قدرت جنبش شما و به نقش شما در سازماندهی اعتراضات سراسری اذعان میکنند به ترس می اندازید.
این خود یک تغییر است. برای سالیان، قبل از اینکه ما رسانه های اجتماعی را داشتیم و قبل از اینکه تلفنهایی که عکس میگیرند را داشته باشیم، آنها تکذیب میکردند که اصلا کسی در ایران، دست به اقدامی علیه رژیم زده است. به افرادی مثل من، دردسر درست کن اطلاق میشد، افرادی که هیچ سند و مدرکی نداشتند که نشان دهند مردم ایران به اندازه کافی از دست این رژیم عذاب کشیده اند. شما به خطرات مماشات اشاره کردید.
خانم رجوی سیاست اروپا و انگلستان مبنی بر استمالت رژیم متاسفانه آنها را در سمت اشتباه تاریخ قرار داده است. این باید تغییر کند و خواهد کرد، زیرا ما بیشتر از این نمیتوانیم نسبت به آمال دموکراتیک مردم ایران چشم پوشی کنیم.
خشونت در خیابانها فقط از جانب حکومت مذهبی مستاصل با این امید که خواست میلیونها ایرانی که خواهان آینده بهتر هستند را سرکوب کند، صورت میگیرد. انگلستان، اتحادیه اروپا و سازمان ملل که معلوم نیست چه کار میکند، برای سالیان متمادی که من درگیر این موضوع بوده ام کار زیادی انجام نداده اند.. تنها کار آنها تصویت قطعنامه بوده و نه یک کار مادی که مقامات رژیم را مورد حسابرسی قرار دهد.
اکنون ما باید صدای خود را رساتر کنیم و با قدرت، خواستار تغییر گردیم. به همین دلیل من از دولت خودم، سایر اعضای اتحادیه اروپا و همچنین سایر کشورهای اروپایی میخواهم که به ما در برسمیت شناختن شورای ملی مقاومت، سازمان مجاهدین خلق ایران و برنامه ده ماده ای خانم رجوی برای ایران آینده بعنوان یک آلترناتیو قابل اعتماد برای رژیم مذهبی حاکم بپیوندند. ما خواهان آزادی افرادی هستیم که صرفا بدلیل اعتراض و شرکت در تظاهرات زندانی شده اند.
ما خواهان آزادی افراد دستگیر شده در اعتراضات و همینطور آزادی زندانیان سیاسی که صرفا بواسطه مخالفت با رهبر و سیستم قرون وسطایی حکومت مطلقه آخوندی دستگیر شده اند. هستیم. ادامه اعتراضات ضد رژیم نشان میدهد که شرایط به گذشته بازنخواهد گشت. خواست مردم ایران برای تغییر رژیم شدت یافته است. این بدین معنی است که بمانند بسیاری از دیکتاتوریهای قبل از آن، این حکومت مذهبی، محکوم به سقوط توسط مردم است. انگلستان و اتحادیه اروپا می بایست در کنار مردم شجاع ایران و جنبش مشروع اپوزیسیون بایستند، با شورای ملی مقاومت و نه با سرکوبگران.
همکاران و دوستانم،
صحبتهایم را با یک نکته شخصی به پایان میبرم. خانم رجوی، در طی این سالیان طولانی من بمانند بسیاری دیگر افراد از رهبری مصمم و افتخار آفرین شما الهام گرفته ام. از الهام بخشی شما سپاسگزارم. همانگونه که همکار فقید و دوستم لرد کوربت همیشه در جلساتی مانند این میگفت: ایران روزی آزاد خواهد شد.
متشکرم
اینگرید بتانکور
با تشکر بسیار از خانم رجوی برای دعوت امروز از ما تا با شما و مردم ایران موضوعی را بازتاب کنیم که دراماتیک است ولی به ما امید میدهد. ما سالهای بسیاری در انتظار این لحظه بودهایم. هنگامی که به تصاویر نگاه میکردم، به فیلم قیام، به ذهن آوردم که ما وظیفهیی داریم، اگر در دولتمان کار میکنیم یا در پارلمانمان کار میکنیم، وقتی تصمیم میگیریم که بخشی از مردم جهان باشیم که باید در مورد آنچه در جهان اتفاق میافتد واکنش نشان بدهیم، وظیفة ما این است که نشانههای زمان را بخوانیم. شروع این اعتراضات بهظاهر طرح یک خواسته بود. یا اعتراض به تورم یا مشکل اقتصادی. ولی به یک قیام سراسری برای سرنگونی رژیم گسترش یافت. این نشانهیی از زمان است که ما باید بخوانیم، این یک حادثة منفرد یا غیر سازمانیافته یا خودجوش در ایران نیست. شگفتیآور این است که بهرغم این بساط سکوت که رژیم در اطراف ایران بهراه انداخته، ما میتوانیم تصاویر را ببینیم و تمام دنیا شاهد آن هستند که در ایران چه اتفاقی میافتد و همانطور که خانم رجوی میگفت و بهنظرم این یک موضوع حیاتی است، پس از آنچه که اتفاق افتاد، مسائل در ایران هرگز مثل قبل نخواهد بود و این پیامدهای بسیاری دارد. پیامدهایی که همچنین ما را وا میدارد که نحوة نگاهمان به ایران را تغییر بدهیم و بهعنوان شهروندان این جهان و بهعنوان افرادی که در کشورهایمان، در دولتهایمان و در حوزههای انتخاباتیمان مؤثر هستیم، خواستههایمان را تغییر بدهیم. البته این موضوع با فقر، گرسنگی، بدبختی، تنگدستی و بیکاری ارتباط دارد اگر این اعتراضات علیه بیکاری و فقر است، در عین حال اعتراض علیه فساد و علیه جرائم حکومتی هم هست. بنابراین اعتراض نه تنها برای توقف تورم و یا برای سیاست اقتصادی بهتر، بلکه خواستار تغییر اساسی رژیم است و آنچه برای من واقعاً قابل توجه است، چرا که من سالهای بسیاری با خانم رجوی بودهام، این است که بشنوم مردم ایران بسیار دور از جایی که ما هستیم، همان شعارهایی را سر میدهند که من از سالهای متمادی از خانم رجوی، اینجا در فرانسه شنیدم. آنها خواهان دموکراسی هستند، آنها نمیخواهند انتخابات دیگری داشته باشند که قلابی باشد و فقط کاندیداهای رژیم بتوانند خود را معرفی کنند و فقط بشود بین فاسدترین و نه چندان فاسد یکی را انتخاب کرد، یا بین قاتل دههزار نفر و قاتل هشت هزار نفر. آنها میخواهند افرادی جدید در رهبری کشورشان باشند و این همان چیزی است که ما دربارة آن سالهای بسیار در اینجا بحث کردهایم. بنابراین تنها چیزی که من میخواستم امروز به آن اشاره کنم این است که ما باید در خواستههایمان و فشارهایی که بر دولتهایمان میآوریم، قدم بیشتری به جلو برداریم. این کافی نیست که از دولت کشورهایمان بشنویم که از معترضان حمایت میکنند و اینکه آنها هم با مردم قیامکننده در ایران احساس همدردی میکنند، در حالیکه هنوز هم از توافق اتمی حمایت میکنند. این غیر قابل قبول است؛ چرا که این ریاکاری است، نمیتوان گفت که شما، هم با مردم ایران هستید و هم از یک توافق اتمی حمایت میکنید که به دیکتاتورهایی که این مردم را در خیابان میکشند، اکسیژن میدهید. اگر ما میخواهیم منسجم باشیم، باید سیاستی داشته باشیم که به سمت همان نقطهیی که باید ، نشانه برود. ما نمیتوانیم سیاست مماشات را در پیش بگیریم، وقتی مردم ایران به ما میگویند که آنها دیگر نمیخواهند سیاست مماشات با این رژیم در پیش گرفته شود. بلکه آنها خواهان حمایت همة ما برای تغییر، برای همان دموکراسی هستند که در آن حقوق مدنی داده میشود؛ جایی که مجازات اعدام لغو شود، جایی که زنستیزی از قانون اساسی حذف شود، جایی که یک نظام بین دین و دولت مرز قائل شود و این اتفاق نخواهد افتاد اگر فکر میکنیم که میتوانیم به روابط خوب با شیطان ادامه بدهیم. ما نمیتوانیم به این تفکر ادامه بدهیم که بهمنظور کسب درآمد برای شرکتهایمان خوب است با رژیمی معامله کنیم که تروریسم را به کشورهای ما صادر میکند. بحث بر سر سوریه نیست و یا بحث بر سر حزبالله نیست، بلکه در مورد تأمین مالی تروریسم در اینجا در اروپا و در سایر نقاط جهان است. بنابراین خواندن نشانههای زمان، فهم این فرصتی است که برای خلاصشدن از آن رژیم وجود دارد و برای بهرسمیتشناختن مشروعیت شورای ملی مقاومت ایران که پرزیدنت آن خانم رجوی است، این چیزی است که ما باید از کشورهایمان بهدست بیاوریم و معتقدم این مسئولیت و تکلیف ما برای روزهای آینده است. متشکرم.