اعتراف حکومتی: «سال 97، سال انتخاب بین سخت و سخت تر»
گزارش خبری شنبه ۱۱فروردین۹۷
وحشت از آینده و از سال جدید روی سرتا سر رژیم خیمه زده
و این وحشت رو در حرفها و مطالب تمام سردمداران و مهرهها و رسانههای رژیم
که با عبارات و کلمات متفاوت بیان میشه میتونیم ببینیم.
عباراتی مثل این که جامعه دیگه تحمل خودش رو از دست داده،
دیگه فرصتی نداریم، مردم اعتماد و امید خودشون رو از دست دادند.
اصلاح طلب و اصولگرا برای مردم مطرح نیست،
انسجام لازم برای انجام اصلاحات در سطوح حاکمیت
وجود نداره و سال آینده سال انتخاب بین سخت و سختتره! و... و ... غیره...
نگاهی میکنیم به برخی اظهارات و مطالب در همین زمینه:
فراگیر شدن قانونشکنی،
عدم تصمیمگیری و تصمیمسازی کارشناسی و وضعیت نامناسب نقد و انتقاد سیاسی
در جامعه ما هم مشکلاتی است که نباید
با توجه به رسیدن انقلاب ما به سن 40 سالگی، پا برجا و پایدار بمانند.
از همین الان هم کاملاً مشخص و هویدا است که سال 97 برای کشور ما
در طول چهار دهه گذشته سالی بسیار مهم و حیاتی خواهد بود.
فشارهای خارجی و داخلی بر ارکان مختلف کشور باید در این سال بهشکل صحیح خود
به کنترل ادارهکنندگان جامعه در بیایند و در مسیر حل و فصل صحیح قرار بگیرند.
چرا که جامعه ما بر اثر فشارهایی که خصوصاً در یک دهه اخیر
متحمل شده اندک اندک تاب تحمل خود را
از دست میدهد و اعتراضات دیماه هم نمودی از همین وضعیت است.
بهنظر نمیرسد که سیر تحولات و وقایع درونی و بیرونی دیگر فرصت چندانی برای ما بگذارد
که بخواهیم انرژی و وقت کشور را همچنان صرف اختلافات
و تنازعات سیاسی کنیم که هیچ تأثیری بر زندگی مردم و بهبود شرایط ندارند
ریشه اعتراضها،
اقتصادی نبوده و با حل مسائل اقتصادی هم اعتراضها را نباید پایانیافته تلقی کنیم.
این موضع که اصلاحطلبان در نقطهای مقابل نظام قرار بگیرند
که اصلاحطلبی نیست. وقتی میگوییم اصلاحطلب
؛ یعنی پذیرفتن ساختار و عیوب آن و تلاش برای رفع این عیوب.
اگر اصلاحطلبان بخواهند مقابل نظام قرار بگیرند، باید اسم خود را تغییر دهند
اصلاحطلبان یک روی سخنشان با حاکمیت است
مبنی بر اینکه اعتراض صورتگرفته چهبسا شبیه کوه یخی باشد
که بدنه اصلی هنوز زیر آب باشد
. این نارضایتی در سطح درخور توجهی از جامعه وجود دارد،
حتی آنها که مشکل اقتصادی ندارند.
اگر ریشهای با این موضوع برخورد نشود و راه برای اعتراضهای قانونی باز نشود،
در آینده ممکن است دچار مشکل جدیتری بشویم. این حرف اصلاحطلبان است
از نظر من، این رخداد مسئلهای جدی است
و اگر بهطور جدی به آن توجه و برای آن راهحل ارائه نشود، این نارضایتیها نگرانکننده است.
در دی ماه ١٣٩٦ شعارهایی با رویکرد معیشتی در تظاهرات خیابانی،
بهزودی به اهداف سیاسی و نفی تبعیض، فساد و رانتخواری انتقال یافت.
گسترش این ناآرامیها از سوی منابع خارجی مشتاقانه پیگیری شد
ولی بسیاری از مردم ایران،
ضمن اینکه بسیاری از شعارهای تظاهرکنندگان را تأیید میکردند، روش آنان را تأیید نکردند.
اکثر کسانی که در اعتراضات اخیر شرکت داشتهاند،
نماینده گروههایی از جامعه بودند که جزء پایگاه اجتماعی اصلاحات محسوب نمیشوند
گستردگی اعتراضات در سطح ٧٠ شهر،
حاکی از گستردگی نارضایتیها در سطح جامعه است.
فکر میکنم مسئولان مربوطه نیز به این حقیقت واقفاند.
اخبار جستهوگریختهای که از گزارش مراجع و نهادهای امنیتی و انتظامی به نهادها
و مراکز مسئول به گوش میرسد،
بیانگر همین واقعیت است.
امیدوارم این درک مشترک به عزمی مشترک
برای تجدیدنظر اساسی در روندهای موجود و اقداماتی بنیادین در اصلاح امور بینجامد.
علی سرزعیم معاون وزارت تعاون رژیم ۶ فروردین
باید گفت این مشکلات و اعتراضات «درد زایمان دوران جدید» است.
اقتصاد ما صلابت قبل از تحریم را ندارد و مراودات بین المللی را به راحتی نمیتوان مانند گذشته برقرار کرد
مطالبات سیاسی مردم برآورده نشده است.
انتظار مردم این بود که با انتخابات تغییر جدی رخ دهد؛
برخی تمام همتشان این بوده القا کنند هر کس رای بیاورد تا حد محدودی میتواند تغییر ایجاد کند
و این ناامیدی ایجاد میکند. درنتیجه این ناامیدی
شما دنبال کانال غیر رسمی برای اعلام مواضع و اعتراض خود میرود.
من احساس میکنم سال ۹۷ سال سختی باشد.
آمریکا حداکثر فشار را ایجاد خواهد کرد.
انسجام لازم در سطوح حاکمیت برای انجام اصلاحات اقتصادی وجود ندارد
و این قضیه میتواند اصلاحات را عقب بیاندازد و فشار بر مردم خواهد بود.
اسدالله عسگراولادی از باند خامنه ای ۶ فروردین
درباره اوضاع اقتصادی کشور در سال 97 پیش بینی خوبی ندارم.
در حال حاضر صنایع کوچک و متوسط ما با شرایط خوبی روبرو نیستند
و بسیاری از آنها بدهی های سنگین دارند.
باید مراقب باشیم که نرخ ارز بیش از مقدار فعلی رشد نکند
وگرنه به یک معضل برای اقتصاد کشور تبدیل خواهد شد
.سروصداهای داخلی و متهم کردن یکدیگر باید کاهش یابد.
ادامه روند فعلی به نفع اقتصاد کشور نیست
و دولت باید به هر نحو ممکن از از تشنج های اجتماعی
بکاهد وگرنه تاثیر مخرب آن بر اقتصاد کشور را شاهد خواهیم بود.
اعتراف حکومتی: «سال 97، سال انتخاب بین سخت و سخت تر»
وحشت از آینده و از سال جدید روی سرتا سر رژیم خیمه زده
و این وحشت رو در حرفها و مطالب تمام سردمداران و مهرهها و رسانههای رژیم
که با عبارات و کلمات متفاوت بیان میشه میتونیم ببینیم.
عباراتی مثل این که جامعه دیگه تحمل خودش رو از دست داده،
دیگه فرصتی نداریم، مردم اعتماد و امید خودشون رو از دست دادند.
اصلاح طلب و اصولگرا برای مردم مطرح نیست،
انسجام لازم برای انجام اصلاحات در سطوح حاکمیت
وجود نداره و سال آینده سال انتخاب بین سخت و سختتره! و... و ... غیره...
نگاهی میکنیم به برخی اظهارات و مطالب در همین زمینه:
پزشکیان نایب رئیس اول مجلس ارتجاع ۶ فروردین
فراگیر شدن قانونشکنی،
عدم تصمیمگیری و تصمیمسازی کارشناسی و وضعیت نامناسب نقد و انتقاد سیاسی
در جامعه ما هم مشکلاتی است که نباید
با توجه به رسیدن انقلاب ما به سن 40 سالگی، پا برجا و پایدار بمانند.
از همین الان هم کاملاً مشخص و هویدا است که سال 97 برای کشور ما
در طول چهار دهه گذشته سالی بسیار مهم و حیاتی خواهد بود.
فشارهای خارجی و داخلی بر ارکان مختلف کشور باید در این سال بهشکل صحیح خود
به کنترل ادارهکنندگان جامعه در بیایند و در مسیر حل و فصل صحیح قرار بگیرند.
چرا که جامعه ما بر اثر فشارهایی که خصوصاً در یک دهه اخیر
متحمل شده اندک اندک تاب تحمل خود را
از دست میدهد و اعتراضات دیماه هم نمودی از همین وضعیت است.
بهنظر نمیرسد که سیر تحولات و وقایع درونی و بیرونی دیگر فرصت چندانی برای ما بگذارد
که بخواهیم انرژی و وقت کشور را همچنان صرف اختلافات
و تنازعات سیاسی کنیم که هیچ تأثیری بر زندگی مردم و بهبود شرایط ندارند
محسن میردامادی عضو سابق مجلس ارتجاع ۶ فروردین
ریشه اعتراضها،
اقتصادی نبوده و با حل مسائل اقتصادی هم اعتراضها را نباید پایانیافته تلقی کنیم.
این موضع که اصلاحطلبان در نقطهای مقابل نظام قرار بگیرند
که اصلاحطلبی نیست. وقتی میگوییم اصلاحطلب
؛ یعنی پذیرفتن ساختار و عیوب آن و تلاش برای رفع این عیوب.
اگر اصلاحطلبان بخواهند مقابل نظام قرار بگیرند، باید اسم خود را تغییر دهند
اصلاحطلبان یک روی سخنشان با حاکمیت است
مبنی بر اینکه اعتراض صورتگرفته چهبسا شبیه کوه یخی باشد
که بدنه اصلی هنوز زیر آب باشد
. این نارضایتی در سطح درخور توجهی از جامعه وجود دارد،
حتی آنها که مشکل اقتصادی ندارند.
اگر ریشهای با این موضوع برخورد نشود و راه برای اعتراضهای قانونی باز نشود،
در آینده ممکن است دچار مشکل جدیتری بشویم. این حرف اصلاحطلبان است
از نظر من، این رخداد مسئلهای جدی است
و اگر بهطور جدی به آن توجه و برای آن راهحل ارائه نشود، این نارضایتیها نگرانکننده است.
الهه کولایی عضو سابق مجلس ارتجاع ۶ فروردین
در دی ماه ١٣٩٦ شعارهایی با رویکرد معیشتی در تظاهرات خیابانی،
بهزودی به اهداف سیاسی و نفی تبعیض، فساد و رانتخواری انتقال یافت.
گسترش این ناآرامیها از سوی منابع خارجی مشتاقانه پیگیری شد
ولی بسیاری از مردم ایران،
ضمن اینکه بسیاری از شعارهای تظاهرکنندگان را تأیید میکردند، روش آنان را تأیید نکردند.
محسن آرمین عضو سابق مجلس ارتجاع ۶ فروردین
اکثر کسانی که در اعتراضات اخیر شرکت داشتهاند،
نماینده گروههایی از جامعه بودند که جزء پایگاه اجتماعی اصلاحات محسوب نمیشوند
گستردگی اعتراضات در سطح ٧٠ شهر،
حاکی از گستردگی نارضایتیها در سطح جامعه است.
فکر میکنم مسئولان مربوطه نیز به این حقیقت واقفاند.
اخبار جستهوگریختهای که از گزارش مراجع و نهادهای امنیتی و انتظامی به نهادها
و مراکز مسئول به گوش میرسد،
بیانگر همین واقعیت است.
امیدوارم این درک مشترک به عزمی مشترک
برای تجدیدنظر اساسی در روندهای موجود و اقداماتی بنیادین در اصلاح امور بینجامد.
علی سرزعیم معاون وزارت تعاون رژیم ۶ فروردین
سال ۹۷ سال انتخاب بین سخت و سختتر برای مردم ایران است
باید گفت این مشکلات و اعتراضات «درد زایمان دوران جدید» است.
اقتصاد ما صلابت قبل از تحریم را ندارد و مراودات بین المللی را به راحتی نمیتوان مانند گذشته برقرار کرد
مطالبات سیاسی مردم برآورده نشده است.
انتظار مردم این بود که با انتخابات تغییر جدی رخ دهد؛
برخی تمام همتشان این بوده القا کنند هر کس رای بیاورد تا حد محدودی میتواند تغییر ایجاد کند
و این ناامیدی ایجاد میکند. درنتیجه این ناامیدی
شما دنبال کانال غیر رسمی برای اعلام مواضع و اعتراض خود میرود.
من احساس میکنم سال ۹۷ سال سختی باشد.
آمریکا حداکثر فشار را ایجاد خواهد کرد.
انسجام لازم در سطوح حاکمیت برای انجام اصلاحات اقتصادی وجود ندارد
و این قضیه میتواند اصلاحات را عقب بیاندازد و فشار بر مردم خواهد بود.
اسدالله عسگراولادی از باند خامنه ای ۶ فروردین
درباره اوضاع اقتصادی کشور در سال 97 پیش بینی خوبی ندارم.
در حال حاضر صنایع کوچک و متوسط ما با شرایط خوبی روبرو نیستند
و بسیاری از آنها بدهی های سنگین دارند.
باید مراقب باشیم که نرخ ارز بیش از مقدار فعلی رشد نکند
وگرنه به یک معضل برای اقتصاد کشور تبدیل خواهد شد
.سروصداهای داخلی و متهم کردن یکدیگر باید کاهش یابد.
ادامه روند فعلی به نفع اقتصاد کشور نیست
و دولت باید به هر نحو ممکن از از تشنج های اجتماعی
بکاهد وگرنه تاثیر مخرب آن بر اقتصاد کشور را شاهد خواهیم بود.