بررسی شرایط امسال جامعه کارگری ایران در آستانه روز جهانی کارگر
بررسی شرایط امسال جامعه کارگری ایران در آستانه روز جهانی کارگر
روز جهانی کارگر در ایران
در چه شرایطی برگزار می شود؟
گفتگو با اسحاق علی‌نژاد
سئوال: آقای علی‌نژاد با تشکر از این که گفتگو با سایت مجاهد را پذیرفتید. امروز ۶اردیبهشت است و کمتر از یک هفته به روز کارگر باقی مانده است. از قیام دی ماه به این سو جامعه کارگری ایران یک التهاب و جوشش خاموشی ناپذیری را از خود نشان داده است و روشن است که حرکات اعتراضی کارگران ما در وضعیت نوینی قرار گرفته است. این وضعیت را چگونه ارزیابی می کنید؟
اسحاق علی نژاد: امسال روز جهانی کارگر در متن و در بحبوحه یک قیام بزرگ برگزار می شود که با شرکت همه اقشار محروم ایران از دیماه شروع شده و ادامه یافته است. قیامی که خاموشی ناپذیر است. این قیام یک نقطه عطف بود و تمامی جامعه از جمله کارگران ما از این نقطه عطف عبور کردند. به این مفهوم که رویارویی بین کارگران و رژیم آخوندی قبل از قیام دیماه تا بعد از آن اساسا متفاوت است. کارگران بعد از قیام دیماه در موضع تهاجم هستند و این رژیم است که در وضعیت تدافع قرار گرفته است. همچنین جبهه همبستگی کارگران با سایر اقشار ستمدیده مهینمان توفانی را رقم زده است که رژیم در برابر آن تاکنون فقط توانسته است به قول آن ضرب المثل کلاهش را بگیرد تا باد نبرد.
یکی دیگر از ویژگیهای این وضعیت جدید که کارگران قهرمان ما و جوانان به پاخاسته در جریان قیام دی ماه رقم زدنداین بود که هیبت سپاه پاسداران و سرکوب و اختناق مطلق آن ترک برداشت. کارگران و همه مردم فهمیدند که در فضای سرکوب مطلق هم می شود برخاست و شعار مرگ بر خامنه‌ای داد. چشم در چشم پاسداران و مأموران انتظامی اطلاعاتی و انتظامی ایستاد و این شعار را خروشید.
امسال همچنین قیام دی ماه دجالگری آخوندها در زمینه حمایت از مستضعفان و محرومان و این که این اقشار پایگاه اجتماعی آن هستند را در داخل و خارج به طور کامل در هم شکست. کارگران ما و همه اقشار زحمتکش و تهیدست که چیزی برای از دست دادن نداشتند بپاخاستند و به دنیا نشان دادند که اتفاقاً این اقشار کارگران و اقشار ستمدیده ما هستند که از این حاکمیت دزد و چپاولگر بیشترین صدمات را دیده‌اند و اصلی ترین دشمنان رژیم آخوندی هستند.
یک ویژگی دیگر این شرایط جدید این است که بازی شیادانه اصلاح طلب و اصول گرا پایان یافته و این پروژه امنیتی برای بقای نظام ولایت فقیه با شعار اصلاح طلب اصولگرا دیگه تمومه ماجرا بالکل سوخته است و همه اقشار جامعه ما با صدای بلند و در شعارهای مرگ بر خامنه ای مرگ بر روحانی نشان دادند که تنها راه برای تغییر شرایط سیاسی و اجتماعی و معیشتی اقشار مختلف سرنگونی تام و تمام این رژیم و همه باندها و دستجات آن است.
ورشکستگی شعارها و نمایشات باصطلاح استکبار ستیزانه که حکومت آخوندی از آن برای سرکوب حرکتهای حق طلبانه اقشار مردم استفاده می کرد نیز اکنون اشکار شده است و این مردم ما هستند که در قلب نمایش دجالگری آخوندی یعنی در نمایش جمعه رژیم فریاد می‌زنند: دشمن ما همینجاست دروغ می گن آمریکاست
امسال امدادهای غیبی و مماشات غربیها برای حفظ و بقای آخوندها و دستاوردهای بادآورده از سیاست مماشات نیز دود شده است. تغییر تعادل قوا در سطح بین المللی به زیان آخوندها است. همچنین امسال هماورد اصلی رژیم، یعنی مجاهدین در همه عرصه ها در تهاجم بودند. تا قبل از هجرت بزرگ مجاهدین، این هماورد اصلی رژیم در غل و زنجیر و محاصره رژیم آخوندی و دست نشاندگان و همدستان بین المللی ش بودند و سیاست مماشات و زدوبندهای بین المللی برای محدود کردن مجاهدین به کمک رژیم می‌آمدند. اکنون این شرایط به کلی تغییر کرده است.
ضعف رژیم در قبال اوجگیری قیام و خیزشهای اعتراضی
سئوال: شما گفتید یکی از تفاوتهای امسال با پارسال این است که کارگران در تهاجم و رژیم در تدافع است. منظورتان چیست؟ چون سرکوب و بگیر و ببند و زندان که همچنان ادامه دارد.
اسحاق علی‌نژاد: سرکوب شیشه عمر رژیم است و همچون مردمک چشم از آن حفاظت می‌کنند. اکنون ۴ ماه از قیام دی ماه گذشته است و رژیم نشان داده است که هیچ پاسخ جز سرکوب برای تمام مطالبات اقشار مختلف جامعه ندارد. اما نه تنها نتوانسته است فضای اعتراضی جامعه را مهار کند بلکه برعکس علائم عقب نشینی در برابر قیام و اعتراضات مردمی از خود ساطع می کند که نشان دهنده ضعف رژیم است در حالی که در نقطه مقابل مردم ما هر روز این رژیم را در گوشه یی از کشور و در پهنه یی از جامعه به چالش می کشند. اجازه بدهید با چند نمونه منظورم را روشن تر کنم.
نمونه اول: اعتراضات کارگری و ضعف رژیم
سال گذشته حدود 2هزار حرکت کارگری داشتیم. ثبت شده 1980 حرکت. از حدود 5800حرکت اعتراضی کارگری. یعنی بیش از یک سوم تمام اعتراضات سال گذشته کارگری بوده است.
بعد از قیام اعتراضات در ابعادی کمی و کیفی گسترش یافته است.
حرکتهای جدی فولاد اهواز ، هفت تپه شوش است، هپکوی اراک است کیان تایر است
روزها ادامه داشتند. حتی به درگیری کشیده شد. مطابق معمول راه کار رژیم سرکوب و دستگیری و اخراج بود. اما از ترس اوجگیری روز 3اردیبهشت 28کارگر اخراجی فولاد اهواز را برگرداندند. احضارشدگان و دستگیرشدگان هفت تپه را هم آزاد کردند
نمونه دوم: اعتراضات و اعتصابات مناطق کردنشین مرزی
الان که در خدمت شما هستم 11 روز است اعتصابات در شهرهای مرزی کردستان و آذربایجان غربی و کرمانشاه ادامه دارد. از جوانرود و اورامانات در کرمانشاه گرفته است تا مرز بازرگان و ماکو
شهرهای بانه و سردشت و سقز و بوکان و مهاباد و پیرانشهر و اشنویه و جوانرود و مریوان و ...
روز 29فروردین خامنه ای نماینده خودش پاسدار سعید جلیلی را فرستاد بانه تا آرام کند
اما مردم اعتنایی نکردند و اعتراض کردند. یک جوان به نام یادگار صادقی گفت من وقتی گرسنه باشم وقتی زن و بچه ام گرسنه باشد به کسی از شما رحم نمی کنم. فردا آن روز دستگیرش کردند. اما از ترس خشم و نفرت مردم ناچار شدند روز بعدش آزادش کنند
نمونه سوم: خیزش کازرون و تدافع رژیم
25فروردین خیزش مردم کازرون شروع شد.
خیزش هزاران تن از مردم به پا خاسته کازرون به ویژه جوانان دلیر بیش از یک هفته ادامه یافت.
این تظاهرات در حالی ادامه یافت که شورای قلابی شهر و خطیب نمایش جمعه و رسانه های حکومتی هرگونه تجمع تا تعیین تکلیف طرح تفکیک شهرستان کازرون را غیر قانونی اعلام کرده بودند.
معترضان که در میدان شهدا تجمع کرده بودند شعار می دادند:
وای به روزی که مسلح شویم، سربه دار می دهیم تن به ذلت نمی دهیم، می کشم می‌کشم آن که خیانت کند، نترسید ، نترسید ،ما همه با هم هستیم.
تظاهرکنندگان که زنان شجاع در آن نقش چشمگیری داشتند، اتحاد و همبستگی را ضرورت ایستادگی در مقابل توطئه های رژیم و جلوگیری از سرکوب اعتراضات خواندند.
در ادامه نماز جمعه را به هم زدند. رژیم ناچار به عقب نشینی شد.
پیوستگی و همبستگی که در خیزش کازرون دیدیم در سایر حرکتهای اعتراضی اخیر نیز دیده می شود مثلاً در شهر کرد 5هزار نفر و سامان 2هزار نفر در اعتراض به یک مسئله یعنی بحران آب تظاهرات کردند.
ببینید شعارها:
وای اگر دست به برنو بریم
نمونه جهارم: یورش به زن هموطن در پارک طالقانی تهران
روز 30فروردین 97 ضرب‌وشتم یک دختر در پارک طالقانی تهران به‌دست مأموران گشت ارشاد موجی از نفرت برانگیخت.
همه ارگانهای اصلی رژیم درگیر آن شدند. وزارت کشور دولت روحانی. مجلس رژیم و کمیسیون امنیتش. شورای نگهبان و خبرگان و رئیسش جنتی. نماز جمعه های خامنه ای. قضاییه و لاریجانی. زیگزاگهایی که تمام این ارگانها بر سر این مسئله رفتند همین ضعف و بن بست سرکوب را نشان می داد. از یک طرف تلاش برای این که آتش خشم مردم شعله ورتر نشود و از طرف دیگر وحشت از این که حتی یک گام عقب نشینی ممکن است شکافی در دیوار اختناق ایجاد کند که تا فروریختن کامل این دیوار ادامه پیدا کند.
عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور آخوند حسن روحانی، برخورد گشت زن‌ستیز ارشاد را «اقدامات معدود نیروها خارج از حوزه اختیارات و قانون» توصیف کرد! (سایت عصر ایران اول اردیبهشت ۹۷)
پاسدار سعید منتظرالمهدی سخنگوی نیروی انتظامی نیز ناگزیر شد به صحنه بیاید و مدعی شود «اقدام گشت ارشاد مورد تایید» این نیروی سرکوبگر نیست.
اما از آن طرف مهرههای دیگر رژیم وارد می شدند و می گفتند که نباید حتی یک قدم عقب نشست. مثلا پاسدار حسین اشتری سرکرده نیروی انتظامی روز دوشنبه3اردیبهشت97 با اعضای کمیسیون امنیت مجلس ارتجاع دیدار کرد و تحت عنوان مبارزه با ناهنجاریها بر سرکوب زنان و دختران ایران تأکید کرد. آخوند جنتی دبیر شورای نگهبان اظهار نگرانی درباره «مسئله نابسامان حجاب» می‌کرد و می‌گفت: باید از مأموران نیروی انتظامی در زمینه برخورد با منکرات حمایت کنیم و تسلیم هجمه های نادرست نشویم.
آخوند صادق لاریجانی سردژخیم قوه قضاییه امروز دوشنبه 3اردیبهشت 97 طی مصاحبه یی بانگرانی گفت: نیروی انتظامی به هیچ عنوان نباید یک قدم هم عقب‌نشینی کند.
فکر می کنم در این ۴نمونه یی که گفتم آنچه بارز است همان ویژگی است که در ابتدا عرض کردم. تهاجم از جانب مردم و قیام کنندگان و کارگران و همه اقشار ستم دیده میهن مان و ضعف و عقب‌نشینی از جانب رژیم.
ضعف رژیم در صحنه بین المللی
سئوال:
شما به نمونه هایی از ضعف و تدافع رژیم در داخل و در قبال قیام مردم ایران اشاره کردید. اما در خارج و در صحنه بین المللی می‌بینیم که رژیم بسیار شاخ و شانه می کشند و ادعا می کند که اگر آمریکا از برجام خارج شود با عواقب جدی روبرو می شود. ما غنی سازی را با سرعت بیشتر شروع می کنیم و حتی تهدید می کنند که از ان پی تی خارج می شویم؟ این را چه می گویید؟
اسحاق علی‌نژاد: این تهدیدها بیشتر مصرف داخلی و برای پاسدارها و بسیجیهای نگران است. سوت زدن در تاریکی است. من به دو مورد اشاره می کنم. تا شما ببینید این قدرت است و تهاجم یا ضعف و تدافع. قضاوت با خودتان
جواد ظریف برای سفری شش روزه رفته به نیویورک رفته بود. اما اونجا به هر در و دیواری می کوبید که راه چاره یی برای حفظ برجام پیدا کند. التماس می کرد. لابی جمع می‌کرد. فقط به قسمتی از حرفهایش در شورای روابط خارجی آمریکا اشاره می کنم که ببینید چه گفته است:
«ما باور داریم که در منطقه ما از کمبود مذاکره رنج می بریم. ما باهم حرف نمی زنیم. خیلی در مورد همدیگر حرف می زنیم، خصوصا وقتی به اینجا می آییم. اما با هم حرف نمی زنیم.
برای همین است که ما بارها در خفا و پنهان درخواست مذاکره منطقه ای داده ایم و این کاری بود که باید در دهه هشتاد انجام می دادیم...
امیدواریم مکرون و مرکل ترامپ را تفهیم کنند
ما امیدواریم که رئیس جمهور مکرون و پس از او صدراعظم مرکل از فرصت سفر خود به آمریکا استفاده کنند تا به رئیس جمهور ترامپ تفهیم کنند که توافق هسته‌ای به همان شکل کنونی‌اش در راستای منافع آمریکا و باقی جامعه بین‌الملل است.
این از وزیر خارجه رژیم. حالا سراغ رئیس جمهورش برویم.
بعد از کنفرانس مطبوعاتی ترامپ – ماکرون، روحانی سخنرانی کرد. می‌دانید که ماکرون سفری سه روزه به واشینگتن داشته است. ۴ اردیبهشت بعد از دیدار با ترامپ حدود 45دقیقه کنفرانس مشترک مطبوعاتی داشتند که 90درصدش در مورد ایران بود. حالا به سخنان روحانی بعد از کنفرانس ترامپ-ماکرون دقت کنید:
روحانی: ما همواره گفتیم راه حل صحیح برد-برد است. ما دنبال تعامل سازنده با جهان هستیم. رهبری معظم ما فرمود ما دنبال تعامل گسترده باجهان هستیم. تعامل گسترده ما باجهان تنها بخاطر قرارداد هسته‌یی نبود. تعامل سازنده و گسترده ما با جهان به معنای آن است که به دنبال منافع مشترک در منطقه و در جهان باشیم.
سئوال:
آقای علی نژاد شما به ضعف رژیم در مقابل مردم ایران و به ضعف آن در برابر جامعه جهانی پرداختید. در آستانه روز جهانی کارگر جه نتیجه یی از این وضعیت می گیرید؟
اسحاق علی‌نژاد: رژیم در وضعیت به شدت ضعیفی قرار گرفته است. هم بلحاظ داخلی هم بین المللی. بهترین شرایط برای تهاجم و تعرض جنبش حق طلبانه مردم ایران است. کارگران در بهترین شرایط هستند که بتوانند اعتراضات خود را دامن بزنند. کارگران ما و همه اقشار ستمدیده ایران می دانند که تا این رژیم بر میهن ما حاکم است هر روز وضع بدتر و بدتر می شود. سال 97 حدود 13میلیون کارگر که با خانواده هایشان می شوند 43میلیون نفر بیش از نیمی از مردم ایران در فقر و تنگدستی بیشتر فرو خواهند رفت.پس باید بر این وضع شورید. باید فریاد مرگ برخامنه ای روحانی و مرگ بر دیکتاتور را رساتر از همیشه فریاد کرد.