پیام اعتصابات سراسری – ۷خرداد۱۳۹۷
پیام اعتصابات سراسری – ۷خرداد۱۳۹۷
نگاهی به ضد و نقیض گویی مهره های نظام در رابطه با اعتصابات سراسری
این روزها اعتصاب گستردة کامیونداران و رانندگان کامیون تقریبا در تمامی استانهای کشور و در بیش از 242 شهر، رژیم را غرق وحشت کرده. رژیم تمامی ترفندها را به کار برد تا این اعتصاب را در هم بشکند. اما تمامی شیوه‌های تطمیع و تهدید به ضد خودش تبدیل شده و رانندگان اتوبوس و تاکسیران ها هم به کامیونداران اعتصابی پیوسته‌اند. و نفتگران هم از آنها اعلام حمایت کرده‌اند.
بازاریان بسیاری از شهرها از اعتصاب رانندگان کامیون اعلام حمایت کرده‌اند. اعتصاب سراسری کامیونداران و رانندگان کامیون به نوشته رسانه‌های خارجی ایران را فلج کرده و ارکان رژیم را به لرزه و ضد و نقیض گویی واداشته. البته لازمه یادآوری کنم اعتصاب و اعتراض علیه سیاست های چپاولگرانه و سرکوبگرانه رژیم منحصر به این مورد نبوده این روزها شاهد اعتراضات گسترده کارگران در شهرهای سمنان، دامغان، شاهرود ، اراک ، قزوین و تهران و بسیاری نقاط دیگر بوده ایم . در هفته‌های اخیر شاهد حرکتهای اعتراضی کشاورزان در نقاط مختلف کشور از جمله در اصفهان، خوزستان و گرگان بوده‌ایم. اعتصاب بازنشستگان و معلمان و مالباختگان هم که به امری همه روزه تبدیل شده. گزارش کوتاهی را از واکنشهای رژیم در قبال این جوشش و خروش سراسری اقشار به جان آمدة میهنمان می‌بینیم:
مجلس ارتجاع -۶ خرداد
تذکر آقای اکبر رنجبرزاده نماینده اسد آباد به اتفاق آقایان احمد امیرآبادی، امیر خجسته، جلال محمود زاده، یحیی کمالی پور، محمد حسین فرهنگی و اصغر مسعودی و منوچهر جمالی به وزیر راه و شهرسازی: نابسامانی در برنامه ریزی برای احقاق حقوق رانندگان عمومی بین شهری و کامیونداران موجب شده است بیش از 500 هزار راننده در سطح کشور اظهار نارضایتی و بعضا در بعضی شهرها تجمع نمایند.
ادامه روند فعلی موجب می گردد معیشت بیش از 2 میلیون نفر بخطر بیفتد.
سایت حکومتی خبر24 ـ 6 خرداد:
هدایت الله خادمی عضو کمیسیون انرژی مجلس ارتجاع: مسئله سوخت به یک بحران در اکثر شهرستان های کشور تبدیل شده است و درصورتی که این وضعیت ادامه پیدا کند احتمال دارد تا دیگر ناوگان حمل ونقل نظیر اتوبوسرانی و تاکسی‌دارها نیز به حلقه کامیونداران بپیوندند و خواستار مطالبات خود شوند که ادامه این وضعیت می تواند مشکلات اساسی برای کشور ایجاد کنند. دولت باید نسبت به احقاق حق و حقوق رانندگان وارد عمل شود و نمی‌شود هر روز کشور با یک مشکل بزرگ دست به گریبان باشد. چرا که این تحرکات می‌تواند مشکلات اقتصادی و اجتماعی زیادی برای کشور به همراه داشته باشد.
اطلاعیة همبستگی نفتگران ایران با اعتصاب سراسری کامیونداران کشور:
«در شرایطی که حکومت آخوندی تلاش می کند با دامن زدن به اختلافات و ایجاد تشکلهای قلابی فرمایشی صنفی مانع هرگونه اتحاد و تشکل مستقل بین کارگران و زحمتکشان شود، شکل دادن این اعتصاب سراسری و استمرار مقاومت بر سر گرفتن حقوق برای ما بسیار تقدیر برانگیز است».
اژه ای سخنگوی قوه قضاییه – 6 خرداد:
از مردم و خانواده ها می خواهم مراقب بچه هایشان باشند و از کسانی که ممکن است از جنگ روانی دشمن و سرویس های بیگانه فریب بخوردند مراقبت کنند و اجازه ندهند وقتی مردم خواسته بحقی دارند, این افراد سوءاستفاده گر وارد میدان شوند. مردم و جریان های سیاسی ممکن است از طیف های مختلف اعتراضاتی داشته باشند ولی مراقب باشند فرصت طلبان و ضدانقلاب خارج نشین و حامیان آنها سوءاستفاده و از اعتراض به حق مردم بهره برداری نکنند.
البته خود خیزش کازرون یا اعتصاب کامیونداران فی‌نفسه رژیم را خیلی نمی‌ترساند، آنچه رژیم را می‌ترساند، همان طور که اژه‌ای هم به طور سربسته‌یی به آن اشاره کرد، نیرو و جریانی است که آن را هدایت و رهبری می‌کند و امکان آن را دارد که این حرکتها و اعتصابها را به یکدیگر گره بزند. گوش کنید در ادامه این موضوع خیلی صریح مطرح شده است:
روزنامة ایران ارگان دولت روحانی – 6 خرداد
اصل اعتراض و اعتصاب هیچ مشکلی ندارد بلکه اینکه چه نیروهایی اعتصاب را راهبری می‌کنند، مسأله اصلی است. این مسأله در تاریخ معاصر ایران نیز بارها اتفاق افتاده است. تا زمانی که سندیکاها و بخش‌های اقتصادی مستقل را به‌وجود نیاوریم، این اقدامات منجر به هراس خواهد شد؛ چرا که معلوم نیست مدیریت اعتصاب در دست چه کسانی است. درمورد همین ماجرای اخیر و بحث‌های کامیونداران، به این خاطر که در طول زمان اتحادیه‌های قدرتمند شکل نگرفته‌اند و به حرکتهای پراکنده صنفی، نامه‌نگاری‌ها و... نیز تاکنون بی‌توجهی شده بود، اعتصاب سراسری شکل گرفت. در حالی که با وجود مذاکرات چند جانبه قدرتمند، مسائل آنها می‌توانست پیش از این مرتفع شود. علت صورت نگرفتن مذاکره، نبود اتحادیه بود. نبود اتحادیه ما را از هر نوع اعتصاب می‌ترساند. دولت‌های گذشته هم که اجازه شکل‌گیری انجمن‌های مستقل را نمی‌دادند، باعث می‌شدند که گروه‌های رادیکال‌تر و گروه‌های سیاسی که داخل کارخانه‌ها رفته بودند، به‌عنوان نیروهای پیشگام خودشان را جلو بیندازند و خواسته‌های سیاسی‌شان را به خواسته‌های صنفی تبدیل کنند.
به نظر می رسه توصیه ارگان دولت روحانی مبنی بر به رسمیت شناختن حق تشکلهای مستقل کارگری نوشداروی بعد از مرگ سهراب برای نظام باشه. روزنامة حکومتی اعتماد در روز پنجم خرداد نوشت آنچه که این روزها سکه رایجه، مخالفت با کل نظامه. این را میشه از جریان تشییع جنازه هنرمند مردمی ناصرملک مطیعی هم خوند که خشم مردم بار دیگر به شعار مرگ بر دیکتاتور و دیکتاتور نگاه کن عزت خدادادیه، و همچنین شعار علیه نیروی سرکوبگر انتظامی بالغ شد. تجمع هزاران نفره‌ای که پرتاب گاز اشک آور و شلیک تیرهوایی هم بر آن اثر نداشت. صحنه‌‌هایی از این تظاهرات رو ببینیم: