رد درخواست عضویت رژیم در پیمان شانگهای – ۲۲خرداد۱۳۹۷
رد درخواست عضویت رژیم در پیمان شانگهای – ۲۲خرداد۱۳۹۷
گفتگو با خسرو شکرالهی
پیام دست رد شانگهای به سینة رژیم
همون طور که در این گزارش هم دیدیم، با این که امسال هم خود روحانی برای حضور در اجلاس پیمان شانگهای در چین شرکت کرد و یک بار دیگه درخواست عضویت رژیم دراین پیمان رو مطرح کرد، اما باز هم اعضای این پیمان دست رد به سینة رژیم زدند و حاضر به پذیرش رژیم نشدند؛ گفتگوی امروز ما با خسرو شکراللهی به همین موضوع اختصاص دارد.
س: پیمان شانگهای چه اهمیتی برای رژیم دارد که خود روحانی در آن شرکت کرد و امسال ولایتی هم که وزیر خارجة خامنه‌ای محسوب می‌شه همراه او بود؟
ج : در وهلة اول رژیم در وانفسای انزوای فزایندة سیاسی از هر جا و هر چیزی که بتونه این انزوا رو کاهش بده یا نمایشی از کاهش انزوا باشد استقبال می‌کند.
در همین مورد سخنگوی وزارت امور خارجه رژیم گفت برگزاری نشست سازمان شانگهای فرصت خوبی را جهت ملاقات مقامات کشورهای شرکت کننده فراهم آورد،
در مورد پیمان شانگهای باید توضیح بدهم که این سازمان در سال 2001 توسط 6کشور چین، روسیه، قزاقستان، قرقیزستان، تاجیکستان و ازبکستان تأسیس شد. مغولستان در سال 2004 و در سال 2005 ایران و پاکستان و هند و اغفانستان به عنوان عضو ناظر به این پیمان پیوستند در سال 2015 هند و پاکستان به عنوان عضو اصلی پذیرفته شدند ولی رژیم 12سال است در این پیمان که یک پیمان بازرگانی و امنیتی محسوب می‌شود، پذیرفته نشده است.
س : هدف روحانی از این سفر چی بود؟
ج : هدف اول، عضویت در این پیمان بود. اصراری که رژیم برای عضویت در پیمان شانگهای دارد را باید در کادر سیاست گشایش به شرق و نگاه به شرق دید که خامنه‌ای پشت آن است و تلاش می‌کند که آن را جایگزین سیاست شکست خورده آویختن به غرب کند.
رژیم تلاش می‌کند استراتزی نگاه به شرق را به عنوان یک راه حل در شرایط کنونی و در گرداب بحرانها به عنوان راه نجاتی در پیش بگیرد چون با خروج آمریکا از برجام و سیاست جدید این کشور در قبال ایران، و خروج زنجیره‌یی شرکتها از ایران و تحریمهایی که در پیش است، لااقل بخشی از رژیم آویختن به شرق را تنها راه نجات می‌داند. اما اکنون روشن می‌شود که از این طرف هم راهی برای رژیم وجود ندارد.
به هر حال با رد عضویت رژیم در این پیمان، رژیم یک شکست و ضربة سیاسی سخت دیگر خورد و در توجیه آن قاسمی سخنگوی وزارت خارجة رژیم در نشست خبری اخیر خود سخت به تکاپو افتاد و توجیهاتی را سر هم کرد، از جمله این که در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه چرا تاکنون عضویت کامل ایران در اجلاس شانگهای به طول کشیده و ایران نتوانسته از عضو ناظر به عضو کامل تبدیل شود، اظهار کرد: پروسه پیوستن به اجلاس شانگهای به عنوان یک عضو کامل یک پروسه پیچیده و طولانی است. ما اکنون عضو ناظر هستیم و برای اینکه به عضویت آن در آییم باید پیش درآمدها و مقدماتی انجام شود، در ایران نیز باید یکسری اقداماتی انجام شود از جمله اینکه تا آنجا که می‌دانم حدود ۳۰ الی ۳۱ موافقتنامه وجود دارد که کشور متقاضی که می‌خواهد عضو شانگهای شود باید آنها را قبول کند، اینها موافقتنامه هستند و طی کردن پروسه‌های لازم در مورد آنها طولانی است چرا که موافقتنامه باید در پارلمان و مجلس نیز تصویب شود و سپس مورد تایید شورای نگهبان قرار بگیرد.
وی گفت: این اسناد باید مطالعه شود و اقداماتی در این زمینه انجام شود. گام‌هایی را برداشته‌ایم، این مسیر ادامه دارد.
س : آیا روحانی چشم انداز از پاسخ مثبت می‌دید که اقدام به این سفر کرد؟
ج : اولا رژیم در شرایطی است که به مصداق «الغریق یتشبث بکل حشیش» به هر خس و خاشاکی می‌آویزد. ثانیاً روحانی قبل از چین به روسیه رفت و با پوتین دیدار کرد و پوتین آنجا گویا قول داد که از عضویت رژیم حمایت می‌کند، روزنامه‌های باند خامنه‌ای، چنان که در همین گزارش هم دیدیم چنان جلوه می‌دادند که این بار دیگر پذیرش رژیم حتمی است. اما در عمل چنان که روزنامه‌های باند روحانی نوشتند معلوم شد که وعدة پوتین توخالی بوده است.
ثالثاً این که ولایتی همراه روحانی در سفر به چین بود نشان میدهد که این خط، بخصوص از جانب خامنه‌ای پیگیری می‌شود و ولایتی شخصا هم سینه چاک خط آویختن به شرق است و علنا از آن دفاع و آن را تبلیغ می‌کند.
خود روحانی البته قبله‌اش غرب است ولی چه بسا می‌خواست به ولی فقیه نشان بدهد که ببین این راه را هم امتحان کردیم و از طرف شرق هم راهی نیست.
س : این که رژیم رو باز هم به پیمان شانگهای راه ندادند، چیه؟
ج : رسانه‌های باند روحانی از جهات مختلف نشان دادند که پیوستن به پیمان شانگهای یک سراب است که اولا عملی نیست و ثانیا حتی به فرض که رژیم هم عضو آن شود، از آن آبی برایش گرم نمی‌شود. که من به بعضی از آنها اشاره می‌کنم:
روزنامه حکومتی جهان صنعت ۲۱ خرداد
«هیچ چشم‌انداز روشنی برای ایران در اجلاس شانگهای وجود ندارد.
اعضای سازمان شانگهای منافع و نگرانی‌های مشترکی دارند که ایران به هیچ عنوان در این دایره قرار نمی‌گیرد، از همین روست که هیچ علاقه‌ای به عضویت ایران در سازمان خود ندارند».
سایت حکومتی دیپلماسی ایرانی ۲۱ خرداد
عضویت ایران در سازمان همکاری شانگهای آنچنان که باید نمی تواند مانع از بازگشت اثرات و فشارهای تحریم ها بر ایران شود...
توان بی اثر کردن و حتی کم اثر کردن تحریمها حتی در سایه عضویت ثابت و دائمی ایران در سازمان همکاری شانگهای وجود ندارد.
اما موضوع مهم و تعیین کننده این است که اعضای پیمان شانگهای و بخصوص دو عضو اصلی و تعیین کنندة آن یعنی چین و روسیه، حل تضادها و مشکلات خود را در همگرایی با آمریکا جستجو می‌کنند که نمونة بارز آن قطع حمایتهای چین از کرة شمالی و وادار کردن آن به حل مسائلش با آمریکا می‌باشد.
به این ترتیب به طریق اولی آنها هرگز حاضر نیستند که روابط خودشان با آمریکا را به خاطر هم‌پیمانی با رژیم ایران به مخاطره بیندازند. این واقعیتی است که رسانه‌ها و مهره‌های رژیم هم صراحتا به آن اشاره کرده‌اند؛ از جمله:
افشار سلیمانی، سفیر سابق رژیم ۲۱ خرداد
مناسبات چین و روسیه با امریکا مانع پیوستن دائمی ایران به «شانگهای»
اینکه عضویت دائم ایران را نمی‌پذیرند، به نظرم ناشی از محاسبه مناسباتی است که با امریکا دارند. محرز است همه اعضای شانگهای با اسرائیل و امریکا رابطه کم و بیش مناسبی دارند...
نظام بین‌الملل نوع بازی ایران را برنمی تابد و به همین دلیل حضورش در یک سازمان منطقه‌ای به این شکل کم تأثیر و محدود می‌شود.
روزنامه حکومتی جهان صنعت ۲۱ خرداد
روسیه در شرایط حاضر فصل جدیدی از همکاری با تل‌آویو را در سوریه آغاز کرده و تمامی مقدمات را برای حضور تل‌آویو در جنوب این کشور فراهم کرده است و به طور ضمنی در حال فاصله گرفتن از ایران است.
نوذر شفیعی عضو سابق مجلس ارتجاع: «بعضی از اعضای شانگهای معتقد هستند شکاف بین ایران و آمریکا متقاطع فعال است و اگر ایران عضو این سازمان شود و زمانی که بین ایران و آمریکا درگیری بروز کرد آیا سازمان متعهد به حمایت و دفاع از ایران خواهد بود یا خیر؟»
بنابراین خیلی روشن است که اعضای پیمان شانگهای به هیچ وجه حاضر نیستند با پذیرش رژیم برای خودشان درد سر و بحران بخرند. ولی ماحصل آن برای رژیم این است که هیچ امیدی به خروج از انزوا و بن‌بست از هیچ جهت برای رژیم وجود ندارد.