«ناامیدی از نظام»، «سلاح کشتار جمعی» علیه نظام

گزارش خبری یکشنبه۲۷ خرداد


«ناامیدی از نظام»، «سلاح کشتار جمعی» علیه نظام


 اعتراف گسترده به ناامیدی مردم از نظام که بیان خفیف شدة خشم انفجاری مردم از نظام است،


 

روز به روز صریحتر و روشن‌تر می‌شود. و مهره‌ها و رسانه‌های رژیم از آن به عنوان تهدید اصلی موجودیت نظام نام می‌برند که همچون دشمنی غدار و سلاح کشتار جمعی رژیم و موجودیت آن را تهدید می‌کند.

اما این تنها عامل تهدید کنندة رژیم نیست. جنگ و جدال باندهای رژیم، دزدی و فساد، بلاتکلیفی در قبال جدی ترین مسائل و تهدیدها، باعث شده که مهره‌های رژیم اعتراف کنند هیچ مسأله‌یی در این رژیم قابل حل نیست و به این ترتیب رژیم با سرعتی شتابان به سوی درة نیستی در حال حرکت است.

گزیده‌یی از آخرین اظهارنظرها و مطالب در این زمینه از نظرتون میگذردم

 

غلامرضا ظریفیان از باند اصلاح طلب ۱۸ خرداد


اتفاقاتی که در دی ماه سال گذشته در کشور اتفاق افتاد که باید از تمامی جوانب مورد بررسی قرار گیرد. مهم‌ترین مسئله در حال حاضر این است مجموعه نظام ،‌

مردم و ذی نفعان کمک کنیم تا یک تحلیل درست درباره حوادثی که در حال رخ دادن است به دست بیاوریم.

ممکن است از مسئله به شکل مقطعی عبور کنیم اما اگر درمان قطعی صورت نگیرد قطعا در آینده شاهد مشکلات بیشتری خواهیم بود.

در دی ماه هم همین اتفاق افتاد عوامل مختلفی کنار هم قرار گرفتند که آن حوادث اتفاق افتاد

 

روزنامه حکومتی شرق ۱۹ خرداد


مام میهن، این روزها دشمنی غدارتر از «ناامیدواری» در کمین ندارد

انتشار آمار کاهش شاخص‌های امیدواری عمومی یک نهیب غرامت‌بار و سلاح روانی کشتار‌جمعی است.

ضحاک خرد‌خوار استعداد جامعه آرمانی ایرانی هجمه علیه «امنیت روانی» و روحیه «امیدواری» در جامعه ایران است.

کجاست درفش کاویانی و کاوه آهنگری که علیه دژخیم ناامیدی قیام کند و اراده ملی را برای تغییر در تک‌تک ایرانیان برانگیزاند که «خداوند سرنوشت هیچ قومی را تغییر ندهد مگر از انفاس خود آغاز کنند»

 

کیهان خامنه‌ای ـ 19خرداد


فشار اقتصادی دشمن مشکل و مانع ایجاد می‌کند و عملیات روانی آن، مشکلات را صدچندان و البته لاینحل نشان می‌دهد.

ترکیب این دو محور شوم، زمینه را برای فشار عملی فراهم می‌سازد که عبارت است از ایجاد ناآرامی و آشوب در کشور با سوءاستفاده از مطالبات طبیعی و برحق مردم.

 

محمد وکیلی عضو مجلس ارتجاع ۱۹ خرداد


از نگاه آسیب شناسی شرایط کنونی محصول عوامل داخلی است.

به هرحال دوران کنونی چیزی شبیه دوران دفاع مقدس است اما آن روز تاب‌آوری کشور به مراتب قویتر از اکنون بود

از آن میان اختلال مدیریتی و اختلاس به پاشنه آشیل کشور تبدیل شده اند.

در بسیاری از حوزه‌ها ما تصمیم نگرفته‌ایم. گاه نیز که تصمیم می‌گیریم چندان مراجعِ متعدد،

مدعیِ تصمیم‌گیری می‌شوند که عملاً هر تصمیمی را از کارآیی می‌اندازند!

یکی مجوز می‌دهد دیگری لغو می‌کند. یک نهاد قراردادی را امضا می‌کند دیگر نهاد آن را نقض می‌کند.

ما دچار آشفتگی و شلختگی مدیریتی هستیم. به همین دلیل است که حریف هیچ «مسئله ملی» نمی‌شویم.

این وضعیت، هم انگیزه مدیران را مستهلک کرده است و هم امید و اعتماد جامعه را سوزانده است.

 

حسین مرعشی از باند اصلاح طلب ۱۹ خرداد


امروز دولت و نظام یک مجموعه هستند و کسی نمی‌تواند بدون حمایت و دفاع از دولت، نظام را حفظ کند. اینها فکر می‌کنند چیزی به نام دولت، جدای از نظام مطرح است و این خطاست.

امروز دولت و نظام یک مجموعه هستند و کسی نمی‌تواند بدون حمایت و دفاع از دولت،

نظام را حفظ کندمردم مشکلات انباشته شده اقتصادی، سیاسی و فرهنگی دارند و لازم است که به این مشکلات توجه بیشتری شود

 

علی جنتی وزیر سابق ارشاد ۱۹ خرداد:


روحانی اگربعضی حرفها را بزندکشوربه هم می ریزد

مشکلات اساسی کشور در طول ٤٠ سال گذشته شکل گرفته و اگر به آنها توجه نکنیم خسارات جبران‌ناپذیری را تحمل خواهیم کرد

بخش عظیمی از جامعه ما ناراضی هستند.

این نارضایتی تنها از دولت نیست نارضایتی از مجموعه حاکمیت است بنابراین نارضایتی غیر قابل انکار است اما آیا در این ٥ سال گذشته شکل گرفته یا انباشته از گذشته است که در بزنگاه‌هایی بروز می‌کند.

اگر ما از نظر انسجام داخلی دچار مشکل شویم آن زمان است که توطئه‌ها کارساز می‌شود

. حالا شما خودتان بگویید روحانی به عنوان رییس‌دولت می‌تواند یک روز با دستگاه قضایی در بیفتد و یک روز با مجلس مقابله کند و هر روز تشنجی در سطح جامعه پدید بیاید. آیا به نفع کشور است؟

آیا صحیح است که دولت برای پیشبرد دیدگاه‌ها و نظراتی که دارد جامعه را دچار تشنج کند؟

آیا گرگ‌هایی که خارج از مرزها هستند و به دنبال بهره‌گیری از برخی فرصت‌ها هستند فقط نظاره‌گرند یا از این شرایط سوءاستفاده خواهند کرد؟ نهایتا شرایط کشور به چه سمتی پیش می‌رود؟

 
لطفا به اشتراک بگذارید: