زنان خط شکن-مهرنوش ابراهیمی-19تیر97
مهرنوش ابراهیمی
برخی زنان ایرانزمین در روزهایی راه گشودند که از شب تیره‌تر بود.
برخی زنان این میهن، راه‌هایی گشودند که سبزه‌زار زیرپایشان، نه خار مغیلان که تیر و رگبار بود.
مهرنوش ابراهیمی یکی از اینگونه زنان بود.
مهرنوش ابراهیمی در سال ۱۳۲۶در روستای روشن آباد بابل متولد شد. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در دبیرستان های تهران به پایان رساند. در سال ۱۳۴۵ وارد دانشکده پزشکی شد و دو سال بعد با یکی از همرزمانش ازدواج کرد. در همین سال در ارتباط با سازمان چریکهای فدایی خلق ایران قرار گرفت.
مهرنوش تا سال 1350 ضمن فعالیت سیاسی، در بیمارستان های تهران نیز کار می کرد. او سپس عضو یک تیم تدارکاتی چریک‌ها در مناطق روستایی شمال شد و بطور خستگی ناپذیر و با پیگیری بی نظیر و سرشار از عشق به آزادی و برابری، مسئولیت‌های خطیرش را دنبال کرد.
پس از متلاشی شدن این تیم تدارکاتی در تهران، مهرنوش به یک تیم دیگر از چریک‌ها پیوست و تا زمان شهادتش، در این تیم به فعالیت خود ادامه داد.
مهرنوش اولین زن چریک ایرانی بود که در رزم «رو در رو» با نیروهای دیکتاتوری سلطنتی شاه، و هنگام عملیات نظامی جان باخت.
دکتر مهرنوش ابراهیمی در آخرین صحنه زندگی حماسی‌اش، هنگامی که در محاصره شکنجه‌گران ساواک قرار گرفت در حالیکه زیر چادر خود، مسلسل حمل می‌کرد، با پرتاب نارنجک و گشودن آتش به روی دشمن، نبردی حماسی آفرید و به این ترتیب نخستین زن مبارز ایرانی در تاریخ معاصر ایران شد که در جریان یک نبرد مسلحانه علیه مزدوران رژیم شاه، در دهم مهرماه ١٣۵٠ جان باخت.