وضعیت بحرانی اقتصاد کشور و وضعیت انفجاری جامعه
وضعیت بحرانی اقتصاد کشور و وضعیت انفجاری جامعه-۱۹تیر ۱۳۹۷
گفتگو با میثم ناهید
بحران اقتصادی؛ ریشهها و پیامدها
در گزارشی که الان شنیدیم، دیدیم که همة مهرهها و رسانههای هر دو باند رژیم در مورد وضعیت از هم پاشیدة اقتصاد کشور که موجب شده جامعه در آستانة انفجار قرار بگیرد، اتفاق نظر دارند و در این مورد مدام هشدار میدن؛گفتگوی امروز ما با میثم ناهید به همین موضوع اختصاص دارد:
س: در رسانهها مطالب زیادی درباره بحران اقتصادی ایران گفته شده. به ویژه با توجه به تحریمهایی که هر روز بالاتر میگیرد. اصلیترین جنبه این بحران چیست؟
ج: به تحریم اشاره کردید. عامل اصلی بحران اقتصادی در ایران تحریم نیست. بحران یک کارشناس اقتصادی حکومتی گفته، مشکل یک تحریم نیست، مشکل یک مشکلات پایه ای و ساختاریست که در اقتصاد هست. از جمله عبارت است از نقدینگی-سیاستهای ارزی-رانتخواری-قاچاق سازمانیافته.
«معین-از باند روحانی: مردم مشکل دارند و قابل پردهپوشی نیست. اما بدون تعارف مشکل از درون است، نه بیرون مرزها»
نقدینگی: چاپ اسکناس بدون پشتوانه-روز هزار میلیارد دلار اسکناس وارد جامعه میکنند
رانتخواری: ارز ۴۲۰۰ به چه کسانی میدهند؟ (مثال وارد کردن موبایل)
لیست دریاف کنندگان ارز ۴۲۰۰ را بالاییها را اعلام نکردند
برمیگردد به ساختار اقتصاد و راس آن.
س: پس یعنی تحریمها فشار جدی روی رژیم ندارند؟
ج: همان که معین گفت. اگر اقتصادی معیوب باشد تحریم میتواند خفهاش کنند.
(برای نمونه دولت پیشین عراق-به این میزان فاسد نبود-همان میزان اقتصادی که داشت، کشاورزی که داشت، ۱۲سال تحمل کرد)
وقتی اقتصادی متکی بشود از یک طرف به صادرات نفت و از ان طرف به علت انهدام تولید و کشاورزی (خودشان میگویند واردات محور شده) مانند تنفس شده است. بنابراین وقتی این راه تنفس را بگیرند، خفهاش میکنند. این علت تاثیرگذاری تحریم روی رژیم تا حد خفگی است.
س: پس اگر رژیم بتواند معضلات اقتصادی را داخل کشور حل کند، میتواند در برابر تحریمها بایستد. پس چرا برای خارج شدن از بنبست این کار را نمیکند؟
ج: اگر بتواند یک حکومتی در این وضعیت اگر باشد و بتواند با روشی تولید را در داخل کشور تقویت کند، میتواند ازعهده بر بیاید. اما آن حکومتی نیست که تمام تولید و کشاورزی و زیرساختها را منهدم کرده باشد. رودخانهها و دریاچهها را خشک کرده باشد. سرمایه کشور را درون جنگهای منطقهای ریخته باشد.
بازسازی این زیرساختها سالها وقت میگیرد. برای همین هم هرچه از اقتصاد مقاومتی یا حمایت از کالای ایرانی میگویند، خودشان نه تنها جدی نمیگیرند.
خوانساری رئیس اتاق بازرگانی تهران: هر روز نقدینگی کشور هزار میلیارد تومان اضافه میشود
یک نمایندة سابق مجلس به نام قوامی (17خرداد 95): نقدینگی کشور در 38 سال بعد از انقلاب اسلامی 3945 برابر شده است، یادآور شد: بر این اساس نقدینگی کشور از دو هزار و 500 میلیارد ریال در سال 57 به بیش از هزار هزار میلیارد تومان در سال 94 تبدیل شده است، این در حالی است که تولید ناخالص ملی به قیمت واقعی دو برابر شده و این بدان معناست که اژدهای نقدینگی ارزشهای حاکم بر تولید را میبلعد.
یک استاد دانشگاه: «ساختاروبدنه دولتها که همان سازمانها و وزارتخانهها و سایر نهادهای تصمیم گیرهستند هم اکنون به شدت معیوب، ناکارآمد است و همین ساختارمعیوب ریشه تمامی مشکلات فعلی در کشور محسوب میشود و تا زمانی که این ساختار دولتها تغییراتی به سمت چابک و روان سازی و نوآفرینی نداشته باشد حتی بهترین طرحها و سیاستها و نخبه ترین مسئولان هم نمیتوانند آن موفقیت مورد انتظار را رقم بزنند،چرا که این ساختار معیوب و ناکارآمد در نهایت همه دولتها و مسئولان را مستهلک، زمین گیر و ناموفق میکند.
در توجیه شرایط فعلی اقتصاد کشورعده ای معتقدند تحریمها دراین میان اثرات زیادی داشته است و باعث شده تا موتور اقتصاد بسیار ضعیف شود.
کشوری که 12 سال در تحریم، قطعی به سر ببرد قطعا بسیار ضعیف میشود و جذب سرمایه گذاریهای خارجی در چنین کشوری از بین میرود. اما برخی مشکلات انصافا هیچ ربطی به تحریم نداشته است. به عنوان مثال در حال حاضر ما هیچ قانون شفافی برای جذب سرمایه گذاری خارجی نداریم و سرتا پای قوانین معیوب است، این عدم قانونگذاری چه ربطی به تحریم دارد و الان هم که تحریمها در حال رفع شدن هستند باز هم اراده ای برای تغییر دراین بخش دیده نمیشود. الان اگر یک سرمایه گذار خارجی بخواهد در کشور سرمایه گذاری کند باید قوانین کشور ما را بداند یاخیر؟ پس قوانین باید شفاف باشد آیا چنین قوانینی داریم؟ نه. پس یک سرمایه گذار خارجی چگونه باید سرمایه گذاری کند. همین نبود قوانین شفاف و روان باعث شده تا سرمایه گذاران داخلی هم دچار تردید شوند چرا که به دلیل نبود قانون امنیت سرمایه گذاری برای آنها پایین است؟ همین مشکلات باعث شد بسیاری از تجار سرمایه خود را به خارج از کشور منتقل کنند و حاضر شوند در کشورهایی مثل آذربایجان و ترکیه و.. سرمایه گذاری کنند.