زنان خط شکن-غزال آیتی-23تیر97

غزال آیتی

من یک زنم

کارگری که دست‌هایش

ماشین عظیم کارخانه را

به حرکت در می آورد

هر روز توانایی‌اش را

دندانه های چرخ، ریزریز می کند

زنی که دستانش را کار

برای سلاح پرورده است

 

حضور رزمنده زنانی فدائی چون غزال در صحنه مبارزه طبقاتی و در عالی ترین شکل مبارزه، تصور مردانه بودن را از جنبش انقلابی ایران زدوده است.

پریدخت آیتی (غزال) در آبانماه 1330 در خانواده‌ای «لر» اما در بابل به دنیا آمد. دانشجوی حقوق سیاسی دانشگاه تهران بود که ناقوس مبارزه مسلحانه بر ضد دیکتاتوری وابسته شاه در جامعه ایران به صدا در آمد.

سال 1352 به علت داشتن چند اعلامیه دستگیر و برای اولین بار طعم شکنجه و زندان را چشید. ۶ ماه شکنجه و مقاومت و آنگاه آزادی و باز مبارزه.

سال 1354 زندگی مخفی خود را در صفوف چریک‌های فدایی خلق آغاز کرد.

این زن مبارز در جریان ضربه سال 55 ساواک به چریک‌ها، کمر به بازسازی سازمان وادامه مبارزه بست تا سرانجام در دهم فروردین سال 1356 در یک درگیری نابرابر، همراه با تنی چند از یارانش به شهادت رسید.

یک مادر فدایی که خود شاهد درگیری قهرمانانه غزال و رفقایش با ماموران ساواک بود، بعدها چنین گفت:

"من شاهد جریان بودم، عده مهاجمان ساواک و شهربانی زیاد بودند، آنها

از همه نوع اسلحه استفاده می کردند ولی اینها تنها یک مسلسل داشتند که

رفیق غزال با آن تیراندازی می کرد."

آن مادر، زیر آتش پشتیبانی غزال بود که توانست همراه با دوفرزند خردسالش از حلقه محاصره بیرون بیاید.

بی شک رشادت‌های دلاور زنانی همچون غزال بود که منبع انگیزه شاملو «تک ستاره آسمان ادب ایران» شد تا در وصف آنان بسراید:

«خون رگان خود را قطره قطره نثار کردند

تا خلق با دو چشم خویش ببینند که

خورشیدشان کجاست»

و شعر خود را صله آنانی کند که جان خویش را فدیه رهایی خلق کردند

تو نمی دانی مردن وقتی که انسان مرگ را شکست داده است

چه زندگی ست!