دو راهی سرنوشت، مذاکره یا مرگ؟ - ۳مرداد۱۳۹۷
دو راهی سرنوشت، مذاکره یا مرگ؟ - ۳مرداد۱۳۹۷
گزارشی از اظهارات مهره ها و رسانه های نظام حول آینده رژیم
جدل لفظی بین روحانی و مقامهای دولت آمریکا، دو راهی مرگباری را که رژیم بر سر آن قرار گرفته، بیش از پیش مطرح ساخته است. یک طرف مذاکره است که دلواپسان معتقدند خودکشی است، چرا که مذاکره با آمریکا در شرایط کنونی معنایی جز تن دادن به شروط آمریکا و تسلیم کامل و سرانجامی جز فروپاشی نظام ندارد و از همین زاویه برای روحانی به خاطر رجزخوانیهای اخیرش دست میزنند و طرف دیگر باند اصلاحطلب است که میگویند رژیم بجز مذاکره با آمریکا راه دیگری ندارد و در غیر این صورت زیر فشار تحریمها داغان میشود و از همین زاویه روحانی را به خاطر رجزخوانیهایش مورد سرزنش قرار میدهند. گزارشی در این باره:
در حالی که بسیاری از دلواپسان با سوءظن به حرفهای اخیر روحانی و رجزخوانیهای او مینگرند و آن را مانور و نمایشی میدانند، اما مهدی محمدی از مهرههای این باند در مقالهیی در روزنامة حکومتی وطن امروز از همین باند، به همباندیهایش نصیحت میکنند که ولو این که چنین باشد، باید همین را غنیمت شمرد. وی استدلال میکند که «سازش در ایران نیاز به یک سر دارد و آمریکاییها منتظر بودند حسن روحانی و محمدجواد ظریف این نقش را ایفا کنند». وی در ادامه مینویسد:
«اکنون سخنان حسن روحانی دارای ارزش راهبردی است به این دلیل که او حاضر نشد نقشی را که آمریکا در این مقطع بسیار حساس به ایفای آن از جانب او امید بسته بود، بازی کند و خود را به یک سوی منازعهای در داخل ایران بدل کند که سوی دیگر آن «ماشین تولید قدرت نظامی و منطقهای ایران» (بخوانید سپاه پاسداران) قرار دارد».
اما در مقابل باند اصلاحطلب ضمن آن که از حرفها و رجزخوانیهای روحانی ابراز بیم و ناامیدی میکنند، برخی آن را به نوعی علامت برای مذاکره میدانند. از جمله عیسی سحرخیز از مهرههای جماعت اصلاح طلب در مطلبی که در رسانههای این باند انتشار یافته، تحت عنوان «تشدید فضای جنگی با هدف نشستن پشت میز مذاکره؟!» مینویسد:
این نظر را شنیدنی میدانم که کوبیدن بر طبل جنگ و راه افتادن پینگ پنگ تهدید و فحاشی بین روحانی و ترامپ و تشدید خطر جنگ در ایران و منطقه، میتواند همه از جمله رهبر جمهوری اسلامی را زودتر به خط پایان برساند؛ نقطه جنگ یا مذاکره!»
او در ادامه مینویسد: روحانی میخواهد به خامنهای بگوید از آنجا که «در دو راهی جنگ و مذاکره، مردم ایران که طالب جنگ نیستند، پس چارهای برای شما نمیماند جز پذیرش مذاکره مستقیم با آمریکا!».
علی بیگدلی از کارشناسان و تحلیلگران باند اصلاح طلب هم با بیان این که مواضع اخیر رئیس جمهور و وزیر امور خارجه آمریکا پیام جدیدی در بر نداشت، به روحانی و سردمداران رژیم نصیحت میکند که: «اگر هم گاهی اظهار نظرهای نا امیدکننده ای دارند باز ما باید دنبال حفظ رابطه با اروپا باشیم؛ چون راه دیگری نداریم».
در همین حال یکی از دیپلوماتهای سابق باند اصلاحطلب به نام جاوید قرباناوغلی، طی مصاحبهیی با روزنامة «ایران» ارگان دولت روحانی پیشنهاد مشعشعی را برای خروج از بنبست کنونی ارائه میدهد با عنوان «استفاده از ظرفیت چهرههای بانفوذ در سیاست خارجی» که بدون ذکر نام، منظورش آخوند خاتمی است. او در توضیح بیشتر میگوید: «اگر یک چهره سیاسی که قبلاً دارای منصب مهمی بوده و برای کشور یک ظرفیت ملی محسوب میشود، توان و اعتباری برای اعمال و پیشبرد سیاستهای نظام دارد باید بدون هیچ بخلی از آن فرد استفاده کرد و نسپردن مسئولیت به او، تلف کردن ظرفیتها و کج سلیقگی است». این پیشنهاد چیزی جز «اکل میتة» سیاسی نیست.
اما حرف جدی و هشدار جدی را یکی دیگر از کارشناسان و دیپلوماتهای سابق این باند به نام علی خرم میزند؛ او از این زاویه به روحانی انتقاد میکند که چرا واقعیت انفجاری «جامعه خود را در نظر نمیگیریم؟». او میافزاید: «با توجه به نارضایتی عمومی که هر روز در گوشه و کنار کشور شاهد هستیم باید حساب شدهتر موضعگیری و اقدام کنیم. با مشکلات داخلی گستردهای از جمله متضرر شدن طلبکاران موسسات مالی، اختلاس و کلاهبرداریهای گسترده، مشکلات محیطزیست، آب، برق و... مواجه هستیم و همه اینها به امریکا این امید را میدهد که در وهله اول بتواند ما را بدون دخالت دست به فروپاشی از درون برساند».