مناسبت شهادت امام محمد تقی(ع)۹۷۰۵۲۰

سناریو مناسبت میلاد امام محمد تقی(ع) جواد الائمه - ۲۰مرداد۱۳۹۷


نگاهی به زندگی امام محمد تقی


 

همه می دانیم مرقد امام رضا که هشتمین پیشواست در خراسان و در مشهد است.

اما پدر و فرزند امام رضا کجایند؟ کاظمین این دوستی را با مشهد دارد.

چون پدر امام رضا یعنی امام موسی کاظم و فرزند امام رضا یعنی امام محمد تقی را در خود جای داده.

دو مرقد از دوازده پرچمدار اسلام انقلابی.در کاظمین. زیارتگاه مسلمانان و مجاهدان این آیین.

ریشه ی این محبوبیت با وجود خرابکاریهای آخوندهای مرتجع علیه دین اسلام، در چیست؟ در این که این پیشوایان نسل در نسل اتفاقا با همان دجالان و همان ستمکاران زمانه ی خود جنگیدند.

و این دو پیشوا هم پرچم ارزشهای حقیقی اسلام محمد و علی علیه السلام را بر دوش کشیدند. جنگی همیشه در دفاع از آزادگی انسان، و رهایی ستمدیدگان و غارت شدگان و تهیدستان.

اما صحبت امروز ما از امام محمد تقی است. فرزند امام رضا.

برای شنیدن ماجرایش باید به مدینه ی آنروز سفر کنیم. کاری سخت، چون تصاویر و فیلمهایی از آن زمان باقی نیست.

وقتی به دنیا آمد، که 195 سال از هجرت محمد گذشته بود.

اسم مادرش «خیزران» بود. نسب خیزران برمیگشت به خاندان ماریه که یکی از همسران محمد بود.

خیززان از اهالی مردم جنوب رود نیل بود و در جنگ بین مسیحیان و مسلمانان اسیر شد و بعنوان برده به حجاز آورده شد. اما پس از آزاد شدن از بردگی، به جنبش شیعیان امام رضا پیوسته بود.

در آن سال که خیزران فرزندش محمدتقی را به دنیا آورد خلفای ستمگر عباسی حاکم بودند.

خلفای عباسی، درست شبی ه آخوندهای ولایت فقیه خودمون، هم دیکتاتورهای خونریزی بودند و هم خود را جانشین پیامبر می‌نامیدند!! هم مردم را چپاول میکردند. و زندگی در کاخهای اشرافی داشتند.

و لازمه ی این کار کشتن مخالفان و سرکوب شورشهای مردم بود.

چون مردم محروم و ستمدیده هم شورش می کردند و شورشها هم علیه خلفا زیاد بود. و رهبری جنبشها هم که مخفی بود همین پیشوایان شیعه بودند. یعنی امامان شیعه و هواخواهان اونها، که از زمان حضرت علی از عدالتخواهی کوتاه نمیآمدند. پدر و پسر پشت به پشت... یکی بعد از دیگری شهید میشدند اما جنبش و رهبری رو به دست میگرفتند، چه علنی و چه مخفیانه رهبری می کردند.

گسترش فقر و سرکوب وحشیانه در کشورهای پهناوری که در چنگال این خلافت های ستمگر و بظاهر اسلامی! گرفتار شده بودند، خشم مردم را برانگیخته بود؛ به همین مأمون، خلیفه ی عباسی با ترفندهای مختلف تلاش میکرد, خود را طرفدار عدالت نشان دهد. یکی از این روشها نزدیک کردن خود به امامان شیعه بود

به همین دلیل امام رضا را به مرو یعنی خراسان امروزی فراخواند.

محمدتقی 5ساله بود که پدرش امام رضا(ع) مجبور به سفر به خراسان شد.

امام رضا میدانست سرانجام این دعوت به شهادت او منجر خواهد شد. چون هیچگاه اهل تایید حاکم ظالم نبود. ولی اگر نمی رفت بهانه به دست مامون می داد. بنابراین برای خنثی کردن این حیله ی مامون و استفاده از اون شرایط و برای گسترش دامنة جنبش در ایران آنروز، این دعوت را پذیرفت.

امام رضا بطور مشروط پذیرفت. خودش هم می دانست که سرانجامش شهادته. بنابراین بدون اینکه هیچیک از اعضای خانوادة خود را ببرد سفر کرد.

مأمون هم سه سال بیشتر نتوانست حضور امام رضا را تحمل کند و وقتی دید که از این حیله بیشتر ضرر کرده و امام رضا در ایران هم محبوبیت پیدا کرده، او را به شیوه ی جنایتکارانه ی مسموم کردن که روش خلفا و همه مرتجعان بود شهیدکرد.

پس از شهادت امام رضا مسئولیت رهبری جنبش بر عهده ی امام محمد تقی قرار گرفت. رهبری یک جنبش عقیدتی و سیاسی مخالف، آن هم بطورمخفیانه در دوران پر حیله و فتنه ی عباسیان بسیار پیچیده بود. پیروان جنبش نگران بودند که آیا محمد تقی که بسیار جوان است، از عهدة آن برمیآید؟

آنها حتی برای یقین در مورد توان امام محمد تقی 80نفر از برگزیدگان خودشان به مدینه فرستادند و پرسشهایی پیش روی امام محمد تقی گذاشتند.

ارتجاع حاکم اینطور موضوع را جلوه داده که پیروان در مورد اطلاعات فقهی و علم امام محمدتقی در مورد احکام فقه و قصاص و این قبیل مسایل شک داشتند. در حالی که ،این سوالات شامل رمزها و اطلاعات پنهانی می‌شد که ورود و پاسخ به‌آنها تنها از رهبری بر می آمد الزاماً میبایست آن اطلاعات را از پیشوای پیشین یعنی حضرت رضا (ع) دریافت کرده باشد. بسیار روشن است که چنین اشراف کامل به تمامی امور و نیروهای تحت رهبری ، تنها در اختیار کسی می‌ماند که دارای شایستگی رهبری باشه. و امام محمد تقی به شایستگی به تمام پرسشهای برگزیدگان جنبش پاسخ داد.

مدتی پس از شهادت امام رضا، امام محمد تقی، توسط مأمون به بغداد فراخوانده شد. مأمون، دخترش «زینب» را به‌همسری امام محمد تقی در آورد. هدف مأمون، نظارت مسمتر بر اعمال امام محمد تقی در درون خانه‌اش بود. اما امام محمد تقی با همه ی محدودیتهایی که داشت مدت بیش از 16 سال جنبش رو هدایت کرد.

دوسال و نیم از آخر عمر امام در دوران خلیفه ی بعدی یعنی مُعتَصِم عباسی بود.

و معتصم به شیوه ی خلفای پیش از خود پیشوای سازش ناپذیر جنبش را در سال220هجری قمری به بغداد احضار کرد و او را در 25سالگی توسط دختر مامون مسموم و به‌شهادت رسانید.

در آن 16 سال، امام محمد تقی نسلی را تربیت کرد که هر کدام شاخص آرمان انقلابی اسلام بودند. آنها هم، هرکدام به گونهای تحت تعقیب و آزار و شکنجه قرار داشتند.

و همواره در تبعید و زندان و تازیانه خوردن و مورد تفتیش قرارگرفتن بودند و آثار و مکتوباتشون ممنوع بود.

اما با این حال این پیروان امام محمد تقی بطور گسترده ای از «سمرقند» و «سجستان» و «مرو» تا ری، و قم، و دیلم، و طبرستان و اهواز و بغداد فعال بودند.

امروز این قسمت از زندگی امام محمد تقی یا امام جواد برای ما نکته ای داره. . می دانیم که مردم ما و جوانان و نسلهای آگاه و مجاهد و مبارز ما درگیر مبارزه با یک حاکمیت دجال و خونریز مشابه همان ستمگران دجال عباسی و البته بدتر از آنها هستند. معنی مبارزه با اختناق و دجالیت و ستمگری حاکمان خونخوار رو می ف همیم. می بینیم که ستمگر در زندانها با جوانان چه میکنه. می بینیم که مسئولیت پذیری در جنبش برای مبارزه واقعا انتخاب جدی و گذشت از زندگی خود می خواد. بطور خاص می بینیم که رهبری یک گروه یک جنبش یا یک حرک - ت اجتماعی چقدر آگاهی و چقدر هوشیاری چقدر توان و چقدر عزم و اراده و فهم و درک انقلابی و عمیق و شناخت درست از دشمن می خواهد. حال این زمانه را که زمانه ی آگاهی و قرن آگاه ی هست حدود دوازده قرن به عقب ببرید تا درک کنید که یک جوان مثل امام محمد تقی چه کاری رو در زمانه ی خودش کرده. و این درس بسیار بزرگی خواهد بود برای مسئولیت پذیری همه جوانهای ما. همه ی مردم ما. برای نجات مردم و برای شرکت در جنبش. این را هم باید دانست که این تنها یکی از آن امامان بود. آن پیشوایان دلیر و بی باک آن دوازه ستاره ی درخشان اسلام انقلابی همه شان همینگونه بودند و باید از زندگی همه شون را را خواند و درس های انقلاب گرفت.

امام محمد تقی این پیشوای جوان پس از حضرت رضا(ع) سرپرستی زنان و دختران انقلابی خاندان پیامبر را هم بر‌عهده داشت . زنانی که هستهٌ بزرگشان دور از او، در قم مستقر بودند و امام جواد(ع) از مدینه برایشان پیام می‌فرستاد.

آنها زنانی انقلابی بودند که از زمان شهادت امام موسی کاظم و به سفارش او از زندگی خانوادگی دست شستند و زندگیشان را وقف پیشبرد جنبش توحید کردند.

 
لطفا به اشتراک بگذارید: