کنفرانس بین المللی ایران چشم انداز تغییر، جایگاه مقاومت سازمانیافته- ۲۹ ژوئن ۲۰۱۸
کنفرانس بین المللی ایران چشم انداز تغییر، جایگاه مقاومت سازمانیافته- ۲۹ ژوئن
کنفرانس بین‌المللی «ایران: چشم‌انداز تغییر»
۲۹ژوئن ۲۰۱۸
پنل چهارم: قیام مردم ایران، نقش و جایگاه مقاومت سازمانیافته
سفیر میچل ریس-رئیس پیشین اداره طراحی سیاست دروزارت خارجه آمریکا
فکر کردم که بسیار مفید خواهد بود که یک دیدگاه تاریخی از اینکه ما اکنون کجا هستیم ارائه بدهم در این لحظه و زمان خاص با مرور اینکه ما کجا بوده ایم در چند سال گذشته و پیشرفت مهمی که توسط اپوزیسیون دموکراتیک رژیم تهران صورت گرفته است.
اولین باری که از من خواسته شد وارد این پروژه بشوم، بیش از ۳۰۰۰ نفر اعضای مجاهدین در یک کمپ، کمپ اشرف در داخل عراق زندانی بودند. شرایط آنها در آنجا سرکوبگرانه بود. سپس به کمپ دیگری در عراق منتقل شدند جایی که به غلط کمپ آزادی نامیده میشد. در آنجا نیز آنها مورد رفتار غیر انسانی قرار گرفتند و مکررا هدف حملات موشکی قرار داشتند.. امروز این زنان و مردان شجاع به خارج عراق و دور از دسترس رژیم ایران به آلبانی منتقل شده اند چند سال قبل سازمان مجاهدین خلق ایران در لیست تروریستی وزارت خارجه آمریکا نامگذاری شده بودند. هر دو دولت دموکرات و جمهوریخواه از بررسی شهود خودداری میکردند و در نتیجه این اتهام را ادامه دادند.
رسانه های آمریکایی و بین المللی آنها همه مایل بودند که این دروغ را تکرار کنند که مجاهدین تروریست هستند و هر کس که از آنها حمایت کند شریک تروریسم است. اما امروز حقیقت آشکار شده است و مجاهدین از لیست تروریستی حذف شدند. این یک پیروز بزرگ برای اپوزیسیون دموکراتیک است و یک ضربه به ملاها در تهران است.
تقریباً یک دهه قبل مردم ایران قیام کردند و به خیابان ها آمدند تا علیه انتخاباتی که آنها فکر میکردند فاسد است و از آنها دزدیده شده است اعتراض کنند. آنها بطرز بی رحمانه ای توسط رژیم سرکوب شدند. برای سالها اعتراضات پراکنده بود. اما در چند ماه گذشته ما شاهد یک تغییر بوده ایم. در سرتاسر ایران اعتراضاتی را دیده ایم که به‌طور همزمان فوران کرده است. اعتراض علیه فساد نهادینه، اعتراض علیه سوء مدیریت اقتصادی. اعتراض علیه ماجراجویی های خارجی در عراق، سوریه، لبنان، یمن و سایر جاها بجای اینکه برای مردم خودشان در داخل سرمایه گذاری کنند. ترس از رژیم درحال از بین رفتن است و مردم دوباره صدای خودشان را پیدا کرده اند.
قدرت حرکت به وضوح تغییر جهت داده است و به طور فزاینده‌یی در سمت کسانی قرار گرفته است که خواهان یک ایران دمکراتیک هستند که میتواند جایگاه واقعی خود را در میان فرهنگ ها و کشورهای بزرگ جهان بدست بیاورد. قدردانی باید اول از همه و بیشتر از همه نثار خانم رجوی و اعضای شورای ملی مقاومت ایران در آمریکا ، فرانسه و سرتاسر جهان گردد. که به این هدف ایمان داشته اند و بطور خستگی ناپذیر تلاش کرده اند تا بی عدالتی رژیم ایران را روشن کنند و یک پیام امیدوار کننده بیاورند که یک راه بهتر رو به جلو وجود دارد. به همه شما تبریک میگویم.
شما دوستان زیادی درکنارتان دارید در این پنل ، در سرتاسر آمریکا و اروپا، که همگی خواهان یک اینده بهتر برای مردم ایران هستند. همه ما میخواهیم کمک کنیم. همه ما میخواهیم که ببینم شما و مردم ایران از برابری، برادری و آزادی برخوردار باشید. این هدف است و ما امروز از هر زمان دیگری به آن نزدیکتر هستیم.
مایکل موکیزی – وزیر پیشین دادگستری آمریکا
ما در حقیقت در زمان بسیار امیدوار کننده یی هستیم و فکر میکنم اگر دقت نکنیم، خطراتی وجود دارد، حتی در رابطه با همین گردهمآیی. بنابر این موکدا تاکید میکنم بر آنچه سفیر ریس گفت که باید روشن کنیم ما چه کسانی هستیم و چه چیزی را نمایندگی میکنیم، و اینکه این سازمان متفاوت است با آنچه که نشان داده شده است. در رابطه با اعتراضات در ایران، یک تفاوت مادی وجود دارد، بین آنچه که قبلا دیده ایم و آنچه که حالا شاهد آن هستیم، آنها گسترده هستند، فقط در تهران نیستند، از تهران شروع نشدند، در تمامی کشور گسترده هستند، و این یک علامت بزرگ امیدوارکننده است، به زبان معکوس، شاید بتوان گفت که ما یک تشکر به رئیس جمهور قبلی آمریکا بدهکاریم، چون مقدار زیادی پول به دولت ایران داد، در ارتباط با قرارداد برجام، و مردم ایران حالا میبینند که این پول صرف اقتصاد نشده است، و هیچ نفعی از آن به آنها نرسیده است، در عوض به جیب آنهایی ریخته که مردم را سرکوب میکنند، و همچنین صرف حمایت از ماجراجوییهای خارجی شده، و وقتی شعارهای این تظاهرات ها را میشنویم، میبینیم که تمرکز آنها روی این است که به رژیم ایران بگویند ما خواهان حل مشکلات در اینجا هستیم، و ما میخواهیم که پولها همینجا بکار گرفته شود، این یک علامت بسیار امیدوار کننده است، و نشان میدهد که ارتباطات در ایران زنده و فعال است، کاری که ما میتوانیم انجام دهیم و کمک کننده است، این است که برای مردم ایران امکانات ارتباطاتی مهیا کنیم، تا بتوانند پیامشان را به یکدیگر و به تمامی کشور برسانند، و این خیزش را ادامه دهیم.
لوییس فری، مدیر پیشین اداره تحقیقات فدرال آمریکا
خوشحالم که اینجا با شما هستم و از شما سپاسگزارم برای تعهد شما و به خصوص من فکر می کنم همه اعضای این پنل مایلند تشکر کنند از مردان و زنان جوان و همه مردان و زنان ایران که دوباره پا به میدان نبرد آزادی برای پیش بردن آرمانشان گذاشته اند و بخوبی توسط سازمان مجاهدین مورد پشتیبانی قرار گرفته اند. اما من با میچل موافقم که این واقعا یک لحظه تاریخی است. من فکر می کنم مجموعه ای از شرایط وجود دارد که قبلا وجود نداشته اند. روز دوشنبه ای که گذشت، همانطور که احتمالا می دانید، ۲۲مین سالگرد بمب گذاری های برج خوبر بود.۱۹ آمریکایی و ده ها و ده ها تن از مردم عربستان در این حمله کشته شدند. این یک حمله توسط سپاه پاسداران بود که حزب الله را در استان شرقی تامین مالی میکرد تا این حمله را علیه آمریکایی انجام دهد که بشکل کنایه آمیزی منطقه پرواز ممنوع را بر فراز جنوب عراق اعمال میکرد.
پس چه چیزی تغییر کرده است و چه چیزی تغییر نکرده است. رژیم و سپاه پاسداران همچنان به صدور تروریسم ادامه میدهند، چه در سوریه و چه در یمن یا عراق یا در غزه. این چیزی است که تغییر نکرده است. تمام فشارهایی که چه در داخل و چه در سطح بین المللی از طریق از سر گیری تحریمهای ایالات متحده علیه رژیم اعمال میشوند (رژیم) را از هدف اصلیش باز نداشته و تغییری در آن ایجاد نکرده است. اما فرماندهی و کنترل رژیم بصورتی بسیار جدی رو به زوال گذاشته است. این تنها دانشجویان و دانشگاهیان و کسانی که کشور را ترک کرده اند نیستند که بستوه آمده اند، بلکه همانطور که آقای دادستان کل (مایکل موکیزی) گفت، خشم و تلاش و شجاعتی که در بازار تهران ، یعنی پایتخت شاهد بودیم فوق العاده خیره کننده بود. اینها مغازه داران، ستون فقرات اقتصاد ایران هستند و آنها خشمگین هستند. چرا آنها خشمگین هستند؟ فقط ظرف چند ماه گذشته اوضاع ۴۰ درصد بدتر شده است و همچنان بدتر میشود. از سرگیری تحریم ها یک تغییر کلیدی و یک کاتالیزور کلیدی است. هر چه میگذرد ما از کمبودها و ناجور بودن قراردادی که دولت قبلی با رژیم ایران بست بیشتر مطلع می شویم. ما درست هفته قبل از طریق واشنگتن پست مطلع شدیم که یک ترتیبات مخفی وجود داشته است که وزیر خزانه داری، جاکوب لیو، مجوزی صادر کرده و تلاش کرده بود که دو بانک آمریکایی را مجبور کند که تبادلات دلاری با رژیم داشته باشند. که آن دو بانک بسیار عاقلانه آنرا رد کردند. و البته دولت به کنگره دروغ گفت که آیا معامله جانبی در این رابطه وجود داشته است یا خیر. بنابراین تحریمها برگشته است و تاثیرات آن بلافصل است، نه تنها کمپانی نایک کفش فوتبال به تیم ایران نداد، بلکه توتال هم از پروژه پارس جنوبی بیرون کشیده است و این به رغم چیزی است که دولتشان از آنها انتظار دارد. دایمر، زیمنس وهمه شرکتها، دیگر ریسک نقض تحریمهای ثانویه را نخواهند پذیرفت. در مورد کیس توتال، توتال یک کیس بزرگ است، توتال یک شرکت فرانسوی عظیم چند ملیتی است، ولی ۹۰ درصد تبادلات آن توسط بانکهای آمریکایی تامین میشود و ۳۰ درصد سهامداران آن آمریکایی هستند. بنابراین این شرکت ، علیرغم اینکه دولت پاریس آنها را تشویق بکند، حاضر نیست آن تحریمها را نقض کند.
من فکر می کنم ترکیب همه این چیزها بطور هم زمان فرصت بسیار بسیار منحصر به فردی است. و مانند هر گونه مبارزه، اما به ویژه مبارزه ای که در آن مردم جانشان را از دسته داده اند و در معرض خطر هستند، واقعا زمان آن است که با اعتماد به نفس به جلو، با استقامت، و با یک چشم انداز به جلو حرکت کنیم. همانطور که موکیزی گفت زمان خطرناکی است، ولی افرادی که در این آخر هفته اینجا کار میکنند هیچ واهمه و تردیدی برای اقدام از خود نشان نداده اند. و من فکر میکنم الان زمان عمل جسورانه است. متشکرم.
منبع: کنفرانس بین‌المللی «ایران: چشم‌انداز تغییر» - پنل چهارم قسمت اول - قیام مردم ایران، نقش و جایگاه مقاومت سازمانیافته-۲۹ژوئن ۲۰۱۸