تداوم قیام پر توان رنگین کمان بیشماران-فصل دوم - بیانیه سی و هفتمین سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت ایران

بیانیه سی و هفتمین سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت ایران- فصل دوم- تداوم قیام پر توان رنگین کمان بیشماران


بیانیة سی و هفتمین سالگرد تأسیس


شورای ملی مقاومت ایران


 


فصل دوم :


تداوم قیام پرتوان رنگین کمان بیشماران


 

۱۶-از روز 7 دی سال 1396، تضادهای انباشته شده در جامعه که طی چندین سال به صورت اعتراضات روزمره خود را نشان می داد، قیام تهیدستان در دهها شهر و شهرستان جامعة ایران را وارد مرحله جدیدی کرد. خیزشهای زحمتکشان و محرومان آن چنان انفجاری در سپهر سیاسی ایران ایجاد کرد که آثار آن بر ولایت ننگین خامنه ای روز به روز بیشتر خود را نشان می دهد. ولی فقیه قیامهای سترگ مردم را با کلماتی همچون اغتشاشگر و وحشی توصیف کرد و روضه خوانهای بی مایه دستگاه ولایت مردم را فتنه گر و آشغال نامیدند. جبهة دژخیمان و شیادان حکومت خود به خوبی می دانستند که حنای عوامفریبیشان دیگر رنگی ندارد، آنان حتی با تکیه بر سرنیزه و با توسل به دستگیریهای گسترده و به رخ کشیدن داغ و درفش و کشتن زیر شکنجه نمی توانند قیام کنندگان برای «کار، مسکن، آزادی» را ساکت کنند. گامهای پرقدرت غارت شدگان و ستمدیدگان شهرهای شورشی در چارگوشة ایران بحران انقلابی را در مقابل چشم همگان قرار داد و کل نظام استبدادی مذهبی را نشانه گرفت. قیامهای توده ای اما به دی ماه محدود نشد و خیزشها و اعتراضهای توده ای روزانه ادامه پیدا کرد.

جنبش اعتراضی فرودستان با ابعاد کلان آن از نظر کمی و کیفی که در تاریخ معاصر ایران پس از انقلاب مشروطه بی سابقه است، در طول سال گذشته به طور روزمره ادامه داشت و به ویژه پس از قیام دی ماه با شتاب به پیش می رود. محموعه جنبشها و خیزشهای خیابانی نشان از آن دارد که جامعه به خوبی دریافته که راه حل واقعی و نجات نه در درون رژیم که خود مولد اصلی ابرچالشهاست، بلکه در بیرون رژیم و از طریق سرنگونی آن به دست مردم است.

 

در طول سال گذشته کارگران، مزدبگیران، کشاورزان، معلمان، پرستاران، دست فروشان، حاشیه نشینان، کولبران و جوانان جویای کار برای رهایی از فقر و بیکاری، بی خانمانی و گرسنگی، استبداد و عقب ماندگی به اشکال گوناگون مبارزه کردند. افزون بر این، در سال گذشته غارت شدگان مؤسسه های مالی دولتی وابسته به سپاه پاسداران و دیگر نهادهای لشگری و کشوری، اقدام به صدها حرکت اعتراضی کردند.

به گزارش رسانة حکومتی ایلنا، پاسدار حسین ذوالفقاری، معاون امنیتی و انتظامی وزیر کشور، روز ۱۷ اسفند، در همایش استانداران، پیرامون حجم و ماهیت تجمعهای اعتراضی گفت: «ما در گذشته چنین پدیده ای نداشتیم و با وضعیت متفاوت ‌تری از گذشته مواجهیم... این اعتراضات عبور از همه جریانهای سیاسی کشور بود... تا آخر آذر ماه حدود ۵ هزار تجمع عمده در کشور برگزار شد... ۸۴ درصد معترضان زیر ۳۵ سال سن و فاقد سابقه امنیتی بودند». حرفهای این کارگزار حکومت اعتراف به کیفیت و کمیت جنبش مردمی است که کل نظام را نشانه گرفته و خواهان سرنگونی آن هستند.

یک عضو مجلس ارتجاع از اهواز در این باره می گوید: «خوزستان با 900 مورد تحصن در یک سال گذشته رتبه اول تجمعات در کشور را دارا می باشد که حرف مشترک تمامی این تجمعات ضعف مدیریت مسائل در استان می باشد». (خبرگزاری مجلس رژیم، سه شنبه 22 خرداد 1397)

سازمان چریکهای فدایی خلق ایران به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگران، ترازنامه برخی حرکتهای اعتراضی کارگران و مزدبگیران در سال ۱۳۹۶ را منتشر کرده است. بر اساس این ترازنامه، در سال گذشته 2049 حرکت اعتراضی از جانب کارگران، مزدبگیران، بازنشستگان، کشاورزان، معلمان، پرستاران، جوانان جویای کار، دست فروشان و طرفداران حفاظت از محیط زیست صورت گرفته است. در این بیلان حرکتهای اعتراضی غارت شدگان و قیامهای دی ماه محاسبه نشده است.

در سال گذشته رسانه های مقاومت پیرامون جنبشهای اعتراضی ارتش بیشماران، خیزشهای اقشار گوناگون مردم ایران و قیامهای مردمی در شهرهای شورشی همراه با فعالیتهای کانونهای شورشی به تفصیل آگاهی رسانی کرده اند و در این جا به طور مختصر به چند مورد از حرکتهای مردمی که به رغم سرکوب و قهر حاکم بیانگر استمرار اعتراض و قیام و شورشهای ضد حکومتی است ، اکتفا می کنیم.

 

۱۷-بالا گرفتن قیام کشاورزان ورزنه و شرق اصفهان در بهمن ماه، نشانه برجسته یی از تداوم قیام سترگ سراسری در دیماه بود. این خیزش در ادامة مبارزات کشاورزان این منطقه برای دست یابی به حقآبه یی بود که بر اثر طرحهای ضد مردمی رژیم به خشکسالی این منطقه انجامیده بود. کشاورزان محروم و زحمتکش شرق اصفهان در پیگیری مبارزة حق طلبانة خود روز ۲۷ بهمن به پاخاستند و خواستار حقآبه خود و جریان پیدا کردن آب در زاینده رود شدند.

طبق آمار «سازمان جهاد کشاورزی استان اصفهان» ۱۵۸ هزار و ۷۱۴ نفر معادل 11.3درصد شاغلان این استان به کشت محصولات زراعی و محصولات باغی مشغول هستند.

 بحران آب در ایران خسارتهای کلانی به کشاورزان محروم زده و باعث نابودی کشتزارها و مراتع کشور شده است. زندگی فاجعه بار کشاورزان، نتیجة بلافصل طرحهای غارتگرانة رژیم و به ویژه سپاه منفور پاسداران است که نقش اصلی در بحران آب دارند. مردم در بارة این چپاول و غارتگری گفته اند: نفت و گاز را دزدیدند، خاک را دزدیدند و فروختند و آب را هم دزدیدند!

خامنه ای و سپاه پاسداران که میلیاردها دلار برای صدور ارتجاع و مداخله آشوبگرانه در دیگر کشورها هزینه می کنند، در مورد بحران آب منفعل و نظاره گر فاجعة انسانی هستند.

خبرگزاری حکومتی ایلنا در روز ۵ اسفند 1396، بی ‌آبی را «سهم محروم ‌ترین اقشار جامعه» یعنی همان روستاییانی دانست که صدها سال است در اطراف رودخانه ‌هایی همچون زاینده ‌رود روی زمین کشاورزی خود کار کرده ‌اند. کشاورزان محروم بارها اعلام کردند که؛ نان شب ندارند و سؤال می کردند که آیا این عدل است، آیا این عدالت است؟

 

کشاورزان معترض ورزنه‌ روز 9 اسفند، مقابل بخشداری ورزنه تجمع کردند. از این پیشتر آنها با حرکت تراکتور‌های خود و قرار دادن آن ها کنار یکدیگر اعتراض خود را ابراز کرده بودند. کشاورزان ورزنه روز 11 اسفند تجمع خود را به کنار خط انتقال آب اصفهان به یزد منتقل کردند. روز 16 اسفند کشاورزان شرق اصفهان با تجمع در حاشیه پل خواجو دست به راهپیمایی به طرف شرکت آب منطقه ای اصفهان زدند.

روز ۱۷ اسفند، کشاورزان ورزنه و شرق استان با همراه داشتن دست نوشته هایی با عنوان «ما کشاورز فقیریم، ذلت نمی پذیریم» مقابل استانداری تجمع کردند و خواستار تأمین سهم حق آبه بهاره و دریافت خسارت قبلی خود شدند. روز 18 اسفند، کشاورزان تراکتورهای خود را در دو طرف جاده مستقر کرده و خود به سمت محل پمپاژ آب ورزنه به طرف یزد حرکت کردند. کشاورزان شعار می دادند: نترسید، نترسید ما همه با هم هستیم، هر کس حرف از حق بزند او را خرابکار می ‌نامید، خاک بر سرتان با این عدالت تان و...

قیام کنندگان ورزنه در روز 19 اسفند، راهپیمایی خود را از مقابل سازمان آب منطقه ای اصفهان و پل خواجو آغاز کردند و مقابل دفتر یک عضو مجلس رژیم از استان تجمع کردند. در همین روز تعدادی از مردم اصفهان در حمایت از کشاورزان شهرهای شرق این استان مقابل سازمان آب در اصفهان دست به تجمع زدند. در همین روز یک نمایندة مجلس رژیم از شاهین شهر گفت: «پنج میلیون نفر از مرداد ماه آب خوردن در اصفهان ندارند، 420 میلیون متر مکعب آب شرب نیاز است اما در حال حاضر تنها 100 میلیون آب پشت سدها موجود است»

 

۱۸-حرکتهای دلیرانة کشاورزان با شعارهای «این همه بی‌ عدالتی هرگز ندیده ملتی»، «آب زاینده رود حق ماست»، «زاینده رود ما کو؟»، «یگان ویژه حیا کن ورزنه را رهاکن» و...ترس و وحشت مزدوران رژیم را افزایش داد.

شنبه شب 19 اسفند کشاورزان ورزنه با تاریک شدن هوا ورودی شهر را با تراکتورهای خود بستند و نیروهای سرکوبگر شماری از تراکتورهای کشاورزان را که تنها سرمایه شان است را به آتش کشیدند. نیروهای سرکوبگر رژیم با گاز اشک آور، تیراندازی و چماق به کشاروزان تشنة آب یورش برده و تعداد زیادی را زخمی و دستگیر کردند.

روز ۲۰ اسفند کشاورزان برای آزادی دستگیرشدگان در مقابل بخشداری بن رود تجمع کرده و در آن را قفل کردند و روز بعد تجمع کشاورزان با شعار «ای وای از این خیانت، مسئول بِکش خجالت» ادامه یافت.

روز ۲۴ اسفند، مردم ورزنه در بخشداری با شعار «بخشدار اگر نداریم، بریم قبرس بیاریم» تجمع کردند.

در روز 25 اسفند 1396 کشاورزان شورشی اصفهان در اقدامی بی نظیر بساط نماز جمعه رژیم را برهم زدند. آنها پشت به پیش نماز حکومتی نشستند و شعار دادند: «رو به میهن، پشت به دشمن». این حرکت اعتراضی خلاقانه بازتاب گسترده ای در رسانه های جمعی داشت. در همین روز کشاورزان معترض ورزنه، اژیه و مناطق اطراف، در کنار پل خواجو دست به تجمع زده و با شعار «روحانی دروغگو زاینده رود ما کو؟» در خیابانهای شهر به راهپیمایی پرداختند.

 

کشاورزان محروم در ساعت تحویل سال (سه شنبه 29 اسفند) با در دست داشتن پلاکاردی که روی آن نوشته شده بود: «تا کی قرار است نان در خون ما بزنید و تناول کنید.»، سفرة هفت سین خود را در کنار تراکتورهایشان پهن کردند. در سفرة هفت سین کشاورزان، یک ماهی مرده را در داخل تنگ بلوری پراز خاک گذاشته و زیر آن نوشته بودند: «غارتگران آب را از من گرفتند». آنها همچنین به جای سبزه، علف خشک گذاشته و زیر آن نوشتند: «سبزی جای خود را به کویر داد». از جمله مواد دیگر سفرة هفت سین کشاورزان ورزنه ظرفی پر از ساچمه و تعدادی سنگ بود و در یک سینی هم مأموران پلاستیکی تفنگ به دست را به نشانة نیروهای سرکوبگر گذاشته بودند. آگاهی کشاورزان از ظلم و ستمی که بر آنها اعمال می شود در این اقدام ابتکاری به خوبی نشان داده شد.

خیزش دلیرانة کشاورزان تشنة آب در ورزنه و شرق اصفهان گرچه با سرکوب و دستگیریهای گسترده موقتاً مهار شد اما از آن جا که شرایط مادی که منجر به این قیام چند ده روزه شد همچنان وجود دارد و رژیم نه می خواهد و نه می تواند به خواستهای برحق زحمتکشان پاسخ دهد، این منطقه آبستن خیزشهای بعدی خواهد بود. این منطقه شورشی که پس از قیامهای دی، در بهمن و اسفند به پرچمدار خیزش تبدیل شد، تأثیر خود را در قیامهای بعدی در سایر نقاط کشور نشان داد. یکی از شعارهایی که با ابتکار کشاورزان شرق اصفهان سر داده شد و پس از آن به شعار همگانی در خیزشها تبدیل شد چنین بود: «دشمن ما همین جاست، الکی میگن آمریکاست.»

نکته مهم در سلسله قیامها و خیزشهای ماههای گذشته نقش و جایگاه زنان در این جنبشها است. زنان هم در صف مقدم نبرد به طور فعال حضور داشتند و هم نقش هدایت کننده و سمت دهنده در این سلسله نبردها برای آزادی را داشتند.

 

۱۹-درحالی‌که دشمن در اصفهان برای فرو نشاندن خیزش بزرگ کشاورزان بسیج کرده بود، خیزش هموطنان عرب در خوزستان بالا گرفت. مردم محروم عرب در اهواز در روز 7 فروردین در اعتراض به انکار هویت شان دست به تجمع اعتراضی زدند. این اعتراض برحق طی روزهای بعد به خیزشی گسترده در شهرهای عرب نشین خوزستان مثل معشور، حمیدیه، شیبان، خرمشهر، آبادان، ملاشیه.... جریان پیدا کرد و تا 17 فروردین ادامه یافت. سپس به دستور خامنه ای نیروهای سرکوبگر رژیم به شهرهای عرب نشین روانه شدند و ورودیهای شهرها را با استقرار بازرسیهای متعدد بستند. در داخل شهرها نیز در خیابانهای اصلی و چهارراهها و حتی داخل بازارها تعداد زیادی از موتورسواران امنیتی و نیروهای ضد شورش جهت ایجاد ترس و رعب بین مردم و جلوگیری از تظاهرات مسالمت آمیز آنها، اقدام به رژه کردند.

شایان توجه است که در عرصة ورزشی کشور نیز مانند سایر عرصه‌ها فضای قیام و طنین فریاد های مرگ بر دیکتاتور، به رمز اتحاد و اعتراض علیه محدودیتها و تبعیضهای ارتجاعی به ویژه علیه زنان میهنمان و علیه هموطنان آذری و عرب تبدیل شده و رژیم را بارها در ورزشگاهها به چالش کشیده است. این تحول چنان دیکتاتوری آخوندی را سراسیمه کرده که وزیر کشور رژیم آن را مشکل مطرح شده در شورای امنیت نظام دانسته و تهدید به برگزاری بازیها بدون تماشاگر می کند. رحمانی فضلی در پاسخ به این سؤال که « در دو مسابقه فوتبال در تهران و خوزستان شاهد اتفاقاتی بودیم که عده‌ای آن را فوتبالی و مسبوق به سابقه دانسته و عده‌ای آن را ادامه اعتراضها می‌دانند، کدام تحلیل مقرون به واقعیت است؟»، می گوید: «زمینه رویدادهایی که در ورزشگاهها رخ داد، نارضایتی بود. درست است که تماشاگران به برخی مسائل فوتبال اعتراض داشتند، اما شعارها با جنس اعتراض هماهنگی نداشت. خواهش ما در شورای امنیت این بود که نگذاریم این اتفاقات در ورزشگاهها بیفتد؛ چون تکرار این حوادث می‌تواند شرایطی را ایجاد کند که برای حفظ امنیت مردم و حتی بازیکنان به ‌عنوان شورای امنیت تصمیم گرفته شود تا برخی بازیها بدون تماشاگر برگزار شود » (ایرنا۳۰مرداد ۱۳۶۷).

 

۲۰- موج قیامها پس از اصفهان و خورستان، در جنبش گسترده و متحد اعتصاب در شهرهای کردستان خامنه ای را به ستوه آورد. هموطنان کرد، پس از آن که رژیم مرزهای همجوار با کردستان عراق را مسدود کرد، سلسله یی از اعتصاب و اعتراض برپا کردند که فراتر از خواستهای حق طلبانة صنفی، دیکتاتوری آخوندی را به چالش کشید. در روز 26 فروردین، با فراخوان قبلی، بازاریان شهرهای بانه و جوانرود، در اعتراض به بالابردن تعرفه گمرکی و بسته شدن مرزها، بار دیگر اعتصاب کردند. این اعتصاب روز بعد نیز ادامه یافت و مغازه داران جوانرود با پهن کردن سفرة خالی و برگزاری تجمع، اعتراض خود را به نمایش گذاشتند.

روز 28 فروردین، مغازه داران سقز و مریوان و روز 29 فروردین بازاریان شهرهای مهاباد و پیرانشهر به اعتصاب مغازه داران شهرهای دیگر پیوستند.

رژیم که از گسترش اعتصاب به وحشت افتاده بود، نیروهای سرکوبگر ضد شورش را در مقابل پاساژهای شهر بانه مستقر کرد و فضای سایر شهرها هم امنیتی شد. همزمان خبرگزاری رسمی رژیم، به نقل از معاون سیاسی فرماندار بانه، نوشت: «عوامل خارجی در تشویق بازاریان و اصناف به اعتصاب و اعتراض در این شهرستان و بسته شدن واحدهای تجاری و صنفی نقش دارند». نیروهای امنیتی رژیم تعداد زیادی از معترضان را در شهرهای مریوان، بانه و سقز بازداشت کردند.

به رغم اقدامات سرکوبگرانه رژیم، جنبش اعتصاب و اعتراض همراه با مقاومت متحد مردم و زحمتکشان در مقابل رژیم ادامه یافت. تجمع های اعتراضی و پهن کردن سفره های خالی در شهرهای مختلف در اردیبهشت بیشتر بالا گرفت و تداوم یک ماهه این جنبش اعتراضی یک فضای قیام و خیزش را در استانهای آذربایجان غربی و کردستان و کرمانشاه پدید آورد.

 

۲۱-پیکار متحد و پیروزمند فولادگران در اهواز

گروه ملی صنعتی فولاد اهواز یکی از بزرگترین واحدهای تولیدی کشور است که در سه سال گذشته به دنبال واگذاری این شرکت به کلان سرمایه داران وابسته به قدرت، وارد یک دوران بحرانی همراه با کاهش خطوط تولید، تعدیل نیرو و نیز پرداخت نامنظم حقوق و بیمه کارکنان شرکت شده و اعتراضها و اعتصابهای متعدد کارگران، از جمله اعتصاب قدرتمند کارگران این مجتمع در اسفند سال 1396 را برانگیخته است. اما عقب نشینی های نسبی کار فرمای حکومتی، منجر به بهبود تولید و شرایط زندگی کارگران نشد.

روز 8 خرداد، کارگران این واحد تولیدی با فراخوان قبلی دست به تجمع اعتراضی در مقابل استانداری خوزستان زدند و با سر دادن شعار اقدام به بستن مسیر منتهی به میدان فلسطین در اهواز کردند. اعتصاب و تجمع و راهپیمایی های اعتراضی کارگران در روزهای بعد ادامه پیدا کرد.

روز ۲۰ خرداد، کارگران خشمگین فولاد اهواز در ادامه تجمع ‌های اعتراضی خود به عدم تعیین تکلیف مالکیت و تولید و عدم پرداخت مطالبا‌تشان پل لشکر اهواز روبروی سینما هلال را بستند و با شعارهایی چون «می ایستیم ،می میریم، حقمون رو می گیریم»، «کارگر می میرد، ذلت نمی پذیرد» و «مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر» نشان دادند که جنبش فولادگران بخش توفنده دیگری از قیام زحمتشکان و محرومان بپاخاسته در سراسر ایران است.

از این رو، روز ۲۱خرداد مأموران سرکوبگر خامنه ای با حمله به تجمع اعتراضی کارگران تعدادی از آنها را بازداشت کردند. به گزارش دبیرخانة شورا، روز 22 خرداد، کارگران خشمگین و به جان آمدة گروه ملی صنعتی فولاد اهواز، دسته دسته و در صفی متحد و به هم فشرده، عازم محل استانداری خوزستان شدند و علیرغم حضور بسیار سنگین نیروهای سرکوب، در مقابل این استانداری تجمع کردند و با سر دادن شعارهایی خواهان آزادی فوری 60 تن از همکاران بازداشتی خود شدند. کارگران شعار می دادند: «کارگر می‌ میرد ذلت نمی ‌پذیرد»، «سوریه را رها کن فکری به حال ما کن» و «دشمن ما همین جاست دروغ میگن آمریکاست».

تجمع کارگران معترض در روز ۲۳ خرداد، پس از صادر شدن احکام آزادی همکاران شان و پذیرش برخی از خواسته های آنان در شانزدهمین روز پایان گرفت.

این تجمعات اعتراضی تا پایان خرداد ماه و آزادی کارگران دستگیرشده ادامه داشت.

 

۲۲-جنبش روزانه غارت شدگان

 اعتراضات غارت شدگان، که به خاطر ابعاد گستردة غارتگری مؤسسات حکومتی، یک جمعیت عظیم چند میلیونی را تشکیل می دهند، در سال گذشته به عنوان بخشی از قیام سراسری تداوم داشت و با قیام پیوند خورد. دریک سال گذشته این غارت شدگان به طور مداوم به تجمع، تحصن و تظاهرات در بسیاری از شهرها و مراکز استانها دست زدند. شمار این حرکتهای اعتراضی که هر روز جریان داشت، به صدها مورد میرسد.

مؤسسات غارتگر مالی نیز به طور عمده وابسته به سپاه منفور پاسداران و افراد وابسته به قدرت هستند.

سپرده گذاران مؤسسات کاسپین، آرمان وحدت، البرز فرشتگان، ثامن، پدیده، ثامن ‌الحجج، ولایت اندیشه، ملل، افضل توس، ولیعصر، عصرنوین، البرز ایرانیان (آرمان)... در گردهمآییهای اعتراضی خود شجاعانه شعارهایی نظیر «پول ما رو کی برده، دستهای پشت پرده ـ لاریجانی حیا کن، سپرده رو رها کن -مرگ بر این دولت مردم فریب» می دادند.

از حرکتهای اعتراضی غارت شدگان هزاران فیلم، عکس و گزارش در شبکه های اجتماعی و رسانه های مقاومت منتشر شده است. اما حکومت از طریق شورای عالی امنیت ولی فقیه به رسانه های حکومتی دستور داده که به این حرکتهای اعتراضی مداوم پوشش خبری ندهند.

روز ۱۰ آبان، علی وقف ‌چی، عضو مجلس ارتجاع از زنجان، به ایلنا گفت: «صدا و سیما در روزهای اخیر دو بار مصاحبه ‌های وی درباره اعتراضات مالباختگان را پخش نکرده اند و وقتی موضوع را پیگیری کرده به او گفته ‌اند که شورای‌عالی امنیت ملی در مصوبه ‌ای این اجازه را به صدا و سیما داده که مانع از پخش صدای سپرده ‌گذاران شود»

حرکتهای اعتراضی غارت شدگان در موارد متعدد مورد سرکوب مزدوران رژیم قرار میگیرد، اما معترضان و به خصوص زنان دلیر در مقابل این سرکوبهای وحشیانه مقاومت و ایستادگی می کنند.

 

سایر قسمتهای بیانیه شورای ملی مقاومت ایران:


بیانیه سی و هفتمین سالگرد تاسیس شورای ملی مقاومت ایران-قسمت اول


بیانیه سی و هفتمین سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت ایران- فصل اول-قیامهای سترگ و سراسری مردم ایران


بیانیه شورای ملی مقاومت ایران در سی و هفتمین سالگرد تاسیس آن-قسمت دوم


 

بیانیه سی و هفتمین سالگرد تأسیس شورای ملی مقاومت ایران- فصل دوم- تداوم قیام پر توان رنگین کمان بیشماران در یوتیوب سیمای آزادی

لطفا به اشتراک بگذارید: