نیویورک - اجلاس مجمع عمومی ملل متحد - سخنرانی سناتور رابرت توریسلی
نیویورک - اجلاس مجمع عمومی ملل متحد - سخنرانی سناتور رابرت توریسلی
از همه شما خیلی ممنونم و به خاطر حضورتان امروز در اینجا متشکرم. اجازه بدهید ابتدا از جانب همه مان مراتب تقدیر و تشکر خودمان را به خانم رجوی ابراز کنم. او کسی است که هر روز زندگی خود را، هر سال را یکی پس از دیگری به گونهای خستگی ناپذیر وقف نبرد برای آزادی ایران کرده است. او از تشکر و تقدیر ما برخوردار است.
و سپس به تک تک شما! من میدانم که پشت هر یک از چهرههایی که امروز اینجا هستند داستان یکی عزیزان هست که اعدام شده، زندانی شده، یا سرکوب شده. جوانی که هرگز آزادی را نشناخته است یا هرگز از فقر گریزی نداشته.
اگر به من هزار ایرانی نشان بدهید، من به شما دو هزار تراژدی از زمانی که آخوندها قدرت مستبدانه را به دست گرفتند، نشان میدهم. این گواهی است در رابطه با تک تک شما که هرگز فراموش نکردید، هرگز از پای ننشستید، هرگز روی برنگرداندید. شما بار دیگر آمدهاید تا خواستار یک یک آینده باکرامت، عادلانه و آزاد برای مردم ایران شوید. تاریخ هرگز شما را فراموش نخواهد کرد.
به خاطر حضورتان در اینجا متشکرم.
وقتی که روحانی برای سخنرانی در نهاد سازمان ملل میایستد، میخواهم هر عضو سازمان ملل، هر نماینده، هر تماشاچی و هر رئیس دولتی بداند چه کسی در برابرشان ایستاده است. مهم است که بدانید چه کسی امروز در سازمان ملل، سازمانی که به صلح و حقوق بشر و عدالت اجتماعی و کرامت انسان متعهد است، سخنرانی میکند.
جای روحانی در بین سران کشورها نیست. جای او در سازمان ملل نیست. او در نهادی متشکل از افرادی که به صلح و آزادی و عدالت انسانی متعهد هستند، جایی ندارد. او یک رذل، یک دیکتاتور و یک آدمکش است. جای او در آن نهاد نیست و نباید به عنوان یک فرد مرتبط با صلح یا شرافت شناخته شود.
بنابراین این اعضای سازمان ملل، چه کسی امروز برای شما سخنرانی میکند؟ روحانی کیست؟ او 3400 نفر از شهروندان خود را با قساوت به قتل رسانده. آنها گناهی نداشتند جز آنکه مثل همه مردم دیگر خواستار آیندهای بهتر برای کشورشان بودند. آنها به این گناه و فقط به همین گناه اعدام شدند. روحانی به نسبت هر رهبر دیگری بر روی زمین، رکورد کشتار سنگدلانه شهروندان خود به نسبت جمعیت را در دست دارد. این کسی است که امروز برای شما سخنرانی میکند. این کسی است که افتخار سخنرانی در نهاد سازمان ملل را به او دادهاید.
روی خود را از او برگردانید. دست خود را بلند نکنید. به او افتخار پذیرش به عنوان یک رهبر بین المللی را ندهید. این است روحانی.
روحانی، که در ماه ژوئن دیپلماتهای خود را به پاریس اعزام کرد تا بمب گذاری کنند و همه ما را که با صدای رسا به پا خاستهایم و خواستار یک ایران بهتر شدهایم به قتل برساند. این کسی است که امروز برای شما، دیپلماتهای سازمان ملل سخنرانی میکند. مردی که با استفاده از دیپلماتهای خود دست به اعدام میزند.
بنابراین امروز آلمان را که آن دیپلماتها را در حبس خود دارد فرامیخوانیم که آنها را به ایالات متحده مسترد کند تا به خاطر جنایاتشان با عدالت مواجه شوند. جنایت آنها این بود که میخواستند همه ما را که امروز در اینجا برای یک ایران بهتر سخن میگوییم به قتل برسانند.
خواسته ما چیست؟ زمانی بود که همه ما باور داشتیم که این رژیم ممکن است اصلاح شود و تغییر کند. زمانی بود که ما از تهران میخواستیم که بگذارد مردمش آزاد باشند و اقتصادش شکوفا گردد. دیگر چنین باوری نداریم. آنها دههها فرصت برای اصلاح و یک نسل برای تغییر داشتند. آنها از هر امکانی برای ایجاد امکان شکوفایی ایران برخوردار بودند. و آنها مردود شدند.
اکنون پیام ما به همه رهبران جهان این است: زمان به سر رسیده. زمان سقوط رژیم و به قدرت رسید یک دولت جدید در تهران فرا رسیده است. فرصت به پایان رسیده است. ما خواهان تغییر رژیم هستیم. ما همین الان خواهان یک ایران آزاد هستیم.
تغییر یعنی چه؟ برای جوانان در ایران که به خیابانها ریختهاند، برای آنهایی که در شهرهای سراسر ایران روزانه جان خود را به خطر میاندازند، تغییر چیست؟ تغییر یعنی اینکه بتوانید نظر خود را ابراز کنید بیآنکه با تهدید اعدام و زندان مواجه شوید، اینکه بتوانید مثل همه مردم سراسر جهان، آزاد زندگی کنید.
تغییر یک معنی دیگر هم دارد. هیچ دلیلی ندارد که جوان بودن در ایران به معنی فقر یا بیکاری باشد. جهان در حال گذار از یک انقلاب اقتصادی برای کسانی است که هرگز روی شکوفایی و اشتغال و رفاه و آیندهای امیدوار کننده است.
انقلاب اقتصادی به سراسر جهان تا دور افتادهترین روستاهای هندوستان و چین گسترش مییابد. و مردم ایران، جوانانی که به خیابان آمدهاند سؤال میکنند چرا ایران نه؟ چرا جوانان ایران باید در فقر و فلاکت زندگی کنند؟ پایانی بر این فقر هست. نقطه پایان فقر این است: همین الان رژیم را پایان دهید.
ایران آزاد الان، ایران آزاد الان،
شما که امروز در نهاد بزرگ سازمان ملل گرد آمدهاید، همه شما در برابر یک انتخاب قرار میگیرید، همچنانکه هر جوانی در هر شهر و در هر خیابانی در ایران میگیرد. میتوانید از ترس به گوشهای بخزید و در آرزوی وضعیتی بهتر بمانید یا اینکه با واقعیت مواجه شوید و موضع بگیرید، موضع همه مردم شرافتمند در آمریکا، اروپا و سراسر جهان. در واقع موضع هر عضو سازمان ملل این است. به رژیم پشت کنید و در کنار مردم ایران بایستید. موضع بگیرید. رژیم را به زیر بکشید. همین الان به رژیم پایان دهید. همین الان به رژیم پایان دهید. همین الان به رژیم پایان دهید (با حالت شعار)
بنابراین، روحانی! اگر فکر میکنی که زمان در طرف تو است، اگر فکر میکنی که تغییر سیاسی، رژیم تو را حفظ خواهد کرد، دوباره فکر کن. امکان کش دادن برای گذر از دونالد ترامپ نیست. زیرا چه دمکرات و چه جمهوریخواه، چه لیبرال و چه محافظهکار، دونالد ترامپ یا هر کس که ممکن است بعد از او بیاید، مسیر مشخص شده است. ما از اصلاح دست شستهایم. دیگر نمیتوانی ما را با وعده تغییر یا انتخابات تقلبیات گول بزنی. ما گول نخواهیم خورد. ما یک ایران آزاد میخواهیم.
زمان، تو را نجات نخواهد داد. راه فراری نیست. مردم ایران با شجاعت حرفشان را زدهاند. آنها برای یک ایران نوین تظاهرات و اعتراض میکنند. ما در کنار آنها ایستادهایم. ما همه اعضای سازمان ملل را فرامیخوانیم که در کنار ما بایستند، معامله با ایران را متوقف کنند، سرمایهگذاری در ایران را متوقف کنند. دلارهای شما، یوروهای شما، ینهای شما و پوندهای شما فقط در خدمت سرکوب یک خلق شریف و آزاد است. ایران باید جایگاه خود را در رهبری انسانها مجدداً به دست بیاورد. ایران کشوری است با تمدنی عظیم و تاریخی قدرتمند. تاریخی مملو از رهبری جهان و نه دنبالهروی. رهبری بر مبناع ابداع و نوآوری. تاریخی مملو از شکوفایی و تأمین مردمش. زمان آن رسیده که ورق برگردد، رژیم پایان یابد و مردم ایران جایگاه شایسته خود را در بین ملتها کسب کنند.
دونالد ترامپ! تو یک مسیر را مشخص کردهای، مسیر پایان بخشیدن به این استبداد، پایان بخشیدن به رژیم.
کشورهای اروپایی! نباید کاری کمتر از این بکنید. خط پایان را رسم کنید. معامله و سرمایهگذاری تان را پایان دهید. موضع بگیرید.
۳۴۰۰نفری که توسط روحانی اعدام شدند شایسته چیزی کمتر از این نیستند. مرگ آنها، مرگ آنهایی که در خیابانهای تهران کشته شدند، آنهایی که آزادی خود را فدا کردند تا موضع بگیرند، آنها شایسته چیزی کمتر از این نیستند. کسی از کشورهای اروپایی یا آمریکای لاتین یا آفریقا نمیخواهد که جان خود را فدا کنند. فقط یک موضع اقتصادی و سیاسی بگیرید. مردم ایران باقی کار را انجام میدهند. آنها آزادی خود را به دست میآورند. آنها دولت جدید خود را به دست میآورند. فقط با این آدمکشان و جانیان همدستی نکنید. آنها استحقاق کمک شما، سرمایهگذاری شما یا تجارت شما را ندارند. موضع بگیرید.
و خطاب به آن گروه از ما که به عنوان آمریکایی در اینجا هستیم میگویم که من هرگز به این اندازه به دولت آمریکا افتخار نکردهام. زیرا در حالیکه بقیه هنوز تصمیم خود را نگرفتهاند، و شاید به دنبال منافع خود از طریق استبداد در تهران باشند، در حالیکه بقیه ممکن است مردد باشند، ایالات متحده تصمیم خود را گرفته است. ما بخشی از این استبداد نخواهیم بود. ما در حالیکه ملاها به دنبال تسلیحات هستهای هستند ساکت نخواهیم ماند. ما در برابر مرگ و نابودی ساکت نخواهیم ماند.
آینده ایران در خیابانها رقم میخورد، نه در قصرهای تهران. آینده ایران با ملاها نیست، با جوانان است. آینده ایران با استبداد و فقر و سرکوب نیست. آینده ایران با آنهایی است که به خاطر موضع گرفتن به زندان رفتند و کسانی که در خیابانها فداکاری میکنند. آینده مشخص شده است. ایران آزاد خواهد شد، دیر یا زود. و ما امروز اینجا هستیم تا همین الان خواستار یک ایران آزاد باشیم. ایران، آزاد، الان. ایران، آزاد، الان. ایران، آزاد، الان.
روحانی! ما تو را میشناسیم. نمیتوانی ما را گول بزنی. نمیتوانی آنهایی را که در سازمان ملل هستند گول بزنی. وقتی برایت دست میزنند، یا وقتی به حرفهایت گوش میکنند زیاد لذت نبر. آینده تو، آیندهای خلع شده از قدرت و در تبعید خواهد بود. جوانان و نوآوران قدرت را در ایران، مثابه یک کشور نو و آزاد، به دست خواهند گرفت.
از همه شما متشکرم. ممنونم که امروز در اینجا گرد آمدید. ممنونم که به خاطر میسپارید. ممنونم به خاطر شجاعتتان. ممنونم به خاطر غرورتان. و به کسانی که در ایران حرفهای ما را میشنوند میگویم که آزادی در راه است. آینده در راه است. شجاع باشید. ما شما را تحسین میکنیم. دوستتان داریم. هرگز فراموشتان نمیکنیم. هرگز از موضع گرفتن دست برنخواهیم داشت. از همه شما بسیار متشکرم.