در مورد سوریه ، تنها راه کناره گیری اسد از حاکمیت است
در مورد سوریه ، تنها راه کناره گیری اسد از حاکمیت است
در جلسه استماع زیر کمیته خاور میانه کنگره آمریکا به ریاست خانم ایلیانا رزلهتینن در۲۷ سپتامبر جاری جنایات رژیم اسد و دخالت های رژیم ایران به بحث گذاشته شد . در این جلسه خانم حنین غدار عضو مؤسسه واشینگتن برای سیاست خاور نزدیک و کارشناسان دیگری شرکت داشتند . در این جلسه خانم رز لهتینن در ارتباط با دخالت های رژیم ایران در سوریه در بخشی از سخنانش گفت : هر امیدی برای اینکه روسیه به اسد فشار بیاورد که او ازرژیم ایران بخواهد از سوریه بیرون برود همواره احتمال ضعیفی بوده و بنظر می‌رسد که دیگر کنار گذاشته شده است. روسیه و ایران چنین بنظر می رسد که قصد دارند در سوریه برای بلندمدت باقی بمانند.
خانم ایلیانا رزلهتینن از خانم حنین غدار سؤال کرد : شما در شهادت خود به تلاش‌های ایران برای تغییر ساختار اجتماعی سوریه اشاره کردید. این رژیم بلحاظ قومی و مذهبی جوامع سنی را پاکسازی می‌کند و شیعیان طرفدار اسد را جایگزین آنها می‌کند . شما پیشنهاد کردید که پناهندگان تشویق شوند به خانه های خود بازگردند و در مقابل سربازگیری آنها توسط ارتش اسد از آنها دفاع شود. اهداف رژیم ایران در این تغییر ساختار اجتماعی چیست و چگونه می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که پناهندگان بتوانند در امنیت به خانه های خود باز گردند؟ و چگونه می‌توانند در مقابل نفوذ اسد و رژیم ایران مقاومت کنند؟
حنین غدار از مؤسسه واشنگتن برای سیاست خاور نزدیک: ...تغییر بافت اجتماعی در نواحی خاصی از سوریه اتفاق می‌افتد؛ در مناطقی که من آنرا سوریة مفید می‌نامم. آنچه که ایران واقعاً در پی کنترل آن است یک کریدور زمینی است که ساحل علوی را به مرز لبنان و مرز عراق متصل می‌کند. لذا رژیم ایران خواهان حفاظت از این کریدور است. جوامعی که در شهرها و روستاهای این کریدور زندگی می‌کنند باید ساختار جمعیتی‌شان تغییر کند لذا اغلب جوامع سنی از حمص و پیرامون دمشق به لبنان بیرون رانده شده و بسیاری از آنها به ادلب فرستاده شده اند.
پناهندگانی که ما در ادلب می‌بینیم اغلب از این کریدور آمده‌اند. رژیم اسد از استراتژی محاصره، گرسنگی دادن و در اساس مجبور کردن مردم به معامله برای ترک این شهرها استفاده کرده و آنها را به ادلب و لبنان فرستاده است .
امروز آنها بسیاری از خانواده‌های افراد مسلح ( شبه نظامیان خارجی) را از پاکستان، افغانستان، عراق و لبنان آورده‌اند و بر پایه یک قانون جدید بنام قانون شماره 10 اینکار را کرده‌اند که در اساس تغییرات در ساختار اجتماعی را قانونی می‌کنند.
آنها به پناهندگان تنها 30 روز فرصت می‌دهند که شخصاً با حضور خود بر مایملک خود ادعای مالکیت کنند و در غیر اینصورت آنها می‌توانند این مایملک را تصاحب کنند و به خانواده‌های جدید بدهند. هدف از اینکار نه تنها حفاظت از دمشق بلکه حفاظت از این کریدور یا سوریة مفید است.
برای شما مثالی از پناهندگان در لبنان می‌زنم ، دولت لبنان که بیش از پیش یک دولت طرفدار حزب‌الله است. آنها تلاش دارند که پناهندگان را از لبنان بیرون کنند. برخی از آنها از لبنان خارج شده اند. برخی وادار شده اند که به ارتش اسد بپیوندند. سیاست دولت در لبنان در اساس سیاست حزب‌الله است، این آنها را مجبور به ترک لبنان می‌کند بدون اینکه هیچ تضمینی برای آنها در کار باشد. آنها نمی‌خواهند جای دیگری بروند، آنها می‌خواهند به خانه‌های خود برگردند، اما آنها به خانه‌هایشان نمی‌روند بلکه به ادلب می‌روند.
خانم حنین غدار در پاسخ به سؤال یکی از نمایندگان مجلس که پرسید به چه میزانی ما می‌توانیم امیدوار باشیم که پناهندگان به سوریه بازگردند و چه چیزی باید صورت گیرد تا این امر امکانپذیر شود پاسخ داد:
بطور خلاصه اسد باید برود. اگر اسد در قدرت باقی بماند، پناهندگان مجبور خواهند شد در بازگشت به سوریه به ارتش بپیوندند. آنها می‌توانند مجبور شوند به نقاط دیگر برای سکونت بروند و شهر و خانه و دارایی های خود را از دست بدهند. تغییر بافت اجتماعی افزایش خواهد یافت. تنها راه حل برای ترس پناهندگان از اذیت و آزار در صورت برگشت آنها این است که اسد باید برود.