شصت و پنجمین محکومیت!

شصت و پنجمین محکومیت! – ۲۶آبان۱۳۹۷


گزارش و گفتگو با علیرضا معدنچی


بینندگان عزیز سلام بر شما، گرمترین درودهای خودم و همکارانم رو تقدیمتون میکنم . امیدوارم در هر جا که هستید سری بلند و دلی پر امید داشته باشید در برنامة تیک تاک امروز و قبل از شروع برنامه اجازه بدین اشاره‌یی بکنیم به تظاهرات بزرگ کارگران دلیر هفت تپه که امروز حضور و نقش زنان آگاه کارگر و خانواده‌های کارگران در آن بسیار چشمگیر بود همچنین حضور و نقش دانش‌آموزان هم بسیار بارز بود.

و این به رغم آن بود که نیروهای سرکوبگر از شب گذشته شهر شوش را به محاصرةخود درآورده بودند و تلاش می‌کردند با ایجاد فضای رعب و سرکوب مانع شکل گرفتن حرکت اعتراضی کارگران شوند، اما بر خلاف خواستة آنها امروز کارگران و خانواده‌هایشان خروشانتر و مصمم‌تر از روزهای قبل به خیابانها آمدندو حق خود را فریاد زدند. یادآوری می‌کنم که خانم مریم رجوی طی پیامی گفت: درود بر کارگران نیشکر هفت تپه که با شعار نه تهدید نه زندان دیگر اثر ندارد، علیه ستم و ظلمی که به کارگران روا می شود به پاخاسته و با شعار گرسنه‌ایم گرسنه، هر انسان آزاده‌ای را به قیام علیه رژیم غارتگر آخوندی فرا می خواند.

و اما می‌پردازیم به موضوع سیاسی امروز و محکومیت جدید رژیم در سازمان ملل متحد. لابد در خبرها شنیدید که روز پنجشنبه 24 آبان‌، اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی ملل متحد در نیویورک، با صدور قطعنامه‌یی وخیمتر شدن وضعیت حقوق بشر توسط رژیم آخوندی را محکوم کرد. به گزارش رسانه‌ها این قطعنامه شصت و پنجمین قطعنامة محکومیت دیکتاتوری آخوندی است که از سوی ارگان‌های ملل متحد به خاطر نقض حقوق بشر و اعدامهای وحشیانه به تصویب رسیده است. این قطعنامه از سوی کانادا پیشنهاد شده بود و در ماه آینده (دسامبر) در صحن مجمع عمومی سازمان ملل متحد به رای گذاشته می شود.

این محکومیت انعکاس زیادی در جهان داشت و رژیم هم که به رغم تلاش بسیار نتوانسته بود جلو آن را بگیرد، با سوز و گداز از مجاهدین نسبت به آن واکنش نشان داد. خانم مریم رجوی رئیس جمهور برگزیدة مقاومت ایران، ضمن استقبال از تصویب قطعنامه با آرای مثبت 85 کشور جهان گفت: تصویب شصت و پنجمین قطعنامة‌ ملل متحد در محکومیت نقض سیستماتیک و وخیم حقوق بشر در ایران، ضرورت ارجاع پرونده نقض حقوق بشر توسط فاشیسم دینی حاکم برایران به شورای امنیت ملل متحد را ایجاب می کند.

خانم رجوی افزود: دیکتاتوری آخوندی که رکورد دار اعدام در جهان به نسبت جمعیت است باید از جامعه جهانی طرد شود و سردمداران آن بخاطر جنایت علیه بشریت در قتل عام زندانیان سیاسی در سال 67 باید محاکمه شوند. گزارشی در این باره:

گزارش


خبرگزاری آسوشیتدپرس درباره تصویب قطعنامه محکومیت رژیم آخوندی در اجلاس کمیتهٴ سوم مجمع عمومی ملل ‌متحد به‌دلیل نقض حقوق‌بشر گزارش داد: این قطعنامه مصرانه از رژیم ایران خواست تا بازداشت گسترده خودسرانه را متوقف کند و نسبت به افزایش اعدام ابراز نگرانی جدی کرد.

در این قطعنامه به‌طور مشخص به نقض حقوق‌بشر در زمینه تعقیب و اذیت و آزار و تهدید علیه اقلیتهای مذهبی اشاره شده است. یقین زیادی وجود دارد که این قطعنامه در ماه آینده توسط ۱۹۳کشور عضو مجمع عمومی هم به تصویب برسد. آسوشیتدپرس می‌افزاید: این قطعنامه که توسط کانادا حمایت شده همچنین از ایران خواستار پایان دادن به محدودیتهای گسترده و جدی شامل آزادی تجمع مخالفان سیاسی، مدافعان آزادی، رهبران کارگری، فعالان محیط‌زیست، دانشگاهیان، فیلم‌سازان، خبرنگاران، بلاگرها، رسانه‌های اجتماعی و سایرین شده است. این قطعنامه از تعداد بالای شوک‌آور استفاده از مجازات اعدام از جمله در مورد نوجوانان ابراز نگرانی جدی کرده است…».

وزارت خارجة رژیم از طریق سخنگوی خود نسبت به این قطعنامه واکنش نشان داد و آن را غرض‌ورزانه خواند. «قطعنامه‌یی غرض ورزانه و مردود! این واکنش سخنگوی وزارتخارجة کشورمونه به پیش‌نویس قطعنامة جدید ضد ایران؛ قاسمی گفته: این قطعنامه بتنی بر نگرشی گزینشی، و غرض ورزانه و با اهداف سیاسی تهیه و تصویب شده وقویا محکوم و مردوده. واکنش دستگاه دیپلوماسی ایران به قطعنامه‌ییه که کانادا با پشتیبانی آمریکا و کانادا درکمیتة سوم مجمع عمومی سازمان ملل تصویب کرده و مدعی شده وضع حقوق بشر در ایران وخیم شده.

رژیم که توسط 85کشور جهان محکوم شده بود، برای نشان دادن بیگناهی خود از فرط استیصال به دفاع نمایندة رژیم جنایتکار بشار اسد متوسل شد. «بلافاصله بعد از این ادعا، نمایندة سوریه در سازمان ملل این طور واکنش نشون داد: «مسیس ضد ایران» این قطعنامه‌یی که در سازمان ملل متحد مطرح شده، چیزی جز هدر دادن وقت نیست. ما با سیاسی کردن و استفاده از سازمان ملل برای هدف قرار دادن کشورهای خاص مخالفیم».

وی افزود: استفاده ابزاری از حقوق بشر، قطعنامه های حقوق بشری و سازوکارهای بین المللی توسط برخی کشورهای غربی و رژیم اشغالگر و کودک کش صهیونیستی و برخی کشورهای مرتجع منطقه برای پیگیری مقاصد شوم افراط گرایانه و هم چنین سیاست های آشوب طلبانه و حمایت از تروریست های تجزیه طلب را قویا محکوم می کنیم و معتقدیم ادامه این روند اعتماد جامعه بین المللی به سازوکارهای بین المللی را تضعیف کرده و اثربخشی و کارایی آنها را در مواقع ضروری و لازم زیر سوال می برد».

رژیم همچنین مثل همیشه این محکومیت را نیز ناشی از افشاگریهای مجاهدین و مقاومت ایران می‌داند. نمایندة رژیم در سخنرانی خود و ضمن التماس و درخواست برای اغماض جامعة بین‌المللی به سوز و گداز از مجاهدین پرداخت و گفت: « از اعضای این فرقه تروریستی شناخته شده در عالی ترین سطوح سیاسی در واشنگتن برای فشار بر (نظام) ایران پذیرایی گرم میشود»

«سفیر ایران در سازمان ملل افزود: «همدستی با گروهکهای تروریستی شناخته شده و تحمیل یک جنگ تمام عیار اقتصادی علیه ایرانیان که در تعارض با قطعنامة 2231 شورای امنیت وحکم الزام آور دیوان بین‌المللی دادگستری تنها نمونه‌یی کوچک از این تلاشهای مخرب قدرتهای بزرگ برای تضییع حقوق ملت ایران است». در بخش پایانی این قطعنامه ضمن تأکید بر لزوم بازدید گزارشگر ویژة سازمان ملل از ایران تحت حاکمیت آخوندها، آمده است: «(مجمع عمومی) تصمیم دارد تا بررسی وضعیت حقوق بشر در ایران را در جلسه هفتاد و چهارم خود (در سال آینده) ادامه دهد».

مطرح شدن و تصویب این قطعنامه نمود دیگری از طرد و انزوای بیش از پیش رژیم در جامعة‌ بین‌المللی است. کریستا فریلند وزیر خارجه کانادا نیز بیانیه ای با استقبال از تصویب این قطعنامه گفت: تصویب این قطعنامه سازمان ملل متحد توسط کشورهای مختلف جهان، پیامی قوی به حکومت ایران می فرستد که می بایست به حقوق بشر احترام بگذارد.

وزارت خارجه آمریکا در توئیتر فارسی خود با انتشار عکسی نوشت: ۸۵ کشور از جمله آمریکا، دانمارک، کانادا، آلمان، فرانسه، بریتانیا، استرالیا، ژاپن و یمن جزو کشورهایی بودند که به این قطعنامه رای موافق دادند. این حساب توئیتری همچنین با استفاده از هشتگ #درکنارمردم به اظهارات مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا اشاره کرده است که بارها گفته هدف تحریمها توقف فعالیتهای تنش زای رژیم ایران در خاورمیانه است و دولت آمریکا در کنار مردم ایران است.

گفتگوی سیاسی


این گزارش رو دیدیم، خب سؤالهای مختلفی در باره این محکومیتهای بین‌المللی رژیم وجود داره؛ از جمله این که این محکومیتها آیا یک جریان روتین و خود به خودی و به عبارت دیگه نتیجة طرد و انزوای بین‌المللی رژیمه؟ این محکومیت امسال چه تفاوتی با محکومیت سالهای گذشته داره؟ این محکومیتها چه نتیجه و تأثیری در وضعیت رژیم داره؟ و چرا رژیم با استفاده از امکانات و لابی‌هایی که داره، مانع صدور قطعنامه یا نرمتر کردن لحن اون بشه؟ اینها سؤالاتی است که در گفتگوی امروز با علیرضا معدنچی اونها رو پی می‌گیریم.

س: محکومیت امسال رژیم به خاطر نقض حقوق بشر، چه تفاوتی با محکومیتهای هر ساله که هر سال دو بار شاهد آن هستیم، دارد؟


ج: این محکومیتهای هر ساله که این بار شاهد 64مین آن بودیم، تکرار نیست، بلکه هر کدام گامهایی است که هر گام مقاومت ایران را یک گام به هدف نهایی خود نزدیک و نزدیکتر می کند و رژیم را هر سال بیش از سال پیش مطرود و منزوی می‌سازد. این را هم می‌توان در تعداد آرای کشورها دید و هم در لحن هر قطعنامه، کمااین که در جمعبندی ای که در این قطعنامه آمده، گفته شده که وضعیت حقوق بشر نسبت به گذشته وخیمتر شده و این بخصوص در شرایط کنونی که رژیم تلاش می‌کند با مظلوم‌نمایی، در تحریمها شکاف ایجاد کند و در این رابطه سنگ مردم را به سینه می‌زند، اهمیت زیادی دارد.

کما این که رژیم امسال بیش از سالهای گذشته تلاش و تقلا کرد و همة امکانات و لابی‌های خود را با صرف هزینه‌های کلان به کار گرفت که یا جلو صدور قطعنامه را بگیرد یا لحن آن را نرمتر کند یا چیزی در رابطه با تحریمها از موضع حقوق بشر مردم ایران در آن وارد کند یا لااقل جمله و عبارتی ولو به صورت اشارة تلویحی علیه مجاهدین و مقاومت ایران در آن وارد کند. اما موفق نشد.

نکتة دیگری که لازم است به آن اشاره کنم این است که این محکومیتها هرگز یک امر روتین یا خود به خودی نیست. درست است که سیاست مماشات به محاق رفته، اما اگر پیگیری و سختکوشی مجاهدین و مقاومت ایران نباشد، قدرتها و دولتهایی که از قبل معامله و رابطه با رژیم منافع کلانی دارند، می‌توانند به کمک رژیم بیایند و جلو صدور قطعنامه را بگیرند یا مفاد آن را به نفع رژیم نرم کنند.

س: این محکومیتها چه نقشی و چه تأثیری بر وضعیت رژیم داره؟ این رو از این جهت می‌پرسم که رژیم همچنان به اقدامات خودش در جامعه و در زندانها و در رابطه به مخالفین ادامه می‌ده.


ج: نباید انتظار داشت که رژیم تا آخرین روزی که بر سر کار است، دست از اعدام و سرکوب بردارد. چون سرکوب مانند اکسیژن برای این رژیم حیاتی است. همچنین این انتظار که این محکومیتها به سرنگونی رژیم بینجامد، واقع‌بینانه نیست. اما افشاگریهای جهانی مقاومت و این محکومیتها، بهای سرکوب را برای رژیم هر چه سنگین‌تر می‌کند و رژیم را وامی‌دارد که در مواردی عقب‌نشینی کند؛ کمااین که در زمینة سرکوب اجتماعی ناچار شده گشت سرکوبگر موسوم به ارشاد را فعلاً دپو کند، یا از به کار بردن قهر و سرکوب عریان علیه حرکتهای اعتراضی اقشار به جان آمده خودداری کند.

و اگر این روزها شاهد ضعف رژیم و متقابلاً اوج و گسترش حرکتها و خیزشهای اجتماعی هستیم، بخشی از آن ناشی از دست بستگی ای است که همین محکومیتهای بین‌المللی برایش ایجاد کرده است. نقش این عنصر افشا و محکومیتهای بین‌المللی را در قفل شدگی رژیم در کنش و واکنشهای بین‌المللی می‌توان دید. مثلاً این که چرا رژیم از تأسیس دفتر اتحادیه اروپا در تهران این قدر می‌ترسد و چرا هیچ یک از کشورهای اروپایی نمی‌پذیرد که دفتر ساز و کار اروپایی در خاک کشورش تأسیس شود؟

س: همون طور که در این گزارش هم دیدیم ، به دنبال این محکومیت، خانم مریم رجوی در پیامی خواستار مطرح شدن پروندة رژیم در شورای امنیت ملل متحد و محاکمة سردمداران رژیم به خاطر قتل‌عام67 شدند؛ این خواسته‌ها در حال حاضر چقدر عملی هست؟


ج: مقاومت ایران و رئیس جمهور برگزیدة مقاومت تا به حال بسیاری چیزها را که ابتدا نامتصور می‌نمود محقق کرده است. از خارج کردن نام مجاهدین و مقاومت ایران از لیستهای تروریستی هم آمریکا و هم کشورهای اروپایی، از در هم شکستن کودتای ننگین 17ژوئن، از هجرت بزرگ و یکپارچه مجاهدین و ارتش آزادیبخش از خاک تحت حاکمیت رژیم و مزدورانش در عراق به اروپا و...

درباره همین حقوق بشر هم نامتصور بود که پس از 29سال موضوع قتل عام سال67 در سازمان ملل و توسط گزارشگر ویژه و دبیرکل ملل متحد و ضرورت پیگیری آن مطرح شود ولی دیدیم که شد و این جریان رو به پیش است. همان طور که خانم مریم رجوی گفته اند: تجربه مقاومت نشان داده است که آخوندها تنها زبان قاطعیت و قدرت را می فهمند. زمان آن است که قدرتهای بزرگ، دست از مماشات و امتیاز دادن به استبداد خونریز دینی، بانکدار مرکزی تروریسم و رکوردار جهانی اعدام بردارند و حق مردم ایران برای مقاومت و آزادی را به‌رسمیت بشناسند».
لطفا به اشتراک بگذارید: