کابوس رژیم، تداوم پایداری کارگران هفت‌تپه – ۳آذر۱۳۹۷
کابوس رژیم، تداوم پایداری کارگران هفت‌تپه – ۳آذر۱۳۹۷
گزارش و گفتگو با رضا هفت برادران
بینندگان عزیز سلام بر شما، گرمترین درودهای خودم و همکارانم رو تقدیمتون میکنم . امیدوارم در هر جا که هستید سری بلند و دلی پر امید داشته باشید در برنامة تیک تاک امروز به تداوم اعتصاب کارگران هفت‌تپه و فولاد اهواز می‌پردازیم. همون طور که لابد در خبرها شنیده‌اید با آن که دولت روحانی اعلام کرد که بخشی از حقوق معوقة کارگران نیشکر هفت تپه را پرداخت می‌کند و بودجه‌یی هم برای مرمت و راه اندازی کارخانه اختصاص داده، اما کارگران هفت‌تپه امروز هم به اعتصاب و اعتراض خود ادامه دادند.
در اهواز هم کارگران فولاد اهواز امروز در شروع سومین هفتة اعتصاب خود با مزدوران سرکوبگر نیروی انتظامی درگیر شدند. گزارشی در این باره:
گزارش
کارگران شرکت نیشکر هفت تپه امروز شنبه بیستمین روز اعتصاب خود را پشت سر گذاشتنند. کارگران شعار می‌دادند:
حتی اگر بمیریم حقمونو می گیریم
کارگر می میرد ذلت نمی پذیرد
کارگران پلاکاردهایی در دست داشتند که بر آنها نوشته شده بود کارگر زندانی آزاد باید گردد. پیش از این رژیم 15تن از کارگران بازداشتی را بر اثر فشار کارگران و ترس از گسترش اعتراضات آنها آزاد کرده بود، اما تعدادی هنوز در بازداشت و زندان هستند. همزمان با اعتصاب و حرکت اعتراضی کارگران هفت‌تپه، کارگران فولاد اهواز نیز در پانزدهمین روز اعتصاب خود از ساعت 9 صبح امروز شنبه مقابل استانداری رژیم تجمع و تظاهرات خود را آغاز کردند. کارگران معترض سپس به سمت پل سفید اهواز حرکت کردند.
کارگران شعار می دادند
نصر من الله و فتح قریب مرگ برا ین دولت مردم فریب
دو لت، مافیا، پیوندتان مبارک
ما کارگران فولادعلیه . ظلم و بیداد میجنگیم
کارگران همچنین فریاد سر می‌دادند: «می جنگیم، می میریم حقمونو می گیریم» کارگران دلیر که در مسیر خود با مزاحمت مزدوران رژیم روبرو شده بودند، با آنها درگیر شدند و مزدوران سرکوبگر را وادار به عقب نشینی کردند. در این درگیریها شماری از کارگران مضروب شدند. نیروهای سرکوبگر رژیم از صبح امروز در خیابانها مستقر شده بودند تا با تظاهرات کارگران مقابله کنند.
دولت روحانی روز پنجشنبه اعلام کرد که یک ماه از حقوق معوقة کارگران هفت تپه را پرداخت می کند و مبلغ یک میلیارد تومان هم برای اورهال و تعمیر و راه‌اندازی واحدهای از کار افتادة کارخانه اختصاص داده است. اما کارگران حاضر به شکستن اعتصاب خود نشده و خواستار پرداخت همة معوقات خود هستند.
در وحشت از بالا گرفتن اعتراضات کارگری در خوزستان، روز گذشته آخوند حیدری نماینده و امام جمعه خامنه‌ای در اهواز روز گذشته در نمایش جمعة‌این شهر به دولت روحانی نسبت به پیامدهای این اعتراضات هشدار داد. آخوند حیدری در نمایش جمعة اهواز با اشاره به حرکتهای اعتراضی کارگران فولاد و شرکت صنعت نیشکر هفت تپه، گفت: به دلیل عملکرد بد مدیران و خصوصی سازی این شرکتها شاهد تجمعات کاران این دو مرکز اقتصادی هستیم؛ از سال ۹۴ نسبت به خصوصی سازی شرکت صنعت نیشکر هفت تپه به مسئولین و رئیس جمهور اعتراض کردیم، اما توجهی نشد.
نمایندة خامنه‌ای در اهواز تلاش کرد از این آب گل‌آلود به نفع سپاه پاسداران ماهی بگیرد و در این رابطه افزود: اگر دولت نمی‌خواهد مالکیت این گروه‌ها را به خودش برگرداند، می تواند این شرکتها را به مجموعه های قرارگاه خاتم الانبیا و بنیاد برکت واگذار کند. در همین حال خبرگزاری سپاه پاسداران با تنظیم یک مستند تصویری از وضعیت مجتمع نیشکر هفت‌تپه هشدار داد که اگر نیشکرهای رسیدة موجود تا چند روز دیگر برای استحصال درو نشوند، سرمایة بزرگی از بین خواهد رفت.
گفتگوی سیاسی
همون طور که در این گزارش دیدیم، با ادامة اعتصاب و حرکتهای اعتراضی کارگران در هفت‌تپه و در فولاد اهواز، به نظر می‌رسه این موضوع به صورت یک بحران در آمده که حداقل تا آیندة قابل پیش‌بینی راه حلی برایش دیده نمیشه. در این مورد چند سؤال به نظر می‌رسه: یکی این که رژیم وقتی پس از مدتها بی‌اعتنایی، بالاخره به این موضوع توجه نشون داد و قبول کرد که حقوق کارگران رو پرداخت بکنه، چرا باز هم اعتصاب ادامه پیدا کرده؟
خواسته‌های کارگران چیه و چرا رژیم از پاسخ سر باز می‌زنه؟ چرا رژیم این مسأله را یا از جهت پاسخ به مطالبات کارگران یا از جهت سرکوب یک سره نمی‌کنه؟ و بالاخره چه چشم‌اندازی برای اعتصاب کارگران هفت‌تپه و فولاد اهواز مشاهده میشه؟ امیدوارم در گفتگو با رضا هفت‌برادران به این سؤالها بتونیم جواب بدیم.
س: با اینکه رژیم گفته که حقوق یک ماه کارگران را پرداخت کرده، چرا کارگران هفت‌تپه امروز برای بیستمین روز به اعتصاب و اعتراض خودشون ادامه دادند؟
ج: اولاً اکثر کارگران ۴ماه حقوق طلبکارند و البته تعدادی هم بیشتر و در مورد عده‌یی از کارگران حقوق معوقه به یک سال هم می‌رسه. ثانیاً مطالبات و خواسته هاشون خیلی بیشتر از اینهاست و مشکلاتشون هم به این محدود نمیشه. بیمه هاشون پرداخت نشده. بیمه به اونا خدمات نمیده. یک عده بازنشسته ها سنواتشون پرداخت نشده. علاوه بر اون حرف اصلی شون اینه که کارخونه باید از دست باندهای چپاولگر تحت عنوان خصوصی سازی در بیاد و دولت خودش مدیریت رو ه عهده بگیرد، چون در حال حاضر یکی از مالکان فراری است. از طرف دیگه این اعتصاب در همبستگی با فولاد اهواز هم بود. اونها هم در پانزدهمین روز اعتصابشون هنوز به خواسته هاشون نرسیدن و عده‌یی از شون دستگیر شدن.
س: وقتی تظاهرات ادامه پیدا می کنه، رژیم اقدام به سرکوب می کنه؛ کمااینکه امروز در اهواز نیروهای سرکوبگر را برای سرکوب کارگران فولاد اهواز فرستاد که منجر به درگیری شد. بالاخره این موضوع چطور تعیین تکلیف میشه؟
ج: اولا که امروز با محاصرة منطقه و ورود نیروی سرکوبگر نتونست جلوی کارگران را بگیره. اما همین رویارویی به پس زدن نیروی انتظامی توسط کارگران منجر شد. کارگرا شعار دادن حتی اگه بمیریم حقمونو می گیریم. و می جنگیم می میریم حقومونو می گیریم. یعنی اقدام رژیم برای ایجاد ارعاب نتیجة معکوس داد و یک درجه این حرکت اعتراضی رادیکال تر شد. رژیم هم خوب میدونه از پس این نوع تظاهرات ها بر نمیاد. اگه بخواد دست به سرکوب بزنه شرایطی شبیه شرایط قیام کازرون پیش میاد. کارگرا هم نشون دادن این پتانسیل را دارند. شجاعانه جلوی مزدوران سرکوبگر ایستادند.
در نتیجه رژیم با سرکوب نمی‌تونه کاری از پیش ببره. به نظر می‌رسه خط رژیم اینه که از یک طرف به صورت قطره‌یی به خواسته های کارگرا جواب بده و به این ترتیب اونا رو متفرق بکنه، از طرف دیگر با خیز تهدید و ارعاب کارگران رو مرعوب بکنه و از ادامة حرکت اونا جلوگیری بکنه. این حرکات دوگانه به خاطر بن بستی است که توش قرار داره. یعنی نه توان حل ریشه‌یی مشکلات را داره و نه توان سرکوب.
س: چرا بن بست؟ در حالی که رژیم می تونه ۴ماه حقوق کارگران را بده، ۴ماه حقوق کارگران در مقایسه با سایر بودجه‌ها و هزینه‌های دولت که رقمی محسوب نمیشه. چرا این پول را نمی ده تا مسئله را حل کنه؟
ج: اولا رژیم کی دست دادن به مردم داشت که حالا بخواد حقشونو بده. همیشه دنبال غارت و چپاول بیشتر و ربودن نان از سفره و دهان مردمه و تا اون جایی که احساس خطر امنیتی نکنه مطلقا حاضر نیست حقوق کارگران و اقشار دیگه رو بده. از طرف دیگه اگه بخواد پول اینها را بدهد تا اعتراض خاموش شود، اعتراض‌های دیگه از جاهای دیگه بلند میشه و اونا هم حقوق به یغما رفته شونو می خوان.
و اعتراضات گسترده اینطرف و آنطرف شکل می گیره و در این اعتصابات همبستگی اقشار ایجاد میشه. و این چیزی است که رژیم از زمان تظاهرات ضدسلطنتی تجربه اش را داره که اگه وحدت اقشار در اعتصاب شکل بگیره دیگه حریف آن نخواهد بود. کما اینکه در همین داستان هفت تپه دیدیم یک همبستگی بزرگی ایجاد شد از کارگران فولاد اهواز ، فولاد البرز، قند پارس، کاغذسازی پارس، معلمان شوش و هفت تپه و کرمانشاه. کامیونداران چند شهر بزرگ، دانشجویان دانشگاههای شهرهای مختلف، کارکنان مخابرات در چند شهر، دانش آموزان و زندانیان سیاسی هم در حمایت از کارگران هفت تپه به صحنه آمدند.
بنابراین اینکه می پرسید چرا رژیم پول اینها را نمیده اگه بده همة اقشاری که حقوقشون به یغما رفته بلند می شن. رسانه های حکومتی هم اشاره کرده بودند که ما اینقدر از این نابسامانی ها داریم که اگه به یکی بدیم بقیه هم میخوان. از یک جنبه دیگه هم رژیم نه می خواد و نه می تونه حقوق اینارو بده.
درسته که شما می گید حقوق اینا درمقابل خرجهای نجومی رژیم چیزی نیست ولی واقعیت اینه که نمی خواد از پول سرکوب و صدور تروریسم ارتجاع به کشورهای منطقه دست بکشه. می بینیم رژیم ازیک طرف برای نمایش اربعین در عراق چه هزینه یی می کنه یا در حال حاضر برای راه انداختن همایش مسخرة وحدت اسلامی در تهران.
که یه مشت جیزه خورها و مزدوران برون مرزی خودش رو از کشورهای دور و نزدیک در تهران جمع کرده و لابد برای اقدامات تروریستی و صدور ارتجاع داره تدارک می‌بینه. در نتیجه در بن بسته هم سرکوب براش خطرناکه هم دادن حق کامل کارگران. بنابراین میشه پیش بینی کرد، این اعتراضات تداوم پیدا بکند و عمق بیشتری بگیره و برای رژیم خطرناک تر بشه.