گزارش خبری:برسردوراهی عقب نشینی یا سرکوب-۱۳آذر۹۷

گزارش خبری:برسردوراهی عقب نشینی یا سرکوب-۱۳آذر۹۷


با ادامة اعتصاب و مقاومت تحسین‌انگیز کارگران و همچنین تداوم اعتصاب کارگران فولاد اهواز برای سومین هفته، اکنون به وضوح می‌توان دید که رژیم سراسیمه شده و واکنشهای متناقض نشان می‌دهد.

از یک سو سعی می‌کند که با همدردی با کارگران و اشک تمساح ریختن برای معیشت سخت آنها همراهی نشان دهد و با عقب‌نشینی و پرداخت قطره چکانی حقوق کارگران آبی بر آتش خشم و کینة‌آنها بریزد و از طرف دیگر آنها را تهدید به سرکوب می‌کند؛ گزارشی در این باره:

 

در ادامة‌واکنشهای متناقض رژیم روز گذشته آخوند آملی لاریجانی سردژخیم قوة قضاییه خامنه‌ای به صحنه آمد و ضمن همدردی فریبکارانه با کارگران و اقشار ضعیف که تحت فشار هستند. آنها را تهدید کرد که اگر بخواهند نظم را بر هم بزنند با آنها برخورد خواهد شد.

 

تلویزیون رژیم -5آذر97


 

گوینده رژیم: «رئیس دستگاه قضا با تاکید بر همکاری همة قوا برای حل و فصل مشکلات معیشتی و صنفی کارگران گفت:‌دشمن در صدد سوءاستفاده از برخی مطالبات صنفیه و کارگران نباید بهونه به دست دمن بدن».

 

آملی لاریجانی:‌07.28 «یک وجهه دیگه هم داره و اون عبارت است از سوء استفاده دشمن از برخی خلاها، از برخی کاستی ها اینکه بخواهند کارگرها را تحریک بکنند برای اینکه به مطالباتشون برسند نظرم رو به هم بزنند اینها هم باید باهاشون برخورد بشه.

 

اما کارگران دلیرفولاد اهواز بی اعتنا به این تهدیدها و چنگ و نشان دادنها، به اعتصاب خود ادامه دادند و در اهواز کارگران با شکستن سدها و موانعی که نیروی انتظامی برای جلوگیری از پیشروی آنها ایجاد کرده بود، سیل آسا در خیابان نادری اهواز با شعار هیهات مناالذله به حرکت درآمدند.

 

از سوی دیگر با ادامة اعتصاب و تظاهرات کارگران هفت‌تپه و فولاد اهواز که همبستگی گستردة کارگران سایر اقشار و مجتمع های کارگری و حتی حمایتهای جهانی را به دنبال داشته، جنگ و جدال باندهای درون رژیم هم بالا گرفته و هر یک از آنها دیگری را در مورد وضعیت بحرانی موجود متهم می‌کنند.

رسانه های اجتماعی نزدیک به محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور سابق رژیم، پوستری از اظهارات اخیر او در حمایت از تجمعات کارگری و در انتقاد از سرکوب آنها منتشر کرده است.

احمدی نژاد در این پوستر که مهر و امضایش نیز پای آن جای دارد نوشته است: “چه کسی ضد انقلاب است؟ نحوه برخورد با کارگران معترضی که ماه ها از دریافت حقوق اندک و بخورو نمیر نیز محروم بوده اند؛ در هفت تپه و اراک و دیگر نقاط کشور و دستگیری و سرکوب آنان با کدام منطق سازگار است؟

آیا این رفتار نشانه فاصله عمیق از مشی انقلاب و وظیفه؛ نه حتی انقلابی، بلکه وظیفه انسانی نیست؟ چه کسی پاسخگو و چه کسی ناظر و رسیدگی کننده و چه کسی ضد انقلاب است؟ اگر کسانی فریادهای امروز مردم را نشنوند؛ آیا می توانند انتظار داشته باشند که فردا مردم فریادهای آنان را بشنوند …».

 

جدای از جنگ و جدال باندها که نتیجه مستقیم پایداری کارگران است، علت موضعگیریهای ضد و نقیض رژیم در رابطه با این بحران را روزنامة حکومتی جهان صنعت امروز بیان کرده و اذعان نموده است اگر دولت بخواهد حقوق کارگران را افزایش دهد، از آنجا که منابع لازم برای آن را ندارد باید اسکناس چاپ کند که تورم را بیش از پیش افزایش خواهد داد و اگر دستمزدها را افزایش ندهد، با خطر قیام مواجه است.

اما این روزنامه حکومتی در نهایت چنین نتیجه گیری می‌کند که:‌« از آنجا که بی‌توجهی دولت به مشکلات وی را در یک وضعیت برزخی قرار داده است، مجبور است بین بد و بدتر تنها یکی را انتخاب کند بنابراین تنها راه در شرایط کنونی، افزایش دستمزد برای جبران قدرت خرید از دست رفته مردم خواهد بود!».
لطفا به اشتراک بگذارید: