نیاز شدید رژیم به پیروزی‌نمایی در اوپک – ۱۷آذر۱۳۹۷
نیاز شدید رژیم به پیروزی‌نمایی در اوپک – ۱۷آذر۱۳۹۷
بینندگان عزیز سلام بر شما، گرمترین درودهای خودم و همکارانم رو تقدیمتون میکنم . امیدوارم در هر جا که هستید سری بلند و دلی پر امید داشته باشید در برنامة تیک تاک امروز به این موضوع می‌پردازیم که روز گذشته دستگاه تبلیغاتی رژیم و رسانه‌های هر دو باند با سر و صدای زیاد از یک پیروزی مشعشع که گویا رژیم در اوپک به دست آورده و خواسته‌های خود را به کرسی نشانده، خبر می‌دادند و آن را نشانة شکست تحریمهای آمریکا جلوه می‌دادند. اما رسانه‌های بین‌المللی، گزارش دیگری از این داستان ارائه می‌کنند، اما واقعیت چیست؟ ابتدا گزارشی در این باره:
گویندة رژیم: «اعضای اوپک با پذیرش شروط ایران بر سر کاهش تولید نفت به توافق رسیدند؛ مذاکرات دو روزة اعضای اوپک به نتیجه رسید و اعضا تصمیم گرفتند بدون کاهش تولید نفت ایران، تولید سایر اعضا بجز ونزوئلا و لیبی را تا 800هزار بشکه کاهش دهند. مقرر شد کشورهای غیر عضو اوپک هم 400هزار بشکه کمتر تولید کنند. در بازارهای جهانی در واکنشی سریع به این تصمیم حدود 2دلار افزایش یافت».
اما آنچه را که تلویزیون رژیم و به دنبال آن رسانه‌های حکومتی با تبلیغات و جو سازی می‌کوشند یک پیروزی مشعشع جلوه دهند، خبرگزاریها و رسانه‌های خبری جهان به طور دیگری منعکس کرده‌اند. خبرگزاری رویتر روز جمعه (16آذر) از نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت، اوپک، خبر داد که رژیم ایران با کاهش ۸۰۰ هزار بشکه‌ای در تولید نفت اعضای این سازمان موافقت کرده است. یک منبع در اوپک به رویتر گفت که رژیم ایران موافقت کرده است که از سال ۲۰۱۹ روزی ۸۰۰ هزار بشکه از میزان تولید نفت اعضا کاسته شود.
رویتر در ادامه خاطرنشان می‌کند این خبر در حالی منتشر می‌شود که بیژن زنگنه، وزیر نفت، پیش از آغاز به کار یکصد و هفتاد و پنجمین نشست اوپک در وین گفته بود: «ایران تا زمان رفع کامل تحریمها به هیچ توافقی برای کاهش تولید نفت ملحق نمی‌شود.» البته واقعیت این است که اوپک به طور سنتی می‌کوشد رویکردی غیر سیاسی نسبت به مسائل حوزة نفت داشته باشد، با درخواست رژیم مبنی بر این که این کاهش شامل آن نشود، موافقت کرده است، زیرا به دلیل تحریمها در حال حاضر قادر به پر کردن ظرفیت و سهمیة خود نیست و پیش‌بینی می‌شود که بر اثر تحریمهای پیش رو، رژیم نخواهد توانست در ماههای آینده حتی به اندازة کنونی هم نفت صادر کند.
باند احمدی‌نژاد در حساب تلگرام سایت دولت بهار همین فریبکاری را برملا کرده و می‌نویسد: «درحالی که براساس اظهارات نوبخت، پس از تحریم، صادرات نفت ایران از ۲.۵ میلیون بشکه به ۱ میلیون بشکه در روز رسیده، اوپک ایران را از کاهش تولید معاف کرده و رسانه های بنفش از آن به عنوان موفقیت دولت یاد می کنند/ کل اوپک ۸۰۰ هزار بشکه کاهش داده و ایران به تنهایی ۱.۵ میلیون بشکه!». ضمناً معافیت از کاهش تولید تنها شامل رژیم ایران نیست و اوپک لیبی و ونزوئلا را که آنها هم شرایطی کم و بیش شبیه رژیم ایران دارند نیز از کاهش تولید معاف کرده است.
ضمناً تولید کنندگان نفت اوپک و غیر اوپک نه به دلیل خواست رژیم بلکه به دلیل ممانعت از ادامة سقوط قیمت نفت که بر اثر اشباع بازار به وجود آمده بود، تولید خود را کاهش داده‌اند. اما اگز کاهش تولید و عرضة نفت به بازار ربطی به رژیم ندارد، اما علت مازاد مصرف در بازار نفت رژیم آخوندی بوده است.
زیرا در پی تصمیم آمریکا برای خروج از برجام سردمداران رژیم از کشورهای تولید کننده درخواست کردند تا از جبران کمبود ناشی از تحریم نفتی رژیم خودداری ورزند؛ چرا که می‌خواستند کمبود عرضه نفت، موجب افزایش بهای آن شود و طرح آمریکا را به شکست بکشاند؛ اما کمیته وزارتی نظارت بر توافق نفتی اوپک و غیراوپک، که رهبری آن را عملا روسیه و عربستان سعودی در دست دارند، از قبول درخواست ایران خودداری ورزید و اقدام روسیه که رژیم آن را متحد استراتژیک خود محسوب می‌کند، بر رژیم بسیار گران آمد.
در اجلاس اخیر اوپک خالد فالح وزیر انرژی عربستان طی یک کنفرانس خبری در پایان نشست با اشاره به رژیم و بدون نام بردن از آن تأکید کرد اگر صادرات کشوری به دلایل طبیعی یا سیاسی کم شود، عربستان تولیدش را بالا می‌برد تا میزان عرضه ثابت بماند. رسانه‌ها و تحلیلگران این سخن را چراغ سبز عربستان به آمریکا تلقی کردند؛ به این معنا که اگر آمریکا بتواند با کاهش معافیت‌ها یا افزایش فشارها، صادرات ایران را باز هم کمتر کند، لازم نیست نگران افزایش قیمت نفت باشد.
از سوی دیگر در ادامة امید درمانی و هر تحولی را به عنوان پیروزی جلوه دادن، مقالة آل‌اسحاق از مهره‌های باند ولی‌فقیه دربارة خرید گاز توسط عراق هم قابل توجه است. در معاملة گاز قرار شده که عراق در ازای خرید گاز ایران به جای دلار، دینار پرداخت کند و آل‌اسحاق امروز در روزنامة آرمان در این باره می‌نویسد: « آنچه مسلم است آمریکا نتوانسته در حوزه نقل و انتقالات گاز و بقیه مواردی که در عراق وجود داشته، موفق شود و این به معنای عقب نشینی آمریکا در روابط ایران و عراق است. ضمن اینکه برای ما هم مشکلی نخواهد بود.
چون ما برای انجام پروژه‌هایمان در عراق به دینار احتیاج داریم و هم زائران ایرانی که به عراق سفر می‌کنند و سالانه حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر (غیر از ایام اربعین) به دینار نیاز دارند. ضمن اینکه خود دینار قابل تبدیل و مبادله به ارزهای دیگر است. بنابراین لطمه‌ای وارد نخواهد شد».
این گزارش رو دیدیم، این گزارش سؤالهایی رو مطرح می‌کنه: واقعیت پیروزیهایی که رژیم ادعا می‌کنه در اجلاس اخیر اوپک به دست آورده چیه؟ و این پیروزیهای ادعایی چه تأثیری بر واقعیت امور دارد؟ و آیا این باصطلاح پیروزی، تأثیری هم در معادلات موجود و مشخصاً بر کاهش و تعدیل تحریمها دارد یا نه؟ اینها سؤالهایی است که در گفتگوی امروز با علیرضا معدنچی سعی می‌کنیم به اونها جواب بدیم.
ج: واقعیت این است که از قضا رژیم در اجلاس اخیر اوپک یک عقب‌نشینی کرد و آن این بود که وقتی پیشنهاد کاهش تولید کشورهای تولیدکنندة نفت مطرح شد، به گزارش رویتر زنگنه اعلام کرد «تا رفع کامل تحریمها به هیچ توافقی برای کاهش تولید نفت ملحق نمی‌شود.». چرا که تصمیمات اوپک سنتاً با اتفاق آرا صورت می‌گیرد و رژیم می‌‌خواست پیشنهاد کاهش تولید را به رغم این که خودش هم از آن نفع می‌برد، گروگان بگیرد و آن را به لغو تحریمهای نفتی خودش مشروط کند، اما دیدیم که نهایتاً از این خواسته عقب‌نشینی کرد و به پیشنهاد کاهش تولید رأی موافق داد. در حالی که دستگاه تبلیغات رژیم وانمود می‌کنه که کاهش تولید پیشنهاد رژیم بوده است.
نکتة دیگر این است که در این کاهش تولید که همة کشورها می‌بایست سهمیه‌یی در این کاهش داشته باشند، رژیم معاف شده. این هم اصلاً امتیازی محسوب نمی‌شود، چرا که رژیم به دلیل تحریمها از سهمیة 2.5میلیون بشکه‌یی خود تنها می‌تواند حدود یک میلیون بشکه صادر کند که باند احمدی‌نژاد روی همین دست گذاشته و گفته «کل اوپک تولیدش را ۸۰۰ هزار بشکه کاهش داده و ایران به تنهایی ۱.۵ میلیون بشکه!». ضمن این که این معافیت تنها شامل رژیم ایران نیست، اوپک ونزوئلا و لیبی را هم که آنها هم دچار وضعیت بحرانی هستند و قادر به تولید و صدور سهمیه خودشان نیستند، از سهمیة کاهش تحریم معاف کرده است.
ج: اولاً کاهش تولید خواست همة اعضای اوپک و حتی غیر اوپک است، چون با ازدیاد عرضه و اشباع بازار نفت، قیمت جهانی نفت مرتب داشت پایین می‌آمد، البته خواست رژیم این بود که چون خودش به دلیل تحریمها قادر به پر کردن سهمیة صادرات خود نیست، سایر کشورهای تولید کننده از تولید بیش از سهمیه شان خودداری کنند تا قیمت نفت هر چه بالاتر برود تا از این طریق فشار کشورهای مصرف کننده متوجه آمریکا و تحریمهای آمریکا بشود و آمریکا مجبور بشود که تحریمها را تخفیف بدهد، اما این اتفاق نیفتاد، نه تنها عربستان سعودی، بلکه روسیه که عضو غیر اوپک و متحد استراتژیک رژیم است و حتی دولت عراق که می‌دانیم چقدر تحت نفوذ رژیم است، تولیدشان را افزایش دادند و خلأ ناشی را کاهش صادرات نفت ایران را جبران کردند.
تازه در همین نشست اخیر هم وزیر نفت عربستان اعلام کرد اگر صادرات کشوری به دلایل طبیعی یا سیاسی کم شود، عربستان تولیدش را بالا می‌برد تا میزان عرضه ثابت بماند. و رسانه‌ها و تحلیلگران سیاسی این موضع را چراغ سبز عربستان به آمریکا تلقی کردند؛ به این معنا که اگر آمریکا بتواند با کاهش معافیت‌ها یا افزایش فشارها، صادرات ایران را باز هم کمتر کند، لازم نیست نگران افزایش قیمت نفت باشد.
ج: این گویای این واقعیت است که امیددرمانی و دمیدن در شیپور پیروزیهای واهی نیاز شدید هر دو باند است، آن قدر که جنگ و دعواهایشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در واقع آن باند هم تلاش می‌کنند هر تحولی را به حساب دستاورد و پیروزی بگذارند.
به‌عنوان مثال خوب است به مقالة آل‌اسحاق از مهره‌های باند ولی‌فقیه در شمارة امروز روزنامة آرمان دربارة خرید گاز توسط عراق اشاره کنم. در این معامله قرار شده که عراق در ازای خرید گاز ایران به جای دلار، دینار پرداخت کند و این البته یک موفقیت برای عراق و یک توسری آل‌اسحاق در این باره می‌نویسد: این مسأله «برای ما هم مشکلی نخواهد بود. چون ما برای انجام پروژه‌هایمان در عراق به دینار احتیاج داریم و هم زائران ایرانی که به عراق سفر می‌کنند و سالانه حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر (غیر از ایام اربعین) به دینار نیاز دارند. ضمن اینکه خود دینار قابل تبدیل و مبادله به ارزهای دیگر است. بنابراین لطمه‌ای وارد نخواهد شد».
می‌بینید که از فرط استیصال چطور دینار عراقی را روی چشمش می‌گذارد و به‌به و چه‌چه می‌کند! بنابراین می‌بینیم که اگر سایر صنایع در حال تعطیل و نابودی هستند، صنعت امیددرمانی چطور در حال رونق و گسترش است. اما جالب است که این ادعاها از آنجا که هیچ پایه‌یی در واقعیت ندارد، جابه‌جا واقعیت از لابلای اظهارات و مطالب رسانه‌ها و باندهای رژیم بیرون می‌زند.
مثلاً همین روزنامة آرمان امروز در کنار مقالة دینار درمانی آل اسحاق، مقالة دیگری دارد که در آن امیددرمانی واهی روحانی در سفر اخیرش به سمنان را به چالش کشیده و از جمله می‌نویسد: « اینکه آیا آقای روحانی در حال تزریق باورهای خود در زمینه اوضاع اقتصادی به جامعه است، محل بحث است. اگر رئیس‌جمهوری معتقد است که در دولت چالشی وجود ندارد، تورم و بیکاری رو به افزایش نبوده و آینده با مشکل رو‌به‌رو نیستیم، مسائلی است که مورد تایید کارشناسان قرار نمی‌گیرد. اکنون صاحب نظران بر این باورند که دولت، فاقد یک افق روشن برای آینده است...کشور فاقد چشم‌اندازی است که بتوان چند ماه آینده را پیش‌بینی کرد».
این مقاله سپس چنین نتیجه گیری می‌کند که«باید اذعان داشت مسائل کشور قابل پیش‌بینی نیست. از سوی دیگر یکی از مشکلات کنونی، عدم امیدواری مردم نسبت به آینده است». و این یعنی اقرار به این که امیددرمانی‌ها هیچ نتیجه‌یی نداشته است.
کاهش قیمت نفت به بشکه_ای هفتاد دلار، اوپک در حال بررسی کاهش تولید نفت
توافق اوپک برای کاهش تولید ۸۰۰هزار بشکه نفت در روز
گزارش و گفتگو با علیرضا معدنچی
بینندگان عزیز سلام بر شما، گرمترین درودهای خودم و همکارانم رو تقدیمتون میکنم . امیدوارم در هر جا که هستید سری بلند و دلی پر امید داشته باشید در برنامة تیک تاک امروز به این موضوع می‌پردازیم که روز گذشته دستگاه تبلیغاتی رژیم و رسانه‌های هر دو باند با سر و صدای زیاد از یک پیروزی مشعشع که گویا رژیم در اوپک به دست آورده و خواسته‌های خود را به کرسی نشانده، خبر می‌دادند و آن را نشانة شکست تحریمهای آمریکا جلوه می‌دادند. اما رسانه‌های بین‌المللی، گزارش دیگری از این داستان ارائه می‌کنند، اما واقعیت چیست؟ ابتدا گزارشی در این باره:
گزارش
گویندة رژیم: «اعضای اوپک با پذیرش شروط ایران بر سر کاهش تولید نفت به توافق رسیدند؛ مذاکرات دو روزة اعضای اوپک به نتیجه رسید و اعضا تصمیم گرفتند بدون کاهش تولید نفت ایران، تولید سایر اعضا بجز ونزوئلا و لیبی را تا 800هزار بشکه کاهش دهند. مقرر شد کشورهای غیر عضو اوپک هم 400هزار بشکه کمتر تولید کنند. در بازارهای جهانی در واکنشی سریع به این تصمیم حدود 2دلار افزایش یافت».
اما آنچه را که تلویزیون رژیم و به دنبال آن رسانه‌های حکومتی با تبلیغات و جو سازی می‌کوشند یک پیروزی مشعشع جلوه دهند، خبرگزاریها و رسانه‌های خبری جهان به طور دیگری منعکس کرده‌اند. خبرگزاری رویتر روز جمعه (16آذر) از نشست سازمان کشورهای صادرکننده نفت، اوپک، خبر داد که رژیم ایران با کاهش ۸۰۰ هزار بشکه‌ای در تولید نفت اعضای این سازمان موافقت کرده است. یک منبع در اوپک به رویتر گفت که رژیم ایران موافقت کرده است که از سال ۲۰۱۹ روزی ۸۰۰ هزار بشکه از میزان تولید نفت اعضا کاسته شود.
رویتر در ادامه خاطرنشان می‌کند این خبر در حالی منتشر می‌شود که بیژن زنگنه، وزیر نفت، پیش از آغاز به کار یکصد و هفتاد و پنجمین نشست اوپک در وین گفته بود: «ایران تا زمان رفع کامل تحریمها به هیچ توافقی برای کاهش تولید نفت ملحق نمی‌شود.» البته واقعیت این است که اوپک به طور سنتی می‌کوشد رویکردی غیر سیاسی نسبت به مسائل حوزة نفت داشته باشد، با درخواست رژیم مبنی بر این که این کاهش شامل آن نشود، موافقت کرده است، زیرا به دلیل تحریمها در حال حاضر قادر به پر کردن ظرفیت و سهمیة خود نیست و پیش‌بینی می‌شود که بر اثر تحریمهای پیش رو، رژیم نخواهد توانست در ماههای آینده حتی به اندازة کنونی هم نفت صادر کند.
باند احمدی‌نژاد در حساب تلگرام سایت دولت بهار همین فریبکاری را برملا کرده و می‌نویسد: «درحالی که براساس اظهارات نوبخت، پس از تحریم، صادرات نفت ایران از ۲.۵ میلیون بشکه به ۱ میلیون بشکه در روز رسیده، اوپک ایران را از کاهش تولید معاف کرده و رسانه های بنفش از آن به عنوان موفقیت دولت یاد می کنند/ کل اوپک ۸۰۰ هزار بشکه کاهش داده و ایران به تنهایی ۱.۵ میلیون بشکه!». ضمناً معافیت از کاهش تولید تنها شامل رژیم ایران نیست و اوپک لیبی و ونزوئلا را که آنها هم شرایطی کم و بیش شبیه رژیم ایران دارند نیز از کاهش تولید معاف کرده است.
ضمناً تولید کنندگان نفت اوپک و غیر اوپک نه به دلیل خواست رژیم بلکه به دلیل ممانعت از ادامة سقوط قیمت نفت که بر اثر اشباع بازار به وجود آمده بود، تولید خود را کاهش داده‌اند. اما اگز کاهش تولید و عرضة نفت به بازار ربطی به رژیم ندارد، اما علت مازاد مصرف در بازار نفت رژیم آخوندی بوده است.
زیرا در پی تصمیم آمریکا برای خروج از برجام سردمداران رژیم از کشورهای تولید کننده درخواست کردند تا از جبران کمبود ناشی از تحریم نفتی رژیم خودداری ورزند؛ چرا که می‌خواستند کمبود عرضه نفت، موجب افزایش بهای آن شود و طرح آمریکا را به شکست بکشاند؛ اما کمیته وزارتی نظارت بر توافق نفتی اوپک و غیراوپک، که رهبری آن را عملا روسیه و عربستان سعودی در دست دارند، از قبول درخواست ایران خودداری ورزید و اقدام روسیه که رژیم آن را متحد استراتژیک خود محسوب می‌کند، بر رژیم بسیار گران آمد.
در اجلاس اخیر اوپک خالد فالح وزیر انرژی عربستان طی یک کنفرانس خبری در پایان نشست با اشاره به رژیم و بدون نام بردن از آن تأکید کرد اگر صادرات کشوری به دلایل طبیعی یا سیاسی کم شود، عربستان تولیدش را بالا می‌برد تا میزان عرضه ثابت بماند. رسانه‌ها و تحلیلگران این سخن را چراغ سبز عربستان به آمریکا تلقی کردند؛ به این معنا که اگر آمریکا بتواند با کاهش معافیت‌ها یا افزایش فشارها، صادرات ایران را باز هم کمتر کند، لازم نیست نگران افزایش قیمت نفت باشد.
از سوی دیگر در ادامة امید درمانی و هر تحولی را به عنوان پیروزی جلوه دادن، مقالة آل‌اسحاق از مهره‌های باند ولی‌فقیه دربارة خرید گاز توسط عراق هم قابل توجه است. در معاملة گاز قرار شده که عراق در ازای خرید گاز ایران به جای دلار، دینار پرداخت کند و آل‌اسحاق امروز در روزنامة آرمان در این باره می‌نویسد: « آنچه مسلم است آمریکا نتوانسته در حوزه نقل و انتقالات گاز و بقیه مواردی که در عراق وجود داشته، موفق شود و این به معنای عقب نشینی آمریکا در روابط ایران و عراق است. ضمن اینکه برای ما هم مشکلی نخواهد بود.
چون ما برای انجام پروژه‌هایمان در عراق به دینار احتیاج داریم و هم زائران ایرانی که به عراق سفر می‌کنند و سالانه حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر (غیر از ایام اربعین) به دینار نیاز دارند. ضمن اینکه خود دینار قابل تبدیل و مبادله به ارزهای دیگر است. بنابراین لطمه‌ای وارد نخواهد شد».
گفتگوی سیاسی
این گزارش رو دیدیم، این گزارش سؤالهایی رو مطرح می‌کنه: واقعیت پیروزیهایی که رژیم ادعا می‌کنه در اجلاس اخیر اوپک به دست آورده چیه؟ و این پیروزیهای ادعایی چه تأثیری بر واقعیت امور دارد؟ و آیا این باصطلاح پیروزی، تأثیری هم در معادلات موجود و مشخصاً بر کاهش و تعدیل تحریمها دارد یا نه؟ اینها سؤالهایی است که در گفتگوی امروز با علیرضا معدنچی سعی می‌کنیم به اونها جواب بدیم.
س: تبلیغات و سر و صدایی که رژیم در مورد پیروزی در اجلاس اخیر اوپک به راه انداخته واقعیتش چیه؟
ج: واقعیت این است که از قضا رژیم در اجلاس اخیر اوپک یک عقب‌نشینی کرد و آن این بود که وقتی پیشنهاد کاهش تولید کشورهای تولیدکنندة نفت مطرح شد، به گزارش رویتر زنگنه اعلام کرد «تا رفع کامل تحریمها به هیچ توافقی برای کاهش تولید نفت ملحق نمی‌شود.». چرا که تصمیمات اوپک سنتاً با اتفاق آرا صورت می‌گیرد و رژیم می‌‌خواست پیشنهاد کاهش تولید را به رغم این که خودش هم از آن نفع می‌برد، گروگان بگیرد و آن را به لغو تحریمهای نفتی خودش مشروط کند، اما دیدیم که نهایتاً از این خواسته عقب‌نشینی کرد و به پیشنهاد کاهش تولید رأی موافق داد. در حالی که دستگاه تبلیغات رژیم وانمود می‌کنه که کاهش تولید پیشنهاد رژیم بوده است.
نکتة دیگر این است که در این کاهش تولید که همة کشورها می‌بایست سهمیه‌یی در این کاهش داشته باشند، رژیم معاف شده. این هم اصلاً امتیازی محسوب نمی‌شود، چرا که رژیم به دلیل تحریمها از سهمیة 2.5میلیون بشکه‌یی خود تنها می‌تواند حدود یک میلیون بشکه صادر کند که باند احمدی‌نژاد روی همین دست گذاشته و گفته «کل اوپک تولیدش را ۸۰۰ هزار بشکه کاهش داده و ایران به تنهایی ۱.۵ میلیون بشکه!». ضمن این که این معافیت تنها شامل رژیم ایران نیست، اوپک ونزوئلا و لیبی را هم که آنها هم دچار وضعیت بحرانی هستند و قادر به تولید و صدور سهمیه خودشان نیستند، از سهمیة کاهش تحریم معاف کرده است.
س: حالا فرض کنیم که ادعاهای رژیم درست باشه، این چه نقشی و چه تأثیری بر معادلات، مثلا بر بازار نفت و بر تحریمها دارد؟
ج: اولاً کاهش تولید خواست همة اعضای اوپک و حتی غیر اوپک است، چون با ازدیاد عرضه و اشباع بازار نفت، قیمت جهانی نفت مرتب داشت پایین می‌آمد، البته خواست رژیم این بود که چون خودش به دلیل تحریمها قادر به پر کردن سهمیة صادرات خود نیست، سایر کشورهای تولید کننده از تولید بیش از سهمیه شان خودداری کنند تا قیمت نفت هر چه بالاتر برود تا از این طریق فشار کشورهای مصرف کننده متوجه آمریکا و تحریمهای آمریکا بشود و آمریکا مجبور بشود که تحریمها را تخفیف بدهد، اما این اتفاق نیفتاد، نه تنها عربستان سعودی، بلکه روسیه که عضو غیر اوپک و متحد استراتژیک رژیم است و حتی دولت عراق که می‌دانیم چقدر تحت نفوذ رژیم است، تولیدشان را افزایش دادند و خلأ ناشی را کاهش صادرات نفت ایران را جبران کردند.
تازه در همین نشست اخیر هم وزیر نفت عربستان اعلام کرد اگر صادرات کشوری به دلایل طبیعی یا سیاسی کم شود، عربستان تولیدش را بالا می‌برد تا میزان عرضه ثابت بماند. و رسانه‌ها و تحلیلگران سیاسی این موضع را چراغ سبز عربستان به آمریکا تلقی کردند؛ به این معنا که اگر آمریکا بتواند با کاهش معافیت‌ها یا افزایش فشارها، صادرات ایران را باز هم کمتر کند، لازم نیست نگران افزایش قیمت نفت باشد.
س: معمولاً باند خامنه‌ای در این قبیل مواقع که دولت روحانی ادعای پیروزی و موفقیت می‌کرد، واقعیت رو لو می‌داد و اون تخطئه می‌کرد، چطور این بار اونها هم با این تبلیغات همراه شدن؟ بخصوص که در این جریان پای زنگنه وزیر نفت هم در میان هست که باند خامنه‌ای خیلی با شخص او هم تضاد دارند.
ج: این گویای این واقعیت است که امیددرمانی و دمیدن در شیپور پیروزیهای واهی نیاز شدید هر دو باند است، آن قدر که جنگ و دعواهایشان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. در واقع آن باند هم تلاش می‌کنند هر تحولی را به حساب دستاورد و پیروزی بگذارند.
به‌عنوان مثال خوب است به مقالة آل‌اسحاق از مهره‌های باند ولی‌فقیه در شمارة امروز روزنامة آرمان دربارة خرید گاز توسط عراق اشاره کنم. در این معامله قرار شده که عراق در ازای خرید گاز ایران به جای دلار، دینار پرداخت کند و این البته یک موفقیت برای عراق و یک توسری آل‌اسحاق در این باره می‌نویسد: این مسأله «برای ما هم مشکلی نخواهد بود. چون ما برای انجام پروژه‌هایمان در عراق به دینار احتیاج داریم و هم زائران ایرانی که به عراق سفر می‌کنند و سالانه حدود یک میلیون و هفتصد هزار نفر (غیر از ایام اربعین) به دینار نیاز دارند. ضمن اینکه خود دینار قابل تبدیل و مبادله به ارزهای دیگر است. بنابراین لطمه‌ای وارد نخواهد شد».
می‌بینید که از فرط استیصال چطور دینار عراقی را روی چشمش می‌گذارد و به‌به و چه‌چه می‌کند! بنابراین می‌بینیم که اگر سایر صنایع در حال تعطیل و نابودی هستند، صنعت امیددرمانی چطور در حال رونق و گسترش است. اما جالب است که این ادعاها از آنجا که هیچ پایه‌یی در واقعیت ندارد، جابه‌جا واقعیت از لابلای اظهارات و مطالب رسانه‌ها و باندهای رژیم بیرون می‌زند.
مثلاً همین روزنامة آرمان امروز در کنار مقالة دینار درمانی آل اسحاق، مقالة دیگری دارد که در آن امیددرمانی واهی روحانی در سفر اخیرش به سمنان را به چالش کشیده و از جمله می‌نویسد: « اینکه آیا آقای روحانی در حال تزریق باورهای خود در زمینه اوضاع اقتصادی به جامعه است، محل بحث است. اگر رئیس‌جمهوری معتقد است که در دولت چالشی وجود ندارد، تورم و بیکاری رو به افزایش نبوده و آینده با مشکل رو‌به‌رو نیستیم، مسائلی است که مورد تایید کارشناسان قرار نمی‌گیرد. اکنون صاحب نظران بر این باورند که دولت، فاقد یک افق روشن برای آینده است...کشور فاقد چشم‌اندازی است که بتوان چند ماه آینده را پیش‌بینی کرد».
این مقاله سپس چنین نتیجه گیری می‌کند که«باید اذعان داشت مسائل کشور قابل پیش‌بینی نیست. از سوی دیگر یکی از مشکلات کنونی، عدم امیدواری مردم نسبت به آینده است». و این یعنی اقرار به این که امیددرمانی‌ها هیچ نتیجه‌یی نداشته است.
کاهش قیمت نفت به بشکه_ای هفتاد دلار، اوپک در حال بررسی کاهش تولید نفت
توافق اوپک برای کاهش تولید ۸۰۰هزار بشکه نفت در روز