حذف استیضاح وزرا از دستور مجلس – ۱۷دی۱۳۹۷
حذف استیضاح وزرا از دستور مجلس – ۱۷دی۱۳۹۷
هم‌میهنان عزیز، دوستان و بینندگان گرامی سیمای آزادی، از طرف خودم و همکارانم بهترین سلامها و درودها رو تقدیم شما می‌کنم. خوشحالم که در برنامة امروز تیک تاک در خدمت شما هستم. موضوعی که امروز اون رو مورد بررسی و بحث قرار می‌دیم، پس گرفته شدن همزمان طرحهای استیضاح ۵وزیر دولت روحانیه. رسانه‌های حکومتی دیروز خبر دادند که تمام طرحهای استیضاح وزیران در مجلس رژیم منتفی شده است.
به گزارش خبرگزاری رسمی رژیم (ایرنا): تمامی استیضاح های وزیران دولت از دستور کار مجلس خارج شده است. برخی رسانه‌ها هم فاش کرده‌اند که این تصمیم بر اساس حکم خامنه‌ای بوده است. ابتدا گزارشی در این باره:
تلویزیون رژیم شب گذشته تنها در یک خبر 5ثانیه‌یی از این تصمیم، این چنین خبر داد: یوسف نژاد عضو هیئت رئیسه هم چنین از خارج شدن همه استیضاح ها از دستور کار مجلس خبر داد. اما خبرگزاری رسمی رژیم ایرنا، کمی مبسوط‌تر خبر داده است: علی اصغر یوسف نژاد در حاشیه جلسه علنی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران در مورد آخرین وضعیت استیضاح ها گفت: هیچ استیضاحی در دستور کار مجلس قرار ندارد و تمامی استیضاح ها از دستور کار مجلس خارج شده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با طراحان استیضاح صحبت شده یا خیر گفت: طراحان تمامی استیضاح ها امضاهای خود را پس گرفتند. وی در مجلس در مورد استیضاح وزیر کشور گفت: حدود 20 امضا برای استیضاح جمع شده بود که همگی آن را پس گرفتند. یوسف نژاد در پاسخ به این سوال که شنیده شده مقام رهبری در مورد عدم استیضاح وزیران در مجلس توصیه هایی را داشته اند گفت: من در این مورد چیزی نشنیدم.
این تصمیم که مجلس ارتجاع را در همان چارچوب رژیم هم به‌کلی بی‌خاصیت می‌کند، موجب اعتراض برخی اعضای مجلس شده است: «خب استیضاح که از دست ما می گیرند یک سوال است و یک تفحص؛ این هم همه اش می شود و عده و وعید می گویم چرا.» روزنامة حکومتی آرمان، در مطلبی با عنوان « استیضاح نشد؛ سوال» نوشته است: «گویا تا اطلاع ثانوی قرار است که میان دولت و مجلس آتش بس اعلام شود و نمایندگان از ابزار نظارتی استیضاح علیه وزرای روحانی استفاده نکنند.
این در حالی است که برخی معتقدند مقام معظم رهبری تاکیدی به مجلس داشته‌اند که در شرایط فعلی استیضاحی صورت نگیرد. لذا از این جهت است که شاهدیم 5 وزیری که تا یک ماه پیش در صف استیضاح بودند در این بازه زمانی یک به یک به طرز جالبی امضاهای استیضاحشان پس گرفته شده و استیضاح کان‌لم‌یکن می‌شود».
روزنامه حکومتی ابتکار نیز اظهارات برخی اعضای مجلس را در همین رابطه درج کرده است از جمله محمدرضا رضایی کوچی، رئیس کمیسیون عمران مجلس گفته است: «در حالت عادی در قالب تذکر، سوال و مذاکره این موارد حل نمیشود و در نهایت نمایندگان مجبور به استفاده از ابزار استیضاح میشوند.» او افزود: « وزیر در حالت عادی مطالبه نماینده را جوابگو نیست و نماینده مجبور می‌شود برای شنیده شدن صدایش از ابزار قانونی استیضاح استفاده کند و در این مرحله است که وزیر به فکر جبران بر میآید و سعی می‌کند مشکل را برطرف کند.»
علی وقف چی، عضو کمیسیون تلفیق بودجه 98 نیز نسبت به این موضوع که نمایندگان راه آخر قانونی را اول میروند و بعد از صحبت با وزیر از ادامه استیضاح منصرف میشوند، انتقاد کرد و گفت: «باید راهکاری تعریف کنیم که یا یک موضوع را نمایندگان امضا نکنند و قبل از انجام آن اتمام حجت کنند و اگر به این نتیجه رسیدند و اتمام حجت کردند و اولتیماتوم دادند، دیگر بعد از امضا، امضای خود را پس نگیرند و راهی که تصور میکردند درست است را تا انتها پیش ببرند.»
وقف‌چی افزود: «تکلیف مجلس و دولت پاک کردن صورت مسئله نیست و دولت نباید انرژی و توان خود را روی رایزنی و لابی برای پس گرفتن امضا بگذارد». عباس عبدی طی یک فایل تصویری که از طریق شبکه‌های اجتماعی منعکس کرده، توضیحاتی در مورد استعفای وزیران و شرایط کنونی رژیم می‌دهد که تا حدودی علت ممنوعیت استیضاح را روشن می‌کند: البته استعفا در دولت‌های دنیا هیچ چیز عجیب و غریب و غیرمنتظره‌ای نیست. اما در ایران کمی غیرمنتظره است و دلیلش این است که از ابتدای انقلاب کمتر با چنین وضعیتی مواجه بودیم. حتی دولت قبل از سال ۸۴ تا ۹۲ خیلی اجازه استعفا نمی‌داد و کسی هم استعفا نمی‌داد و به همین دلیل رییس دولت خودش افراد را برکنار می‌کرد»
به نظر من دو دلیل یا علت را باید برای آن توضیح داد. یک علت کلی مشترک که برای این استعفاها هست و دیگری علت خاصی است که برای هر استعفا به خصوص می توانیم ذکر کنیم. علت کلی که وجود دارد، فقدان چشم‌انداز نسبت به آینده است. برداشت من شخصا این است که نه فقط دولت بلکه کل اجزای حکومت چشم‌انداز روشنی به آینده ندارد و شاید بتوان گفت که مردم هم فاقد این چشم‌انداز هستند. هنگامی که شما چشم‌انداز و امیدی به آینده نداشته باشید، رفتارتان با زمانی که چشم انداز دارید کاملا متفاوت می‌شود.
خب این گزارش حاکی از یک واقعة غیر منتظره و رویدادیه که در تمام سالهای حاکمیت رژیم سابقه نداشته، این که اعضای مجلس به طور همزمان امضاهای استیضاح خودشون رو پس بگیرند و همة استیضاحها همزمان لغو بشه. سؤالهایی که در این مورد به نظر می‌رسه اینه که آیا این پس گرفتن استیضاحها با هم ارتباط داشته؟ همزمانی اونها حاکی از چیه؟
چرا اعضای مجلس چنان که دیدیم نسبت به پس گرفتن امضاها و منتفی شدن استیضاحها غرغر می‌کنند، ولی نمی‌گن چه عاملی در کار بوده؟ آیا این پس گرفتن امضاها دستور بوده؟ اگر بوده، چرا رسماً گفته نمی‌شه و چرا سعی می‌کنند روی قضیه رو خیلی باز نکنند. اینها سؤالاتی است که در گفتگوی خودمون با خسرو شکراللهی به اونها خواهیم پرداخت:
ج: البته پس گرفتن استیضاح چیز جدیدی نیست. استیضاح در این رژیم یک ابزار باج گرفتن باندها از وزیر و از دولت است. وقتی نماینده‌یی باج خودش را می‌گرفت، یا وزیر مربوطه به ترتیبی او را راضی می‌کرد، او هم امضای خودش را پس می‌گرفت. اما این که در یک محدودة زمانی کوتاه، استیضاح هر 5وزیری که طرح استیضاحشان در جریان بود، همه اعضای مجلس با هم استیضاح خود را پس بگیرند، همان طور که شما هم گفتید در رژیم بی‌سابقه است.
این 5وزیر عبارت بودند از وزرای کشاورزی، کشور، آموزش و پرورش، علوم و آموزش عالی و وزارت خارجه. به نوشتة روزنامه‌های رژیم، در برخی از این استیضاحها مثل حجتی وزیر کشاورزی، حتی هیأت رئیسه مجلس از قطعی بودن استیضاح سخن گفته بود، اما به فاصله کمی استیضاح وی از دستور کار خارج شد. طرح استیضاح رحمانی فضلی وزیر کشور هم که 3 بار تا مرز استیضاح در صحن علنی پیش رفته بود. با پس گرفتن امضاها از دستور کار خارج شده بود. همین طور سایر وزیران هم استیضاح‌هایشان منتفی شده.
ج: هیچ توضیحی داده نشده که استیضاح فلان وزیر به این علت از دستور خارج شده؛ ضمن این که همزمانی اینها نمی‌تواند اتفاقی باشد. علاوه بر این همون طورکه در این گزارش هم دیدیم، نماینده‌هایی که امضاهایشان را پس گرفتند راضی نبودند و هر کدام به شکلی این نارضایتی را بروز داده و غرغر کرده‌اند. و پیداست که یک دستور و تحمیلی در کار بوده که قاعدتاً این بغیر از خامنه‌ای از جانب فرد یا نهاد دیگری نمی‌تواند باشد.
به نوشتة روزنامة آرمان 17دی وقتی از یوسف‌نژاد از اعضای هیأت مدیره مجلس که این موضوع را اعلام کرد، سوال می‌شود، «آیا رهبری تاکید کردند استیضاحی در این شرایط صورت نگیرد، تصریح کرد: من در این باره چیزی نشنیدم». یعنی در این باره یک سیاست سکوت حاکم است.
ج: من دو جواب برای این سؤال دارم: یک جواب خاص این است که اولاً از این طرف و آن طرف توسط رسانه‌های باند مغلو ب و به حاشیه رانده شده، درز داده شده و رسانه‌های خارجی هم از آنها نقل کرده‌اند که خامنه‌ای این حکم و دستور را صادر کرده و اعضای مجلس هم که متعهد هستند تابع محض مقام ولایت باشند و تعهد داده‌اند که اعتقاد قلبی و التزام عمل به ولی فقیه داشته باشند ملزم به تبعیت بوده‌اند.
اما جواب عام یا پایه‌یی این است که اگر چنین چیزی هم از درون رژیم درز نمی‌کرد، مگر ممکن است این لغو همزمان استیضاحها، اتفاقی باشد، در حالی که کسانی که پس گرفته‌اند غرغر می‌کنند، چون منافع باندی‌شان دچار خدشه شده و به قول خودشان یک ابزار کارامد را از دستشان گرفته‌اند.
ج: خب اولاً این شیوة خامنه‌ای است که به دلیل ضعف و شکنندگی بسیار نمی‌تواند مسئولیت اقدامات و تصمیم‌هایش را به عهده بگیرد. در مورد برجام یا مذاکره با آمریکا و اروپا روشن است که خامنه‌ای چرا مسئولیت نمی‌پذیرفت وصراحتاً نمی‌گفت که خودش پای کار است چون این موقعیت و چهره اش را که تا حالا همیشه با سیلی‌های ضد استکباری و تسلیم ناپذیری صورت خودش را نزد نیروهایش سرخ نگهداشته خراب می‌کرد.
در این مورد هم اگر بیاید این را اعلام کند، معلوم می‌شود که رژیم دچار چه بحرانی است و چقدر شکننده شده که چیزی که تا قبل از این امکان‌پذیر بود و رژیم می‌توانست نزد برخی طرف حسابهای خارجی از این طریق نان دموکراسی بخورد، دیگر امکان پذیر نیست و تعادل رژیم آن قدر ناپایدار است که همین ها می‌تواند برایش بسیار خطرناک باشد. بخصوص که معمولاً در جریان استیضاحها به رغم همة کنترلی که می‌کنند، چنان افتضاحاتی از فساد و تباهی رژیم در بالاترین سطوح برملا می‌شود که می‌تواند به مثابه نفت روی آتش خشم و نفرت مردم به جان آمده عمل کند.
ضمن این که دستور صریح ولی فقیه در این رابطه بیش از پیش نشان می‌دهد که مجلس و ساز وکارهای پارلمانی در این استبداد مطلقة قرون وسطایی موسوم به ولایت فقیه تا چه اندازه مسخره و دکوری است و همة آنها با یک اشارة شخص دیکتاتور دود هوا می‌شود.
اما در این میان آنچه برجسته‌تر است و بایستی روی آن متمرکز شد، شدت بحران‌زدگی رژیم و شرایط آستانة سرنگونی است که هر روز به ترتیبی بروز می‌کند، دیروز با تصویب غیرمنتظرة لایحة مبارزه با پولشویی توسط مجمع تشخیص مصلحت در اولین روز ریاست آخوند آملی لاریجانی و امروز با ممنوعیت هر گونه استیضاح توسط اعضای مجلس. اما همة اینها تلاشهای مذبوحانه و فرمالیستی ولی فقیه برای مهار بحران است و حتی جنگ قدرت را هم تشدید می‌کند نه تخفیف.
کما این که روزنامة آرمان در شمارة امروز خود نوشته است: « به‌نظر می‌رسد بهارستان نشینان در قبال دولت سیاست یک بام و دوهوا را پیاده می‌کنند؛ چرا که از طرفی با پس گرفتن امضاها به استیضاحها خاتمه می‌دهند، اما از سوی دیگر با خواندن مکرر وزرا به مجلس آنها را از انجام وظایف خود باز می‌دارند که این نکته‌ای که قابل تامل است».
طرح استیضاح علی لاریجانی در مجلس به اتهام پولشویی به حد نصاب رسید
بروز ضعف و استیصال نظام
گزارش و گفتگو با خسرو شکرالهی
هم‌میهنان عزیز، دوستان و بینندگان گرامی سیمای آزادی، از طرف خودم و همکارانم بهترین سلامها و درودها رو تقدیم شما می‌کنم. خوشحالم که در برنامة امروز تیک تاک در خدمت شما هستم. موضوعی که امروز اون رو مورد بررسی و بحث قرار می‌دیم، پس گرفته شدن همزمان طرحهای استیضاح ۵وزیر دولت روحانیه. رسانه‌های حکومتی دیروز خبر دادند که تمام طرحهای استیضاح وزیران در مجلس رژیم منتفی شده است.
به گزارش خبرگزاری رسمی رژیم (ایرنا): تمامی استیضاح های وزیران دولت از دستور کار مجلس خارج شده است. برخی رسانه‌ها هم فاش کرده‌اند که این تصمیم بر اساس حکم خامنه‌ای بوده است. ابتدا گزارشی در این باره:
خبر و نظر
تلویزیون رژیم شب گذشته تنها در یک خبر 5ثانیه‌یی از این تصمیم، این چنین خبر داد: یوسف نژاد عضو هیئت رئیسه هم چنین از خارج شدن همه استیضاح ها از دستور کار مجلس خبر داد. اما خبرگزاری رسمی رژیم ایرنا، کمی مبسوط‌تر خبر داده است: علی اصغر یوسف نژاد در حاشیه جلسه علنی روز یکشنبه در جمع خبرنگاران در مورد آخرین وضعیت استیضاح ها گفت: هیچ استیضاحی در دستور کار مجلس قرار ندارد و تمامی استیضاح ها از دستور کار مجلس خارج شده است.
وی در پاسخ به این سوال که آیا با طراحان استیضاح صحبت شده یا خیر گفت: طراحان تمامی استیضاح ها امضاهای خود را پس گرفتند. وی در مجلس در مورد استیضاح وزیر کشور گفت: حدود 20 امضا برای استیضاح جمع شده بود که همگی آن را پس گرفتند. یوسف نژاد در پاسخ به این سوال که شنیده شده مقام رهبری در مورد عدم استیضاح وزیران در مجلس توصیه هایی را داشته اند گفت: من در این مورد چیزی نشنیدم.
این تصمیم که مجلس ارتجاع را در همان چارچوب رژیم هم به‌کلی بی‌خاصیت می‌کند، موجب اعتراض برخی اعضای مجلس شده است: «خب استیضاح که از دست ما می گیرند یک سوال است و یک تفحص؛ این هم همه اش می شود و عده و وعید می گویم چرا.» روزنامة حکومتی آرمان، در مطلبی با عنوان « استیضاح نشد؛ سوال» نوشته است: «گویا تا اطلاع ثانوی قرار است که میان دولت و مجلس آتش بس اعلام شود و نمایندگان از ابزار نظارتی استیضاح علیه وزرای روحانی استفاده نکنند.
این در حالی است که برخی معتقدند مقام معظم رهبری تاکیدی به مجلس داشته‌اند که در شرایط فعلی استیضاحی صورت نگیرد. لذا از این جهت است که شاهدیم 5 وزیری که تا یک ماه پیش در صف استیضاح بودند در این بازه زمانی یک به یک به طرز جالبی امضاهای استیضاحشان پس گرفته شده و استیضاح کان‌لم‌یکن می‌شود».
روزنامه حکومتی ابتکار نیز اظهارات برخی اعضای مجلس را در همین رابطه درج کرده است از جمله محمدرضا رضایی کوچی، رئیس کمیسیون عمران مجلس گفته است: «در حالت عادی در قالب تذکر، سوال و مذاکره این موارد حل نمیشود و در نهایت نمایندگان مجبور به استفاده از ابزار استیضاح میشوند.» او افزود: « وزیر در حالت عادی مطالبه نماینده را جوابگو نیست و نماینده مجبور می‌شود برای شنیده شدن صدایش از ابزار قانونی استیضاح استفاده کند و در این مرحله است که وزیر به فکر جبران بر میآید و سعی می‌کند مشکل را برطرف کند.»
علی وقف چی، عضو کمیسیون تلفیق بودجه 98 نیز نسبت به این موضوع که نمایندگان راه آخر قانونی را اول میروند و بعد از صحبت با وزیر از ادامه استیضاح منصرف میشوند، انتقاد کرد و گفت: «باید راهکاری تعریف کنیم که یا یک موضوع را نمایندگان امضا نکنند و قبل از انجام آن اتمام حجت کنند و اگر به این نتیجه رسیدند و اتمام حجت کردند و اولتیماتوم دادند، دیگر بعد از امضا، امضای خود را پس نگیرند و راهی که تصور میکردند درست است را تا انتها پیش ببرند.»
وقف‌چی افزود: «تکلیف مجلس و دولت پاک کردن صورت مسئله نیست و دولت نباید انرژی و توان خود را روی رایزنی و لابی برای پس گرفتن امضا بگذارد». عباس عبدی طی یک فایل تصویری که از طریق شبکه‌های اجتماعی منعکس کرده، توضیحاتی در مورد استعفای وزیران و شرایط کنونی رژیم می‌دهد که تا حدودی علت ممنوعیت استیضاح را روشن می‌کند: البته استعفا در دولت‌های دنیا هیچ چیز عجیب و غریب و غیرمنتظره‌ای نیست. اما در ایران کمی غیرمنتظره است و دلیلش این است که از ابتدای انقلاب کمتر با چنین وضعیتی مواجه بودیم. حتی دولت قبل از سال ۸۴ تا ۹۲ خیلی اجازه استعفا نمی‌داد و کسی هم استعفا نمی‌داد و به همین دلیل رییس دولت خودش افراد را برکنار می‌کرد»
به نظر من دو دلیل یا علت را باید برای آن توضیح داد. یک علت کلی مشترک که برای این استعفاها هست و دیگری علت خاصی است که برای هر استعفا به خصوص می توانیم ذکر کنیم. علت کلی که وجود دارد، فقدان چشم‌انداز نسبت به آینده است. برداشت من شخصا این است که نه فقط دولت بلکه کل اجزای حکومت چشم‌انداز روشنی به آینده ندارد و شاید بتوان گفت که مردم هم فاقد این چشم‌انداز هستند. هنگامی که شما چشم‌انداز و امیدی به آینده نداشته باشید، رفتارتان با زمانی که چشم انداز دارید کاملا متفاوت می‌شود.
گفتگوی سیاسی
خب این گزارش حاکی از یک واقعة غیر منتظره و رویدادیه که در تمام سالهای حاکمیت رژیم سابقه نداشته، این که اعضای مجلس به طور همزمان امضاهای استیضاح خودشون رو پس بگیرند و همة استیضاحها همزمان لغو بشه. سؤالهایی که در این مورد به نظر می‌رسه اینه که آیا این پس گرفتن استیضاحها با هم ارتباط داشته؟ همزمانی اونها حاکی از چیه؟
چرا اعضای مجلس چنان که دیدیم نسبت به پس گرفتن امضاها و منتفی شدن استیضاحها غرغر می‌کنند، ولی نمی‌گن چه عاملی در کار بوده؟ آیا این پس گرفتن امضاها دستور بوده؟ اگر بوده، چرا رسماً گفته نمی‌شه و چرا سعی می‌کنند روی قضیه رو خیلی باز نکنند. اینها سؤالاتی است که در گفتگوی خودمون با خسرو شکراللهی به اونها خواهیم پرداخت:
س: موضوع پس گرفتن استیضاحها چیه و طرح استیضاح کدام وزیران پس گرفته شده؟
ج: البته پس گرفتن استیضاح چیز جدیدی نیست. استیضاح در این رژیم یک ابزار باج گرفتن باندها از وزیر و از دولت است. وقتی نماینده‌یی باج خودش را می‌گرفت، یا وزیر مربوطه به ترتیبی او را راضی می‌کرد، او هم امضای خودش را پس می‌گرفت. اما این که در یک محدودة زمانی کوتاه، استیضاح هر 5وزیری که طرح استیضاحشان در جریان بود، همه اعضای مجلس با هم استیضاح خود را پس بگیرند، همان طور که شما هم گفتید در رژیم بی‌سابقه است.
این 5وزیر عبارت بودند از وزرای کشاورزی، کشور، آموزش و پرورش، علوم و آموزش عالی و وزارت خارجه. به نوشتة روزنامه‌های رژیم، در برخی از این استیضاحها مثل حجتی وزیر کشاورزی، حتی هیأت رئیسه مجلس از قطعی بودن استیضاح سخن گفته بود، اما به فاصله کمی استیضاح وی از دستور کار خارج شد. طرح استیضاح رحمانی فضلی وزیر کشور هم که 3 بار تا مرز استیضاح در صحن علنی پیش رفته بود. با پس گرفتن امضاها از دستور کار خارج شده بود. همین طور سایر وزیران هم استیضاح‌هایشان منتفی شده.
س: آیا این طور نبوده که هر کدام به دلیلی استیضاح رو پس گرفتند و به طور اتفاقی با هم همزمان شدند؟
ج: هیچ توضیحی داده نشده که استیضاح فلان وزیر به این علت از دستور خارج شده؛ ضمن این که همزمانی اینها نمی‌تواند اتفاقی باشد. علاوه بر این همون طورکه در این گزارش هم دیدیم، نماینده‌هایی که امضاهایشان را پس گرفتند راضی نبودند و هر کدام به شکلی این نارضایتی را بروز داده و غرغر کرده‌اند. و پیداست که یک دستور و تحمیلی در کار بوده که قاعدتاً این بغیر از خامنه‌ای از جانب فرد یا نهاد دیگری نمی‌تواند باشد.
به نوشتة روزنامة آرمان 17دی وقتی از یوسف‌نژاد از اعضای هیأت مدیره مجلس که این موضوع را اعلام کرد، سوال می‌شود، «آیا رهبری تاکید کردند استیضاحی در این شرایط صورت نگیرد، تصریح کرد: من در این باره چیزی نشنیدم». یعنی در این باره یک سیاست سکوت حاکم است.
س: آیا در مورد این که خامنه‌ای چنین دستوری داده، خبر مشخصی داریم؟
ج: من دو جواب برای این سؤال دارم: یک جواب خاص این است که اولاً از این طرف و آن طرف توسط رسانه‌های باند مغلو ب و به حاشیه رانده شده، درز داده شده و رسانه‌های خارجی هم از آنها نقل کرده‌اند که خامنه‌ای این حکم و دستور را صادر کرده و اعضای مجلس هم که متعهد هستند تابع محض مقام ولایت باشند و تعهد داده‌اند که اعتقاد قلبی و التزام عمل به ولی فقیه داشته باشند ملزم به تبعیت بوده‌اند.
اما جواب عام یا پایه‌یی این است که اگر چنین چیزی هم از درون رژیم درز نمی‌کرد، مگر ممکن است این لغو همزمان استیضاحها، اتفاقی باشد، در حالی که کسانی که پس گرفته‌اند غرغر می‌کنند، چون منافع باندی‌شان دچار خدشه شده و به قول خودشان یک ابزار کارامد را از دستشان گرفته‌اند.
س: خامنه‌ای چرا این کار رو کرد؟ چرا همین رو صراحتاً اعلام نمی‌‌کند؟
ج: خب اولاً این شیوة خامنه‌ای است که به دلیل ضعف و شکنندگی بسیار نمی‌تواند مسئولیت اقدامات و تصمیم‌هایش را به عهده بگیرد. در مورد برجام یا مذاکره با آمریکا و اروپا روشن است که خامنه‌ای چرا مسئولیت نمی‌پذیرفت وصراحتاً نمی‌گفت که خودش پای کار است چون این موقعیت و چهره اش را که تا حالا همیشه با سیلی‌های ضد استکباری و تسلیم ناپذیری صورت خودش را نزد نیروهایش سرخ نگهداشته خراب می‌کرد.
در این مورد هم اگر بیاید این را اعلام کند، معلوم می‌شود که رژیم دچار چه بحرانی است و چقدر شکننده شده که چیزی که تا قبل از این امکان‌پذیر بود و رژیم می‌توانست نزد برخی طرف حسابهای خارجی از این طریق نان دموکراسی بخورد، دیگر امکان پذیر نیست و تعادل رژیم آن قدر ناپایدار است که همین ها می‌تواند برایش بسیار خطرناک باشد. بخصوص که معمولاً در جریان استیضاحها به رغم همة کنترلی که می‌کنند، چنان افتضاحاتی از فساد و تباهی رژیم در بالاترین سطوح برملا می‌شود که می‌تواند به مثابه نفت روی آتش خشم و نفرت مردم به جان آمده عمل کند.
ضمن این که دستور صریح ولی فقیه در این رابطه بیش از پیش نشان می‌دهد که مجلس و ساز وکارهای پارلمانی در این استبداد مطلقة قرون وسطایی موسوم به ولایت فقیه تا چه اندازه مسخره و دکوری است و همة آنها با یک اشارة شخص دیکتاتور دود هوا می‌شود.
اما در این میان آنچه برجسته‌تر است و بایستی روی آن متمرکز شد، شدت بحران‌زدگی رژیم و شرایط آستانة سرنگونی است که هر روز به ترتیبی بروز می‌کند، دیروز با تصویب غیرمنتظرة لایحة مبارزه با پولشویی توسط مجمع تشخیص مصلحت در اولین روز ریاست آخوند آملی لاریجانی و امروز با ممنوعیت هر گونه استیضاح توسط اعضای مجلس. اما همة اینها تلاشهای مذبوحانه و فرمالیستی ولی فقیه برای مهار بحران است و حتی جنگ قدرت را هم تشدید می‌کند نه تخفیف.
کما این که روزنامة آرمان در شمارة امروز خود نوشته است: « به‌نظر می‌رسد بهارستان نشینان در قبال دولت سیاست یک بام و دوهوا را پیاده می‌کنند؛ چرا که از طرفی با پس گرفتن امضاها به استیضاحها خاتمه می‌دهند، اما از سوی دیگر با خواندن مکرر وزرا به مجلس آنها را از انجام وظایف خود باز می‌دارند که این نکته‌ای که قابل تامل است».
طرح استیضاح علی لاریجانی در مجلس به اتهام پولشویی به حد نصاب رسید
بروز ضعف و استیصال نظام