چشمک و چراغ روحانی برای مذاکره – ۲۶دی۱۳۹۷
چشمک و چراغ روحانی برای مذاکره – ۲۶دی۱۳۹۷
گزارش و گفتگو با علیرضا معدنچی
بینندگان عزیز سیمای آزادی خدمت شما سلام میکنم و براتون آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. خوشحالم که امروز هم در برنامة تیک تاک در خدمت شما هستم؛ موضوعی که امروز به اون خواهیم پرداخت، چشمک و چراغهای روحانی برای مذاکره در خلال سخنرانیهایش در استان گلستان بود. روحانی از سفرهای استانی خود به عنوان فرصتی برای گفتار درمانی و بیان برخی حرفهایی که از نظر خودش ضروری هستند، استفاده میکند.
این بار هم در سفر به استان گلستان، روحانی عمدة وقتش را به سخنرانیهای مختلف گذراند که بخش عمدة آن تکرار ارقام و آمارهایی بود در بارة بهبود و پیشرفت اوضاع که نه تنها از طرف باند خامنهای، بلکه حتی از طرف عناصر باند خودش هم مورد تمسخر قرار میگیرد؛ اما روحانی در خلال این حرفها، چشمک و چراغهایی هم به آمریکا و همسایگان نشان داد که البته منظورش عربستان بود. در این باره توجهتون رو به گزارشی جلب میکنم:
روحانی در سخنرانیهای خود در استان گلستان، از جمله در جلسة شورای اداری استان گلستان، در خلال حرفهایی مانند: «وزیر خارجه آمریکا ده هفته هم در منطقه بچرخد، اینجا جای ماست نه آنها» یا « از تحریم نمی ترسیم، اما جنگ اقتصادی بدون سختی معنا ندارد» و امثالهم... درخواست کرد که باب مذاکره با آمریکا باز شود.
روحانی در این رابطه گفت: «اگر میخواهند با ایران صحبت کنند باید به ملت ایران احترام بگذارند و تحریمها را کنار بگذارند... ما هیچگاه از حرف زدن مضایقه نکردیم، اما باید این موضوع از چارچوب اصولی و منطقی برخوردار باشد». روحانی در سخنرانی خود در گنبد کاووس ضمن اعتراف به انزوای سخت و صعب رژیم، بدون نام بردن از عربستان، برای حل مشکلات با این کشور ابراز آمادگی کرد.
«ما با همسایگانمان بهترین روابط را داریم و یکی دو همسایه هم اگر مشکل داریم ما آماده هستیم که مشکلات را با آنها حل کنیم ما در یک شرایط سخت و صعب در منطقه خاورمیانه قرار گرفته ایم». روحانی : نسبت روابط با همسایگان ما همچنان تاکید داریم که با همسایگان مون میخواهیم روابط صمیمانه تر و بهتری داشته باشیم و من فکر میکنم جز یکی دو کشور جنوبی که هنوز یک مشکلاتی ما با اونها داریم با بقیه همسایگان مان روابط ما روابط بسیار خوب و صمیمی هست هم باترکمنستان هم با آذربایجان هم با قزاقزستان روسیه که اینها همسایه شما هم هستند یعنی منطقه گلستان ...
ما روابط مون روابط بسیار خوبی با این کشورها هست با سایر کشورها هم با ترکیه هم با عراق سایر کشورها روابط بسیار صمیمانه ای داریم اون یکی دو کشور هم اونها باید مشکلات شون را حل کنند بنظر من با پایان یافتن بحران یمن مسیر برای این روابط هم هموار میشه و ما از مشکلات میتوانیم عبور کنیم انشاالله ... درخواستهای روحانی برای مذاکره و برقراری رابطه به طور هماهنگی، مورد تبلیغ و پشتیبانی رسانههای باند روحانی قرار گرفته است.
روزنامة حکومتی ابتکار روز گذشته طی مقالهیی با عنوان «هضم در نظم جهانی» با انتقاد از سیاست نگاه به شرق و دید غیرواقعبینانه سردمداران رژیم نسبت به «قدرت ایران» نوشت: « دولت روحانی که تصویر واقعبینانهتری از مقدورات داخلی و محدودیتهای بینالمللی داشت سیاست خارجی ایران را به مسیری غیر بازگشت هدایت کرد؛ مسیری که با توافق هستهای آغاز، با پذیرش FATF ادامه و به جامعهپذیری ایران در نظام بینالمللی منتهی خواهد شد. برجام نه یک توافق بلکه چرخشی بیبازگشت از سیاستهای انتقادی و تهاجمی به سمت پذیرش قواعد بازی و جامعهپذیری یکی از واحدهای ناسازگار بانظم نوین جهانی بود.»
روزنامة حکومتی آرمان هم در شمارة امروز خود، در نفی و تخطئة شعارهای توخالی و نمایشهای ضد آمریکایی رژیم، ویتنام و عملکرد آن طی سالهای پس از جنگ را توی سر رژیم زده و مینویسد: « اگر یک کشور در سراسر جهان وجود داشته باشد که بخواهد تا ابد با آمریکا قطع رابطه کند، هر روز پرچمش را به آتش بکشد، قطعا آن ویتنام است. اما ویتنام چگونه برخورد میکند؟ به جای آنکه روی پرچم آمریکا راه برود روی اعصاب آمریکا راه میرود؟ چگونه؟
با رشد بی نظیر اقتصادی، تولید محصولات صادراتی فوق العاده، با تبدیل شدن به کشوری امن برای کسب وکار، زندگی و سرمایه گذاری، با تمرکز بر حوزههای پیشرفته مانند اینترنت اشیا و با تبدیل شدن به شریک تجاری شرکتهای آمریکایی«آنقدر محیط جذابی برای کسب وکار فراهم کرده اند که شرکتهای آمریکایی آنجا را از بین ۲۰۰ کشور جهان برای تولید انتخاب میکنند».
روحانی از سفرهای استانی خود به عنوان فرصتی برای گفتار درمانی و بیان برخی حرفهایی که از نظر خودش ضروری هستند، استفاده میکند. این بار هم در سفر به استان گلستان، روحانی عمدة وقتش را به سخنرانیهای مختلف گذراند که بخش عمدة آن تکرار ارقام و آمارهایی بود در بارة بهبود و پیشرفت اوضاع که نه تنها از طرف باند خامنهای، بلکه حتی از طرف عناصر باند خودش هم مورد تمسخر قرار میگیرد؛ اما روحانی در خلال این حرفها، چشمک و چراغهایی هم به آمریکا و همسایگان نشان داد که البته منظورش عربستان بود. در این باره توجهتون رو به گزارشی جلب میکنم:
ج: این حرفها البته جدید نیست، روحانی قبلاً هم چند بار گفته که اگر تحریمها برداشته شود، ما آمادة مذاکره هستیم؛ اما آنچه یک وجهة جدید به این حرفها میدهد، یکی شرایط کنونی است که رژیم از هر لحاظ تحت فشار است و در حضیض انزوا قرار دارد. یکی هم این که این چشمک و چراغ روحانی با صراحت خیلی بیشتری از طرف مهرههای و رسانههای همسو با روحانی تبلیغ میشود.
مثلاً روزنامة ابتکار در شمارة دیروز خود مقابله جویی نظام با آمریکا را مورد تخطئه و حمله قرار داد و نوشت: « تصور این دولت (احمدینژاد) از قدرت ایران و عدم شناخت کافی از عناصر تشکیلدهنده ماهیت بینالملل به شکلگیری سیاست تهاجمی و مقابله با آمریکا منجر شد».
بعد از سیاست واقعبینانه تر دولت روحانی تمجید میکند و میافزاید: «دولت روحانی که تصویر واقعبینانهتری از مقدورات داخلی و محدودیتهای بینالمللی داشت سیاست خارجی ایران را به مسیری غیر بازگشت هدایت کرد؛ مسیری که با توافق هستهای آغاز، با پذیرش FATF ادامه و با جامعهپذیری ایران در نظام بینالمللی منتهی خواهد شد». که منظورش از جامعه پذیری، با صراحت تمام در تیتر و عنوان این مقاله بیان شده: « هضم در نظم جهانی»
روزنامة آرمان هم در شمارة امروزش ویتنام و عملکرد آن در برابر آمریکا را به عنوان الگو و نمونه معرفی کرده و نوشته « اگر یک کشور در سراسر جهان وجود داشته باشد که بخواهد تا ابد با آمریکا قطع رابطه کند، هر روز پرچمش را به آتش بکشد، قطعا آن ویتنام است. اما ویتنام چگونه برخورد میکند؟». و بعد شرح میدهد که چگونه ویتنام محیط جذاب و امنی برای سرمایهگذاری خارجی فراهم آورده و توانسته مسائل اقتصادی و اجتماعی خود را حل کند.
سایت بهار وابسته به باند اصلاح طلبان نیز در مطلبی با عنوان « نه به مذاکره به سود کیست؟!» مینویسد: «اشتباه محاسباتی برخی مسئولان کشور و تصمیمسازان آن است که پیشنهاد مذاکره ایالات متحده را نشانگر ضعف آمریکا میدانند و پاسخ منفی به آن را نشانهای از اقتدار جمهوری اسلامی... این شیوه رفتاری و سیاست انفعالی در دیپلماسی وضعیتی را ایجاد کرده است که دورنمای مثبتی از آینده وجود نداشته باشد و اقتصاد و سیاست در وضعیت بغرنجی که «عدم قطعیت» مینامند گرفتار آید».
این مقاله در پایان نتیجه میگیرد: « محروم ساختن خود از ابزار مذاکره آن هم در شرایطی که طرف مقابل به شدت به آن تمایل نشان میدهد نمیتواند چندان با منافع ملی سازگار باشد؛ انتخاب راهی دیگر کم هزینهتر از ادامه راه پر سنگلاخ کنونی است!». یا تاجزاده میگوید: « با امریکا وارد مذاکره میشیم، اگه گفت شما موشکی نداشته باشید (نامفهوم) میگیم که ما باید موشک داشته باشیم. اما اگه اومد سر برد موشکها بحث کرد، سر سوریه میتونیم مذاکره کنیم، سر یمن میتونیم مذاکره کنیم، سر لبنان سر عراق سر..
کمااین که تو خیلی از ین کشورها مذاکره کردیم. بنابراین اصل رو بر مذاکره بذاریم نه این که ما با این دولت مذاکره نمیکنیم. کی گفته که ما نباید مذاکره بکنیم ما تو طول این ۴۰سال که هم جمهوریخواهها بودن هم دموکراتها تنها زمان خاتمی نبوده وگر نه در زمان احمدی نژاد ایران و امریکا سر عراق رسما و عملا مذاکره میکرد. بنابراین این شعار غلطه که ما مذاکره نمیکنیم».
ج: باند خامنهای در مواجه شدن با این مسأله یکدست نیست. از طرفی کمال خرازی وزیر خارجه اسبق رژیم و رئیس شورای راهبردی روابط خارجی رژیم و مشاور نزدیک خامنهای قرار دارد که روز گذشه در دیار با یک هیأت نروژی با بیان آشتیجویانهیی گفته: «تا سیاستهای کاخ سفید در قبال ایران اصلاح نشود، نمیتوانند انتظار تغییر در سیاستهای ایران را داشته باشند» و بعد گفت: باید مذاکرات جدیتری میان ایران و کشورهای کلیدی اروپا برای بررسی آینده روابط شکل بگیرد».
در حالی که دلواپسان هر گونه رابطه و مذاکره را با شدت رد میکنند و از این که باند روحانی هنوز چشم به مذاکره و مصالحه با غرب دوختهاند و سیاستشان در برابر غرب منفعلانه است، این باند را مورد حمله قرار میدهند. مثلاً :
سیاست روز (26دی): خواب زمستانی وزارت خارجه دیپلماسی انقلابی به اقدام فوری و قاطعانه در برابر رفتار بیجای کشور تخطی کننده در قبال ملت ایران حکم میکند.
ج: برعکس مواضع که هر کس یک حرف میزند، ولی واقعیت یک چیز بیشتر نیست که یا به زبن نمیآورند، یا معکوس بیان میکنند، یا در هشدار به همدیگر به نوعی نوک آن را میدهند و واقعیت در زاین بیانیها موج میزند. واقعیت این است که رژیم به شدت تضعیف شده و پس از قیام دی ماه رژیم در تعادل قوا به طور غیرقابل برگشتی پایین آمده و دیگر حتی بهای درخواستهایش برای مذاکره هم خیلی پایین آمده است. شاهد فضای جدیدی در رابطه با رژیم در صحنه سیاست منطقهای و بینالمللی هستیم. مضمون این سیاست، تضعیف کیفی رژیم و تغییر تعادلقوای منطقهای و بینالمللی به زیان رژیم است.
برآیند آن تشدید فشارهای سیاسی و تنگتر شدن حلقه انزوای رژیم بهطور تصاعدی است. بهنظر میرسد که هر اقدام سیاسی سکو و زمینهای میشود برای یک اقدام شدیدتر و یک موضعگیری رادیکالتر علیه رژیم. رژیم قادر نیست این روند را تغییر دهد؛ چرا که یا باید ریشه این فعل و انفعالها در داخل کشور، یعنی قیام را از بین ببرد، چگونه ؟! حالا یا با از میان برداشتن شرایط عینی قیام یا با از بین بردن شرط ذهنی یعنی سازمان مجاهدین و مقاومت سازمانیافته؛ ولی رژیم توان هیچ یک از این دور کار را ندارد.
در عرصه خارجی نیز رژیم لاجرم باید دست تسلیم بلند کند و در زمینههای مختلف موشکی، منطقهای، حقوقبشر و... زهر بخورد. یا اینکه مسیر انقباض در پیش بگیرد و پیه ِتبعات تحریمها را به تن بمالد. که این هر دو مسیر به سرنگونی میانجامند. به این دلیل است که رژیم قادر به تصمیم گیری نیست.
دعوای مذاکره برجام FATF و عمق آن – ۲۳دی۱۳۹۷
جنگ بر سر بسته اروپا، وحشت از مجاهدین و مقاومت ایران!
گزارش و گفتگو با علیرضا معدنچی
بینندگان عزیز سیمای آزادی خدمت شما سلام میکنم و براتون آرزوی سلامتی و موفقیت دارم. خوشحالم که امروز هم در برنامة تیک تاک در خدمت شما هستم؛ موضوعی که امروز به اون خواهیم پرداخت، چشمک و چراغهای روحانی برای مذاکره در خلال سخنرانیهایش در استان گلستان بود. روحانی از سفرهای استانی خود به عنوان فرصتی برای گفتار درمانی و بیان برخی حرفهایی که از نظر خودش ضروری هستند، استفاده میکند.
این بار هم در سفر به استان گلستان، روحانی عمدة وقتش را به سخنرانیهای مختلف گذراند که بخش عمدة آن تکرار ارقام و آمارهایی بود در بارة بهبود و پیشرفت اوضاع که نه تنها از طرف باند خامنهای، بلکه حتی از طرف عناصر باند خودش هم مورد تمسخر قرار میگیرد؛ اما روحانی در خلال این حرفها، چشمک و چراغهایی هم به آمریکا و همسایگان نشان داد که البته منظورش عربستان بود. در این باره توجهتون رو به گزارشی جلب میکنم:
خبر و نظر
روحانی در سخنرانیهای خود در استان گلستان، از جمله در جلسة شورای اداری استان گلستان، در خلال حرفهایی مانند: «وزیر خارجه آمریکا ده هفته هم در منطقه بچرخد، اینجا جای ماست نه آنها» یا « از تحریم نمی ترسیم، اما جنگ اقتصادی بدون سختی معنا ندارد» و امثالهم... درخواست کرد که باب مذاکره با آمریکا باز شود.
روحانی در این رابطه گفت: «اگر میخواهند با ایران صحبت کنند باید به ملت ایران احترام بگذارند و تحریمها را کنار بگذارند... ما هیچگاه از حرف زدن مضایقه نکردیم، اما باید این موضوع از چارچوب اصولی و منطقی برخوردار باشد». روحانی در سخنرانی خود در گنبد کاووس ضمن اعتراف به انزوای سخت و صعب رژیم، بدون نام بردن از عربستان، برای حل مشکلات با این کشور ابراز آمادگی کرد.
«ما با همسایگانمان بهترین روابط را داریم و یکی دو همسایه هم اگر مشکل داریم ما آماده هستیم که مشکلات را با آنها حل کنیم ما در یک شرایط سخت و صعب در منطقه خاورمیانه قرار گرفته ایم». روحانی : نسبت روابط با همسایگان ما همچنان تاکید داریم که با همسایگان مون میخواهیم روابط صمیمانه تر و بهتری داشته باشیم و من فکر میکنم جز یکی دو کشور جنوبی که هنوز یک مشکلاتی ما با اونها داریم با بقیه همسایگان مان روابط ما روابط بسیار خوب و صمیمی هست هم باترکمنستان هم با آذربایجان هم با قزاقزستان روسیه که اینها همسایه شما هم هستند یعنی منطقه گلستان ...
ما روابط مون روابط بسیار خوبی با این کشورها هست با سایر کشورها هم با ترکیه هم با عراق سایر کشورها روابط بسیار صمیمانه ای داریم اون یکی دو کشور هم اونها باید مشکلات شون را حل کنند بنظر من با پایان یافتن بحران یمن مسیر برای این روابط هم هموار میشه و ما از مشکلات میتوانیم عبور کنیم انشاالله ... درخواستهای روحانی برای مذاکره و برقراری رابطه به طور هماهنگی، مورد تبلیغ و پشتیبانی رسانههای باند روحانی قرار گرفته است.
روزنامة حکومتی ابتکار روز گذشته طی مقالهیی با عنوان «هضم در نظم جهانی» با انتقاد از سیاست نگاه به شرق و دید غیرواقعبینانه سردمداران رژیم نسبت به «قدرت ایران» نوشت: « دولت روحانی که تصویر واقعبینانهتری از مقدورات داخلی و محدودیتهای بینالمللی داشت سیاست خارجی ایران را به مسیری غیر بازگشت هدایت کرد؛ مسیری که با توافق هستهای آغاز، با پذیرش FATF ادامه و به جامعهپذیری ایران در نظام بینالمللی منتهی خواهد شد. برجام نه یک توافق بلکه چرخشی بیبازگشت از سیاستهای انتقادی و تهاجمی به سمت پذیرش قواعد بازی و جامعهپذیری یکی از واحدهای ناسازگار بانظم نوین جهانی بود.»
روزنامة حکومتی آرمان هم در شمارة امروز خود، در نفی و تخطئة شعارهای توخالی و نمایشهای ضد آمریکایی رژیم، ویتنام و عملکرد آن طی سالهای پس از جنگ را توی سر رژیم زده و مینویسد: « اگر یک کشور در سراسر جهان وجود داشته باشد که بخواهد تا ابد با آمریکا قطع رابطه کند، هر روز پرچمش را به آتش بکشد، قطعا آن ویتنام است. اما ویتنام چگونه برخورد میکند؟ به جای آنکه روی پرچم آمریکا راه برود روی اعصاب آمریکا راه میرود؟ چگونه؟
با رشد بی نظیر اقتصادی، تولید محصولات صادراتی فوق العاده، با تبدیل شدن به کشوری امن برای کسب وکار، زندگی و سرمایه گذاری، با تمرکز بر حوزههای پیشرفته مانند اینترنت اشیا و با تبدیل شدن به شریک تجاری شرکتهای آمریکایی«آنقدر محیط جذابی برای کسب وکار فراهم کرده اند که شرکتهای آمریکایی آنجا را از بین ۲۰۰ کشور جهان برای تولید انتخاب میکنند».
گفتگوی سیاسی
روحانی از سفرهای استانی خود به عنوان فرصتی برای گفتار درمانی و بیان برخی حرفهایی که از نظر خودش ضروری هستند، استفاده میکند. این بار هم در سفر به استان گلستان، روحانی عمدة وقتش را به سخنرانیهای مختلف گذراند که بخش عمدة آن تکرار ارقام و آمارهایی بود در بارة بهبود و پیشرفت اوضاع که نه تنها از طرف باند خامنهای، بلکه حتی از طرف عناصر باند خودش هم مورد تمسخر قرار میگیرد؛ اما روحانی در خلال این حرفها، چشمک و چراغهایی هم به آمریکا و همسایگان نشان داد که البته منظورش عربستان بود. در این باره توجهتون رو به گزارشی جلب میکنم:
س: آیا این حرفهای روحانی که در این گزارش شنیدیم، به معنی آمادگی رژیم برای مذاکره است؟
ج: این حرفها البته جدید نیست، روحانی قبلاً هم چند بار گفته که اگر تحریمها برداشته شود، ما آمادة مذاکره هستیم؛ اما آنچه یک وجهة جدید به این حرفها میدهد، یکی شرایط کنونی است که رژیم از هر لحاظ تحت فشار است و در حضیض انزوا قرار دارد. یکی هم این که این چشمک و چراغ روحانی با صراحت خیلی بیشتری از طرف مهرههای و رسانههای همسو با روحانی تبلیغ میشود.
مثلاً روزنامة ابتکار در شمارة دیروز خود مقابله جویی نظام با آمریکا را مورد تخطئه و حمله قرار داد و نوشت: « تصور این دولت (احمدینژاد) از قدرت ایران و عدم شناخت کافی از عناصر تشکیلدهنده ماهیت بینالملل به شکلگیری سیاست تهاجمی و مقابله با آمریکا منجر شد».
بعد از سیاست واقعبینانه تر دولت روحانی تمجید میکند و میافزاید: «دولت روحانی که تصویر واقعبینانهتری از مقدورات داخلی و محدودیتهای بینالمللی داشت سیاست خارجی ایران را به مسیری غیر بازگشت هدایت کرد؛ مسیری که با توافق هستهای آغاز، با پذیرش FATF ادامه و با جامعهپذیری ایران در نظام بینالمللی منتهی خواهد شد». که منظورش از جامعه پذیری، با صراحت تمام در تیتر و عنوان این مقاله بیان شده: « هضم در نظم جهانی»
روزنامة آرمان هم در شمارة امروزش ویتنام و عملکرد آن در برابر آمریکا را به عنوان الگو و نمونه معرفی کرده و نوشته « اگر یک کشور در سراسر جهان وجود داشته باشد که بخواهد تا ابد با آمریکا قطع رابطه کند، هر روز پرچمش را به آتش بکشد، قطعا آن ویتنام است. اما ویتنام چگونه برخورد میکند؟». و بعد شرح میدهد که چگونه ویتنام محیط جذاب و امنی برای سرمایهگذاری خارجی فراهم آورده و توانسته مسائل اقتصادی و اجتماعی خود را حل کند.
سایت بهار وابسته به باند اصلاح طلبان نیز در مطلبی با عنوان « نه به مذاکره به سود کیست؟!» مینویسد: «اشتباه محاسباتی برخی مسئولان کشور و تصمیمسازان آن است که پیشنهاد مذاکره ایالات متحده را نشانگر ضعف آمریکا میدانند و پاسخ منفی به آن را نشانهای از اقتدار جمهوری اسلامی... این شیوه رفتاری و سیاست انفعالی در دیپلماسی وضعیتی را ایجاد کرده است که دورنمای مثبتی از آینده وجود نداشته باشد و اقتصاد و سیاست در وضعیت بغرنجی که «عدم قطعیت» مینامند گرفتار آید».
این مقاله در پایان نتیجه میگیرد: « محروم ساختن خود از ابزار مذاکره آن هم در شرایطی که طرف مقابل به شدت به آن تمایل نشان میدهد نمیتواند چندان با منافع ملی سازگار باشد؛ انتخاب راهی دیگر کم هزینهتر از ادامه راه پر سنگلاخ کنونی است!». یا تاجزاده میگوید: « با امریکا وارد مذاکره میشیم، اگه گفت شما موشکی نداشته باشید (نامفهوم) میگیم که ما باید موشک داشته باشیم. اما اگه اومد سر برد موشکها بحث کرد، سر سوریه میتونیم مذاکره کنیم، سر یمن میتونیم مذاکره کنیم، سر لبنان سر عراق سر..
کمااین که تو خیلی از ین کشورها مذاکره کردیم. بنابراین اصل رو بر مذاکره بذاریم نه این که ما با این دولت مذاکره نمیکنیم. کی گفته که ما نباید مذاکره بکنیم ما تو طول این ۴۰سال که هم جمهوریخواهها بودن هم دموکراتها تنها زمان خاتمی نبوده وگر نه در زمان احمدی نژاد ایران و امریکا سر عراق رسما و عملا مذاکره میکرد. بنابراین این شعار غلطه که ما مذاکره نمیکنیم».
س: خب آن یکی باند، باند خامنهای در این مورد چه می گویند؟
ج: باند خامنهای در مواجه شدن با این مسأله یکدست نیست. از طرفی کمال خرازی وزیر خارجه اسبق رژیم و رئیس شورای راهبردی روابط خارجی رژیم و مشاور نزدیک خامنهای قرار دارد که روز گذشه در دیار با یک هیأت نروژی با بیان آشتیجویانهیی گفته: «تا سیاستهای کاخ سفید در قبال ایران اصلاح نشود، نمیتوانند انتظار تغییر در سیاستهای ایران را داشته باشند» و بعد گفت: باید مذاکرات جدیتری میان ایران و کشورهای کلیدی اروپا برای بررسی آینده روابط شکل بگیرد».
در حالی که دلواپسان هر گونه رابطه و مذاکره را با شدت رد میکنند و از این که باند روحانی هنوز چشم به مذاکره و مصالحه با غرب دوختهاند و سیاستشان در برابر غرب منفعلانه است، این باند را مورد حمله قرار میدهند. مثلاً :
سیاست روز (26دی): خواب زمستانی وزارت خارجه دیپلماسی انقلابی به اقدام فوری و قاطعانه در برابر رفتار بیجای کشور تخطی کننده در قبال ملت ایران حکم میکند.
س: خب این حرفها تا اینجا فقط حرف است؛ در عمل و در واقعیت چه اتفاقی میافتد؟ رژیم به چه سمتی میرود؟
ج: برعکس مواضع که هر کس یک حرف میزند، ولی واقعیت یک چیز بیشتر نیست که یا به زبن نمیآورند، یا معکوس بیان میکنند، یا در هشدار به همدیگر به نوعی نوک آن را میدهند و واقعیت در زاین بیانیها موج میزند. واقعیت این است که رژیم به شدت تضعیف شده و پس از قیام دی ماه رژیم در تعادل قوا به طور غیرقابل برگشتی پایین آمده و دیگر حتی بهای درخواستهایش برای مذاکره هم خیلی پایین آمده است. شاهد فضای جدیدی در رابطه با رژیم در صحنه سیاست منطقهای و بینالمللی هستیم. مضمون این سیاست، تضعیف کیفی رژیم و تغییر تعادلقوای منطقهای و بینالمللی به زیان رژیم است.
برآیند آن تشدید فشارهای سیاسی و تنگتر شدن حلقه انزوای رژیم بهطور تصاعدی است. بهنظر میرسد که هر اقدام سیاسی سکو و زمینهای میشود برای یک اقدام شدیدتر و یک موضعگیری رادیکالتر علیه رژیم. رژیم قادر نیست این روند را تغییر دهد؛ چرا که یا باید ریشه این فعل و انفعالها در داخل کشور، یعنی قیام را از بین ببرد، چگونه ؟! حالا یا با از میان برداشتن شرایط عینی قیام یا با از بین بردن شرط ذهنی یعنی سازمان مجاهدین و مقاومت سازمانیافته؛ ولی رژیم توان هیچ یک از این دور کار را ندارد.
در عرصه خارجی نیز رژیم لاجرم باید دست تسلیم بلند کند و در زمینههای مختلف موشکی، منطقهای، حقوقبشر و... زهر بخورد. یا اینکه مسیر انقباض در پیش بگیرد و پیه ِتبعات تحریمها را به تن بمالد. که این هر دو مسیر به سرنگونی میانجامند. به این دلیل است که رژیم قادر به تصمیم گیری نیست.
دعوای مذاکره برجام FATF و عمق آن – ۲۳دی۱۳۹۷
جنگ بر سر بسته اروپا، وحشت از مجاهدین و مقاومت ایران!