گزارش خبری: امید درمانی تنها راه، اما واهی
گزارش خبری:امید درمانی تنها راه، اما واهی -۲ بهمن
از روز ۲۲مهر که روحانی در دانشگاه تهران گفت «گفتار درمانی مفید نیست، اما امید درمانی لازم و مفید است» و رژیم را به بیمار محتضری تشبیه کرد که باید با «امیددرمانی» او را زنده نگه داشت؛
به نظر می‌رسد که امید درمانی به یک تز حکومتی و کشورداری تبدیل شده که در آن هر دروغ و دغلی و هر شیادی و جعل و وارونه جلوه دادن واقعیتها با لزوم امیددرمانی توجیه می‌شود. اما این که این شیوه چقدر موفق بوده و امکان موفقیت دارد، در داخل خود رژیم هم مورد چالش و تردید است. گزارشی در این باره:
تلویزیون رژیم روز گذشته خبر کوتاهی از سران سه قوه که از آن به عنوان شورای عالی هماهنگی اقتصادی یاد می‌شود، پخش کرد.
نشست شورای عالی هماهنگی اقتصادی
«بررسی طرح اصلاح بانکی در جلسة شورای عالی هماهنگی اقتصادی ادامه یافت. در نشست امروز که به ریاست رئیس جمهور و با حضور رئیس مجلس شورای اسلامی و دیگر اعضای شورا تشکیل جلسه داد.
بانک مرکزی موظف شد با بهره‌گیری از تمامی ابزارهای نظارتی، حقوق سپرده‌گذاران در مؤسسات اعتباری را تضمین کند.
بر مبارزه جدی، جامع و ریشه‌ای با موارد فساد اقتصادی مورد تأکید و از دبیرخانه شورای عالی خواسته شد، با استفاده از تجارب گذشته، سازوکار مناسب در این زمینه ارایه نماید.
همچنین موضوع حفظ و تقویت فضای تلاش و سازندگی و امید به آینده که تخریب آن در دستور کار بدخواهان کشور قرار گرفته است، مورد تأکید قرار گرفت و از همه رسانه‌های کشور دعوت شد تا این توطئه‌بدخواهان را برای مردم تبیین نموده و به انعکاس واقعیات و دستاوردهای انقلاب اسلامی و مقابله با جنگ روانی دشمنان اهتمام ورزند».
به این ترتیب معلوم می‌شود که حاصل کار جلسة دیروز سران سه قوه صرفاً تاکید بر تبلیغات بوده است. این که اولاً رسانه‌ها فضای امید به آینده ایجاد کنند، ثانیاً با تخریب امید و جنگ روانی بدخواهان که معلوم نیست چه کسانی هستند، مقابله کنند. اما ببینیم سایر ایادی و مهره‌ها و رسانه‌های رژیم چه می‌گویند. یکی از نزدیکترین کسان به روحانی و مشاور مطبوعاتی او، حسام‌الدین آشناست، او به یک وجه مبنایی از ناامیدی در نظام اشاره می‌کند. گوش کنید:
مردان دهة متولد ۱۳۱۰ خیلی هاشون نموندن دیگه
«مردان دهة متولد ۱۳۱۰ خیلی هاشون نموندن دیگه، متولدین دهه ۱۳۲۰هم دارن می‌رن، شما آقای شاهرودی رو که تشییع کردید متولد ۱۳۲۷ است و ایشون یکی از سرمایه‌ها یا امیدهای آیندة نظام بوده.
این امیدهای آیندة نظام چه در سطوح خیلی بالا، چه در سطح مدیریتی اینا دیگه تقریبا تمومه کارشون. ما یک پوست‌اندازی خیلی سنگین در سطح رهبران نظام، در سطح مدیران عالی در سطح سیاست گذاران... ۴سال دیگه به طور طبیعی خیلی از کسانی که مسئولیت خیلی بالایی دارند یا دیگه نیستند یا دیگه توانشو دارند کاملاً».
یکی دیگر از مهره‌های باند اصلاح طلب به نام علیرضا علوی تبار طی مصاحبه‌یی با روزنامه ایران (۱۹دی) در قبال تز امید درمانی به عمومیت ناامیدی در رژیم اذعان می‌کند:
« احساس ناامیدی عمومی است... یعنی من هم قبول دارم که بخش عمده ای از نیروهای فعال و موثر ما همه می گویند که نگرانیم، خسته ایم و ناامیدیم... وقتی نیروهای فعال و موثر شما به این نتیجه برسند که ناامیدند از اصلاح و خسته هستند از تلاش، باید منتظر باشید که یک نوع فلج شدگی عمومی در جامعه تان غلبه کند و شما را به ورطه مشکلات بزرگتری بیندازد».
علوی تبار ضمن ارائة پیشنهاداتی مانند «تا این فضای ناامیدی بشکند» اما خاطرنشان می‌کند « ولی راستش را بخواهید خیلی امیدوار نیستم که این اتفاق بیفتد... امیدوارم خیلی بدبینی القا نکنم اما واقعیت این است که از وضعیت نگرانم. دلم نمی خواهد بگویم که همه چیز از دست رفته و اوضاع بد است ».