گزارشی از ترس رژیم ایران از اعتراضات مردم و تبدیل به انقلاب
گزارشی از ترس رژیم ایران از اعتراضات مردم و تبدیل به انقلاب
گزارشی درباره ترس و نگرانی حاکمیت آخوندی از فوران اعتراضات مردمی و خطرِ انقلابی دیگر/ همزمان با سالگرد انقلاب ضد سلطنتی
همزمان با چهلمین سالگرد انقلاب ضد سلطنتی، مدعیان اصلاحات در خلافت فاسد آخوندی، ازهم سرنوشتی محتوم این رژیم با دیکتاتوری قبلی و فوران خشم و قهر مردمی که چهل سال است مطالباتشان بی پاسخ مانده، دچار وحشت شده اند.
یک مهرة اصلاح طلبان قلابی و پاسدار سابق، حمیدرضا جلایی پور ، هراسان از مطالبه گری ۸۰میلیون ایرانی و نگران از ناکارآمدی و فساد گسترده در نظام هشدار داد: «موضوع های فوق به این معنا نیست که جمهوری اسلامی راحت باشد که مردم دیگر انقلاب نمی کنند؛ باید اعتراضات خارج از چارچوب مانند اعتراضات دی ماه گذشته را جدی بگیرد».در حال حاضر ۸۰ میلیون آدم مطالبه گر داریم که اداره کشور را سخت می کند».
کمال الدین پیرموذن عضو سابق مجلس ارتجاع از باند روحانی هم در روز ۱۸بهمن با اشاره به بحرانهای جهانی، منطقهیی و داخلی نظام در آستانة چهل سالگیش، نوشت« برای عبور از این واقعیتهای تلخ اقتصادی و تنگة باریک سیاسی»، نظام « به یک انتخاب راهبردی نیاز دارد». وی در توضیح «انتخاب راهبردی» نسخه بالابلندی برای غلط کردم گویی و عقب نشینی برای نظام نوشت و اضافه کرد که: «لازمه خنثی کردن (بحرانها)، گسترش مردم سالاری و تعمیق دموکراسی و برچیدن بساط تندروی ، قطبی نگری، تنگ نظری، انحصارطلبی و خود حق پنداری در درون وهمچنین ضمن همراهی کامل ارکان حکومت با مردم، اتخاذ سیاستهای با حکمت و منطق خارجی با اعمال سیاستهای تنش زدایی، صلح آمیز وتعامل در بیرون است».
ایران ارگان دولت روحانی هم با بیان اینکه وضعیت موجود «فرسنگها با آرمان ها و شعارهای انقلاب فاصله دارد» افزود «« طبیعتاً این شکاف عمیق میان شعارها و دستاوردها به کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتیها منتج شده است»
صادق زیبا کلام مهرة دیگر همسو با باند روحانی به روح آزادیخواهانة انقلاب ربوده شده توسط خمینی اذعان کرد و گفت:«اعتراضات مردم به رژیم شاه اقتصادی نبود بلکه سیاسی و مدنی بود. مردم خواهان انتخابات آزاد، لغو سانسور، آزادی زندانیان سیاسی و عدم شکنجه در زندانها بودند و به همین دلایل سیاسی و نه اقتصادی انقلاب کردند».
بیچاره پاسداران خلافت خامنه ای که پس از چهل سال جنایت و دیکتاتوری، سرنوشت محتوم و مشترک خود با دیکتاتوری سلطنتی را در خروش مردم به ستوه آمده از فساد اقتصادی و سرکوب سیاسی، مشاهده می کنند