نمایش حکومتی ۲۲بهمن بستر تضادها و بحرانها
نمایش حکومتی ۲۲بهمن بستر تضادها و بحرانها
گزارش و گفتگو با اسدالله مثنی
در برنامة تیک تاک امروز، به چگونگی برگزاری مراسم حکومتی ۲۲ بهمن و پیامدهای آن می‌پردازیم. همون طور که می‌دونید، با آن که خامنه‌ای در سخنرانی ۱۹ بهمن خود، اکیدا از ایادی و نیروهای خود خواست که راهپیمایی ۲۲ بهمن را وسیلة تسویه حساب خود با یکدیگی قرار ندهند و آ» را مظهر اختلافات و درگیری قرار ندهند، اما در عمل این نمایش حکومتی به نمایش تضادها و جنگ و دعواهای درونی رژیم و افزون بر آن به نمایش بحرانهای لاعلاج حکومت تبدیل شد. گزارشی در این باره
روزنامة ایران ارگان دولت روحانی (۲۳بهمن) با اشاره به از مهار خارج شدن جنگ و دعواهای باندی در راهپیمایی قم می‌نویسد: «عده‌ای اندکی در پلاکاردی عنوان کردند: «ای آن‌که تو عامل گرانی/ تا عید خدا کند نمانی.» اما از جمله شعارهای تفرقه‌افکنانه این جماعت تندرو در قم که به صورت دست‌نوشته روی پلاکاردها دیده می‌شد این بود که با کنایه به تکیه کلام رئیس‌جمهور - علی برکتالله -نوشتند: «مردم در مسیر انقلابند، ماشاالله آقایان به فکر بخور بخورند، علی برکتالله»؛ همچنین در یک دست نوشته دیگر با کنایه به علی لاریجانی رئیس و نماینده قم در مجلس و لغو سخنرانی او در شهر کرج نوشته شده بود: «کرجی‌ها شاخ شکستند/ دهان فتنه بستند».
روزنامة جمهوری اسلامی هم به مراسم کرج اشاره کرده و نوشته است: « امام جمعه (کرج) انگار که یک تکلیف مهم داشته باشد، میکروفن را گرفت و فرمود من فقط یک جمله به مردم می‌گویم: در آینده کلید را به دست کسی بدهید که بتواند قفل‌ها را باز کند! والسلام». گویا تضعیف دولت و انتقاد از شخص رئیس‌جمهور برای یک جریان تریبون‌دار وظیفه‌ای شرعی شده است...»
روزنامة جمهوری می‌افزاید: «۲۲ بهمن فرصتی برای تسویه حساب‌های سیاسی هم شده است. ای کاش مسئولین نیز در آینده پس از چهل سال، انحصارطلبی‌ها و کینه و دشمنی را کنار می‌گذاشتند ولی حیف! تجربه نشان داده چنین نخواهد شد».
نمایش ۲۲بهمن رژیم در برخی شهرها آمیزه‌یی بود از ظهور جنگ باندی و بروز وحشت ایادی رژیم از آیند‌ة تاریک نظام و آنچه که در سال۹۸ در کمین‌شان است. آخوند علی سعیدی ـ رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا در نمایش ۲۲بهمن در قم ضمن ابراز وحشت بسیار از قیام مردم در سال۹۸ که او آن را فتنة۹۸ می‌نامید، هشدار داد که این فتنه با اتکا به گسلهای اعتراضی موجود در جامعه طراحی شده است. او گفت: « فتنه ۹۸ نقطه تلاقی تلاش معارض خارجی با جریان داخلی است. اینکه جریان داخلی چی‌ها هستند، چگونه بنا است عمل بکنند، این مسئله مهمی است که زمان بیشتری را می‌طلبد. من دو سه تا کار را فقط خدمتتان عرض می کنم.
۱-زمینه خارجی میخواهد یک زمینه داخلی میخواهد فتنه ۹۸. زمینه خارجی‌اش همین حرکتی است که آقای ترامپ داره دنبال میکند که تحریم شدید که بالاخره فشار را آوردند روی فشار اقتصادی و تحریم فلج کننده، یک.
۲- عملیات روانی. گفتند بگیم انقلاب تو این ۴۰ سال چکار کرده، همه مقدسات و همه دستاوردها را زیر سوال ببریم، شبانه روز این امپراتوری رسانه‌یی داره به نفع دشمن تبلیغ میکنه.
۳-، تحریک گسل های نارضایتی برای اغتشاش، این جریانهای داخل، بلکه مردم ممکنه اعتراض داشته باشند، حق داشته باشند، حرفشان حقه ولی یک عده از این اعتراضات و از این حرفها ممکنه سوءاستفاده بکنند و هدف دشمن را پیاده بکنند.
۴-وجود ظرفیت شورش در برخی از اقشار جامعه که بالاخره آنها زیر بار نظام انقلاب نمی روند و همواره یک سری حرکتها هستند. این نقشه دشمن است.
آخوند سعیدی در قسمت دیگری از سخنرانی خود، هشدار داد که باند رقیب دارد برای مذاکره و تسلیم، زمینه‌سازی میکند یا آنچه که او آن را ضرورت سازی می‌نامید: اول ضرورت سازی، یعنی القاء ضرورت. آقا نمی‌شود، میگن باید بریم مذاکره کنیم. ما برای چی در سوریه ماندیم، این حرفها را من دارم می بینم توی روزنامه ها از زبان یک عده ای داره زده میشود.
امروز امریکا در بدترین و در ضعیف ترین وضعش بسر میبره یک شیر پیر بی یال و اشکنی درست شده امروز بریم با این بشینیم مذاکره بکنیم یا دنبال اروپا راه بیفتیم چه بشه مثلا.تا کی باید دنبال اروپا حرکت بکنیم کاسه گدایی برداریم.حالا که گفتند نفت بفروشید حق ندارید پولشو بگیرید.پولش باید توی صندوقی بیاد.ما به شماغذا بدیم و دارو بدیم همین.دومین مسئله دشمن هراسی است میگند آقا اگر ما تسلیم نشیم مذاکره نکنیم جنگ راه میافته کدوم امریکا کدوم جنگ.
در این گزارشی که دیدیم، کمترین و محتاطانه‌ترین چیزی که میشود راجع به مراسم ۲۲بهمن رژیم بگوییم این است که این مراسم و راهپیمایی، آنچنان که رژیم می‌خواست آن را به جشن سرنگون نشدن در ۴۰سالگی نظام و نمایشی از اقتدار و انسجام جلوه بدهد از کار در نیامد، یک قلم این که بر خلاف آنچه خامنه‌ای در سخنرانی روز ۱۹بهمن گفت که این راهپیمایی به وسیلة تسویه حساب در جنگ باندی تبدیل نشود، اما چنین شد. علاوه بر آن این مراسم به صحنة بروز و ظهور بحرانهای رژیم تبدیل شد. البته رژیم در تبلیغات خود عکس این را می‌گوید، اما واقعیت چیست؟ پاسخ به این سؤال و سؤالات دیگری در همین رابطه موضوع گفتگوی امروز ماست با اسدالله مثنی. با ما در این گفتگو همراه باشید.
ج: من فکر می‌کنم ۲۲بهمن مهمترین مناسبت رژیم است. روز سرنگون شدن رژیم شاه است، روز پیروزی انقلاب ضدسلطنتی است و روز به قدرت رسیدن خمینی و آخوندهاست. در همة کشورهای دیگر هم روز استقلال یا پیروزی انقلابشان مهمترین روز ملی‌شان است. اما در کشورهای دیگر، چنین روزی یک جشن ملی است، اما در ایران به دلیل جدایی عمیق میان مردم و حکومت (این چیزی است که تمام مهره‌ها و کارشناسان هر دو باند به آن اذعان دارند) و به بیان واقعی تر به دلیل نفرت و کینة عمیق مردم با این حاکمیت غاصب و فاسد و ستمگر، این مناسبت وضعیت خاصی دارد.
به تعبیر برادر مسعود ۲۲بهمن روزی است که مردم ایران با یک چشم خندان و یک چشم گریان به آن می‌نگرند. رژیم برای سرپوش گذاشتن بر همین واقعیت تمام انرژی و امکانات خود را بسیج میکند و تلاش میکند تا به این مراسم وجهة مردمی بدهد و از آنجا که هر سال نسبت به سال قبل نارضایتی و نفرت مردم از رژیم عمیقتر و شدیدتر میشود، رژیم هم تبلیغات و تلاش خود را در مورد برگزاری این مراسم مضاعف میکند.
بنابراین فرقی که این روز با روزهای مشابه آن در کشورهای دیگر دارد این است که در آن کشورها، چنین مراسمی یک مراسم ملی است که خود مردم بدون زور و اجباری در آن شرکت میکنند و در ایران معکوس است و در آن کشورها چنین روزی و برگزاری جشن آن مکمل سیاست است در حالی که در رژیم این عین سیاست و حتی یک نیاز حیاتی است که به قول شما جواب همة نارضایتی‌ها و ظهور و بروز خشم و طغیان عمومی و انعکاس آن در رسانه‌ها را در طول سال رژیم موکول میکند به برگزاری این مراسم.
ج: بله به دلیل آن نیاز حیاتی که گفتم، رژیم هر سال آمار و ارقام خود و تبلیغاتش در مورد تعداد شرکت کنندگان در این مراسم را بالا و بالاتر می‌برد، مثل نمایشهای انتخاباتی‌اش، در کشورهای دیگر بالا پایین شدن این آمارها نشانة نفی نظام نیست، اما رژیم که خودش می‌داند و همه هم می‌دانند که هیچ پایة اجتماعی ندارد، آمار شرکت کنندگان این معنا را برجسته‌تر میکند.
بله خود رژیم همیشه آمار میلیونی می‌دهد، اما خبرگزاریها از هزاران نفر برای توصیف این تظاهرات و راهپیمایی استفاده کرده‌اند و علاوه بر آن رژیم آه و ناله میکند که سی‌ان‌ان و بی‌بی‌سی عربی که از قضا از رسانه‌های حامی رژیم هستند، این مراسم را مراسم حکومتی توصیف کرده‌اند و این واقعیتی است که هر ناظر خارجی آن را در می‌یابد.
چرا که رژیم با استفاده از همة ابزار و وسایل تلاش میکند که جمعیت بیشتری به این مراسم بکشاند. صرف نظر از مکانیسم زور و اجبار که اهرم اصلی رژیم برای کشاندن کارکنان دولتی و سربازان و غیره به این مراسم است. رژیم از مشوقهای مادی هم به وفور استفاده کرد. یک نمونه از تبلیغات و التماس های رژیم برای کشاندن مردم به راهپیمایی ۲۲بهمن این بود که در یک مرکز وابسته به رژیم چند دوچرخه به منظور جایزه دادن به کسانی که در راهپیمایی شرکت میکنند به نمایش گذاشته شده تا نوجوانان را تشویق به شرکت در نمایش راهپیمایی بکنند.
ایستگاههای باصطلاح صلواتی هم برای توزیع آش رشته و فرنی و کیک و غیره هم به وفور دیده می‌شدند و همین طور اجرای نمایشهای مختلف... همة اینها چه چیزی را نشان می‌دهد؟ این که این یک مراسم حکومتی است و بس! بنابراین شکست آن هم شکستی برای رژیم است. حتی نیروهایی که به اجبار به این مراسم اورده شده بودند هم علیه گرانی و فساد و دزدی و فقر و بیکاری شعار می‌دادند یا پلاکارد و دست نوشته بلند کرده بودند که موارش آن قدر گسترده بود که رسانه‌های رژیم هم ناگزیر به آن اعتراف کردند.
ج: بله این قضیه آن قدر برای رژیم مهم بود که خامنه‌ای از چندروز پیش در روز ۱۹بهمن هشدار دار که این مراسم را به وسیلة تسویه حساب باندی و به مظهر اختلافات خود تبدیل نکنید اما واقعیت چی بود و در صحنه چی ظاهر شد؟ این مراسم به محل بروز انفجار تضادها و جنگ دعوای درونی رژیم تبدیل شد. از شعارهایی که علیه روحانی و دولت او و علیه لاریجانی دادند و البته سر دراز این قصه در روزهای آینده در رسانه‌های دو باند باز خواهد شد. و این قضایا آن قدر گستردگی داشت که حتی رسانه‌های حکومتی هم نوشتند که در این گزارش هم که دیدیم آمده بود و دیگر من تکرار نمی‌کنم.
ج: آخر واقعیتها خیلی سرسخت‌تر از آن هستند که با این قبیل تبلیغات و فضا سازیها بشود آنها را تغییر داد. اینها ممکن است در حرف و در تبلیغات از وحدت و انسجام و... دم بزنند، ما با حلوا حلوا گفتن که دهان شیرین نمی شود. واقعیت این است که بحران درونی رژیم نتیجة بحرانهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی حادی است که از هر طرف رژیم را در بر گرفته‌اند. تا وقتی آن بحرانها هست و روز به روز هم شدیدتر می‌شوند، این انتظار که بحران درونی رژیم تخفیف پیدا کند، ساده‌لوحانه است.
بخصوص که رژیم با خطر قیام مواجه است که به قول خودشان مثل آتش زیر خاکستر با کمترین نسیمی شعله‌ور خواهد شد. خامنه‌ای در همان سخنرانی ۱۹بهمن به وحشت‌زدگی نیروهایش از وضعیت موجود هم اشاره کرد و گفت: «کار دشمن دلهره افکندن است. کار دشمن این است که دلهره بیاندازد، بترساند، ناامید کند» و چند بار تکرار کرد که «نترسید... از اختلافات بترسید از دشمن اصلاً نترسید، از دشمن نترسید» خب این ترس و دلهره باندهای رژیم را سراسیمه می کند و به جان هم می‌اندازد.
اجازه بدهید من به یکی دو مورد از انعکاس این بحرانها در رسانه‌های رژیم که بر دست و قلم مهره‌های رژیم جاری شده را اینجا نقل کنم: حمیدرضا جلایی‌پور، پاسدار سابق و از مهره‌های هم‌سو با روحانی که تحت عنوان استاد جامعه‌شناس دانشگاه از او اسم می‌برند، در عین اینکه تلاش دارد مثل روحانی نظام را «مستقر» وانمود کند با اشاره به مشکلاتی از قبیل فساد و ناکارآمدی‌های رژیم می‌گوید: «موضوع‌های فوق به این معنا نیست که جمهوری اسلامی راحت باشد که مردم دیگر انقلاب نمی‌کنند؛ باید اعتراضات خارج از چارچوب مانند اعتراضات دیماه گذشته را جدی بگیرد». وی هشدار داد: «در حال حاضر ۸۰میلیون آدم مطالبه‌گر داریم که اداره کشور را سخت میکند».(منبع: سایت انصاف نیوز ۱۶بهمن ۹۷)
روزنامهٔ ایران ارگان دولت روحانی هم در توصیف کارنامهٔ چهل ساله حکومت آخوندی نوشت: «به دور از خطوط قرمز ساختگی، باید پذیرفت که پس از گذشت ۴۰سال، شاهد ضعف‌های غیرقابل کتمان و در برخی موارد مشکلات ناباورانهای در مواردی هم‌چون اقتصاد، فرهنگ، سیاست، مسائل اجتماعی، هنجارهای اخلاقی و (غیره) هستیم که فرسنگها با آرمانها و شعارهای انقلاب فاصله دارد». این روزنامه در نتیجه‌گیری از این وضع به نفرت مردمی هم اذعان کرده و نوشته «طبیعتاً این شکاف عمیق میان شعارها و دست‌آوردها به کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌ها منتج شده است».
در یک نمونة دیگر روزنامه ایران ارگان دولت روحانی هم در توصیف کارنامه چهل ساله حکومت آخوندی نوشت: «به دور از خطوط قرمز ساختگی، باید پذیرفت که پس از گذشت ۴۰سال، شاهد ضعف‌های غیرقابل کتمان و در برخی موارد مشکلات ناباورانهای در مواردی هم‌چون اقتصاد، فرهنگ، سیاست، مسائل اجتماعی، هنجارهای اخلاقی و (غیره) هستیم که فرسنگها با آرمانها و شعارهای انقلاب فاصله دارد».
این روزنامه در نتیجه‌گیری از این وضع به نفرت مردمی هم اذعان کرده و نوشته «طبیعتاً این شکاف عمیق میان شعارها و دست‌آوردها به کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌ها منتج شده است». خب در چنین شرایطی این طبیعی است که نمایشهایی که رژیم به منظور نمایش اقتدار و انسجام خودش راه می‌اندازد به آیینه بحرانها و وضعیت در هم شکسته‌اش تبدیل شود
نمایش حکومتی ۲۲بهمن رسواتر و کسادتر از همیشه
سخنگوی مجاهدین: تف سربالا روی عمامه خامنه‌ای و ریش روحانی، عدالت و قانون در انتظار شماست
گزارش و گفتگو با اسدالله مثنی
در برنامة تیک تاک امروز، به چگونگی برگزاری مراسم حکومتی ۲۲ بهمن و پیامدهای آن می‌پردازیم. همون طور که می‌دونید، با آن که خامنه‌ای در سخنرانی ۱۹ بهمن خود، اکیدا از ایادی و نیروهای خود خواست که راهپیمایی ۲۲ بهمن را وسیلة تسویه حساب خود با یکدیگی قرار ندهند و آ» را مظهر اختلافات و درگیری قرار ندهند، اما در عمل این نمایش حکومتی به نمایش تضادها و جنگ و دعواهای درونی رژیم و افزون بر آن به نمایش بحرانهای لاعلاج حکومت تبدیل شد. گزارشی در این باره
خبر و نظر
روزنامة ایران ارگان دولت روحانی (۲۳بهمن) با اشاره به از مهار خارج شدن جنگ و دعواهای باندی در راهپیمایی قم می‌نویسد: «عده‌ای اندکی در پلاکاردی عنوان کردند: «ای آن‌که تو عامل گرانی/ تا عید خدا کند نمانی.» اما از جمله شعارهای تفرقه‌افکنانه این جماعت تندرو در قم که به صورت دست‌نوشته روی پلاکاردها دیده می‌شد این بود که با کنایه به تکیه کلام رئیس‌جمهور - علی برکتالله -نوشتند: «مردم در مسیر انقلابند، ماشاالله آقایان به فکر بخور بخورند، علی برکتالله»؛ همچنین در یک دست نوشته دیگر با کنایه به علی لاریجانی رئیس و نماینده قم در مجلس و لغو سخنرانی او در شهر کرج نوشته شده بود: «کرجی‌ها شاخ شکستند/ دهان فتنه بستند».
روزنامة جمهوری اسلامی هم به مراسم کرج اشاره کرده و نوشته است: « امام جمعه (کرج) انگار که یک تکلیف مهم داشته باشد، میکروفن را گرفت و فرمود من فقط یک جمله به مردم می‌گویم: در آینده کلید را به دست کسی بدهید که بتواند قفل‌ها را باز کند! والسلام». گویا تضعیف دولت و انتقاد از شخص رئیس‌جمهور برای یک جریان تریبون‌دار وظیفه‌ای شرعی شده است...»
روزنامة جمهوری می‌افزاید: «۲۲ بهمن فرصتی برای تسویه حساب‌های سیاسی هم شده است. ای کاش مسئولین نیز در آینده پس از چهل سال، انحصارطلبی‌ها و کینه و دشمنی را کنار می‌گذاشتند ولی حیف! تجربه نشان داده چنین نخواهد شد».
جنگ باندی
نمایش ۲۲بهمن رژیم در برخی شهرها آمیزه‌یی بود از ظهور جنگ باندی و بروز وحشت ایادی رژیم از آیند‌ة تاریک نظام و آنچه که در سال۹۸ در کمین‌شان است. آخوند علی سعیدی ـ رئیس دفتر عقیدتی سیاسی فرماندهی کل قوا در نمایش ۲۲بهمن در قم ضمن ابراز وحشت بسیار از قیام مردم در سال۹۸ که او آن را فتنة۹۸ می‌نامید، هشدار داد که این فتنه با اتکا به گسلهای اعتراضی موجود در جامعه طراحی شده است. او گفت: « فتنه ۹۸ نقطه تلاقی تلاش معارض خارجی با جریان داخلی است. اینکه جریان داخلی چی‌ها هستند، چگونه بنا است عمل بکنند، این مسئله مهمی است که زمان بیشتری را می‌طلبد. من دو سه تا کار را فقط خدمتتان عرض می کنم.
۱-زمینه خارجی میخواهد یک زمینه داخلی میخواهد فتنه ۹۸. زمینه خارجی‌اش همین حرکتی است که آقای ترامپ داره دنبال میکند که تحریم شدید که بالاخره فشار را آوردند روی فشار اقتصادی و تحریم فلج کننده، یک.
۲- عملیات روانی. گفتند بگیم انقلاب تو این ۴۰ سال چکار کرده، همه مقدسات و همه دستاوردها را زیر سوال ببریم، شبانه روز این امپراتوری رسانه‌یی داره به نفع دشمن تبلیغ میکنه.
۳-، تحریک گسل های نارضایتی برای اغتشاش، این جریانهای داخل، بلکه مردم ممکنه اعتراض داشته باشند، حق داشته باشند، حرفشان حقه ولی یک عده از این اعتراضات و از این حرفها ممکنه سوءاستفاده بکنند و هدف دشمن را پیاده بکنند.
۴-وجود ظرفیت شورش در برخی از اقشار جامعه که بالاخره آنها زیر بار نظام انقلاب نمی روند و همواره یک سری حرکتها هستند. این نقشه دشمن است.
مذاکره
آخوند سعیدی در قسمت دیگری از سخنرانی خود، هشدار داد که باند رقیب دارد برای مذاکره و تسلیم، زمینه‌سازی میکند یا آنچه که او آن را ضرورت سازی می‌نامید: اول ضرورت سازی، یعنی القاء ضرورت. آقا نمی‌شود، میگن باید بریم مذاکره کنیم. ما برای چی در سوریه ماندیم، این حرفها را من دارم می بینم توی روزنامه ها از زبان یک عده ای داره زده میشود.
امروز امریکا در بدترین و در ضعیف ترین وضعش بسر میبره یک شیر پیر بی یال و اشکنی درست شده امروز بریم با این بشینیم مذاکره بکنیم یا دنبال اروپا راه بیفتیم چه بشه مثلا.تا کی باید دنبال اروپا حرکت بکنیم کاسه گدایی برداریم.حالا که گفتند نفت بفروشید حق ندارید پولشو بگیرید.پولش باید توی صندوقی بیاد.ما به شماغذا بدیم و دارو بدیم همین.دومین مسئله دشمن هراسی است میگند آقا اگر ما تسلیم نشیم مذاکره نکنیم جنگ راه میافته کدوم امریکا کدوم جنگ.
گفتگوی سیاسی
در این گزارشی که دیدیم، کمترین و محتاطانه‌ترین چیزی که میشود راجع به مراسم ۲۲بهمن رژیم بگوییم این است که این مراسم و راهپیمایی، آنچنان که رژیم می‌خواست آن را به جشن سرنگون نشدن در ۴۰سالگی نظام و نمایشی از اقتدار و انسجام جلوه بدهد از کار در نیامد، یک قلم این که بر خلاف آنچه خامنه‌ای در سخنرانی روز ۱۹بهمن گفت که این راهپیمایی به وسیلة تسویه حساب در جنگ باندی تبدیل نشود، اما چنین شد. علاوه بر آن این مراسم به صحنة بروز و ظهور بحرانهای رژیم تبدیل شد. البته رژیم در تبلیغات خود عکس این را می‌گوید، اما واقعیت چیست؟ پاسخ به این سؤال و سؤالات دیگری در همین رابطه موضوع گفتگوی امروز ماست با اسدالله مثنی. با ما در این گفتگو همراه باشید.
س: برگزاری مراسم و آیین ۲۲بهمن چه جایگاهی در رژیم داردد و چرا این قدر این مراسم برایش مهم است و از ماهها قبل برای آن تدارک می‌بیند و جواب همة بحرانهای خود را به این راهپیمایی احاله می‌دهد؟
ج: من فکر می‌کنم ۲۲بهمن مهمترین مناسبت رژیم است. روز سرنگون شدن رژیم شاه است، روز پیروزی انقلاب ضدسلطنتی است و روز به قدرت رسیدن خمینی و آخوندهاست. در همة کشورهای دیگر هم روز استقلال یا پیروزی انقلابشان مهمترین روز ملی‌شان است. اما در کشورهای دیگر، چنین روزی یک جشن ملی است، اما در ایران به دلیل جدایی عمیق میان مردم و حکومت (این چیزی است که تمام مهره‌ها و کارشناسان هر دو باند به آن اذعان دارند) و به بیان واقعی تر به دلیل نفرت و کینة عمیق مردم با این حاکمیت غاصب و فاسد و ستمگر، این مناسبت وضعیت خاصی دارد.
به تعبیر برادر مسعود ۲۲بهمن روزی است که مردم ایران با یک چشم خندان و یک چشم گریان به آن می‌نگرند. رژیم برای سرپوش گذاشتن بر همین واقعیت تمام انرژی و امکانات خود را بسیج میکند و تلاش میکند تا به این مراسم وجهة مردمی بدهد و از آنجا که هر سال نسبت به سال قبل نارضایتی و نفرت مردم از رژیم عمیقتر و شدیدتر میشود، رژیم هم تبلیغات و تلاش خود را در مورد برگزاری این مراسم مضاعف میکند.
بنابراین فرقی که این روز با روزهای مشابه آن در کشورهای دیگر دارد این است که در آن کشورها، چنین مراسمی یک مراسم ملی است که خود مردم بدون زور و اجباری در آن شرکت میکنند و در ایران معکوس است و در آن کشورها چنین روزی و برگزاری جشن آن مکمل سیاست است در حالی که در رژیم این عین سیاست و حتی یک نیاز حیاتی است که به قول شما جواب همة نارضایتی‌ها و ظهور و بروز خشم و طغیان عمومی و انعکاس آن در رسانه‌ها را در طول سال رژیم موکول میکند به برگزاری این مراسم.
س: خب مجاهدین و مقاومت ایران و همة مخالفان رژیم می‌گویند که این مراسم کساد و ورشکسته بود، اما رژیم می‌گوید خیلی عالی بود، حماسه بود و به همدیگر و به خودشان تبریک می‌گویند؛ بالاخره واقعیت چیست؟ شکست مفتضحانه یا حماسة پیروزی؟
ج: بله به دلیل آن نیاز حیاتی که گفتم، رژیم هر سال آمار و ارقام خود و تبلیغاتش در مورد تعداد شرکت کنندگان در این مراسم را بالا و بالاتر می‌برد، مثل نمایشهای انتخاباتی‌اش، در کشورهای دیگر بالا پایین شدن این آمارها نشانة نفی نظام نیست، اما رژیم که خودش می‌داند و همه هم می‌دانند که هیچ پایة اجتماعی ندارد، آمار شرکت کنندگان این معنا را برجسته‌تر میکند.
بله خود رژیم همیشه آمار میلیونی می‌دهد، اما خبرگزاریها از هزاران نفر برای توصیف این تظاهرات و راهپیمایی استفاده کرده‌اند و علاوه بر آن رژیم آه و ناله میکند که سی‌ان‌ان و بی‌بی‌سی عربی که از قضا از رسانه‌های حامی رژیم هستند، این مراسم را مراسم حکومتی توصیف کرده‌اند و این واقعیتی است که هر ناظر خارجی آن را در می‌یابد.
زور و اجبار
چرا که رژیم با استفاده از همة ابزار و وسایل تلاش میکند که جمعیت بیشتری به این مراسم بکشاند. صرف نظر از مکانیسم زور و اجبار که اهرم اصلی رژیم برای کشاندن کارکنان دولتی و سربازان و غیره به این مراسم است. رژیم از مشوقهای مادی هم به وفور استفاده کرد. یک نمونه از تبلیغات و التماس های رژیم برای کشاندن مردم به راهپیمایی ۲۲بهمن این بود که در یک مرکز وابسته به رژیم چند دوچرخه به منظور جایزه دادن به کسانی که در راهپیمایی شرکت میکنند به نمایش گذاشته شده تا نوجوانان را تشویق به شرکت در نمایش راهپیمایی بکنند.
ایستگاههای باصطلاح صلواتی هم برای توزیع آش رشته و فرنی و کیک و غیره هم به وفور دیده می‌شدند و همین طور اجرای نمایشهای مختلف... همة اینها چه چیزی را نشان می‌دهد؟ این که این یک مراسم حکومتی است و بس! بنابراین شکست آن هم شکستی برای رژیم است. حتی نیروهایی که به اجبار به این مراسم اورده شده بودند هم علیه گرانی و فساد و دزدی و فقر و بیکاری شعار می‌دادند یا پلاکارد و دست نوشته بلند کرده بودند که موارش آن قدر گسترده بود که رسانه‌های رژیم هم ناگزیر به آن اعتراف کردند.
س: یکی از اهداف رژیم از برگزاری این مراسم و راهپیمایی، نمایش وحدت و انسجام درون خودش بود تا بتواند این تصویر را هم به جامعة بین‌المللی و به دشمنان نظام بدهد، چقدر در این هدف موفق بود؟
ج: بله این قضیه آن قدر برای رژیم مهم بود که خامنه‌ای از چندروز پیش در روز ۱۹بهمن هشدار دار که این مراسم را به وسیلة تسویه حساب باندی و به مظهر اختلافات خود تبدیل نکنید اما واقعیت چی بود و در صحنه چی ظاهر شد؟ این مراسم به محل بروز انفجار تضادها و جنگ دعوای درونی رژیم تبدیل شد. از شعارهایی که علیه روحانی و دولت او و علیه لاریجانی دادند و البته سر دراز این قصه در روزهای آینده در رسانه‌های دو باند باز خواهد شد. و این قضایا آن قدر گستردگی داشت که حتی رسانه‌های حکومتی هم نوشتند که در این گزارش هم که دیدیم آمده بود و دیگر من تکرار نمی‌کنم.
س: با این که همة باندهای رژیم در مورد ضرورت نشان دادن وحدت و انسجام با هم وحدت دارند و خامنه‌ای هم روی آن تأکید کرده بود، پس چرا باز نتوانستند به طور موقت هم که شده، لااقل در این مراسم از حمله به همدیگر خودداری کنند؟
ج: آخر واقعیتها خیلی سرسخت‌تر از آن هستند که با این قبیل تبلیغات و فضا سازیها بشود آنها را تغییر داد. اینها ممکن است در حرف و در تبلیغات از وحدت و انسجام و... دم بزنند، ما با حلوا حلوا گفتن که دهان شیرین نمی شود. واقعیت این است که بحران درونی رژیم نتیجة بحرانهای سیاسی و اقتصادی و اجتماعی حادی است که از هر طرف رژیم را در بر گرفته‌اند. تا وقتی آن بحرانها هست و روز به روز هم شدیدتر می‌شوند، این انتظار که بحران درونی رژیم تخفیف پیدا کند، ساده‌لوحانه است.
بخصوص که رژیم با خطر قیام مواجه است که به قول خودشان مثل آتش زیر خاکستر با کمترین نسیمی شعله‌ور خواهد شد. خامنه‌ای در همان سخنرانی ۱۹بهمن به وحشت‌زدگی نیروهایش از وضعیت موجود هم اشاره کرد و گفت: «کار دشمن دلهره افکندن است. کار دشمن این است که دلهره بیاندازد، بترساند، ناامید کند» و چند بار تکرار کرد که «نترسید... از اختلافات بترسید از دشمن اصلاً نترسید، از دشمن نترسید» خب این ترس و دلهره باندهای رژیم را سراسیمه می کند و به جان هم می‌اندازد.
اجازه بدهید من به یکی دو مورد از انعکاس این بحرانها در رسانه‌های رژیم که بر دست و قلم مهره‌های رژیم جاری شده را اینجا نقل کنم: حمیدرضا جلایی‌پور، پاسدار سابق و از مهره‌های هم‌سو با روحانی که تحت عنوان استاد جامعه‌شناس دانشگاه از او اسم می‌برند، در عین اینکه تلاش دارد مثل روحانی نظام را «مستقر» وانمود کند با اشاره به مشکلاتی از قبیل فساد و ناکارآمدی‌های رژیم می‌گوید: «موضوع‌های فوق به این معنا نیست که جمهوری اسلامی راحت باشد که مردم دیگر انقلاب نمی‌کنند؛ باید اعتراضات خارج از چارچوب مانند اعتراضات دیماه گذشته را جدی بگیرد». وی هشدار داد: «در حال حاضر ۸۰میلیون آدم مطالبه‌گر داریم که اداره کشور را سخت میکند».(منبع: سایت انصاف نیوز ۱۶بهمن ۹۷)
شکاف و نارضایتی مردم
روزنامهٔ ایران ارگان دولت روحانی هم در توصیف کارنامهٔ چهل ساله حکومت آخوندی نوشت: «به دور از خطوط قرمز ساختگی، باید پذیرفت که پس از گذشت ۴۰سال، شاهد ضعف‌های غیرقابل کتمان و در برخی موارد مشکلات ناباورانهای در مواردی هم‌چون اقتصاد، فرهنگ، سیاست، مسائل اجتماعی، هنجارهای اخلاقی و (غیره) هستیم که فرسنگها با آرمانها و شعارهای انقلاب فاصله دارد». این روزنامه در نتیجه‌گیری از این وضع به نفرت مردمی هم اذعان کرده و نوشته «طبیعتاً این شکاف عمیق میان شعارها و دست‌آوردها به کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌ها منتج شده است».
در یک نمونة دیگر روزنامه ایران ارگان دولت روحانی هم در توصیف کارنامه چهل ساله حکومت آخوندی نوشت: «به دور از خطوط قرمز ساختگی، باید پذیرفت که پس از گذشت ۴۰سال، شاهد ضعف‌های غیرقابل کتمان و در برخی موارد مشکلات ناباورانهای در مواردی هم‌چون اقتصاد، فرهنگ، سیاست، مسائل اجتماعی، هنجارهای اخلاقی و (غیره) هستیم که فرسنگها با آرمانها و شعارهای انقلاب فاصله دارد».
این روزنامه در نتیجه‌گیری از این وضع به نفرت مردمی هم اذعان کرده و نوشته «طبیعتاً این شکاف عمیق میان شعارها و دست‌آوردها به کاهش سطح اعتماد عمومی و افزایش نارضایتی‌ها منتج شده است». خب در چنین شرایطی این طبیعی است که نمایشهایی که رژیم به منظور نمایش اقتدار و انسجام خودش راه می‌اندازد به آیینه بحرانها و وضعیت در هم شکسته‌اش تبدیل شود
نمایش حکومتی ۲۲بهمن رسواتر و کسادتر از همیشه
سخنگوی مجاهدین: تف سربالا روی عمامه خامنه‌ای و ریش روحانی، عدالت و قانون در انتظار شماست