پاتریک کندی: من می‌خواهم یک ایران آزاد داشته‌باشیم
پاتریک کندی
ممنونم به‌خاطر فرصت آمدن به این مکان تاریخی.
نه تنها در آلمان، بلکه در سراسر جهان، این مکان در برلین، یعنی دروازه براندنبورگ سمبل آزادی است.
در این شهر بود که بیش از ۵۰ سال پیش، عموی من رئیس‌جمهور جان اف. کندی خطاب به کسانی که در پی آزادی بودند سخنرانی کرد.
آنها اینجا در برلین در پی آزادی بودند و به‌همین دلیل جان اف. کندی به برلین آمد.
او می‌خواست مردم سراسر جهان بدانند که مبارزه برای آزادی در برلین یک مبارزه جهانی است،
برای همه آزادگان جهان. جمله معروف رئیس‌جمهور کندی این بود که «من یک برلینی هستم». و وقتی او گفت که یک شهروند برلین است،
منظورش این بود که تهدید علیه آزادی در هر کجا، تهدیدی برای آزادی در همه‌جاست و این‌که آمریکا در کنار مردم برلین می‌ایستد که در جستجوی آزادی هستند،
آن هم در آن دوران حساس که آزادی در برلین مورد چالش قرار گرفته بود.
پس امروز چقدر سمبلیک است که ما در این گردهمایی بزرگ جمع شده‌ایم به‌خاطر دموکراسی و آزادی برای ایران، همین‌جا در برلین در این دروازه تاریخی براندنبورگ.
ما در مقطع تاریخی مشابهی هستیم، تا آنجا که به‌آزادی مردم ایران بر می‌گردد. ممکن است بسیاری بگویند، این مشکلی است که ایرانیان باید حل کنند.
ولی من به‌عنوان یک آمریکایی اینجا هستم و می‌گویم، این مشکلی نیست که فقط ایرانیان باید حل کنند،
این مشکلی است برای هر انسانی روی زمین که آزادی و دموکراسی را ارج می‌نهد و از رژیم استبدادی آخوندها در ایران متنفر است.
مارتین نیمولر فیلسوف بزرگ بعد از واقعه هولوکاست گفت: ابتدا آنها به‌دنبال یهودی‌ها آمدند و من یهودی نبودم پس اعتراض نکردم.
سپس به‌دنبال کولی‌ها آمدند، و من کولی نبودم، پس اعتراض نکردم. بعد از آن به‌دنبال اتحادیه تجار آمدند و من عضو اتحادیه آنها نبودم، پس اعتراضی نکردم.
و سپس آنها به‌دنبال من آمدند و دیگر کسی باقی نمانده بود که اعتراض کند.
ما باید از تاریخ درس بگیریم.
از آن‌چه اینجا در آلمان رخ داد، یعنی فاشیسم، دیکتاتوری و نقض حقوق بشر که کمی بیش از یک نسل پیش در این کشور اتفاق افتاد
و با این‌حال همان جنایت‌ها علیه بشریت امروز اتفاق می‌افتد.
اکنون آدولف هیتلر نیست، بلکه آخوندهای (حاکم بر) تهران هستند که دیکتاتورهای فاشیست هستند.
این مقایسه یک گزافه‌گویی نیست، زیرا (رژیم) ایران حکومت شماره یک جهان از بابت اعدام مردم است.
رتبه اول جهان، متعلق به آخوندهایی است که مردم را در ایران اعدام می‌کنند.
نه تنها آنها تروریسم را علیه مردم ایران اعمال می‌کنند، بلکه تروریسم را در سراسر جهان می‌پراکنند.
پس من می‌خواهم به خانم رجوی و سازمان مجاهدین بگویم که من از شما حمایت می‌کنم، من از سازمان مجاهدین حمایت می‌کنم.
من تمام عمرم در سیاست بوده‌ام. در بسیاری انتخابات پیروز شده‌ام و چیزهایی از سیاست می‌دانم.
در حالی‌که سازمان مجاهدین هم‌چنان از همه‌طرف مورد حمله قرار می‌گیرد این موضوع برای من برجسته می‌شود که آخوندها نمی‌توانند بر سر برنامه ۱۰ماده‌یی که توسط خانم رجوی ارائه شده، به مجاهدین حمله کنند.
آخوندها نمی‌توانند به مجاهدین حمله کنند، وقتی آنها می‌گویند رژیم ایران حامی شماره یک تروریسم حکومتی است.
دوستان، این‌ها موضوعات اصلی هستند که آخوندها نمی‌توانند بر سر آنها مجاهدین را هدف حمله قرار دهند. می‌دانید چرا؟ زیرا مجاهدین برحق هستند و آخوندها ناحق.
من فقط می‌خواهم بگویم که طرفدار قوی‌ترین تحریم‌های ممکن علیه رژیم ایران، آخوندها و تروریسم آنها هستم.
من معتقدم تحریم‌های قوی راه حلی است که کمک خواهد کرد به رسیدن روز سرنگونی این رژیم استبدادی و فاشیستی آخوندها.
و من معتقد نیستم که اکنون وقت آن باشد که شدت تحریم‌های خفه‌کننده مالی علیه آخوندها را کاهش بدهیم.
اقتصاد رژیم ایران اکنون در حال فروپاشی است. تورم سر به‌فلک کشیده و تولید ناخالص ملی در حال فروریختن است.
این وضعیت برای آخوندها قابل تحمل نیست. آنها دیگر نمی‌توانند رژیمشان را سر پا نگه دارند، وقتی ما منابع مالی آنها را قطع کرده‌ایم.
این پولی بود که به آنها کمک می‌کرد به کنترل فاسد خود علیه مردم ادامه بدهند.
به‌این خاطر است که ما نمی‌توانیم به کسانی تن بدهیم و تسلیم بشویم که می‌گویند خواهان نرم‌تر کردن تحریم‌ها علیه رژیم ایران هستند.
ما باید تحریم‌ها را با قدرت تمام ادامه بدهیم تا فرا رسیدن روز سرنگونی این دیکتاتوری وحشتناک را تسریع کنیم.
با این گفته سخنانم را به پایان می‌برم: پدر فقید من، سناتور ادوارد کندی پیشتاز کنگره در اعمال تحریم‌ها علیه آفریقای جنوبی و به‌طور خاص رژیم آپارتاید در آفریقای جنوبی بود؛ و بسیاری افراد می‌گفتند، آیا این کار به مردم آفریقای جنوبی لطمه وارد نمی‌کند؟
وقتی نلسون ماندلا از زندان آزاد شد، او به دیدار پدر من آمد و به او گفت: ممنونم سناتور کندی، زیرا آن تحریم‌ها ما را قادر ساختند که یک آفریقای جنوبی آزاد داشته باشیم.
من می‌خواهم یک ایران آزاد داشته باشیم و به‌همین دلیل است که به‌اینجا آمده‌ام، درست همان‌طور که عموی فقیدم بیش از ۵۰ سال پیش به‌اینجا آمد. ولی این بار من اینجا هستم که بگویم: «من ایرانی هستم».