تروریسم رژیم و طرد و محکومیت بین‌المللی – قیام ایران
واکنشهای بین المللی علیه راهزنی دریایی رژیم
گزارش و گفتگو با خسرو شکرالهی
خبر ونظر:
در حالی که رژیم و نیروی دریای سپاه رسما روزجمعه (۲۸تیر) اعلام کرده که توقیف نفتکش انگلیسی به درخواست سازمان بنادر و کشتیرانی ایران و به دلیل نقض قوانین دریانوردی از سوی این نفتکش صورت گرفته، اما نهادهای مختلف حکومتی صراحتاً از این کشتی‌ربایی تعریف و تمجید می‌کنند و بیش از ۱۶۰ نماینده مجلس ارتجاع نیز طی بیانیه یی از راهزنی دریایی سپاه تروریستی پاسداران حمایت کردند .
«رئیس مجلس اقدام قاطع ایران در توقیف نفتکش انگلیسی را مایة غرور ملی توصیف کرد. علی لاریجانی گفت: انگلیسی‌ها دزدی دریایی کردند و پاسخ آن را گرفتند. نمایندگان مجلس هم در بیانیه‌یی اقدام غرورآفرین سپاه پاسداران در تنگة هرمز حمایت کردند».
«حمایت از حرکت هوشمندانة سپاه در بهارستان. لذا هوشیاری و قاطعیت در برخورد با تخلفات... دفاع مجلسی‌ها از مقابلة سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با تحرکات خرابکارانه در منطقه. علیرضا رحیمی: از اقدام بجا و قاطعانة نیروی دریایی سپاه در توقیف کشتی متخلف انگلیسی حمایت می‌نماییم و درخواست داریم که در این مهم همچنان با قاطعیت و قدرت برخورد نمایند».
در همین حال خبرگزاری فرانسه گزارش داد که کابینه دولت لندن روز دوشنبه درباره نفتکش توقیف شده این کشور در خلیج فارس نشست اضطراری برگزار خواهد کرد. ریاست این جلسه برعهده ترزا می نخست وزیر انگلستان است. این نشست یک روز قبل از انتخاب نخست وزیر جدید در روز سه شنبه و کناره گیری ترزا می برگزار خواهد شد.
حفظ امنیت کشتیرانی
یک سخنگوی دفتر نخست وزیری انگلیس به خبرگزاری فرانسه گفته، در این نشست درباره حفظ امنیت کشتیرانی در خلیج فارس بحث خواهد شد. سخنگوی وزارت امور خارجه انگلیس روز یکشنبه طی گفتگویی با شبکه «اسکای نیوز» عربی گفت: «لندن کلیه گزینه ها برای پاسخ به تهران به دلیل توقیف نفتکش انگلیسی را بررسی خواهد کرد.»
جرمی هانت وزیر خارجه انگلیس نیز از احتمال اعمال تحریم علیه (رژیم) ایران در پاسخ به توقیف نفتکش انگلیسی خبر داده است. سازمان پیان آتلانتیک شمالی ناتو، به رژیم هشدار داد که فورا کشتی های توقیف شده و خدمه هایشان را آزاد کند. سخنگوی ناتو با انتشار بیانیه ای نوشت: «ناتو از تمام تلاشهای دیپلماتیک برای حل این وضعیت حمایت می کند.
دولت عمان نیز از رژیم خواست که نفتکش توقیف شده انگلیسی را آزاد کند. این در حالی است که عمان در میان دیگر کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس، روابط خوبی با رژیم دارد. پیش از این نیز اتحادیه اروپا از توقیف نفتکش انگلیسی توسط رژیم ابراز «نگرانی عمیق» کرده بود.
بخش سیاست خارجی این اتحادیه با صدور بیانیه ای نوشت: «در وضعیتی که از پیش بحرانی بوده، این اتفاق خطرات یک تنش جدید را بیشتر می کند و تلاش ها برای یافتن راه حل بحران کنونی را مشکل می سازد.» آلمان و فرانسه نیز از رژیم خواسته اند که کشتی بریتانیایی را آزاد کند.
نقض قوانین بین‌المللی
روزنامه دیلی‌تلگراف، چاپ لندن، شامگاه شنبه نوشت که جرمی هانت، وزیر خارجه بریتانیا روز یکشنبه تدابیر دیپلماتیک و اقتصادی را علیه تهران اعلام می‌کند. عادل الجبیر وزیر مشاور در امور سیاست خارجی عربستان نیز روز یکشنبه ۳۰ تیرماه گفت (رژیم) ایران باید بداند که اقداماتش از جمله توقیف یک کشتی بریتانیایی، غیرقابل قبول است. عادل الجبیر در توئیت خود نوشت: «هرگونه حمله به آزادی دریایی نقض قوانین بین‌المللی است».
در واکنش به این انزوا و محکومیت بین‌المللی، برخی مهره‌ها و رسانه‌های رژیم از پیامدهای آن ابراز وحشت کرده‌اند. در همین رابطه محمود سریع‌القلم که از وی به عنوان یکی از مشاوران روحانی نام برده می‌شود، طی مقاله‌ای در روزنامه حکومتی آرمان (۳۱ تیر) با عنوان « پایان بازی کشور با غرب چیست؟» می‌نویسد: « استراتژی ایران در تعامل با محیط بین‌المللی چیست؟
سهم و حد ما در این نظم چگونه تعریف می‌شود؟ اگر ما ثروت تولید نکنیم، حتی در حفظ نظم داخلی مشکل خواهیم داشت. مطمئن‌ترین روش و قدرتمندترین تئوری در ممانعت از سلطه خارجی، کارآمدی اقتصادی و دستیابی به اجماع نخبگان داخلی است.
روزنامة حکومتی ستارة صبح (۳۱تیر) نیز خواستار پایان دادن به این بازی خطرناک تلافی جویی با غرب شده و می‌نویسد: «ادامه توقیف کشتی انگلیسی مسائل حقوقی در عرصه بین‌المللی برای ایران ایجاد می‌کند، پس بهتر است که به توقیف نفتکش انگلیسی ادامه نداد.
در این بین بسیاری از نشریات داخلی با شادکامی از اقدام متقابل ایران علیه انگلیس می‌نویسند. باتوجه به اظهارات غیرکارشناسانه که بسیاری از چهره‌های سیاسی با جهت‌گیری‌های خاص مطرح کرده و می‌کنند، نوعی جهت‌گیری مثبت به نفع انگلیس می‌تواند باشد. باید توجه داشت که شورای امنیت به همه مسائل توجه می‌کند؛ بنابراین بهتر است در داخل از این اقدام اظهار شادمانی نکرد، بلکه از کنار آن گذشت».
گفتگوی سیاسی
با گزارشی که دیدیم و با توجه به مجموعة رویدادها و پیامدهای کشتی‌ربایی رژیم، سؤالات و ابهاماتی به وجود می‌آد از جمله این که کم و کیف واکنشهای بین‌المللی نسبت به این جریان از چه قراره؟ چرا رژیم در عین گرفتن ژست حقوقی که مثلاً توقیف نفتکش انگلیسی به خاطر نقض قوانین دریانوردی بوده، در عین حال از آن به عنوان یک اقدام تلافی‌جویانه یاد کرده و به تمجید از آن می‌پردازد؟ علت ابراز وحشت بعضی باندهای رژیم چیه؟ اینها از جمله سؤالاتی است که در گفتگو با خسرو شکراللهی به اونها خواهیم پرداخت.
س: واکنشهای بین‌المللی در قبال کشتی‌ربایی رژیم زیاده، اما اینها در صحنة عمل و به قول معروف به طور میدانی چقدر روی رژیم مؤثره و ممکنه رژیم رو مجبور به عقب‌نشینی بکنه؟
ج: تعداد محکومیتهای بین‌المللی زیاده که تعدادی از اونها در این گزارش الان پخش شد، ولی علاوه بر آنها کشورها لهستان، برزیل و کانادا نیز به‌دنبال آمریکا و فرانسه و آلمان، راهزنی دریایی حکومت آخوندی و ربودن دو کشتی اماراتی و انگلیسی توسط سپاه تروریستی پاسداران را محکوم کردند.
اتحادیة اروپا هم هشدار داده. ستاد فرماندهی مرکزی آمریکا، سنتکام، اعلام کرد در حال تشکیل یک گروه عملیات چندملیتی دریایی برای حفاظت از عبور و مرور در خلیج‌فارس است، تا نظارت و امنیت در آبهای بین‌المللی را افزایش دهد. اگر بخواهیم بشمریم، احتمالا موارد بیش از اینهاست.
اما در این میان دو مورد هست که به نظر من از اهمیت بیشتری برخوردار است؛ یکی شکایت دولت انگلستان به سازمان ملل است که دولت انگلستان در نامه‌یی به آنتونیو گوترز و اعضای شورای امنیت، سفیر انگلستان در ملل متحد اعلام کرد: رژیم ایران یک نفتکش با پرچم انگلستان که در آبهای ساحلی کشور عمان حرکت می‌کرد، توقیف کرده است.
این کشتی حق قانونی عبور ترانزیت در یک تنگه بین‌المللی راکه تحت قوانین بین‌الملل است، داشته و متوقف کردن آن نقض قانون بین‌الملل و یک مداخله غیرقانونی محسوب می‌شود». مورد دیگر موضعگیری سازمان پیمان آتلانتیک شمالی ناتو است که در بیانیه‌یی به رژیم هشدار داد که فورا کشتی های توقیف شده و خدمه هایشان را آزاد کند. و این دو موضعگیری به طور مشخص موجب هراس و نگرانی برخی باندها و مهره‌های رژیم شده است.
شکایت به سازمان ملل
شکایت رژیم به سازمان ملل، به معنی باز شدن پای شورای امنیت در این قضیه است که می‌تواند برای رژیم خیلی خطرناک باشد. سرمقالة روزنامة حکومتی ستارة صبح (۳۱تیر) در همین رابطه می‌نویسد: « اقدام انگلیس در ارائه نامه به شورای امنیت و ابراز شکایت از اقدام ایران به توقیف نفتکش انگلیسی در تنگه هرمز مسئله مهمی است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت».
نویسندة این مقاله که به عنوان استاد حقوق بین‌الملل معرفی شده می‌نویسد: « ادامه توقیف کشتی انگلیسی مسائل حقوقی در عرصه بین‌المللی برای ایران ایجاد می‌کند، پس بهتر است که به توقیف نفتکش انگلیسی ادامه نداد. در این بین بسیاری از نشریات داخلی با شادکامی از اقدام متقابل ایران علیه انگلیس می‌نویسند. باتوجه به اظهارات غیرکارشناسانه که بسیاری از چهره‌های سیاسی با جهت‌گیری‌های خاص مطرح کرده و می‌کنند، نوعی جهت‌گیری مثبت به نفع انگلیس می‌تواند باشد.
باید توجه داشت که شورای امنیت به همه مسائل توجه می‌کند؛ بنابراین بهتر است در داخل از این اقدام اظهار شادمانی نکرد، بلکه از کنار آن گذشت». اما ورود ناتو به این مسأله با توجه به ماهیت نظامی این پیمان اگر از ورود شورای امنیت خطرناک نباشد، کمتر از آن نیست و یک چشم انداز نظامی را در برابر این بحران قرار می‌دهد.
اما پیش از آن، در صورت ادامة بحران و سرپیچی رژیم از آزاد کردن نفتکش انگلیسی، برای کشورهای اروپا بعنوان اعضای پیمان ناتو، دیگر ادامة سیاستی گذشته با رژیم و مثلاً امداد رسانی، هر چند ناچیز از طریق اینستکس امکان پذیر نیست.
س: آیا ابراز وحشتی که به طور فزاینده در رژیم شاهدش هستیم و شما هم اشاره کردید، معطوف به همین واکنشهایی است که از اونها یاد کردید؟
ج: این ابراز وحشتها تنها عطف به تهدیدهای خارجی نیست. بلکه بیش از آن معطوف به شرایط انفجاری جامعة ایران، خفگی اقتصادی و مجموعة بحرانهایی است که از هر طرف رژیم را احاطه کرده است. اگر رژیم در داخل وضعیت مستحکمی داشت، اگر با یک مقاومت عظیم مردمی که پشتگرم به یک مقاومت سازمان‌یافتة انقلابی است، مواجه نبود،
می‌توانست این تهدیدهای خارجی را از سر بگذراند و نسبت به آنها بی‌اعتنایی کند؛ اما چنین نیست و مردم به شدت نسبت به این سیاستها و عملکرد رژیم خشمگین و منزجرند و گاه در تظاهراتها و شعارهای خود آن را منعکس می کنند. از قضا عناصر و باندهای درونی رژیم هم وقتی نسبت به پیامدهای خطرناک این روند هشدار می‌دهند، به شرایط اقتصادی اشاره می کنند.
مثلاً یکی از کارشناسان سیاسی رژیم از باند روحانی امروز در روزنامة حکومتی آرمان با اشاره به وضعیت اقتصادی که به زعم نویسنده ناشی از روابط بحرانی با غرب است می‌نویسد: «آیا این مطلوب ماست؟ در میان‌مدت و درازمدت چه نوع بهینه‌سازی به ارمغان می‌‌آورد؟ Undo کردن این وضعیت فعلی چه میزانی از فکر، اهتمام، فعالیت سیاسی و مذاکره را می‌طلبد؟ تا چه مدتی کشور می‌تواند بدون درآمد مطلوب پیش برود؟
آیا برای تقابل با نظم موجود جهانی، حد و مدتی تعیین شده است؟ اصولا آخر این تقابل چیست؟». نویسنده سپس نسبت به تأثیر شرایط اقتصادی بر وضعیت اجتماعی هشدار داده و می‌افزاید: «اگر ما ثروت تولید نکنیم، حتی در حفظ نظم داخلی مشکل خواهیم داشت. مطمئن‌ترین روش و قدرتمندترین تئوری در ممانعت از سلطه خارجی، کارآمدی اقتصادی و دستیابی به اجماع نخبگان داخلی است».
آلترناتیو قدرتمند
اما نکتة مهمتری که این کارشناسان جرأت نمی‌کنند به آن اشاره کنند و گاه تنها با ایما و اشاره از آن می‌گذرند، حضور یک آلترناتیو قدرتمند است که نظرگاهها و تحلیلهایش دربارة این رژیم و دربارة مسألة ایران در جریان این تحولات و با همین واکنشهای هیستریک و دیوانه‌وار رژیم به کرسی قبول نشسته و سیاست مماشات را بیش از پیش خلع سلاح کرده است.
مثلاً وقتی ظریف به عنوان وزیر خارجه و ویترین خارجی این رژیم در مصاحبه با سی‌ان‌ان می‌گوید: «نمی‌توان تنگه هرمز را برای ایران ناامن کرد و برای دیگران امن» نظر مجاهدین و مقاومت ایران را تایید می‌کند که در این رژیم هیچ تفاوتی بین این باند و آن باند، بین ظریف قاسم سلیمانی، بین روحانی و خامنه‌ای وجود ندارد.
وقتی رژیم این چنین به همة قوانین بین‌المللی دهن‌کجی می‌کند و به رغم همة نیازی که به اروپا دارد از هیج لگد اندازی تروریستی به همین کشورها هم ابا نمی‌کند به روشنترین صورتی تحلیل و نظر مجاهدین و مقاومت ایران را اثبات می کند.
س: کسانی که در درون رژیم به کشتی‌ربایی انتقاد می‌کنند و نسبت به پیامدهای اون ابراز نگرانی می کنند، حرفشون اینه که از طریق سیاسی ـ دیپلوماتیک و از طریق حقوقی این قضیه رو حل کنیم؛ آیا از این طریق راهی برای رژیم هست؟
ج: ببینید، سیاست خارجی هر رژیمی ادامة سیاست داخلی آن است، یک رژیم که در داخل بر سرکوب و اختناق متکی است، نمی‌تواند در مناسبات خارجی خود مثلاً پایبند به شیوه‌های حقوقی و سیاسی و دیپلوماتیک باشد. و برای این رژیم هم صرف‌نظر از هر بحث تئوریک طی ۴۰سال گذشته با تجارب مکرر به اثبات رسیده است که از جانب سیاسی و دیپلوماتیک و از جانب حقوقی هیچ راهی در این قضیه برای رژیم وجود ندارد؛
اول به دلیل این که این شیوه‌ها با ماهیت رژیم سازگار نیست و رژیم واقعاً بجز همین زبان تهدید و شانتاژ و باجگیری زبان دیگری بلد نیست. ثانیاً در این مورد مشخص رژیم با موضعگیریها و اظهارات بالاترین سردمدارانش مبنی بر ماهیت تلافی جویانه این اقدام هر گونه استدلال حقوقی را بر خود بسته است.
حرف این رژیم را رئیس کیهان خامنه‌ای، پاسدار حسین شریعتمداری، نماینده خامنه‌ای در کیهان نوشت: باید اعلام کنیم که نفتکش انگلیسی را در یک اقدام متقابل و به تلافی توقیف نفتکش نظام از سوی انگلیس، توقیف کرده ایم و نه به علت تخلفات دریایی. پاسدار حسین شریعتمداری افزود: توقیف نفتکش انگلیسی اقدام متقابل در قبال توقیف نفتکش ما در جبل الطارق بوده است.
مادام که انگلیس نفتکش ما را آزاد نکرده، (ما) به توقیف نفتکش و هر شناور دیگر این کشور ادامه خواهیم داد. بنابراین تنها حرف با رژیم همان است که خانم مریم رجوی در پیام توییتری خود گفتند: «باج‌خواهی و افسارگسیختگی آخوندها در خلیج فارس، نیازمند پاسخ قاطع بین‌المللی است. نباید اجازه داد آنها جری‌تر بشوند. قدرت و قاطعیت زبانی است که آنها خوب می‌فهمند. نباید میدان و فرصت برای شانتاژ پیدا کنند
مطالب مرتبط
مایک پنس: این رژیم بزرگترین حامی تروریسم در دنیاست
بن‌بست دوجانبه در روابط رژیم و اروپا