اتحاد عمل علیه رژیم در خلیج فارس – قیام ایران
اتحاد عمل برای حفاظت از کشتیرانی در خلیج‌فارس در برابر تهدیدات رژیم
گزارش و گفتگو با میثم ناهید
در پی حملات رژیم به نفتکش ها طی ماه های اخیر در منطقة خلیج فارس، آمریکا در تلاش برای تشکیل یک ائتلاف بین المللی بود، کشتی‌ربایی‌های اخیر رژیم، زمینة کافی برای اقناع کشورهای اروپایی و سایر کشورها برای یک اتحاد عمل علیه رژیم در خلیج فارس را فراهم کرده است. گزارشی در این باره:
خبر و نظر:
خبرگزاری رویترز (۲مرداد) به نقل از لودریان وزیر خارجه فرانسه گزارش داد که پاریس با پایتختهای اروپایی برای ارتقا دادن امنیت دریایی در خلیج فارس کار میکند. لودریان روز سه شنبه به قانونگذاران فرانسوی گفت که تنش زدایی بعد از گذشت چند روز از توقیف نفتکش انگلیسی توسط ایران در تنگه هرمز ضروری است، عملی که لندن آنرا ”دزدی دریایی دولتی” نامید.
لودریان بدون شرح بیشتر گفت”در این رابطه، ما حتی باید فراتر رفته و به صورت دیپلماتیک بگویم باید درباره یک رویکرد امن کردن مشترک فکر کنیم. به این طریق، ما واقعا در یک کاهش تنش منطقی خواهیم بود.”
خبرگزاری سپاه پاسداران نیز گزارش داد که سخنگو و مدیر بخش اروپای وزارت خارجه فرانسه در زمینه درخواست روز دوشنبه لندن برای توسعه ماموریت حفاظت دریایی در خلیج فارس همراه با دیگر کشورهای اروپایی اظهار داشت: «وضعیت در خلیج فارس بسیار نگران کننده است. آزادی کشتیرانی در آنجا به چالش کشیده شده و این خطر نه تنها مانع از تجارت در آن منطقه می‌شود، بلکه باعث تشدید تنش هم می‌گردد... وقت آن رسیده تا در پی راه حل‌های قوی جهت تنش زدایی بود.»
این دیپلمات فرانسوی در خاتمه افزود: «ما در حال بحث در مورد یک ابتکار اروپایی با شرکای انگلیسی و آلمانی و همچنین چند شریک دیگر برای افزایش اطلاعات خود در مورد وضعیت دریانوردی از طریق روش‌های نظارتی مناسب هستیم... از منظر دیپلماتیک، ما همچنان خواهان ایجاد شرایطی برای گفت‌وگوی جامع منطقه‌ای در مورد امنیت دریایی هستیم... البته طرح ابتکاری ما باید به طور طبیعی با ایالات متحده در سطح عملیاتی هماهنگ شود.»
طرح ایده انگلیس
خبرگزاری سپاه پاسداران سپس به نقل از خبرگزاری «رویترز» افزود: پس از طرح ایده انگلیس در زمینه تشکیل ائتلاف دریایی با مشارکت کشورهای اروپا، اینک فرانسه، ایتالیا و دانمارک از این طرح حمایت کرده‌اند. متعاقباً ژنرال دانفورد رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا روز چهارشنبه دوم مرداد پیشنهاد کشورهای اروپایی برای تقویت امنیت دریانوردی آزاد در خلیج فارس را یک اقدام «مکمل» برای تلاش های جاری واشنگتن در این راستا دانست.
به گزارش رویترز، ژنرال دانفورد که در راه افغانستان با خبرنگاران همراه خود صحبت می کرد، همچنین اعلام کرد که ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا، سنتکام، که مقر آن در شهر تمپا در ایالت فلوریدا قرار دارد، روز پنجشنبه میزبان کنفرانسی به ابتکار آمریکا با عنوان «کنفرانس ایجاد نیرو» خواهد بود. هدف از برگزاری چنین کنفرانس هایی این است که مشخص شود متحدان آمریکا توان ارائه چه نوع امکانات نظامی را دارند.
ژنرال دانفورد گفت: «همه این اقدامات همان پیامی را که ما می خواهیم، منتقل می کند. آن پیام، این است: آزادی کشتیرانی و [جلوگیری از] هرگونه اقدام تحریک‌آمیز در تنگه [هرمز.]». در همین حال، رژیم با وحشتزدگی نسبت به تحولات اخیر و شکل‌گیری یک ائتلاف دریایی واکنش نشان داد. تلویزیون رژیم شب گذشته ضمن پخش گزارشی دربارة شکل‌گیری این ائتلاف گفت: وقتی اروپا و آمریکا دوباره تقسیم کار می‌کنند.
از زمانی که ایران به‌علت عمل نکردن اروپا به وعده‌هایش مسیر کاهش تعهدات برجامی را در پیش گرفته اروپاییها هم بازی جدیدی را کلید زدند. آنگلا مرکل صدراعظم آلمان اخیراً در نشست امنیتی مونیخ گفته تفاوت اروپا و آمریکا در مقابل ایران فقط در روش است. سؤال اینجاست که اروپاییها این روزها چه سناریوهایی دنبال می‌کنند؟
اروپا همسو با آمریکا
گزارشگر: حالا همین اروپاییها که در هدف با آمریکا اختلاف‌نظری ندارند می‌خواهند در یک سناریوی چند وجهی ایران را از ادامه مسیر کاهش تعهدات هسته‌یی یا همان مسیر راهبرد مقاومت منصرف و امتیازهای حداقلی نسیه را در مقابل درخواستهای حداکثری نقد قرار دهند سناریویی که در آن نه خبری از یازده تعهد اروپا دیده می‌شود و نه برداشته شدن کامل تحریمها.
فرانسه هم که پس از نقش پلیس بد در مذاکرات هسته‌یی و حتی پس از برجام این روزها با همآهنگی آمریکا و به‌نمایندگی از اروپاییها در نقش پلیس خوب ظاهر شده و می‌خواهد در یک نمایش فریب این سناریو را به سرانجام برساند ابتدا امانوئل بن مشاور مکرون را درست چند روز بعد از گام دوم ایران راهی تهران میکند فرستاده‌ای حامل این پیام توقف در مقابل توقف
و این پیام یعنی ایران گامهای بعدی برای کاهش تعهدات هسته‌یی را متوقف و به قبل از ۱۸اردیبهشت برگردد و در مقابل آمریکا هم که عملاً دیگر دستش در تحریمها بسته شده تحریم‌های بیشتری اعمال نکند سناریویی که هدفش نه حل مشکل بلکه کشاندن ایران پای میز مذاکره و گرفتن امتیازهای بیشتر و موضوعات فراتر از برجام است...».
گفتگوی سیاسی
این روزها خبر از ایجاد یک اتحاد عمل برای حفاظت از کشتی رانی در خلیج‌فارس در برابر تهدیدات رژیم آخوندی در میان است. کارکرد و معنی این اتحاد عمل چیست؟ آیا این اقدام می‌تونه جلو لگدپرانیهای تروریستی رژیم را بگیرد؟ راه ایجاد آرامش و امنیت در این منطقه چیست؟ اینها سوالاتی است که در گفتگو با میثم ناهید در میان خواهیم گذاشت.
س: معنی ایجاد این اتحاد عمل در برابر رژیم و اهدافش چیه؟
ج: بعد از اینکه رژیم اقدام به ربودن کشتی انگلیسی کرد، یک بحران شروع شد. این بحران هم یک وجه خاص داشت برای انگلیس و یک وجه عام هم داشت برای همة کشور که امنیت کشتیرانی آنها هم در خلیج فارس که با استراتژیک هم داره، به خطر افتاده.
به دنبال واکنشهای سیاسی و محکومیت جهانی این اقدام رژیم، انگلیس پیشنهاد ی اقدام مشترک برای حفاظت از کشتی‌ها رو مطرح کرد که بعضی ناظران از آن به عنوان یک ائتلاف نام بردند و آلمان، فرانسه و کشورهای مختلف اروپایی از این پیشنهاد استقبال کردن. اساس این ائتلاف هم در برابر رژیم و برای حفاظت از لگداندازیهای تروریستی رژیم در خلیج فارس بود.
آمریکا هم که پیش از این خواستار ائتلاف بین‌المللی بود، از آن حمایت کرد. کمااینکه امروز هم وزیر دفاع و هم رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا موضع‌گیری کردن. مارک اسپر گفت این طرح مکمل اقدامات آمریکا برای مقابله با اقدامات تحریک‌آمیز رژیم ایرانه. ژنرال دانفورد هم گفت ارتش آمریکا از این ائتلاف که برای رویارویی با تهدیدهای رژیم ایران است پشتیبانی میکنه.
س: آیا این اقدام واقعا تاثیر داره و اگر داره تاثیرات عملی اون چیه؟
ج: این اقدام یک گام مثبت در برابر رژیم است. اما یک اقدام حداقلی. چرا؟ باید دید چرا رژیم رو به این لگدپرانی‌ها آورده؟ واقعیت اینه که رژیم به خاطر مجموع شرایطی که توش هست، از روی اجبار رو به چنین اقداماتی آورده. شرایط هم که می‌گیم عطف به دو مولفه هست: داخلی: شرایط انفجاری جامعه. بین‌المللی: خفگی ناشی از تحریمها و بسته بودن هرگونه راه مذاکره و همچنین کوتاه آمدن رژیم
س: چرا می‌گید راه مذاکره بسته است؟ چون اولا طرف مقابل که آمریکاست به روشنی میگه خواهان مذاکره هست و حتی این سیاست فشار حداکثری رو هم برای کشوندن رژیم پای میز مذاکره در پیش گرفته. حتی سال ۹۲ هم شاهد بودیم که در نهایت رژیم پای میز مذاکره آمد. پس مذاکره یک راهه!
ج: بله از نظر تئوری مذاکره روی میز هست. اما یک موضوع مهم رو که تفاوت کیفی شرایط کنونی با سال ۹۲ هست باید در نظر گرفت. در سال ۹۲ سیاست مماشات در آمریکا حاکم بود. با آمدن اوباما هم به نقطه اوجش رسیده بود. به ویژه اینکه اوباما می‌خواست نیروهای آمریکایی رو از عراق و کشورهای منطقه بیرون بکشه، برای همین می‌خواست با رژیم وارد تضاد نشه. لازمه این کار هم این بود که به بحران اتمی رژیم به هر قیمت پایان بده.
به همین خاطر در برجام امتیازهای کلان به رژیم داد. از مدت دار بودن محدودیتهای اتمی تا چشم بستن به تروریسم و دخالت منطقه‌ای و تروریسم رژیم و واگذاشتن عراق به رژیم. برای همین با اینکه برجام برای رژیم جام زهر بود، اما با این امتیازها می‌تونست میزان زیادی از این زهر رو خنثی کنه.
اما الان سیاست مماشات شکست خورده و دولت جدید آمریکا رسما سیاست قاطعیت و فشار حداکثری رو در پیش گرفته. علنا هم بارها گفته سیاست مماشات اوباما بدترین سیاست بود. البته میگه مذاکره آری. اما بر اساس ۱۲ شرط. شروطی که پذیرش اونها برای رژیم به مثابه مرگ است. به این دلیل می‌گوییم راه مذاکره به روری رژیم بسته است.
از طرف دیگر تحریمها رژیم رو به آستانة خفگی رسونده. در چنین نقطة ضعیفی از روی اجبار و بر اساس ماهیت خودش، رژیم رو میاره به دست و پا زدن و لگدپرانیهای اینچنینی. چون حساب میکنه شاید با این کارها بتونه از جامعه جهانی باج بگیره. پس چون از روی اجبار و بر پایه ماهیتش هست، نمی‌تونه دست از این کارها برداره. پس تشکیل چنین ائتلافی اگر با قاطعیت همراه نباشه، نمی‌تونه مانع این اقدامات رژیم باشه که از موضع ضعف به چنین کارهایی مجبوره دست بزنه.
نمونه مادیش هم الان در منطقه هست. اگه خاطرتون باشه اواسط اردیبهشت بود که جان بولتون اعلام کرد آمریکا نیروی نظامی وسیعی راهی خلیج فارس کرده و هدفش هم مقابله با تهدیدات رژیم ایرانه. از وقتی این نیروی عظیم نظامی رفت، رژیم جرات نکرده اقدام جدی علیه آمریکا بکنه. به سمت سفارت آمریکا در بغداد هم که موشک زد نقطه اصابت رو بیرون سفارت و با فاصله گذاشت. به پهپاد هم شلیک کرد که سرنشین نداشت. از اون به بعد هم دست از پا خطا نکرده.
س: خب الان کشتی‌های خود اروپاییها هم در خطر هست. چرا اونها هم در خط قاطعیت نمی‌رن؟
ج: علت سیاست مماشات است. منافع تجاری. بازار ایران. اما اونچه که با این سیاست مماشات دارن قربانی می‌کنن، منافع استراتژیک خودشون و امنیت خودشون هست. کما اینکه همین که رژیم جرات میکنه کشتی انگلیسی رو بدزده، محصول همین سیاست عدم قاطعیت هست. چون در مسائل استراتژیک همیشه یک راه و مسیر درسته. راه و مسیری که بر اساس واقعیت‌های صحنه سیاسی اتخاذ بشه.
وقتی رژیم آخوندی توان و ظرفیت تغییر رفتار نداره، وقتی نمی‌تونه دست از تروریسم و تخریب وگروگانگیری برداره، وقتی الان هم در تنگنا و خفگی مجبوره بیشتر به چنین اقداماتی رو بیاره، روشنه که مسیر و استراتژی درست قاطعیت هست.
به گفتة خانم مریم رجوی در اجلاس سالیانة مقاومت ایران در اشرف۳، « حکومت آخوندها نه راه پیش دارد و نه راه پس! نه ظرفیت مذاکره و دست برداشتن از تروریسم و مداخلات منطقه‌یی دارد، و نه میدان حرکتی به بزرگی مماشات».
قاطعیت هم باعث میشه هم رژیم نتونه گام به جلو برداره، هم وقتی در بن‌بست نیاز به این لگدپرونی‌ها داره و می‌بینه که با دیوار قاطعیت برخورد میکنه، تضاد هرچه بیشتر درخودش فرو می‌ریزه و ضعیف‌تر میشه. بنابراین این سوالی که شما می‌کنید رو خود اروپاییها باید پاسخ بدن که چرا سیاست قاطعیت در پیش نمی‌گیرن و با دست خودشون زمینه ناامنی و بی‌ثباتی رو ایجاد می‌کنن.
باز هم به همان سخنرانی خانم مریم رجوی استناد می‌کنم که گفتند: مماشات‌گران می‌خواهند قاطعیت در مقابل این رژیم را معادل جنگ‌طلبی جلوه دهند، اما این یک فریب بزرگ است. هرگونه فرصت دادن به آخوندها فقط منجر به جری‌تر شدن آنها می‌شود. البته واقعیت خودش رو تحمیل خواهد کرد. کما اینکه تا این نقطه هم تحمیل کرده. شما به ۳ سال پیش نگاه کنید. همین آمریکا که الان سیاست قاطعیت در پیش گرفته، اون موقع در اوج مماشات با آخوندها بود.
رویارویی با رژیم
رئیس جمهوری کنونی آمریکا تا ۲ماه پیش پیاپی می‌گفت رژیم ایران بیاید مذاکره کند. اما چند روز پیش گفت: هر روز که می‌گذره توافق با رژیم ایران برای من سخت‌تر می‌شود. اروپا هم همین گامهایی که برداشته، هرچند بسیار کم و ناکافی، اما بهر حال سمت و جهتش به سمت رویارویی با رژیم است. و در مجموع جامعه بین‌المللی داره به سمت رویارویی با رژیم پیش میره.
چرا؟ پاسخ از یک واقعیت در می‌آید: این رژیم توان و ظرفیت تغییر رفتار، مذاکره و استحاله ندارد. این واقعیت رو هم مقاومت ایران از ۳۸ سال پیش گفته. البته طی این ۳۸ سال متاسفانه سیاست مماشات با هزینه کلان از جیب مردم ایران، همه مسیرهای کنار آمدن با آخوندها را چک کرد.
س: شما بحث قاطعیت رو کردید. من شاهد بودم که در کنفرانسهای اشرف۳ شخصیتهای سیاسی هم روی همین موضوع انگشت می‌ذاشتن. آیا حرف اونها هم عطف به همین واقعیت تغییر‌ناپذیری رژیم بود؟
ج: بله. عطف به ۲ واقعیت بود. یکم: تغییر ناپذیری رژیم. دوم: وجود یک آلترناتیو معتبر برای این رژیم. این هم که می‌گوییم آلترناتیو یعنی شاخص قاطعیت و تغییر. چون در قطبین تضاد آنتی‌تز این رژیم هست. کما اینکه شخصیتهای سیاسی در اشرف۳ روی همین موضوع انگشت می‌ذاشتن: ژنرال جیمز کانوی: «به نظر من سیاست درست سیاستی است که رژیم ایران را هر چه سریع‌تر به پایان خودش نزدیک کند.»
سفیر رابرت جوزف: «افشای واقعیتها در مورد این رژیم اقدامی علیه آن است. انتشار این حقیقت که یک آلترناتیو معتبر وجود دارد همین اثر را دارد. واقعیت این است که یک آلترناتیو واقعی برای این رژیم وجود دارد. اینجا سوریه و یا لیبی نیست.
سناتور جوزف لیبرمن: چنین نیست که شما فقط آلترناتیو در برابر آخوندها باشید شما آلترناتیو درست را نمایندگی می‌کنید. از آنطرف خود رژیم هم به این دشمن اعتراف میکند.
امروز پورمحمدی که عضو هیات مرگ قتل‌عام۶۷ بود، البته با وحشت به خاطر پیامد جنبش دادخواهی و به ویژه کهکشان در اشرف۳ که یک بخش جدی اون به دادخواهی پرداخته بود، به همین دشمن اذعان میکنه: اول به نقش مجاهدین در افشاگری علیه جنایات و تروریسم رژیم اعتراف میکنه: «آنها تمام بوق‌های تبلیغاتی را روی این قضیه متمرکز کرده‌اند و آن (سازمان منافقین)...دارد عملیات خود را اجرا میکند».
بعد هم به روشنی میگه در تمام این ۴۰سال هر ضربه‌ای که به رژیم خورده ناشی از مجاهدین بوده: «دشمنی از این بدتر هم می‌شود؟ تمام دنیا چهره (نظام) را تخریب کردند، هیچ تخریبی در این ۴۰ سال اتفاق نیفتاده مگر آنکه پای اصلی آن مجاهدین بوده است...به خاطر مجاهدین ما...کلی شکست خوردیم!». خب این ضرباتی که مجاهدین به رژیم زدن و پورمحمدی اینطور نسبت به اونها ناله میکنه چیه؟ خیلی ضربات مجاهدین به رژیم زدن.
اما یکی از بزرگترین ضربات این بوده که شرایط رو، سیاستهای جهانی رو، در جهت خط قاطعیت (سرنگونی) سمت و جهت دادن. قاطعیت رو هم رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت تعریف کرد: به رسمیت شناختن حق مردم و مقاومت ایران برای سرنگونی آخوندها. الان می‌بینیم که هرچند اقدام اروپا بسیار ناکافی، اما سمت و جهت به خاطر اجباری که رژیم در لگدپرانی و افزایش تنش دارد، در این جهت در حرکت است.
مطالب مرتبط
روزنامه اکسپرس: نیروی دریایی انگلستان زیردریایی اتمی‌اش را به خلیج فارس فرستاد
کشتی‌ربایی گلوگیر می‌شود