آویختن به اروپا، در بن‌بست – قیام ایران
بن‌بست رژیم در برجام و بحران اقتصادی
گزارش و گفتگو با رضا هفت برادران
خبر و نظر:
روز سه شنبه روحانی در یک مکالمة تلفنی با مکرون رئیس جمهور فرانسه از او در جهت کمک اروپا برای حفظ برجام استمداد کرد. تلویزیون رژیم در خبری که از این گفتگو پخش کرد، گفت: رئیس جمهور در گفتگوی تلفنی رئیس جمهور فرانسه تأکید کرد عادیسازی روابط نفتی و بانکی گام اول از تعهدات مورد انتظار ایران از اروپاست... بازگشت برای دو طرف سخت‌تر خواهد شد».
تلویزیون رژیم اشارة کوتاهی هم به اظهارات رئیس جمهور فرانسه کرد و از قول او مدعی شد: رئیس جمهور فرانسه هم با بیان این که اروپا با وجود تحریمهای آمریکا، به دنبال راهکارهایی برای برقراری روابط اقتصادی با ایران از جمله ایجاد خط اعتباری است گفت: معتقدیم که باید تلاش کنیم که از این شرایط عبور کنیم»ّ.
گشایش یک خط اعتباری توسط اروپا را، روحانی در این مکالمه درخواست کرده است. سایت حکومتی انتخاب در این باره نوشت: « روحانی جدیت اروپا در عادی سازی روابط نفتی و بانکی ایران با دیگر کشورها را گام اول از تعهدات مورد انتظار ایران خواند و اظهارداشت: اختصاص خط اعتباری از سوی اروپا در این زمینه می تواند به عنوان مقدمه حائز اهمیت باشد».
این دومین تماس تلفنی مکرون و روحانی، طی کمتر از دو هفته است. تماس قبلی آنها در ۲۷ تیرماه گذشته بود و نتیجه‌یی در بر نداشت و رژیم با پیشنهاد فرانسه برای متوقف کردن روند سرپیچی از تعهدات برجامی موافقت نکرد. تلویزیون رژیم و رسانه‌های حکومتی به سخنان مکرون در مورد اقدامات رژیم در خلیج فارس اشاره‌یی نکرده‌اند، اما از اظهارات روحانی برمی‌آید که این موضوع نیز مورد بحث بوده است.
تنش آفرینی
سایت حکومتی انتخاب در این باره می‌نویسد: «روحانی با اشاره به اینکه آمریکا از اقدامات خصمانه خود علیه ایران هیچ سودی نخواهد برد و ادامه این روند شرایط باخت-باخت برای همگان است، افزود: ایران آغازکننده هیچ تنشی در منطقه نبوده و نخواهد بود اما در مقابل هرگونه تنش آفرینی با قدرت از منافع خود دفاع می‌کند».
درخواست روحانی از رئیس جمهور فرانسه برای ایجاد خط اعتباری از سوی اروپا در شرایطی است که صادرات نفت توسط رژیم با شتاب به سمت صفر میل می‌کند. خبرگزاری رویترز (۸مرداد) گزارش داد: « بنا بر اطلاعات منابع صنعتی و تانکرها، صادرات نفت ایران، بخاطر تحریمها و تنشهای رو به افزایش با امریکا و انگلستان، در ماه ژوئن به میزان صد هزار بشکه در روز کاهش یافته است».
این در حالی است که رژیم تا قبل از دور اخیر تحریمهای آمریکا روزانه دو و نیم میلیون بشکه نفت صادر می‌کرد. به این ترتیب ۹۵درصد از میزان صادرات نفت کاسته شده است. به رغم این کاهش عرضه، اما قیمت نفت نه تنها افزایش نداشته، بلکه بنا به همین گزارش رویترز از ۷۵ دلار در اوایل سال ۲۰۱۹، از ۷۵ دلار در هر بشکه به ۶۵ دلار رسیده است.
همین گزارش میزان ذخیره شده در تانکرهای انباری به ۵۶ میلیون بشکه رسیده است. اما برخی گزارشها میزان نفت ذخیره شده و فروش نرفته رژیم را دو برابر این رقم یعنی ۱۱۱ میلیون بشکه تخمین می‌زنند. نفت ذخیره شده در نفتکشها بر روی دریا و یا در تأسیسات خشکی چین انبار شده و رژیم امیدوار است با تخفیف کلان بتواند برای این نفتهای ذخیره شده مشتری پیدا کند.
گفتگوی سیاسی
همچنانکه در این گزارش هم دیدیم منابع معتبر بین المللی گزارش کرده اند که صادرات نفت رژیم در ماه میلادی گذشته حدود صدهزار بشکه در روز بوده است یعنی ۵٪میزان صادرات قبل از تحریم. در همین رابطه سوالات مختلفی مطرح می شود که امیدواریم در گفتگو با رضا هفت برادران به آنها جواب بدهیم.
س: میزان صادرات نفت در چه حدی است؟ چون ارقام مختلفی گفته شده، که فاصله آنها قابل توجه است.
ج: روز پنج شنبه سوم مرداد پیش رژیم از زبان پور محمدی معاون نوبخت رییس سازمان برنامه و بودجه اعتراف کرد که بودجه ۹۸را بر اساس فروش ۳۰۰هزار بشکه در روز بسته است. وی همچنین اعتراف کرد بودجه قبلی براساس فروش یک و نیم میلیون بشکه در روز بسته شده بود و سال قبلش هم براساس دو میلیون و ۶۸۰هزار بشکه بسته شده بود. این به معنی آن است که ۸۵درصد از در آمد نفت رژیم کاسته شده است.
اکنون منابع معتبر بین المللی خبر داده اند که صادرات نفت رژیم در ماه میلادی گذشته به ۱۰۰هزار بشکه کاهش یافته است. اما روحانی هفته گذشته در جلسة هیأت دولت اعتراف کرد: «تا زمانی که به‌رغم خروج آمریکا می‌توانستیم به‌اندازه نیاز خود نفت بفروشیم، به‌صورت کجدار و مریز با موضوع خروج آمریکا از برجام برخورد کردیم، اما از وقتی که به‌طور کامل برای تحریم نفت ایران، وارد عمل شدند، بی‌تردید شرایط جدیدی نیز پیش آمد».
معنی این حرف روحانی این است که اولا تحریم نفتی کامل است، و برای رژیم غیر قابل تحمل شده، در حالی که روحانی و سردمداران رژیم تا به حال ادعا می کردند که تحریمها شکست خورده و آمریکا نمی تواند صدور نفت رژیم را به صفر برساند.
نکته قابل توجه دیگر در حرف روحانی این است که او گفت شرایط جدیدی پیش آمده، معنی این شرایط جدید نزدیک شدن بیش از پیش به خفگی کامل اقتصادی است. این به اصطلاح شرایط جدید کلید فهم بسیاری از کنش و واکنش های رژیم از جمله لگد اندازی های تروریستی در خلیج فارس و در عین حال التماس و درخواست از اروپا برای کمک به رژیم در دور زدن تحریمها.
س: در بودجه ۹۸ میزان فروش نفت را ابتدا روی یک میلیون و هشتصد هزار بشکه نفت بسته بودند الان اعلام کرده اند که بودجه را با فروش ۳۰۰ هزار بشکه نفت بسته اند. این فاصله را چطور می خواهند پر کنند؟
ج: در یک کلام رژیم در بن بست مطلق است. کارهایی که می کند هیچکدام به خروج از این وضعیت بن بست منتهی نمی شود و برخی از آنها جنبه خودزنی دارد. یعنی اینکه شرایط را بیش از پیش به زیان رژیم تغییر می دهد. و رژیم بیشتر در باتلاق فرو می رود مانند همین کشتی ربایی که اکنون گلوگیرش شده است. برخی اقدامات هم به اصطلاح اقتصادی است. که در داخل به صورت فشار آوردن بیش ازپیش بر عموم مردم بخصوص اقشار محروم است.
واقعیت این است که در مورد اقشار محروم کلمة فشار و مضیقه و مانند آن به هیچ وجه کافی نیست. شاید کلماتی مانند له شدن و خرد شدن استخوانها بتواند حال و روز توده‌های وسیع فقرزده و گرسنه را توصیف کند. و درهمین حال رژیم بازهم با انواع ترفندها مدام در کار کاهش حقوق و خدمات مربوط به این اقشار گرانتر کررن کالاها و خدماتی مانند سوخت و آب و برق و امثالهم و افزایش انواع و اقسام مالبات و عوارض است.
یکی دیگر از راههای به اصطلاح اقتصادی یا در واقع ضد اقتصادی چاپ افسار گسیخته اسکناس است. تا چندی پیش گفته می شد که روزانه هزار میلیارد تومان به حجم نقدینگی اضافه می شود. این میزان احتمالا اکنون بیشتر شده است که عمدتا ناشی از چاپ اسکناس بدون پشتوانه است.
و حاصل آن هم این است که پول ملی و اسکناس تبدیل به کاغذ پاره بی ارزشی شده و اکنون صحبت آن است که ۴صفر را از پول ملی حذف کنند. که معنی روشن آن این است که در سالهای حاکمیت آخوندها پول ملی ده هزار بار تضعیف شده است.
چوب حراج
که البته از این اقدام هم به گفته کارشناسان اقتصادی هیچ نتیجه‌یی عاید نخواهد شد. بخش دیگری از اقدامات اقتصادی رژیم رو به خارج است مانند انبار کردن نفت در نفت کش بر روی دریا و یا در آنبارهای نفتی در خشکی که در همین گزارش شما هم به آنها اشاره شده بود. رژیم در این خیال است که شاید اوضاع سیاسی کمی تغییر کند و رزیم بتواند این نفت انبار شده را بفروش برساند.
ولی تاکنون چنین چشم اندازی موجود نیست و رژیم حتی با زدن چوب حراج نتوانسته این حجم عظیم نفتی را که روی دستش مانده به فروش برساند چرا که خریداران از مجازات و جریمه های نقض تحریم به شدت می ترسند. تنها تدبیر رژیم آویختن به اروپا برای دور زدن تحریمها از طریق اینستکس است.
روزنامه همدلی ۲ مرداد می‌نویسد: «ایران، نباید اروپا را از دست بدهد، به‌این دلیل که امروز، تنها روزنه ما نسبت به‌غرب و نسبت به‌جهان، اتحادیه اروپاست و ما اگر یک مثلث را در نظر بگیریم که قاعده آن اسراییل و عربستان باشند، قطعاً ضلع سوم آن اتحادیه اروپاست که اگر این ضلع نیز به‌روی ما بسته شود، قطعاً کار برای ما مشکل‌تر هم خواهد شد، به‌همین سبب تلاش ایران بر آن است که اتحادیه اروپا را از دست ندهد».
اما این شیوه تاکنون حاصلی نداشته. اولا به این خاطر که رژیم به دلیل مجموعة بحرانها و تناقضاتی که گرفتارآن است مجبور است کشتی انگلستان یعنی یکی از موثر ترین کشورهای اروپایی را گروگان بگیرد و به دست خود همین آخرین روزنه را هم کور کند. در نتیجه سیاست آویختن به اروپا هم حاصلی جز تشدید جنگ و دعوای باندهای درون رژیم نداشته و حتی روحانی و باند او نیز اعتراف می کنند که اروپا تا کنون کمکی به رژیم نکرده است.
س: با این وضعیتی که رژیم در صادرات نفت خود و تامین درآمدش دارد و علاوه برآن با بحرانهای متعدد در سیاست خارجی و بحرانهای اجتماعی روبروست چکار می خواهد بکند؟
ج: این وضعیت رژیم در صدور نفت از آنجا که با عدد و رقم بیان می شود کاملا روشن می کند که رژیم از چه نقطه به چه نقطه‌یی رسیده است و چگونه ۹۵٪ درآمد اصلی خود را از دست داده است در همة زمینه های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و ایدئولوژیک نیز وضعیت رژیم اگر بدتر از این نباشد بهتر نیست.
واقعیت این است که رژیم تمامی ذخایر استراتژیک خود را در همة زمینه ها به صفر رسانده است واقعیتی که کارشناسان خود رژیم هم به وجوهی از آن تحت عنوان از دست دادن سرمایه اجتماعی یا بی اعتمادی مردم به نظام یا بی اعتبار شدن نظام در صحنه بین المللی و به بحران بی راه حلی اعتراف کرده اند.
از جمله تاجیک یک کارشناس حکومتی روز ۵مرداد گفت:« از تدبیر عاجز هستیم مطلب را منفی میکنیم و به یک معنا امر غیرامنیتی را امنیت‌سازی می کنیم و غیرسیاسی را هم سیاسی، تا بتوانیم با آن برخورد کنیم، تا یک مواجهه رادیکال با آن داشته باشیم، تا آن را حذف کنیم، چون نمیتوانیم به شکل دیگری با آن روبهرو شویم.
این باعث شده که قدرتی که تلاش می‌کند دامنه تهدیدات را بکاهد در واقع تولید رادیکالیزم و اپوزیسیون و نارضایتمندی می کند؛ چون نمی داند که چگونه با پدیدههای جامعه برخورد منطقی داشته باشد». یا احمد توکلی در مورد علت بی اعتمادی مردم به رژیم روز هفتم مرداد گفت:« انحراف از مسیر اصلی در مسئولین ما بیشتر و بیشتر شد و دنبال چیزهای دیگری رفتند. نیاز نیست کسی به مردم القا کند، آنها وضعیت را می‌بینند و می‌فهمند که ما صادق نیستیم و انقلاب و اسلام را پله قرار داده‌ایم.
سپر بلا
کثیری از مردم الان به این نتیجه رسیده‌اند که مسئولین برای خودشان جیغ و داد می‌کنند و ماها را سپر بلا قرار داده‌اند که به هدف‌های خودشان برسند. این شکاف در اعتماد عمومی یک شبه و دو شبه و یک ساله و دو ساله پدید نیامده. این حاصل استمرار یک سوء عملکرد و سوء رفتار مستمر و ۴۰ ساله در سطح مسئولان عالی و بالادست کشور است»
این همان وضعیتی است که خانم مریم رجوی در یکی از سخنرانی ها خود در سلسلة کهکشان امسال به آن اینگونه اشاره کردند:« آنها نه قدرت نظامی قابل اتکایی دارند، نه پایگاه مردمی و نه پشتوانه اقتصادی. قدرت آخوندها در داخل ایران اعدام و شکنجه و سرکوب مردم بی‌دفاع است و در خارج ایران از آن‌جایی است که کسی در مقابل جنگ افروزی و تروریسم آنها نایستاده است».
این واقعیتی است که هر کس که با مسائل ایران آشنا باشد آنرا تصدیق می کند. بنابراین رژیم هیچ راهکاری نه به لحاظ استراتژیک و نه حتی به طور تاکتیکی و مقطعی ندارد. خود رژیم از فرط استیصال به سیاست دفع الوقت متوسل شده که به مصداق از این ستون به آن ستون شاید فرجی حاصل شود. اما به طور قانونمند و از آنجا که دوران عوض شده هر اتفاقی که می افتد و هر رویدادی به زیان رژیم و به سود نیروی سرنگون کننده آن است.
مطالب مرتبط
بن‌بست دو جانبه در روابط رژیم و اروپا – تقاطع خبرها
جواد ظریف و شکست برجام، بالا گرفتن کشمکش در مجلس ارتجاع و رسانه‌های رژیم