جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت چهارم
جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت چهارم
هر ایرانی آزادهیی، نسبت به قهرمانان سال ۶۷ ادای احترام میکنه
و یاد اونها رو گرامی میداره.
راه ایستادگی بر سر اصول و آرمان. اشرفیها و اشرفنشان ها و حامیانشون همین مسیر و راه رو انتخاب کردن. اشرفی ها در اشرف و لیبرتی در محاصره رژیم، رنج ها کشیدن و اون پایداری بزرگ رو بر روی شانههای مجروحشون حمل کردن. اونها استمرار تسلیمناپذیری 30هزار گل سرخ شدن و پیامشون رو به همه جا رسوندن. و راستی چه گرامیداشتی برای اون شهیدان، از این مؤثرتر و شایستهتر؟
تعداد زیادی زندانی را در ماههای قبل از قتل عام 67، از زندان مشهد و کرمانشاه به تهران تبعید کردند؛ آنها جملگی، در تابستان 67 در و جریان قتل عام به شهادت رسیدند». این بخشی از گزارشی بود که یکی از زندانیان دهة 60 دربارة قتل عام سال67 نوشته. گزارشی که شمه ای دیگه از جنایات خمینی و البته پایداری و ایستادگیِ مجاهدین رو به تصویر میکشه. در بخشی دیگه از این گزارش اومده: «اسامی شهدایی را که از مشهد و کرمانشاه آمده بودند، نمیدانستیم. همان تعداد اسامی را که میشناختیم، روی کاغذ نوشتیم و از راهی به بیرون زندان منتقل کردیم. چند ماه بعد، به تدریج خبر قتل عام از شهرستانها هم رسید. شیراز، مشهد، کرمانشاه، سنندج، قم، رشت، بابل، ساری، قائمشهر، زاهدان و دهها شهر دیگه. در بیشتر این شهرها، همة زندانیان اعدام شده بودند. بله، فاجعه اونقدر هولناک بوده که حتی زندانیان هم باورش نمی کردن.
...
فریاد میزنم
مقصود من زِ حرفم معلوم است / یک دست، بیصداست / این دست من کمک ز دست شما میکند طلب / فریاد من شکسته اگر در گلو/ و گر فریاد من رسا / من از برای راه خلاص خود و شما / فریاد میزنم.
مطالب مرتبط:
جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت سوم
جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت پنجم
مریم رجوی: خامنهای و دیگر مرتکبان جنایت علیه بشریت باید در برابر عدالت قرار بگیرند
هر ایرانی آزادهیی، نسبت به قهرمانان سال ۶۷ ادای احترام میکنه
و یاد اونها رو گرامی میداره.
اما بالاترین و پرقیمتترین گرامیداشت ادامة راه اونهاست.
راه ایستادگی بر سر اصول و آرمان. اشرفیها و اشرفنشان ها و حامیانشون همین مسیر و راه رو انتخاب کردن. اشرفی ها در اشرف و لیبرتی در محاصره رژیم، رنج ها کشیدن و اون پایداری بزرگ رو بر روی شانههای مجروحشون حمل کردن. اونها استمرار تسلیمناپذیری 30هزار گل سرخ شدن و پیامشون رو به همه جا رسوندن. و راستی چه گرامیداشتی برای اون شهیدان، از این مؤثرتر و شایستهتر؟
تعداد زیادی زندانی را در ماههای قبل از قتل عام 67، از زندان مشهد و کرمانشاه به تهران تبعید کردند؛ آنها جملگی، در تابستان 67 در و جریان قتل عام به شهادت رسیدند». این بخشی از گزارشی بود که یکی از زندانیان دهة 60 دربارة قتل عام سال67 نوشته. گزارشی که شمه ای دیگه از جنایات خمینی و البته پایداری و ایستادگیِ مجاهدین رو به تصویر میکشه. در بخشی دیگه از این گزارش اومده: «اسامی شهدایی را که از مشهد و کرمانشاه آمده بودند، نمیدانستیم. همان تعداد اسامی را که میشناختیم، روی کاغذ نوشتیم و از راهی به بیرون زندان منتقل کردیم. چند ماه بعد، به تدریج خبر قتل عام از شهرستانها هم رسید. شیراز، مشهد، کرمانشاه، سنندج، قم، رشت، بابل، ساری، قائمشهر، زاهدان و دهها شهر دیگه. در بیشتر این شهرها، همة زندانیان اعدام شده بودند. بله، فاجعه اونقدر هولناک بوده که حتی زندانیان هم باورش نمی کردن.
...
فریاد میزنم
مقصود من زِ حرفم معلوم است / یک دست، بیصداست / این دست من کمک ز دست شما میکند طلب / فریاد من شکسته اگر در گلو/ و گر فریاد من رسا / من از برای راه خلاص خود و شما / فریاد میزنم.
مطالب مرتبط:
جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت سوم
جنبش دادخواهی-سی هزار گل سرخ-قتل عام۶۷-قسمت پنجم
مریم رجوی: خامنهای و دیگر مرتکبان جنایت علیه بشریت باید در برابر عدالت قرار بگیرند