دکتر خوان گارسه: این جنایات غیرقابل چشم پوشی هستند
دکتر خوان گارسه-این جنایات غیرقابل چشم پوشی هستند
دکتر خوان گارسه ـ حقوقدان برجسته بین المللی ، وکیل مجاهدان اشرفی
خیلی ممنون،
خانم رجوی و دوستان عزیز،
من بسیار تحت تأثیر سخنان عمیقاً تکان‌دهنده خانم رجوی قرار گرفتم.
بعد از این مقدمه از نظر احساسات، حتی با حسن نیت تمام هم نمی‌توانم هم‌تراز با اوج احساساتی که سخنان او در بر داشتند باشم.
اما تا آنجا که به من برمی‌گردد، باید بگویم که بسیار مایه افتخارم است که می‌توانم با همه شما مردان و زنان دیدار می‌کنم پس از همه رنج‌ها و تجاربی که در اشرف و کمپ لیبرتی داشتید و مشاهده می‌کنم که آزادید
این تجربه دو چیر را نشان می‌دهد، تجربه‌یی که از سرگذراندید و ما نیز دنبال کردیم:
در رابطه با وضعیت در اشرف، قوانین بین‌المللی توسط مقام‌های عراق پایمال می‌شد.
هم‌چنانکه مشاهده کردید، ما اثبات کردیم که این حقوق را می‌شود به‌سمع یک قاضی رساند، یک روند قضایی با تمام تضمین‌هایش به‌جریان افتاد، مدارک و شهادت‌ها گردآوری شد که تحت حفاظت یک دادگاه عدالت گذاشته شده‌اند و در انتظار زمانی هستیم که مسئولین اصلی پایمال‌کردن حقوق شما در اشرف، بعد از فراهم‌شدن شرایط و اجرای اقداماتی، بتوانند در دادگاهی محاکمه بشوند؛ آنها مسئول نقض شدید کنوانسیون‌های ژنو هستند.
شگفتی‌آور است که قتل‌عام‌هایی که خانم رجوی به آن استناد کردند و شما شاهدان و بازماندگان آن هستید، تحت چتر مصونیت کامل کنونی به‌پهنه عمل درآمدند.
سؤال اینجاست که بشریت چه ابزاری در دست دارد برای مقابله با این کشتارها که به وضوح تمام اهانتی به بشریت است؟
چون ابزار قضایی وجود دارد. باید بدانید و حتماً می‌دانید که بعد از جنگ جهانی دوم، جامعه جهانی ابزاری را ایجاد کرد برای پیشگیری و مجازات جنایاتی در عداد نسل کشی. این ابزار به‌یک معیار واجب درآمد، آن‌هم از سال۱۹۴۸.
این کنوانسیون در داخل ایران در زمانی که قتل‌عام‌ها صورت گرفت، به‌رسمیت شناخته شده بود.
نه تنها قانون جزای عمومی پایمال شده، قانون جزای خود (رژیم) ایران، بلکه کنوانسیون علیه نسل‌کشی نیز که توسط (رژیم) ایران قبل از این قتل‌عام‌ها تصویب شده بود، زیر پا گذاشته شد.
معیار دیگر قانون بین‌الملل مثل معاهده جهانی حقوق مدنی و سیاسی که توسط جامعه جهانی در سال۱۹۶۶ به‌تصویب رسید و دست‌اندازی به حق زندگی و حق کرامت انسان را پیشگیری و مجازات و ممنوع می‌کند. همچنین ممنوعیت شکنجه و حق بهره‌مند شدن از محاکمه‌یی منصفانه را به‌رسمیت می‌شناسد. این معاهده نیز در ایران در زمانی که حقوق شما پایمال شد به‌تصویب رسیده بود.
شما همچنین حق غرامت برای قربانیان را دارید و همچنین حق بهره‌مند بودن از عدالت.
کجا می‌توان محکمه‌یی یافت که این جنایات را مورد بررسی قرار بدهد؟ مشکل جدی همین‌جاست: دادگاه. همه حقوقدانان موافقند که این دادگاه باید در ایران باشد. دادگاههای ایرانی باید قبل از همه بر سر این جنایات تحقیق کنند، چون قربانیان هستند، کسانی که قربانیان را می‌شناختند و شاهدان هم آنجا هستند و جامعه ایران بیشتر از همه در آگاهی به این وقایع منفعت دارد، در صورتی که روند منصفانه‌یی به‌جریان بیفتد. بنابراین همان‌طور که خانم رجوی گفتند، این خودش نشانه تغییر واقعی در ایران خواهد بود، روزی که چنین تحقیقات قضایی بتواند در ایران به‌راه بیفتد.
تا وقتی چنین چیزی رخ نداده، قانون از ابزار دیگری نیز بهره‌مند است، برای بررسی جنایاتی از این دست. این ابزار اساساً از دو نوع هستند، یکی دادگاههای ملی کشورهایی که اصول حقوق بین‌الملل را به‌رسمیت می‌شناسند و اعمال مجازات‌هایی علیه نقض حقوق بین‌الملل را که در مورد شما صدق می‌کند در نظر می‌گیرند.
می‌دانید که شورای امنیت سازمان ملل صلاحیت تشکیل چنین دادگاه بین‌المللی‌یی را دارد.
همچنین دادگاه بین‌المللی عدالت را داریم که در سال ۱۹۹۸ در معاهده رم تعریف شده و از سال۲۰۰۲ به‌مورد اجرا گذاشته شده. معاهده رم صلاحیت موقتی را تعریف می‌کند برای جنایاتی که بعد از سال۲۰۰۲ رخ داده‌اند.
اما در مورد ایران طبعاً جنایاتی هم پس از سال۲۰۰۲ رخ داده که تحت صلاحیت موقت دادگاهست، اما لابد خواهید گفت که تعداد بیشتر کشتارها در سال۱۹۸۸ صورت گرفته و به‌همین دلیل این دادگاه صلاحیت رسیدگی به جنایات سال۱۹۸۸ را ندارد. این‌طور نیست! چون از آنجایی که محل دفن برخی از افرادی که دستگیر شده‌اند هنوز معلوم نیست و مفقود‌الأثر هستند،
در چارچوب حقوق بین‌الملل در سال‌های اخیر دکترینی تقویت شده که می‌گوید تا موقعی که محل دفن مشخص نشده، با شرایط «اسارت دائم» مواجه هستیم؛ با جنایتی ادامه‌دار مواجهیم که از سال۱۹۸۸ تاکنون ادامه دارد. بنابراین، می‌توانیم در برابر دادگاه بین‌المللی عدالت از این امر دفاع کنیم که صلاحیت موقت برای راه‌اندازی تحقیقات درباره این جنایات را دارد.
من کاملاً با استدلال‌های درخشانی که خانم رجوی ارائه دادند موافقم از یک چیز می‌توانیم مطمئن باشیم، آن‌هم این‌که حقوق بین‌الملل «عفو» را به‌رسمیت نمی‌شناسد. حکومت‌های سیاسی که این جنایات را مرتکب شده‌اند، خودشان برای خودشان عفو صادر می‌کنند و از آن برای مصونیت استفاده می‌کنند.
کاری که شما انجام می‌دهید و قطعاً به آن ادامه خواهید داد این است که یک دادگاه قضایی بیابید که بتواند تحقیقات را به نتیجه نهایی برساند و قانون را در رابطه با مسئولین اصلی این جنایات اجرا کند.
مطمئنم که شما جسارت و اراده به نتیجه رساندن این مهم را دارید و شما موفق خواهید شد.
دکتر خوان گارسه: این جنایات غیرقابل چشم پوشی هستند
مطالب مرتبط:
کنفرانس دادخواهی قتل‌عام ۶۷- محاکمه آمران و عاملان در دادگاه بین‌المللی - اشرف۳
سخنرانی مریم رجوی در کنفرانس دادخواهی قتل‌عام۶۷ در اشرف۳
دکتر خوان گارسه ـ حقوقدان برجسته بین المللی ، وکیل مجاهدان اشرفی
خیلی ممنون،
خانم رجوی و دوستان عزیز،
من بسیار تحت تأثیر سخنان عمیقاً تکان‌دهنده خانم رجوی قرار گرفتم.
بعد از این مقدمه از نظر احساسات، حتی با حسن نیت تمام هم نمی‌توانم هم‌تراز با اوج احساساتی که سخنان او در بر داشتند باشم.
اما تا آنجا که به من برمی‌گردد، باید بگویم که بسیار مایه افتخارم است که می‌توانم با همه شما مردان و زنان دیدار می‌کنم پس از همه رنج‌ها و تجاربی که در اشرف و کمپ لیبرتی داشتید و مشاهده می‌کنم که آزادید
این تجربه دو چیر را نشان می‌دهد، تجربه‌یی که از سرگذراندید و ما نیز دنبال کردیم:
از یک طرف قدرت اراده و ایستادگی بدون چشمداشت بر اصول و از طرف دیگر وجود قانون.
در رابطه با وضعیت در اشرف، قوانین بین‌المللی توسط مقام‌های عراق پایمال می‌شد.
هم‌چنانکه مشاهده کردید، ما اثبات کردیم که این حقوق را می‌شود به‌سمع یک قاضی رساند، یک روند قضایی با تمام تضمین‌هایش به‌جریان افتاد، مدارک و شهادت‌ها گردآوری شد که تحت حفاظت یک دادگاه عدالت گذاشته شده‌اند و در انتظار زمانی هستیم که مسئولین اصلی پایمال‌کردن حقوق شما در اشرف، بعد از فراهم‌شدن شرایط و اجرای اقداماتی، بتوانند در دادگاهی محاکمه بشوند؛ آنها مسئول نقض شدید کنوانسیون‌های ژنو هستند.
شگفتی‌آور است که قتل‌عام‌هایی که خانم رجوی به آن استناد کردند و شما شاهدان و بازماندگان آن هستید، تحت چتر مصونیت کامل کنونی به‌پهنه عمل درآمدند.
سؤال اینجاست که بشریت چه ابزاری در دست دارد برای مقابله با این کشتارها که به وضوح تمام اهانتی به بشریت است؟
چون ابزار قضایی وجود دارد. باید بدانید و حتماً می‌دانید که بعد از جنگ جهانی دوم، جامعه جهانی ابزاری را ایجاد کرد برای پیشگیری و مجازات جنایاتی در عداد نسل کشی. این ابزار به‌یک معیار واجب درآمد، آن‌هم از سال۱۹۴۸.
این کنوانسیون در داخل ایران در زمانی که قتل‌عام‌ها صورت گرفت، به‌رسمیت شناخته شده بود.
این همان جایی است که قانون در کمین (رژیم) ایران است.
نه تنها قانون جزای عمومی پایمال شده، قانون جزای خود (رژیم) ایران، بلکه کنوانسیون علیه نسل‌کشی نیز که توسط (رژیم) ایران قبل از این قتل‌عام‌ها تصویب شده بود، زیر پا گذاشته شد.
معیار دیگر قانون بین‌الملل مثل معاهده جهانی حقوق مدنی و سیاسی که توسط جامعه جهانی در سال۱۹۶۶ به‌تصویب رسید و دست‌اندازی به حق زندگی و حق کرامت انسان را پیشگیری و مجازات و ممنوع می‌کند. همچنین ممنوعیت شکنجه و حق بهره‌مند شدن از محاکمه‌یی منصفانه را به‌رسمیت می‌شناسد. این معاهده نیز در ایران در زمانی که حقوق شما پایمال شد به‌تصویب رسیده بود.
بنابراین در این عدالت‌خواهی، قانون در طرف شماست.
شما همچنین حق غرامت برای قربانیان را دارید و همچنین حق بهره‌مند بودن از عدالت.
کجا می‌توان محکمه‌یی یافت که این جنایات را مورد بررسی قرار بدهد؟ مشکل جدی همین‌جاست: دادگاه. همه حقوقدانان موافقند که این دادگاه باید در ایران باشد. دادگاههای ایرانی باید قبل از همه بر سر این جنایات تحقیق کنند، چون قربانیان هستند، کسانی که قربانیان را می‌شناختند و شاهدان هم آنجا هستند و جامعه ایران بیشتر از همه در آگاهی به این وقایع منفعت دارد، در صورتی که روند منصفانه‌یی به‌جریان بیفتد. بنابراین همان‌طور که خانم رجوی گفتند، این خودش نشانه تغییر واقعی در ایران خواهد بود، روزی که چنین تحقیقات قضایی بتواند در ایران به‌راه بیفتد.
تا وقتی چنین چیزی رخ نداده، قانون از ابزار دیگری نیز بهره‌مند است، برای بررسی جنایاتی از این دست. این ابزار اساساً از دو نوع هستند، یکی دادگاههای ملی کشورهایی که اصول حقوق بین‌الملل را به‌رسمیت می‌شناسند و اعمال مجازات‌هایی علیه نقض حقوق بین‌الملل را که در مورد شما صدق می‌کند در نظر می‌گیرند.
همچنین، ما حق دسترسی به دادگاههای بین‌المللی را داریم.
می‌دانید که شورای امنیت سازمان ملل صلاحیت تشکیل چنین دادگاه بین‌المللی‌یی را دارد.
همچنین دادگاه بین‌المللی عدالت را داریم که در سال ۱۹۹۸ در معاهده رم تعریف شده و از سال۲۰۰۲ به‌مورد اجرا گذاشته شده. معاهده رم صلاحیت موقتی را تعریف می‌کند برای جنایاتی که بعد از سال۲۰۰۲ رخ داده‌اند.
اما در مورد ایران طبعاً جنایاتی هم پس از سال۲۰۰۲ رخ داده که تحت صلاحیت موقت دادگاهست، اما لابد خواهید گفت که تعداد بیشتر کشتارها در سال۱۹۸۸ صورت گرفته و به‌همین دلیل این دادگاه صلاحیت رسیدگی به جنایات سال۱۹۸۸ را ندارد. این‌طور نیست! چون از آنجایی که محل دفن برخی از افرادی که دستگیر شده‌اند هنوز معلوم نیست و مفقود‌الأثر هستند،
در چارچوب حقوق بین‌الملل در سال‌های اخیر دکترینی تقویت شده که می‌گوید تا موقعی که محل دفن مشخص نشده، با شرایط «اسارت دائم» مواجه هستیم؛ با جنایتی ادامه‌دار مواجهیم که از سال۱۹۸۸ تاکنون ادامه دارد. بنابراین، می‌توانیم در برابر دادگاه بین‌المللی عدالت از این امر دفاع کنیم که صلاحیت موقت برای راه‌اندازی تحقیقات درباره این جنایات را دارد.
من کاملاً با استدلال‌های درخشانی که خانم رجوی ارائه دادند موافقم از یک چیز می‌توانیم مطمئن باشیم، آن‌هم این‌که حقوق بین‌الملل «عفو» را به‌رسمیت نمی‌شناسد. حکومت‌های سیاسی که این جنایات را مرتکب شده‌اند، خودشان برای خودشان عفو صادر می‌کنند و از آن برای مصونیت استفاده می‌کنند.
لذا این جنایات غیر قابل چشم‌پوشی هستند، خدشه‌ناپزیر هستند.
کاری که شما انجام می‌دهید و قطعاً به آن ادامه خواهید داد این است که یک دادگاه قضایی بیابید که بتواند تحقیقات را به نتیجه نهایی برساند و قانون را در رابطه با مسئولین اصلی این جنایات اجرا کند.
مطمئنم که شما جسارت و اراده به نتیجه رساندن این مهم را دارید و شما موفق خواهید شد.
دکتر خوان گارسه: این جنایات غیرقابل چشم پوشی هستند
مطالب مرتبط:
کنفرانس دادخواهی قتل‌عام ۶۷- محاکمه آمران و عاملان در دادگاه بین‌المللی - اشرف۳
سخنرانی مریم رجوی در کنفرانس دادخواهی قتل‌عام۶۷ در اشرف۳