سفر ظریف و اوج گیری بحران درونی نظام ولایت فقیه – تیک تاک
تیک تاک – سفر ظریف و اوج گیری بحران درونی نظام ولایت فقیه
گزارش و گفتگو با میثم ناهید
روز گذشته خبرگزاری‌ها از سفر یکباره جواد ظریف به فرانسه خبر دادند. این درحالی بود که ظریف ۲روز پیش از آن از فرانسه برگشته بود. این سفرهای پیاپی وزیر خارجه آخوندها، موجی تازه از بحران درونی رژیم رو دامن زد. از یکسو دلواپسان عمامه بر زمین می‌کوبند که چرا تن به سفرهایی می‌دهید که جز امتیاز‌دهی کلان، برای نظام حاصلی ندارد؛
از طرف دیگر خود روحانی امروز صبح اعتراف کرد در شرایط بن‌بست نظام، شعارهایی تو خالی مثل «ایستادگی»، جز پا درد و کمر درد مضمن برای نظام حاصلی ندارد. گزارشی رو ببینیم درباره اوج‌گیری این بحران درونی رژیم:
خبر و نظر
درحالیکه شب گذشته ظریف به یکباره به فرانسه رفت و با ماکرون و لودریان دیدار کرد، کیهان آخوندی با اشاره به بی‌حاصلی اینگونه اقدامات در شرایط بن‌بست نظام گفت: «سفر نابجای ظریف به فرانسه تشدید فشار به خیال‌گشایش... (این سفر) چیزی جز ارسال پیام ضعف و استیصال نیست...
این اقدامات نابجا، به خیال گشایش صورت می‌گیرد اما قطعا نتیجه‌ای جز تشدید گستاخی و فشار ندارد... بسته پیشنهادی فرانسه- دائمی‌کردن برجام به همراه تعمیم توافق هسته‌ای به حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای- در حقیقت تکرار 12 شرط گستاخانه آمریکا برای مذاکره با ایران است».
کیهان در مطلب دیگری هم سفر ظریف را به سخره گرفته و می‌گوید: «چی شده که آمریکا ظریف را تحریم می‌کند ولی اروپا ایشان را تحویل می‌گیرد؟!» هیچی! آمریکا تحریم می‌کند چون می‌داند از مذاکره و کلاهبرداری دیگری مثل برجام خبری نیست و اروپا تحویل می‌گیرد تا به نمایندگی از آمریکا کلاه گشاد دوم را بر سرمان بگذارد!»
روزنامه عصر ایرانیان نیز از «ذوق‌زدگی» بی‌حاصل دولت روحانی به خاطر بسته پوچ فرانسوی سخن گفته و نتایج این سفر را نسیه توصیف کرده و می‌گوید: «ظریف راهی سفر شده تا درباره بسته پیشنهادی اروپا درجایی که ترامپ هم حضور دارد، مذاکره کند. در تهران بسیاری معتقدند این بسته نسیه است و نباید به آن دل بست؛ البته برخی در پاستور ذوق‌زده شده‌اند.آیا این حجم از ذوق‌زدگی و سفر به فرانسه ایران را در موضع ضعف قرار نمی‌دهد؟»
در همین حال آخوند روحانی صبح امروز تلاش کرد به این حملات باند رقیب پاسخ داده و با هشدار نسبت به اینکه «فرصتی» برای نظام باقی نمانده، گفت: «وزیر خارجه ما می‌رود پاریس برمی‌گردد با ما مشورت می‌کند دومرتبه بر می‌گردد پاریس ما باید تلاش کنیم برویم جلو نباید فرصتها را از دست بدهیم نباید فرصتها از دست ما برود...»
آخوند روحانی همچنین تلاش کرد موضع ضعف مفرط نظام به خاطر خفگی اقتصادی را با عبارت «منافع ملی» توجیه کند. روحانی نالید: بنده معتقدم برای منافع ملی کشور مان از هر ابزاری بایستی استفاده کنیم و اگر من بدانم به یک جلسه‌یی بروم با کسی ملاقات کنم که کشور من آباد می‌شود و مشکلات مردم حل میشه من دریغ نخواهم کرد اصل منافع ملی ملت ما هست!»
رئیس جمهور ارتجاع مجبور شد به فشار خردکننده‌ای که تحریمهای شدید به پیکر فرتوت نظام وارد می‌کند اعتراف کند و با عقب‌نشینی از شعارهای توخالی «ایستادگی» بگوید: «ما الآن در یک شرایطی قرار گرفتیم که شما می‌دانید که یک سال است شدیدترین تحریم را بر ما وارد کردند بله ما دشمن داریم قبول است دشمن به من به ما به ملت ما دارد فشار می‌آورد قبول است
اما حالا ما باید اینجا بنشینیم و بگوییم که ما می‌ایستیم خب خیلی خب می‌ایستیم برای چی می‌ایستیم؟ می‌ایستیم به اهداف‌مان برسیم بی‌خودی که نمی‌ایستیم که، می‌ایستیم تا به منافع‌مان برسیم می‌ایستیم تا به امنیت برسیم می‌ایستیم تا به عظمت برسیم والا ایستادن که خب آدم که پایش درد بگیرد هم کمرش درد می‌گیرد...»
در چنین وضعیتی روزنامه حکومتی رسالت به ریشه این بن‌بست نظام اشاره کرده و با بغض و کینه نسبت به افشاگری‌های دشمن اصلی نظام می‌نالد: «مجاهدین خط تولید (شایعات علیه نظام) را راه می‌اندازند و افراد ساده لوح هم آن را می‌پذیرند... (در چنین شرایطی) رفت و آمد به پاریس و رد و بدل پیغام و پسغام در این وادی چه ثمری دارد؟»
اکنون باید دید در حالیکه تحریمهای خردکننده اقتصاد رژیم آخوندی را از هم پاشانده و نظام را در شرایط خفگی اقتصادی قرار داده است، دست و پا زدنهای آخوند روحانی جز تشدید بحران درونی رژیم، چه حاصلی خواهد داشت؟
طی ۲۴ ساعت گذشته شاهد یک تلاطم درونی در رژیم هستیم. تلاطمی که به ویژه پس از سفر یکباره ظریف به فرانسه به راه افتاد. اما این تلاطم ناشی از چیه؟ چرا رسانه‌های حکومتی با عباراتی تحقیر‌آمیز روحانی و ظریف رو خطاب قرار می‌دن؟
چه نتیجه‌ای از این وضعیت میشه گرفت؟ برای پاسخ گفتگویی داریم با میثم ناهید.
ج: اونچه که خیلی روشنه، پیامدهای این سفر یکباره ظریف در درون رژیمه. از همین دیشب یک موج حمله توسط باند دلواپسان شروع شد. کیهان از «سفر نابجای ظریف به فرانسه تشدید فشار به خیال‌گشایش» نام می‌بره. بعد هم میگه این اقدامات نابجا «قطعا نتیجه‌ای جز تشدید گستاخی و فشار ندارد».
عصر ایرانیان هم به باند روحانی میگه چرا اینقدر ذوق‌زده شدید؟ بعد هم نتایج این سفر رو نسیه توصیف میکنه و با اشاره به واقعیت ضعف جدی رژیم در تعادل سیاسی موجود میگه: «آیا این حجم از ذوق‌زدگی و سفر به فرانسه ایران را در موضع ضعف قرار نمی‌دهد؟»
از اون طرف خود روحانی صبح به صحنه اومد و شروع کرد دفاع از این اقدامش. اما اونچه که در حرفش بارز بود یک اعتراف جدی به خفگی ناشی از تحریمها بود. اونجا که به باند دلواپسان می‌گفت: بعضی‌ها انگار پنبه در گوششون کردن و هر چی ما می‌گیم نمی‌شنون...» حالا چی رو نمی‌شنون؟
«ما الآن در یک شرایطی قرار گرفتیم که شما می‌دانید که یک سال است شدیدترین تحریم را بر ما وارد کردند». بعد هم میگه: برای چی وقتی ایستادن حاصلی نداره بایستیم؟ جز اینکه پا درد و کمردرد می‌گیریم؟ بهرحال اونچه که خیلی بارزه، پس از سفر ظریف راه افتادن موج تازه‌ای از بحران درونی نظامه.
ج: هنوز زوده که بشه پاسخی مستدل در این رابطه داد. بهرحال از دیروز شاهد یک کنش و واکنش سیاسی هستیم. همین که یکباره ظریف رو میبرن بیاریتز و تو یک مهمانخانه می‌نشونندش و ۲ ساعته برش می‌گردونن، حاکی از این کنش و واکنشها هست. البته الان هنوز نمی‌شه گفت موضوع دقیقا چی هست. چون در اینگونه مواقع خیلی چیزها رو اگر بوده باشه، درز نمی‌دن.
اما یک چیز مسلمه. اون هم بن‌بستی هست که رژیم در اون گرفتاره و مهمتر این که توان و ظرفیت خروج از بحرانها رو نداره. چطور؟ به همین سفر یکباره ظریف نگاه کنید! بهرحال رژیم به قول روحانی در سخت‌ترین شرایط هست. به جایی رسیده که تا قبل از تحریم روزانه ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه نفت می‌فروخت، الان التماس میکنه بذارن ۷۰۰ هزار بشکه بفروشه! اقتصادش از هم پاشیده هست.
پول نداره به مزدوران نیابتی‌ش بده. حتی به قول نیویورک تایمز پول حزب الشیطان رو نصف کرده. بنابراین به طور منطقی همشون باید استقبال کنن که مثلا یک سفری انجام بشه که شاید و اگر یک منفذی برای نظام باز کنه! اما می‌بینیم، بحران درونی‌شون اونقدر حاده، اونقدر از هم گسیخته که صبر نمی کنن، بلافاصله موج حملات به همدیگه شروع میشه. برای همین میشه گفت هیچ کدوم از این اقدامات دردی رو نمی‌تونه از رژیم دوا کنه و خودش باعث تشدید بحرانهای بعدی میشه.
ج: چون خفگی واقعی هست! مثل یک نفر که در باتلاق افتاده و لحظه به لحظه در حال فرو رفتنه، خب به هر شاخ و برگی چنگ میزنه. شما به همین شکل سفر دیشب ظریف نگاه کنید. چقدر تحقیر آمیز! یکباره از تهران برش می‌دارن میبرن بیاریتز. تو یک مهمونخونه میذارنش. ۲ تا ملاقات باهاش می‌کنن و ۲ ساعت بعد برش می‌گردونن تهران!
کجای دنیا در عرف دیپلماتیک با وزیر خارجه یک کشور چنین رفتاری میشه؟ آیا رژیم میزان تحقیر رو نمی‌فهمه؟ چرا، اما چون در حال خفگی هست، به هر چیز چنگ میزنه. خود ظریف در توئیتی گفت: مسیر سختی رو پیش رو داریم، اما رفتن بهتر از نرفتن هست!
س: کیهان نوشته این سفر به خیال گشایش است، حالا واقعا این یک خیاله؟ یا ممکنه گشایشی هم در کار باشه؟
ج: اتفاقا کیهان درست میگه. چون در وضعیت کنونی رژیم دو راه بیشتر متصور نیست، یک راه رویارویی با جامعه جهانی که به قول خامنه‌ای حاصلش می شه له شدن زیر فشارها. یک راه هم کوتاه آمدن و زهر خوری که در شرایط کنونی رژیم هم معناش تسلیم است که باز به قول خامنه ای می شود همان تنزل بی پایان که آثارش در سقوط آسانسوری و نفی تمامیت رژیم است یعنی هر دو راه به پرتگاه می رسد.
کیهان: (این سفر) چیزی جز ارسال پیام ضعف و استیصال نیست... بسته پیشنهادی فرانسه- دائمی‌کردن برجام به همراه تعمیم توافق هسته‌ای به حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای- در حقیقت تکرار ۱۲ شرط گستاخانه آمریکا برای مذاکره با ایران است».
مطالب مرتبط
ترس از بغرنجی اوضاع و حمله جبهه‌ای دشمن – تیک تاک
کیهان خامنه‌ای: سفر ظریف به فرانسه چیزی جز استیصال نیست
گزارش و گفتگو با میثم ناهید
روز گذشته خبرگزاری‌ها از سفر یکباره جواد ظریف به فرانسه خبر دادند. این درحالی بود که ظریف ۲روز پیش از آن از فرانسه برگشته بود. این سفرهای پیاپی وزیر خارجه آخوندها، موجی تازه از بحران درونی رژیم رو دامن زد. از یکسو دلواپسان عمامه بر زمین می‌کوبند که چرا تن به سفرهایی می‌دهید که جز امتیاز‌دهی کلان، برای نظام حاصلی ندارد؛
از طرف دیگر خود روحانی امروز صبح اعتراف کرد در شرایط بن‌بست نظام، شعارهایی تو خالی مثل «ایستادگی»، جز پا درد و کمر درد مضمن برای نظام حاصلی ندارد. گزارشی رو ببینیم درباره اوج‌گیری این بحران درونی رژیم:
خبر و نظر
درحالیکه شب گذشته ظریف به یکباره به فرانسه رفت و با ماکرون و لودریان دیدار کرد، کیهان آخوندی با اشاره به بی‌حاصلی اینگونه اقدامات در شرایط بن‌بست نظام گفت: «سفر نابجای ظریف به فرانسه تشدید فشار به خیال‌گشایش... (این سفر) چیزی جز ارسال پیام ضعف و استیصال نیست...
این اقدامات نابجا، به خیال گشایش صورت می‌گیرد اما قطعا نتیجه‌ای جز تشدید گستاخی و فشار ندارد... بسته پیشنهادی فرانسه- دائمی‌کردن برجام به همراه تعمیم توافق هسته‌ای به حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای- در حقیقت تکرار 12 شرط گستاخانه آمریکا برای مذاکره با ایران است».
کیهان در مطلب دیگری هم سفر ظریف را به سخره گرفته و می‌گوید: «چی شده که آمریکا ظریف را تحریم می‌کند ولی اروپا ایشان را تحویل می‌گیرد؟!» هیچی! آمریکا تحریم می‌کند چون می‌داند از مذاکره و کلاهبرداری دیگری مثل برجام خبری نیست و اروپا تحویل می‌گیرد تا به نمایندگی از آمریکا کلاه گشاد دوم را بر سرمان بگذارد!»
ذوق‌زدگی
روزنامه عصر ایرانیان نیز از «ذوق‌زدگی» بی‌حاصل دولت روحانی به خاطر بسته پوچ فرانسوی سخن گفته و نتایج این سفر را نسیه توصیف کرده و می‌گوید: «ظریف راهی سفر شده تا درباره بسته پیشنهادی اروپا درجایی که ترامپ هم حضور دارد، مذاکره کند. در تهران بسیاری معتقدند این بسته نسیه است و نباید به آن دل بست؛ البته برخی در پاستور ذوق‌زده شده‌اند.آیا این حجم از ذوق‌زدگی و سفر به فرانسه ایران را در موضع ضعف قرار نمی‌دهد؟»
در همین حال آخوند روحانی صبح امروز تلاش کرد به این حملات باند رقیب پاسخ داده و با هشدار نسبت به اینکه «فرصتی» برای نظام باقی نمانده، گفت: «وزیر خارجه ما می‌رود پاریس برمی‌گردد با ما مشورت می‌کند دومرتبه بر می‌گردد پاریس ما باید تلاش کنیم برویم جلو نباید فرصتها را از دست بدهیم نباید فرصتها از دست ما برود...»
آخوند روحانی همچنین تلاش کرد موضع ضعف مفرط نظام به خاطر خفگی اقتصادی را با عبارت «منافع ملی» توجیه کند. روحانی نالید: بنده معتقدم برای منافع ملی کشور مان از هر ابزاری بایستی استفاده کنیم و اگر من بدانم به یک جلسه‌یی بروم با کسی ملاقات کنم که کشور من آباد می‌شود و مشکلات مردم حل میشه من دریغ نخواهم کرد اصل منافع ملی ملت ما هست!»
فشار خردکننده
رئیس جمهور ارتجاع مجبور شد به فشار خردکننده‌ای که تحریمهای شدید به پیکر فرتوت نظام وارد می‌کند اعتراف کند و با عقب‌نشینی از شعارهای توخالی «ایستادگی» بگوید: «ما الآن در یک شرایطی قرار گرفتیم که شما می‌دانید که یک سال است شدیدترین تحریم را بر ما وارد کردند بله ما دشمن داریم قبول است دشمن به من به ما به ملت ما دارد فشار می‌آورد قبول است
اما حالا ما باید اینجا بنشینیم و بگوییم که ما می‌ایستیم خب خیلی خب می‌ایستیم برای چی می‌ایستیم؟ می‌ایستیم به اهداف‌مان برسیم بی‌خودی که نمی‌ایستیم که، می‌ایستیم تا به منافع‌مان برسیم می‌ایستیم تا به امنیت برسیم می‌ایستیم تا به عظمت برسیم والا ایستادن که خب آدم که پایش درد بگیرد هم کمرش درد می‌گیرد...»
در چنین وضعیتی روزنامه حکومتی رسالت به ریشه این بن‌بست نظام اشاره کرده و با بغض و کینه نسبت به افشاگری‌های دشمن اصلی نظام می‌نالد: «مجاهدین خط تولید (شایعات علیه نظام) را راه می‌اندازند و افراد ساده لوح هم آن را می‌پذیرند... (در چنین شرایطی) رفت و آمد به پاریس و رد و بدل پیغام و پسغام در این وادی چه ثمری دارد؟»
اکنون باید دید در حالیکه تحریمهای خردکننده اقتصاد رژیم آخوندی را از هم پاشانده و نظام را در شرایط خفگی اقتصادی قرار داده است، دست و پا زدنهای آخوند روحانی جز تشدید بحران درونی رژیم، چه حاصلی خواهد داشت؟
گفتگوی سیاسی
طی ۲۴ ساعت گذشته شاهد یک تلاطم درونی در رژیم هستیم. تلاطمی که به ویژه پس از سفر یکباره ظریف به فرانسه به راه افتاد. اما این تلاطم ناشی از چیه؟ چرا رسانه‌های حکومتی با عباراتی تحقیر‌آمیز روحانی و ظریف رو خطاب قرار می‌دن؟
چه نتیجه‌ای از این وضعیت میشه گرفت؟ برای پاسخ گفتگویی داریم با میثم ناهید.
س: با توجه به سفر یکباره جواد ظریف به فرانسه، پیامدهای این سفر در درون رژیم چی بوده؟
ج: اونچه که خیلی روشنه، پیامدهای این سفر یکباره ظریف در درون رژیمه. از همین دیشب یک موج حمله توسط باند دلواپسان شروع شد. کیهان از «سفر نابجای ظریف به فرانسه تشدید فشار به خیال‌گشایش» نام می‌بره. بعد هم میگه این اقدامات نابجا «قطعا نتیجه‌ای جز تشدید گستاخی و فشار ندارد».
عصر ایرانیان هم به باند روحانی میگه چرا اینقدر ذوق‌زده شدید؟ بعد هم نتایج این سفر رو نسیه توصیف میکنه و با اشاره به واقعیت ضعف جدی رژیم در تعادل سیاسی موجود میگه: «آیا این حجم از ذوق‌زدگی و سفر به فرانسه ایران را در موضع ضعف قرار نمی‌دهد؟»
از اون طرف خود روحانی صبح به صحنه اومد و شروع کرد دفاع از این اقدامش. اما اونچه که در حرفش بارز بود یک اعتراف جدی به خفگی ناشی از تحریمها بود. اونجا که به باند دلواپسان می‌گفت: بعضی‌ها انگار پنبه در گوششون کردن و هر چی ما می‌گیم نمی‌شنون...» حالا چی رو نمی‌شنون؟
«ما الآن در یک شرایطی قرار گرفتیم که شما می‌دانید که یک سال است شدیدترین تحریم را بر ما وارد کردند». بعد هم میگه: برای چی وقتی ایستادن حاصلی نداره بایستیم؟ جز اینکه پا درد و کمردرد می‌گیریم؟ بهرحال اونچه که خیلی بارزه، پس از سفر ظریف راه افتادن موج تازه‌ای از بحران درونی نظامه.
س: در این واکنشها صحبت از بی نتیجه بودن یا نسیه شد منظورشون چیه؟
ج: هنوز زوده که بشه پاسخی مستدل در این رابطه داد. بهرحال از دیروز شاهد یک کنش و واکنش سیاسی هستیم. همین که یکباره ظریف رو میبرن بیاریتز و تو یک مهمانخانه می‌نشونندش و ۲ ساعته برش می‌گردونن، حاکی از این کنش و واکنشها هست. البته الان هنوز نمی‌شه گفت موضوع دقیقا چی هست. چون در اینگونه مواقع خیلی چیزها رو اگر بوده باشه، درز نمی‌دن.
اما یک چیز مسلمه. اون هم بن‌بستی هست که رژیم در اون گرفتاره و مهمتر این که توان و ظرفیت خروج از بحرانها رو نداره. چطور؟ به همین سفر یکباره ظریف نگاه کنید! بهرحال رژیم به قول روحانی در سخت‌ترین شرایط هست. به جایی رسیده که تا قبل از تحریم روزانه ۲ میلیون و ۷۰۰ هزار بشکه نفت می‌فروخت، الان التماس میکنه بذارن ۷۰۰ هزار بشکه بفروشه! اقتصادش از هم پاشیده هست.
پول نداره به مزدوران نیابتی‌ش بده. حتی به قول نیویورک تایمز پول حزب الشیطان رو نصف کرده. بنابراین به طور منطقی همشون باید استقبال کنن که مثلا یک سفری انجام بشه که شاید و اگر یک منفذی برای نظام باز کنه! اما می‌بینیم، بحران درونی‌شون اونقدر حاده، اونقدر از هم گسیخته که صبر نمی کنن، بلافاصله موج حملات به همدیگه شروع میشه. برای همین میشه گفت هیچ کدوم از این اقدامات دردی رو نمی‌تونه از رژیم دوا کنه و خودش باعث تشدید بحرانهای بعدی میشه.
س: اگر نتیجه‌ای نداره و باعث بحرانهای بعدی میشه، پس چرا اصلا دست به چنین کارهایی (مثلا سفر ظریف) میزنه که خودش عامل یک موج جدید از بحران درونی بشه؟
ج: چون خفگی واقعی هست! مثل یک نفر که در باتلاق افتاده و لحظه به لحظه در حال فرو رفتنه، خب به هر شاخ و برگی چنگ میزنه. شما به همین شکل سفر دیشب ظریف نگاه کنید. چقدر تحقیر آمیز! یکباره از تهران برش می‌دارن میبرن بیاریتز. تو یک مهمونخونه میذارنش. ۲ تا ملاقات باهاش می‌کنن و ۲ ساعت بعد برش می‌گردونن تهران!
کجای دنیا در عرف دیپلماتیک با وزیر خارجه یک کشور چنین رفتاری میشه؟ آیا رژیم میزان تحقیر رو نمی‌فهمه؟ چرا، اما چون در حال خفگی هست، به هر چیز چنگ میزنه. خود ظریف در توئیتی گفت: مسیر سختی رو پیش رو داریم، اما رفتن بهتر از نرفتن هست!
س: کیهان نوشته این سفر به خیال گشایش است، حالا واقعا این یک خیاله؟ یا ممکنه گشایشی هم در کار باشه؟
ج: اتفاقا کیهان درست میگه. چون در وضعیت کنونی رژیم دو راه بیشتر متصور نیست، یک راه رویارویی با جامعه جهانی که به قول خامنه‌ای حاصلش می شه له شدن زیر فشارها. یک راه هم کوتاه آمدن و زهر خوری که در شرایط کنونی رژیم هم معناش تسلیم است که باز به قول خامنه ای می شود همان تنزل بی پایان که آثارش در سقوط آسانسوری و نفی تمامیت رژیم است یعنی هر دو راه به پرتگاه می رسد.
کیهان: (این سفر) چیزی جز ارسال پیام ضعف و استیصال نیست... بسته پیشنهادی فرانسه- دائمی‌کردن برجام به همراه تعمیم توافق هسته‌ای به حوزه‌های موشکی و منطقه‌ای- در حقیقت تکرار ۱۲ شرط گستاخانه آمریکا برای مذاکره با ایران است».
مطالب مرتبط
ترس از بغرنجی اوضاع و حمله جبهه‌ای دشمن – تیک تاک
کیهان خامنه‌ای: سفر ظریف به فرانسه چیزی جز استیصال نیست