اعتراضات گسترده فرهنگیان بازنشسته و شاغل در تهران و اصفهان – قیام ایران
قیام ایران - اعتراضات گسترده فرهنگیان بازنشسته و شاغل در تهران و اصفهان
گفتگو با فرید معدومی
بینندگان عزیز همچنانکه مطلع هستید روز دوشنبه چهارم شهریورماه شاهد مجموعه ای از اعتراضات فرهنگیان شاغل وبازنشسته در تهران و تبریز بودیم برای بررسی وعلل این اعتراضات گفتگویی داریم با فرید معدومی
ج: تجمعی که برگزار شد با فراخوان بازنشستگان بود. البته فرهنگیان شاغل نیز از اون حمایت کردند. تا جایی که من میدونم بیش از ۳۰گروه فرهنگی چه در فضای مجازی و چه در مراکز فرهنگی داخل کشور این تجمع را مورد حمایت قرار دادند که در نوع خودش کم نظیره و نشان از پا گرفتن یک وحدت و انسجام در زمینه تجمع های اعتراضی داره. در ایران در حال حاضر بیش از یک و نیم میلیون بازنشسته کشوری داریم.
این عزیزان که غالبا در سنین بالایی هستند در تامین امور روزمره و موارد پزشکی خودشن بشدت در رنج بسر میبرند. حقوق بازنشستگی اونها بسیار پایین و زیر دوملیونه. چیزی که در این تجمع و تجمات مشابه همواره دست روی اون گذاشتن اینه که شرایط زندگی ما روزانه و در ابعاد گوناگون اسفبار تر میشود.
حقوق، درمان، مسکن ، بیکاری، افسردگی فرزندان و هر آن چه که به زیست انسانیمان مربوط است برای این رژیم پشیزی ارزش توجه ندارد.در این سالها تنها پاسخی که دریافت کرده ایم به جز تهدید و دروغ چیز دیگری نبوده و معیشت و منزلت ما در معرض نابودی قرار گرفته است. توجه بفرمایید میگویند معیشت و منزلت ما در معرض نابودیه و این خیلی دردناکه.
چیزی که خیلی شنیعه اینه که همین رژیم در یک اقدام تحقیر آمیز روزی را در همین هفته به عنوان روز تکریم بازنشسته ها عنوان کرده بود که از طرف بازنشستگان تحریم و تقبیح شد و گفتند که ما ساندیس خور نیستیم که بخواهید ما را با این چیزها فریب دهید.
س :چرا رژیم برای آموزش و پرورش بودجه اختصاص نمیده وتبعاتش که این اعتراضات هست رو دامن میزنه این کمبود بودجه ناشی ازچیه ؟
ج : یکی از علل پایه ای این است که بودجه کشور بجای اینکه صرف امور آموزشی و ارتقاء آن بشه بدلیل ماهیت تروریستی رژیم به مسائل تروریستی و قدرت نمایی های پوشال نظامی اختصاص دارد و صرف مقاصد توسعه طلبانه و جنگ افروزی رژیم خرج میشه مانند تامین سلاح و تجهیزات برای برخی گروههای تروریستی نظیر حزب الله لبنان و یا حوثی های یمن و یا حشد الشعبی و...
استراتژی رژیم براساس انتقال جبهه داخلی به خارج بنا گذاشته شده و در یک عبارت ساده که تقریبا ورد کلام تمامی سران رژیم از هر دو بانده اینه که اگر خط را در خیابانهای بغداد و بیروت نبندیم در خیابانهای تهران بایستی ببندیم و البته مردم هم دست اونها رو خوندن و بازتاب آن همواره این بوده که در هر تجمعی شعار تقریبا ثابت مردم این بوده که جنگ افروزی رو رها کن فکری به حال ما کن و یا سوریه را رها کن فکری به حال ما کن و یا نظایر آن.
دردناک اینکه هزینه همین اقدامات جنگ افروزانه رژیم را که موجب تحریمهای اقتصادی سنگینی شده باز هم ملت دردمند ایران پرداخته اند و نه حکومت مداران و ارباب مناصب که هر روز شاهد اختلاس ها و دزدیها و سودجویی های آنها هستیم.
ج: اولا بایستی تاکید کنم که مشکل فقط به یک قشر خاص محدود نمیشه مردم ایران در شرایطی زندگی می‌کنند که هر ساعت بر مشکلات معیشتی آنها افزوده میشود. هیچ ساعتی نیست که کالای مایحتاج مردم گران نشود. وزارت صنعت و معدن و تجارت در خرداد ماه اعلام کرد که متوسط افزایش قیمت در کالاهای مصرفی نسبت به سال قبل ۲۰۰درصد است.
تولید داخلی در پهنه‌های مختلف کشاورزی، انواع دامداری، صنعتی و حتی خدماتی هر روز در حال از بین رفتن است (گزارشات ماهانه‌ی وزارت صنعت). در حالی که مطابق آمار رسمی، سالانه بین یک میلیون تا یک میلیون و دویست هزار نفر وارد بازار کار می‌شوند. وقتی واحدهای تولیدی از بین میروند، برمیلیونها بیکار در سراسر کشور افزوده میشود. بازاریان و کسبه و مغازه‌داران به دلیل افت شدید خرید و فروش، آنها را هم باید حز بیکاران به حساب آورد.
در چنین شرایطی که کلیه اقشار و طبقات مردم ایران زیر شدیدترین فشارهای معیشتی قرار دارند و استخوانهایشان خرد میشود، تاراجهای میلیاردی از سرمایه‌های ملی و دسترنج مردم توسط سران حکومت و «آقازاده»ها سر بفلک می‌کشد. آنها بدون اعتنا به مشکلات روزافزون معیشتی که خانواده‌ها را مستأصل کرده، دست به ساختن کاخهای افسانه‌ای می‌زنند و بدون کمترین شرمی آن را در رسانه‌ها هم مطرح می‌کنند.
مطابق آمار رسانه‌ها ۱۴میلیارد دلار ضمن تبادلات ارزی حیف و میل شده و کسی پاسخگو نیست. در صنعت پتروشیمی بیش از ۶ میلیارد یورو به یغما رفته کسی پاسخگو نیست و دهها اختلاس دیگر. چهار دهه‌ی گذشته نشان میدهد تنها وقتی میتوان به کمترین حقوقی دسترسی پیدا کرد که فریادمان را به گوش جهانیان برسانیم. راهکارها عبارتند از:
یکم-باید به تجمعات اعتراضی ادامه داد . سران حکومت اینطور فکر می کنند که مدتی می‌آیند و بعد خسته می شوند و میروند. نباید خسته شد و باید کسانی که حقوق مردم را خورده و میخورند را خسته کرد.
دوم-رمز پیروزی همواره وحدت صفوف مردم بوده است. این وحدت بخصوص در بین اقشار بالنده جامعه بسیار تعیین کننده است و مردم ایران سابقه ذهنی روشنی در مورد اون دارند. اتحاد پیروزی به همراه دارد و نباید در این شک کرد.
سوم- اعتراضات و تجمعات و تظاهرات را بایستی هرچه بیشتر گسترش داد. شکی نیست که مردم دردمند ایران در یک درد مشترک می توانند و باید این دیکتاتوری فاشیستی مذهبی را سرنگون کنند.
مطالب مرتبط
اعتراضات بازنشستگان و فرهنگیان در شهرهای مختلف میهن – قیام ایران
قیام بازنشستگان خاموشی ندارد
گفتگو با فرید معدومی
بینندگان عزیز همچنانکه مطلع هستید روز دوشنبه چهارم شهریورماه شاهد مجموعه ای از اعتراضات فرهنگیان شاغل وبازنشسته در تهران و تبریز بودیم برای بررسی وعلل این اعتراضات گفتگویی داریم با فرید معدومی
س: ابتدا میخواستم بپرسم که خواسته های این معترضین چی بود ؟ و بطور مشخص تجمع کنندگان چه مطالباتی داشتند ؟
ج: تجمعی که برگزار شد با فراخوان بازنشستگان بود. البته فرهنگیان شاغل نیز از اون حمایت کردند. تا جایی که من میدونم بیش از ۳۰گروه فرهنگی چه در فضای مجازی و چه در مراکز فرهنگی داخل کشور این تجمع را مورد حمایت قرار دادند که در نوع خودش کم نظیره و نشان از پا گرفتن یک وحدت و انسجام در زمینه تجمع های اعتراضی داره. در ایران در حال حاضر بیش از یک و نیم میلیون بازنشسته کشوری داریم.
این عزیزان که غالبا در سنین بالایی هستند در تامین امور روزمره و موارد پزشکی خودشن بشدت در رنج بسر میبرند. حقوق بازنشستگی اونها بسیار پایین و زیر دوملیونه. چیزی که در این تجمع و تجمات مشابه همواره دست روی اون گذاشتن اینه که شرایط زندگی ما روزانه و در ابعاد گوناگون اسفبار تر میشود.
حقوق، درمان، مسکن ، بیکاری، افسردگی فرزندان و هر آن چه که به زیست انسانیمان مربوط است برای این رژیم پشیزی ارزش توجه ندارد.در این سالها تنها پاسخی که دریافت کرده ایم به جز تهدید و دروغ چیز دیگری نبوده و معیشت و منزلت ما در معرض نابودی قرار گرفته است. توجه بفرمایید میگویند معیشت و منزلت ما در معرض نابودیه و این خیلی دردناکه.
چیزی که خیلی شنیعه اینه که همین رژیم در یک اقدام تحقیر آمیز روزی را در همین هفته به عنوان روز تکریم بازنشسته ها عنوان کرده بود که از طرف بازنشستگان تحریم و تقبیح شد و گفتند که ما ساندیس خور نیستیم که بخواهید ما را با این چیزها فریب دهید.
س :چرا رژیم برای آموزش و پرورش بودجه اختصاص نمیده وتبعاتش که این اعتراضات هست رو دامن میزنه این کمبود بودجه ناشی ازچیه ؟
ج : یکی از علل پایه ای این است که بودجه کشور بجای اینکه صرف امور آموزشی و ارتقاء آن بشه بدلیل ماهیت تروریستی رژیم به مسائل تروریستی و قدرت نمایی های پوشال نظامی اختصاص دارد و صرف مقاصد توسعه طلبانه و جنگ افروزی رژیم خرج میشه مانند تامین سلاح و تجهیزات برای برخی گروههای تروریستی نظیر حزب الله لبنان و یا حوثی های یمن و یا حشد الشعبی و...
استراتژی رژیم براساس انتقال جبهه داخلی به خارج بنا گذاشته شده و در یک عبارت ساده که تقریبا ورد کلام تمامی سران رژیم از هر دو بانده اینه که اگر خط را در خیابانهای بغداد و بیروت نبندیم در خیابانهای تهران بایستی ببندیم و البته مردم هم دست اونها رو خوندن و بازتاب آن همواره این بوده که در هر تجمعی شعار تقریبا ثابت مردم این بوده که جنگ افروزی رو رها کن فکری به حال ما کن و یا سوریه را رها کن فکری به حال ما کن و یا نظایر آن.
دردناک اینکه هزینه همین اقدامات جنگ افروزانه رژیم را که موجب تحریمهای اقتصادی سنگینی شده باز هم ملت دردمند ایران پرداخته اند و نه حکومت مداران و ارباب مناصب که هر روز شاهد اختلاس ها و دزدیها و سودجویی های آنها هستیم.
س : بهرحال راه حل برای اینکه این اقشار به خواسته هاشون برسن چیه ؟ یعنی توصیه شما به این اقشار برای رسیدن به خواسته هاشون چی هست ؟ چون بهرحال این اعتراضات همواره ادامه داره و رژیم نشون داده که قادر به حل اونها نیست ؟
ج: اولا بایستی تاکید کنم که مشکل فقط به یک قشر خاص محدود نمیشه مردم ایران در شرایطی زندگی می‌کنند که هر ساعت بر مشکلات معیشتی آنها افزوده میشود. هیچ ساعتی نیست که کالای مایحتاج مردم گران نشود. وزارت صنعت و معدن و تجارت در خرداد ماه اعلام کرد که متوسط افزایش قیمت در کالاهای مصرفی نسبت به سال قبل ۲۰۰درصد است.
تولید داخلی در پهنه‌های مختلف کشاورزی، انواع دامداری، صنعتی و حتی خدماتی هر روز در حال از بین رفتن است (گزارشات ماهانه‌ی وزارت صنعت). در حالی که مطابق آمار رسمی، سالانه بین یک میلیون تا یک میلیون و دویست هزار نفر وارد بازار کار می‌شوند. وقتی واحدهای تولیدی از بین میروند، برمیلیونها بیکار در سراسر کشور افزوده میشود. بازاریان و کسبه و مغازه‌داران به دلیل افت شدید خرید و فروش، آنها را هم باید حز بیکاران به حساب آورد.
در چنین شرایطی که کلیه اقشار و طبقات مردم ایران زیر شدیدترین فشارهای معیشتی قرار دارند و استخوانهایشان خرد میشود، تاراجهای میلیاردی از سرمایه‌های ملی و دسترنج مردم توسط سران حکومت و «آقازاده»ها سر بفلک می‌کشد. آنها بدون اعتنا به مشکلات روزافزون معیشتی که خانواده‌ها را مستأصل کرده، دست به ساختن کاخهای افسانه‌ای می‌زنند و بدون کمترین شرمی آن را در رسانه‌ها هم مطرح می‌کنند.
مطابق آمار رسانه‌ها ۱۴میلیارد دلار ضمن تبادلات ارزی حیف و میل شده و کسی پاسخگو نیست. در صنعت پتروشیمی بیش از ۶ میلیارد یورو به یغما رفته کسی پاسخگو نیست و دهها اختلاس دیگر. چهار دهه‌ی گذشته نشان میدهد تنها وقتی میتوان به کمترین حقوقی دسترسی پیدا کرد که فریادمان را به گوش جهانیان برسانیم. راهکارها عبارتند از:
نباید خسته شد
یکم-باید به تجمعات اعتراضی ادامه داد . سران حکومت اینطور فکر می کنند که مدتی می‌آیند و بعد خسته می شوند و میروند. نباید خسته شد و باید کسانی که حقوق مردم را خورده و میخورند را خسته کرد.
دوم-رمز پیروزی همواره وحدت صفوف مردم بوده است. این وحدت بخصوص در بین اقشار بالنده جامعه بسیار تعیین کننده است و مردم ایران سابقه ذهنی روشنی در مورد اون دارند. اتحاد پیروزی به همراه دارد و نباید در این شک کرد.
سوم- اعتراضات و تجمعات و تظاهرات را بایستی هرچه بیشتر گسترش داد. شکی نیست که مردم دردمند ایران در یک درد مشترک می توانند و باید این دیکتاتوری فاشیستی مذهبی را سرنگون کنند.
مطالب مرتبط
اعتراضات بازنشستگان و فرهنگیان در شهرهای مختلف میهن – قیام ایران
قیام بازنشستگان خاموشی ندارد