طرح فرانسه و ناامیدی روحانی و بحران درونی رژیم – تیک تاک
تیک تاک – طرح فرانسه و ناامیدی روحانی و بحران درونی رژیم
گزارش و گفتگو با رضا هفت برادران
این روزها بحران روی میز نظام سرنوشت برجامه. برجام هم به خاطر وضعیت خفگی اقتصادی که گریبان رژیم رو گرفته و به نقاط خطرناکی رسیده. دو هفته هست که رژیم برای باز شدن راه‌نفسی از طریق اروپا و مشخصا فرانسه دست و پا می‌زنه، و به گفتة عراقچی: «اصلی‌ترین ماموریت وزارت خارجه، باز شدن راه تنفسی در برابر تحریمها» برای نظامه.
فرانسه هم به تکاپو افتاده تا به نحوی میان رژیم و آمریکا جوشکاری بکنه. در این میان فردا سرآمد سومین مرحلة خودزنی نظام، یعنی کوتاه آمدن از تعهدات برجامیش هست. مجموعة این مسائل شرایط رو برای رژیم بسیار بغرنج و بحرانی کرده. خروجی این شرایط بحرانی از یک طرف سردرگمی و از طرفی راه افتادن موج جدیدی از بحران و کشمکش شدید درونی در رژیمه. گزارشی رو در همین رابطه با هم ببینیم:
این روزها درحالیکه هیاهو و جست و خیزهای روحانی، ظریف و عراقچی برای آویختن به پاریس برای فروش مقداری نفت بالا گرفته است، شب گذشته وزیر خارجه فرانسه تاکید کرد، هر توافقی هم بشود باید در نهایت دولت آمریکا اجازه معافیت برای فروش نفت رژیم بدهد. لودریان گفت: «ایده تبادل خط اعتباری تضمین شده مابازای نفت، چند هدف دارد.
اینکه رژیم ایران به تعهدات برجامی‌اش باز گردد و امنیت در خلیج فارس را (به مخاطره نیندازد) و وارد مذاکره در مورد دخالت‌های منطقه‌ای و برنامة اتمی‌اش برای پس از سال ۲۰۲۵ شود». آنگاه وزیر خارجه فرانسه گفت: «تمامی اینها با این فرض است که (در صورت اجرای آنها) ترامپ برای فروش نفت رژیم ایران معافیت صادر کند!»
در چنین وضعیتی آخوند روحانی در جلسة امروز هیات دولت، با گوشهای آویزان گفت: بعید می دانم طی امروز و فردا نیز بتوانیم به توافق نهایی برسیم... در بسیاری از موارد بهم نزدیک شده‌ایم و در برخی از موارد هم هنوز اختلاف نظر داریم و به گام نهایی نرسیده‌ایم...»
آخوند روحانی آنگاه گفت امروز یا فردا گام سوم کوتاه آمدن از تعهدات برجامی، یعنی همان دالان خودزنی که نظام در آن گرفتار شده است را عملی خواهد کرد. «ظاهر این گام سوم، خیلی تکان‌دهنده نیست ولی باطن آن فوق‌العاده مهم است!» رئیس جمهور ارتجاع که روشن بود از هرگونه کورسویی از گشایش در خفگی ناشی از تحریمها ناامید شده،
حسرت دوران مماشات آمریکا را خورد و با سوزش گفت: «در درون آمریکا تندروهایی شامل صهیونیست‌ها، نئوکان‌ها و نژادپرست‌ها هستند که خواهان رابطه ای صحیح میان نظام و آمریکا نیستند و هر وقت می‌خواهیم در این رابطه ، جلو برویم یک جایی آن را بهم می‌زنند. هر وقت می‌خواهیم کاری انجام دهیم این سه گروه که متاسفانه بر کاخ سفید هم مسلط شده اند، نمی‌گذارند. آنها از برجام خارج شدند و مشکلاتی برای خود، ما و دنیا ایجاد کردند!»
روز گذشته نیز ظریف، وزیر خارجه تحریم‌شده آخوندها با فضای یاس و ناامیدی گفت: «اروپا آماده ریسک کردن برای حفظ برجام نبوده است...اینکه آیا اروپا خواهد توانست که در برابر خواست آمریکا درباره برجام بایستد...این که چگونه می‌خواهند این کار را انجام بدهند، با آمریکایی‌ها مقابله کنند یا متقاعدشان کنند، تصمیم خودشان است. اما من فکر می‌کنم آمریکایی‌ها متقاعد نخواهند شد».
همزمان سناتور تدکروز، تاکید کرد هیچ‌گونه امتیازی نباید به رژیم آخوندی داد. سناتور کروز در بنیاد هادسون گفت: «من از وزیر خزانه داری می خواهم یک پاسخ روشن و ساده برای فرانسوی ها داشته باشد که مهم نیست چه تعداد کمپانی فرانسوی در انتظار تجارت با آیت الله باشند، آمریکا قرار نیست بخشی از تامین کننده مالی اصلی ترین کشور حامی تروریسم در جهان باشد».
در چنین فضایی کارشناسان و رسانه‌های حکومتی وضعیت تیره‌ای از نظام را ترسیم می‌کنند. آرمان می‌نویسد: «طرف فرانسوی نیت خیری دارد.اما پاریس توان لازم را برای تحقق این امر ندارد. تا زمانی که آمریکایی‌ها در سیاست‌های خود تجدیدنظر نکنند، کشورهای اروپایی توان تحقق خواست خود در این حوزه و تحقق نیازهای ایران را ندارند».
حسن بهشتی‌پور، کارشناس حکومتی هم نسبت به بی‌حاصلی مانور رژیم در سومین گام کاهش تعهدات هسته‌ای، می‌گوید: «بعید می‌دانم صرف افزایش توان هسته‌ای به جایی برسیم...اینکه ما فکر کنیم که با اقدامات هسته‌ای به تنهایی می‌توانیم طرف مقابل را به تجدیدنظر وادار کنیم یک خطای بزرگ است. آنها از تحریم علیه ما و برای تحت فشار قرار دادن ما استفاده می‌کنند و ما باید این ابزار را کنترل کنیم».
روزنامة حکومتی همدلی هم یادآوری می‌کند انتهای این وضعیت، خوراندن زهرهای موشکی و دخالت منطقه‌ای به نظام است. همدلی می‌نویسد: «آزار و ایذای واشنگتن در صورت قرار گرفتن تهران در مسیر کاهش تعهدات برجامی منحصر به برجام نخواهد ماند. محققا اروپا و واشنگتن با توجه به مواضع مشترکشان در موضوعات فرابرجامی نظیر رفتار‌های منطقه‌ای و موشکی، پروژه محدودسازی برجام موشکی و منطقه‌ای را کلید خواهند زد».
کیهان نیز با تاکید بر اینکه در نهایت این آمریکاست که باید اجازه فروش نفت رژیم را بدهد، تکاپوی روحانی و ظریف برای باز شدن مسیری از طریق اروپا را بی‌حاصل عنوان کرده و می‌نویسد: «دولت با اروپایی مشغول چانه‌زنی و مذاکره است که کمترین اختیار و اعتباری ندارد و برای کوچک‌ترین تصمیم‌ها و گام‌ها باید با واشنگتن هماهنگ شود».
کیهان در مطلب دیگری مانور نظام برای کاهش تعهدات برجامی را به سخره گرفته و می‌گوید: «با دست فرمانی که در پیش گرفته‌اند و مهلت‌های ۶۰ روزه و حرکت‌های لاک‌پشتی، بعید به‌نظر می‌رسد تا چند سال دیگر هم به جایی برسیم که 4 سال پیش بودیم و البته که برخی از امتیازات و فرصت‌های از دست رفته، هرگز و به هیچ قیمتی قابل برگشت نیست».
یک کارشناس حکومتی به نام امیرعلی ابوالفتح نیز به نظام توصیح می‌کند دل به سراب اروپا نبندد که هیچ آبی از آن برای رژیم گرم نخواهد شد. این کارشناس حکومتی می‌گوید: «آمریکا تاکنون هیچ نرمشی در مواضع خود نداشته و نشانه‌ای از احتمال نرمش آمریکایی‌ها در آینده نزدیک نیز وجود ندارد...آمریکا مخالفت صددرصدی گشایش روابط ایران و اروپا است. بنابراین بسیار دور از انتظار خواهد بود که در شرایط فعلی میان ایران و فرانسه توافقی حاصل شود یا اگر توافقی حاصل شد، نتیجه بخش باشد».
اکنون در این آشفته‌بازار نظام، سوال اینست درحالیکه ۲گام پیشین کوتاه آمدن از تعهدات برجامی نظام، به گفتة خودشان هیچ تاثیری در مواضع طرف اروپایی و آمریکایی به نفع نظام نداشته، آیا امیدی برای باز شدن مسیری از طریف گام سوم وجود دارد؟ یا این به اصطلاح گام هم بحرانها و ضربات بیشتر بعدی را در پیش خواهد داشت؟
این روزها شاید تحرکات زیادی چه از جانب رژیم و چه از طرف فرانسه برای پیدا کردن راهی برای کم شدن مقداری از فشار تحریمها هستیم. آخرین واکنشهای رژیم به طرح فرانسه در این رابطه چیست؟ آیا رفتن لودریان به آمریکا به معنای موافقت رژیم با بستة فرانسوی هست؟ چرا رژیم از این شرایط برای رفع جدی تحریمها استفاده نمی‌کنه و وارد حل ریشه‌ای موضوع نمیشه؟
ج: واکنشهای مختلفی بود. برجسته‌ترین واکنش مربوط به خود آخوند روحانی در جلسة امروز هیات دولت بود که گفت: بعید می‌دونم امروز و فردا به توافق برسیم. بعد هم گفت مثلا اگر در ۲۰زمینه اختلاف داشتیم، همه حل شده و فقط ۲-۳ تا مونده. اما همینها باعث میشه به گام نهایی نرسیم.
بعد هم نسبت به شکست سیاست مماشات در آمریکا خیلی نالید و گفت: «در درون آمریکا تندروهایی شامل صهیونیست‌ها، نئوکان‌ها و نژادپرست‌ها هستند که...هر وقت می‌خواهیم کاری انجام دهیم این سه گروه که متاسفانه بر کاخ سفید هم مسلط شده اند، نمی‌گذارند. آنها از برجام خارج شدند و مشکلاتی برای خود، ما و دنیا ایجاد کردند!». بعد هم تاکید کرد که امروز یا فردا گام سوم رو در کاهش تعهدات هسته‌ای برخواهیم داشت.
واکنش مهم دیگه مربوط به ظریف بود که دیروز در مصاحبه‌ای که با راشاتودی داشت گفت که اروپا باید آمریکا رو قانع کنه که مقداری سر تحریمها شل بشه اما «من فکر می‌کنم آمریکایی‌ها متقاعد نخواهند شد!». اینها واکنشهای مشخص رژیم در مورد طرح فرانسه است. اما به جز این واکنشهای مشخص در رسانه های حکومتی شاهد انبوهی مقاله و حملات متقابل باندی بر سر ضرورت مذاکره یا خطر مذاکره وجود داره.
عده یی می گن تا دیر نشده بریم مذاکره و الا با مشکلات و خطرات جدی مواجه می شیم، عده یی هم که عمدتا همان باند دلواپسان یا جریانهای مختلف در باند خامنه ای هستند با استناد به حرف مدتی پیش خامنه ای که گفت مذاکره با آمریکا سم مضاعفه می گن صحبت از مذاکره هم خیانت محسوب می شه.
برای نمونه بهشتی پور از باند روحانی در مورد گام سوم گفته به نظر نمی رسد سیاست توسعة هسته‌یی برای ما منافعی دارد. خروج از برجام بدتر اروپا را از ما دور و به آمریکا نزدیک می کند. روزنامة رسالت از باند موتلفه در سرمقاله ۱۳ شهریور خودش مذاکره را خیانت دانسته و به باند روحانی گفته است توبه کنید.
جالبه که همین روزنامه در همین روز در مطلب دیگری به نقل از ظهره وند دیپلمات پیشین رژیم نوشته است به نفع نظام نیست که از برجام خارج شود و باید آنرا حفظ کند. این سراسیمگی و ضد و نقیض گویی در هر دو باند حاکم دیده می شود.
به این ترتیب تا همین جا این کشمکشها بحران درونی نظام ولایت رو چند درجه تشدید کرده.
ج: هنوز که نگفتن. روحانی هم گفت امروز یا فردا اعلام می‌کنیم. اما از حرف خود روحانی میشه فهمید که «کوه موش خواهد زائید!» اونجا که گفت: «ظاهر این گام سوم، خیلی تکان‌دهنده نیست ولی باطن آن فوق‌العاده مهم است». یعنی اول میگه کار تکون‌دهنده‌ای نمی‌کنیم، بعد برای اینکه ماستمالی کنه و این ضعف و ناتوانیش بیشتر نیروهای نظام رو دچار وادادگی نکنه، میگه: «البته باطن آن فوق‌العاده مهم است!»
حالا اون باطن چیه که ظاهری غیر تکون‌دهنده داره؟ دیگه معلوم نیست. اتفاقا همین امروز هم خیلی از کارشناسان و رسانه‌های نظام هم هشدار داده بودند که یکوقت در گام سوم کاری نکنیم که روی سر خودمون آوار بشه. برای نمونه روزنامة همدلی نوشت: «محققا قرار گرفتن ایران در مسیر گام سوم یا همان پروژه غنی کردن ۲۰درصدی اورانیوم به معنای به شماره افتادن نفس‌های برجام و در نتیجه مرگ آن خواهد بود. آیا نیازی به اجرای گام سوم یا همان مرگ برجام است؟»
ج: خود رژیم که چیزی نگفته. اظهار نظر مشخص همین حرف روحانی یه که می گه در برخی موارد توافق داریم و در برخی موارد که خیلی مهم هستند خیر. اما چند چیز معلومه: -این طرح درون رژیم باعث یک تلاطم و کشمکش شدید شده. یک عده میگن هر قیمتی داشته باشه باید بدیم. یک عده هم میگن بی‌حاصله. البته هنوز روشن نیست که گرایش غالب چیست.
نکتة دیگه اینه که خب از مدتها پیش یعنی از اردیبهشت سال قبل پیش از خارج شدن آمریکا از برجام به یاد داریم که فرانسه دنبال جوشکاری و پیش بردن طرحی برای توافق بوده اما همواره طرحهاش به دلیل این که رژیم ظرفیت پذیرش و تن دادن به مذاکره و توافق رو نداشته با شکست رو به رو شده . این روزه هم معلوم که گفتگوهایی بین فرانسه و رژیم صورت گرفته اما می بینیم که حتی خود روحانی و ظریف می گن حداقل فعلا به نتیجه نخواهد رسید.
البته خبر دیدارهای وزیر خارجة فرانسه به آمریکا موضوع رو بیشتر روشن خواهد کرد. اما درون رژیم هم نسبت به نتیجه‌بخش بودن تلاشهای فرانسه ابراز ناامیدی می‌کنند. برای نمونه امروز یک کارشناس حکومتی به نام امیرعلی ابوالفتح گفت: «آمریکا تاکنون هیچ نرمشی در مواضع خود نداشته و نشانه‌ای از احتمال نرمش آمریکایی‌ها در آینده نزدیک نیز وجود ندارد.
بنابراین بسیار دور از انتظار خواهد بود که در شرایط فعلی میان ایران و فرانسه توافقی حاصل شود یا اگر توافقی حاصل شد، نتیجه بخش باشد».
ج: مشکل در خود رژیمه. اینکه نمی‌تونه پای شروط آمریکا بیاد. حرف آمریکا ۱۲ شرطه. مشخصا هم برنامه موشکی و منطقه‌ای و غروب هسته‌ای. خب اگه رژیم پای اینها بیاد که میشه همون تنزل بی‌پایانی که خامنه‌ای گفت. الان هم در تعادل قوای موجود این رژیم هست که باید امتیاز بده.
کما اینکه رئیس‌جمهور آمریکا در جی۷ گفت من هیچ امتیازی به رژیم ایران نمی‌دهم. آنها به ما نیاز دارند. ما نیازی به آنها نداریم. آنها باید در رابطه با خواسته‌های ما نشان دهند که جدی هستند... پیچ و گیر رژیم دقیقا همین‌جاست. کما اینکه خود لودریان هم گفت: هر توافقی هم با رژیم بکنیم، در نهایت آمریکا باید موافقت کند. خب حرف آمریکا هم روشنه: ۱۲شرط.
امروز هم کیهان روی همین انگشت گذاشت که در آخر بدون اجازه آمریکا هیچ آبی برای نظام گرم نمیشه: «دولت با اروپایی مشغول چانه‌زنی و مذاکره است که کمترین اختیار و اعتباری ندارد و برای کوچک‌ترین تصمیم‌ها و گام‌ها باید با واشنگتن هماهنگ شود».
البته با همة این حرفها وقتی وزیر خارجة فرانسه می‌رود آمریکا برای مذاکره سر همین موضوع، یعنی درصدی حساب کرده که شاید به نتیجه برسد. بهرحال تمام این شرایط نشان می‌دهد تا کجا رژیم به خاطر خفگی اقتصادی نیاز دارد به هر خس و خاشاکی چنگ بزند. که خود این وضعیت بن‌بست رژیم را نشان می‌دهد.
س: چرا می‌گید بن‌بست؟ خب شاید واقعا راهی براش باز بشه!
ج: اگر راهی داشتند چه نیازی به این دست و پا زدنها و آویختها به اروپا؟ سقف کاری که می‌خواهد بکند همین گام سوم است که پیشاپیش روحانی آمده اعتراف میکنه دست از پا خطا نمی‌کنیم و «خیلی تکان‌دهنده نیست!». بعد اگر در بن‌بست نبودن، یعنی راه‌حل داشتن. اگر راه‌حل داشتن نه تنها باید شاهد کاهش تنش و کشمکش درونی‌شون می‌بودیم، بلکه باید شاهد پیش رفت یک خط واحد در نظام بودیم. اما الان چی می‌بینیم؟
روحانی دیروز در مجلس رژیم عربده می‌کشید و خطاب به باند رقیب می‌گفت: «چرا صداتون از حنجره دشمن در میاد؟ چرا حنجره‌تون رو به دشمن عاریه دادید؟» باند رقیب هم بهش میتازن و مثل امروز معاون پیشین وزارت خارجه رژیم، منوچهر محمدی به باند روحانی میگه: «به جای عذرخواهی طلبکار شده‌اید؟... کتاب قطوری از وادادگی‌های شما منتشر خواهم کرد...در تنهایی وجدان خود را به محاکمه بکشید».
یا مثلا در رابطه با همین قمپز گام سوم کوتاه آمدن از تعهدات هسته‌ای، امروز کیهان گفت: «با دست فرمانی که در پیش گرفته‌اند و مهلت‌های ۶۰ روزه و حرکت‌های لاک‌پشتی، بعید به‌نظر می‌رسد تا چند سال دیگر هم به جایی برسیم که 4 سال پیش بودیم و البته که برخی از امتیازات و فرصت‌های از دست رفته، هرگز و به هیچ قیمتی قابل برگشت نیست».
یک نمود دیگه که گواه بن‌بست رژیم هست، سکوت خامنه‌ای در این شرایط حساس و بحرانی رژیمه. اگر خاطرتون باشه سال ۹۲ در رابطه با برجام خامنه‌ای پیشاپیش آمد و گفت: «نرمش قهرمانانه». چون سیاست مماشات بود و علی‌رغم زهرخوری، می‌دونست امتیازاتی هم خواهد گرفت. اما الان چی؟ سکوت محض!
کما اینکه روز ۱۳شهریور تلویزیون پرس تی وی رژیم امروز گفت: «منابع به پرس‌تی‌وی گفتند که فرانسه نتوانست ایالات متحده را درباره موافقت کردن با خط اعتباری ۱۵ میلیارد دلاری برای ایران قانع کند!». این یعنی تعلیق بیش از پیش رژیم که بدون شک بحرانهای درونی اش را افزایش خواهد داد.
مطالب مرتبط
تقلا برای فروش نفت و اعتراف به اینکه در بن‌بست هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیریم – تیک تاک
یک مقام آمریکا: آمریکا هیچ معافیتی برای طرح خط اعتباری برای رژیم ایران تأمین نمی‌کند
گزارش و گفتگو با رضا هفت برادران
این روزها بحران روی میز نظام سرنوشت برجامه. برجام هم به خاطر وضعیت خفگی اقتصادی که گریبان رژیم رو گرفته و به نقاط خطرناکی رسیده. دو هفته هست که رژیم برای باز شدن راه‌نفسی از طریق اروپا و مشخصا فرانسه دست و پا می‌زنه، و به گفتة عراقچی: «اصلی‌ترین ماموریت وزارت خارجه، باز شدن راه تنفسی در برابر تحریمها» برای نظامه.
فرانسه هم به تکاپو افتاده تا به نحوی میان رژیم و آمریکا جوشکاری بکنه. در این میان فردا سرآمد سومین مرحلة خودزنی نظام، یعنی کوتاه آمدن از تعهدات برجامیش هست. مجموعة این مسائل شرایط رو برای رژیم بسیار بغرنج و بحرانی کرده. خروجی این شرایط بحرانی از یک طرف سردرگمی و از طرفی راه افتادن موج جدیدی از بحران و کشمکش شدید درونی در رژیمه. گزارشی رو در همین رابطه با هم ببینیم:
خبر و نظر:
این روزها درحالیکه هیاهو و جست و خیزهای روحانی، ظریف و عراقچی برای آویختن به پاریس برای فروش مقداری نفت بالا گرفته است، شب گذشته وزیر خارجه فرانسه تاکید کرد، هر توافقی هم بشود باید در نهایت دولت آمریکا اجازه معافیت برای فروش نفت رژیم بدهد. لودریان گفت: «ایده تبادل خط اعتباری تضمین شده مابازای نفت، چند هدف دارد.
اینکه رژیم ایران به تعهدات برجامی‌اش باز گردد و امنیت در خلیج فارس را (به مخاطره نیندازد) و وارد مذاکره در مورد دخالت‌های منطقه‌ای و برنامة اتمی‌اش برای پس از سال ۲۰۲۵ شود». آنگاه وزیر خارجه فرانسه گفت: «تمامی اینها با این فرض است که (در صورت اجرای آنها) ترامپ برای فروش نفت رژیم ایران معافیت صادر کند!»
در چنین وضعیتی آخوند روحانی در جلسة امروز هیات دولت، با گوشهای آویزان گفت: بعید می دانم طی امروز و فردا نیز بتوانیم به توافق نهایی برسیم... در بسیاری از موارد بهم نزدیک شده‌ایم و در برخی از موارد هم هنوز اختلاف نظر داریم و به گام نهایی نرسیده‌ایم...»
آخوند روحانی آنگاه گفت امروز یا فردا گام سوم کوتاه آمدن از تعهدات برجامی، یعنی همان دالان خودزنی که نظام در آن گرفتار شده است را عملی خواهد کرد. «ظاهر این گام سوم، خیلی تکان‌دهنده نیست ولی باطن آن فوق‌العاده مهم است!» رئیس جمهور ارتجاع که روشن بود از هرگونه کورسویی از گشایش در خفگی ناشی از تحریمها ناامید شده،
حسرت مماشات
حسرت دوران مماشات آمریکا را خورد و با سوزش گفت: «در درون آمریکا تندروهایی شامل صهیونیست‌ها، نئوکان‌ها و نژادپرست‌ها هستند که خواهان رابطه ای صحیح میان نظام و آمریکا نیستند و هر وقت می‌خواهیم در این رابطه ، جلو برویم یک جایی آن را بهم می‌زنند. هر وقت می‌خواهیم کاری انجام دهیم این سه گروه که متاسفانه بر کاخ سفید هم مسلط شده اند، نمی‌گذارند. آنها از برجام خارج شدند و مشکلاتی برای خود، ما و دنیا ایجاد کردند!»
روز گذشته نیز ظریف، وزیر خارجه تحریم‌شده آخوندها با فضای یاس و ناامیدی گفت: «اروپا آماده ریسک کردن برای حفظ برجام نبوده است...اینکه آیا اروپا خواهد توانست که در برابر خواست آمریکا درباره برجام بایستد...این که چگونه می‌خواهند این کار را انجام بدهند، با آمریکایی‌ها مقابله کنند یا متقاعدشان کنند، تصمیم خودشان است. اما من فکر می‌کنم آمریکایی‌ها متقاعد نخواهند شد».
همزمان سناتور تدکروز، تاکید کرد هیچ‌گونه امتیازی نباید به رژیم آخوندی داد. سناتور کروز در بنیاد هادسون گفت: «من از وزیر خزانه داری می خواهم یک پاسخ روشن و ساده برای فرانسوی ها داشته باشد که مهم نیست چه تعداد کمپانی فرانسوی در انتظار تجارت با آیت الله باشند، آمریکا قرار نیست بخشی از تامین کننده مالی اصلی ترین کشور حامی تروریسم در جهان باشد».
در چنین فضایی کارشناسان و رسانه‌های حکومتی وضعیت تیره‌ای از نظام را ترسیم می‌کنند. آرمان می‌نویسد: «طرف فرانسوی نیت خیری دارد.اما پاریس توان لازم را برای تحقق این امر ندارد. تا زمانی که آمریکایی‌ها در سیاست‌های خود تجدیدنظر نکنند، کشورهای اروپایی توان تحقق خواست خود در این حوزه و تحقق نیازهای ایران را ندارند».
مانور رژیم
حسن بهشتی‌پور، کارشناس حکومتی هم نسبت به بی‌حاصلی مانور رژیم در سومین گام کاهش تعهدات هسته‌ای، می‌گوید: «بعید می‌دانم صرف افزایش توان هسته‌ای به جایی برسیم...اینکه ما فکر کنیم که با اقدامات هسته‌ای به تنهایی می‌توانیم طرف مقابل را به تجدیدنظر وادار کنیم یک خطای بزرگ است. آنها از تحریم علیه ما و برای تحت فشار قرار دادن ما استفاده می‌کنند و ما باید این ابزار را کنترل کنیم».
روزنامة حکومتی همدلی هم یادآوری می‌کند انتهای این وضعیت، خوراندن زهرهای موشکی و دخالت منطقه‌ای به نظام است. همدلی می‌نویسد: «آزار و ایذای واشنگتن در صورت قرار گرفتن تهران در مسیر کاهش تعهدات برجامی منحصر به برجام نخواهد ماند. محققا اروپا و واشنگتن با توجه به مواضع مشترکشان در موضوعات فرابرجامی نظیر رفتار‌های منطقه‌ای و موشکی، پروژه محدودسازی برجام موشکی و منطقه‌ای را کلید خواهند زد».
کیهان نیز با تاکید بر اینکه در نهایت این آمریکاست که باید اجازه فروش نفت رژیم را بدهد، تکاپوی روحانی و ظریف برای باز شدن مسیری از طریق اروپا را بی‌حاصل عنوان کرده و می‌نویسد: «دولت با اروپایی مشغول چانه‌زنی و مذاکره است که کمترین اختیار و اعتباری ندارد و برای کوچک‌ترین تصمیم‌ها و گام‌ها باید با واشنگتن هماهنگ شود».
کیهان در مطلب دیگری مانور نظام برای کاهش تعهدات برجامی را به سخره گرفته و می‌گوید: «با دست فرمانی که در پیش گرفته‌اند و مهلت‌های ۶۰ روزه و حرکت‌های لاک‌پشتی، بعید به‌نظر می‌رسد تا چند سال دیگر هم به جایی برسیم که 4 سال پیش بودیم و البته که برخی از امتیازات و فرصت‌های از دست رفته، هرگز و به هیچ قیمتی قابل برگشت نیست».
سراب اروپا
یک کارشناس حکومتی به نام امیرعلی ابوالفتح نیز به نظام توصیح می‌کند دل به سراب اروپا نبندد که هیچ آبی از آن برای رژیم گرم نخواهد شد. این کارشناس حکومتی می‌گوید: «آمریکا تاکنون هیچ نرمشی در مواضع خود نداشته و نشانه‌ای از احتمال نرمش آمریکایی‌ها در آینده نزدیک نیز وجود ندارد...آمریکا مخالفت صددرصدی گشایش روابط ایران و اروپا است. بنابراین بسیار دور از انتظار خواهد بود که در شرایط فعلی میان ایران و فرانسه توافقی حاصل شود یا اگر توافقی حاصل شد، نتیجه بخش باشد».
اکنون در این آشفته‌بازار نظام، سوال اینست درحالیکه ۲گام پیشین کوتاه آمدن از تعهدات برجامی نظام، به گفتة خودشان هیچ تاثیری در مواضع طرف اروپایی و آمریکایی به نفع نظام نداشته، آیا امیدی برای باز شدن مسیری از طریف گام سوم وجود دارد؟ یا این به اصطلاح گام هم بحرانها و ضربات بیشتر بعدی را در پیش خواهد داشت؟
گفتگوی سیاسی
این روزها شاید تحرکات زیادی چه از جانب رژیم و چه از طرف فرانسه برای پیدا کردن راهی برای کم شدن مقداری از فشار تحریمها هستیم. آخرین واکنشهای رژیم به طرح فرانسه در این رابطه چیست؟ آیا رفتن لودریان به آمریکا به معنای موافقت رژیم با بستة فرانسوی هست؟ چرا رژیم از این شرایط برای رفع جدی تحریمها استفاده نمی‌کنه و وارد حل ریشه‌ای موضوع نمیشه؟
س: واکنش رژیم در قبال طرح اعلام شده توسط لودریان چیست؟
ج: واکنشهای مختلفی بود. برجسته‌ترین واکنش مربوط به خود آخوند روحانی در جلسة امروز هیات دولت بود که گفت: بعید می‌دونم امروز و فردا به توافق برسیم. بعد هم گفت مثلا اگر در ۲۰زمینه اختلاف داشتیم، همه حل شده و فقط ۲-۳ تا مونده. اما همینها باعث میشه به گام نهایی نرسیم.
بعد هم نسبت به شکست سیاست مماشات در آمریکا خیلی نالید و گفت: «در درون آمریکا تندروهایی شامل صهیونیست‌ها، نئوکان‌ها و نژادپرست‌ها هستند که...هر وقت می‌خواهیم کاری انجام دهیم این سه گروه که متاسفانه بر کاخ سفید هم مسلط شده اند، نمی‌گذارند. آنها از برجام خارج شدند و مشکلاتی برای خود، ما و دنیا ایجاد کردند!». بعد هم تاکید کرد که امروز یا فردا گام سوم رو در کاهش تعهدات هسته‌ای برخواهیم داشت.
واکنش مهم دیگه مربوط به ظریف بود که دیروز در مصاحبه‌ای که با راشاتودی داشت گفت که اروپا باید آمریکا رو قانع کنه که مقداری سر تحریمها شل بشه اما «من فکر می‌کنم آمریکایی‌ها متقاعد نخواهند شد!». اینها واکنشهای مشخص رژیم در مورد طرح فرانسه است. اما به جز این واکنشهای مشخص در رسانه های حکومتی شاهد انبوهی مقاله و حملات متقابل باندی بر سر ضرورت مذاکره یا خطر مذاکره وجود داره.
عده یی می گن تا دیر نشده بریم مذاکره و الا با مشکلات و خطرات جدی مواجه می شیم، عده یی هم که عمدتا همان باند دلواپسان یا جریانهای مختلف در باند خامنه ای هستند با استناد به حرف مدتی پیش خامنه ای که گفت مذاکره با آمریکا سم مضاعفه می گن صحبت از مذاکره هم خیانت محسوب می شه.
گام سوم
برای نمونه بهشتی پور از باند روحانی در مورد گام سوم گفته به نظر نمی رسد سیاست توسعة هسته‌یی برای ما منافعی دارد. خروج از برجام بدتر اروپا را از ما دور و به آمریکا نزدیک می کند. روزنامة رسالت از باند موتلفه در سرمقاله ۱۳ شهریور خودش مذاکره را خیانت دانسته و به باند روحانی گفته است توبه کنید.
جالبه که همین روزنامه در همین روز در مطلب دیگری به نقل از ظهره وند دیپلمات پیشین رژیم نوشته است به نفع نظام نیست که از برجام خارج شود و باید آنرا حفظ کند. این سراسیمگی و ضد و نقیض گویی در هر دو باند حاکم دیده می شود.
به این ترتیب تا همین جا این کشمکشها بحران درونی نظام ولایت رو چند درجه تشدید کرده.
س: گام سومی که روحانی ازش حرف می‌زنه در رابطه با کاهش تعهدات هسته‌ای چی هست؟
ج: هنوز که نگفتن. روحانی هم گفت امروز یا فردا اعلام می‌کنیم. اما از حرف خود روحانی میشه فهمید که «کوه موش خواهد زائید!» اونجا که گفت: «ظاهر این گام سوم، خیلی تکان‌دهنده نیست ولی باطن آن فوق‌العاده مهم است». یعنی اول میگه کار تکون‌دهنده‌ای نمی‌کنیم، بعد برای اینکه ماستمالی کنه و این ضعف و ناتوانیش بیشتر نیروهای نظام رو دچار وادادگی نکنه، میگه: «البته باطن آن فوق‌العاده مهم است!»
حالا اون باطن چیه که ظاهری غیر تکون‌دهنده داره؟ دیگه معلوم نیست. اتفاقا همین امروز هم خیلی از کارشناسان و رسانه‌های نظام هم هشدار داده بودند که یکوقت در گام سوم کاری نکنیم که روی سر خودمون آوار بشه. برای نمونه روزنامة همدلی نوشت: «محققا قرار گرفتن ایران در مسیر گام سوم یا همان پروژه غنی کردن ۲۰درصدی اورانیوم به معنای به شماره افتادن نفس‌های برجام و در نتیجه مرگ آن خواهد بود. آیا نیازی به اجرای گام سوم یا همان مرگ برجام است؟»
س: اینکه لودریان رفته آمریکا و طرحش رو با مقامات آمریکایی بررسی میکنه به معنای این نیست که موافقت رژیم رو به دست آورده؟
ج: خود رژیم که چیزی نگفته. اظهار نظر مشخص همین حرف روحانی یه که می گه در برخی موارد توافق داریم و در برخی موارد که خیلی مهم هستند خیر. اما چند چیز معلومه: -این طرح درون رژیم باعث یک تلاطم و کشمکش شدید شده. یک عده میگن هر قیمتی داشته باشه باید بدیم. یک عده هم میگن بی‌حاصله. البته هنوز روشن نیست که گرایش غالب چیست.
نکتة دیگه اینه که خب از مدتها پیش یعنی از اردیبهشت سال قبل پیش از خارج شدن آمریکا از برجام به یاد داریم که فرانسه دنبال جوشکاری و پیش بردن طرحی برای توافق بوده اما همواره طرحهاش به دلیل این که رژیم ظرفیت پذیرش و تن دادن به مذاکره و توافق رو نداشته با شکست رو به رو شده . این روزه هم معلوم که گفتگوهایی بین فرانسه و رژیم صورت گرفته اما می بینیم که حتی خود روحانی و ظریف می گن حداقل فعلا به نتیجه نخواهد رسید.
البته خبر دیدارهای وزیر خارجة فرانسه به آمریکا موضوع رو بیشتر روشن خواهد کرد. اما درون رژیم هم نسبت به نتیجه‌بخش بودن تلاشهای فرانسه ابراز ناامیدی می‌کنند. برای نمونه امروز یک کارشناس حکومتی به نام امیرعلی ابوالفتح گفت: «آمریکا تاکنون هیچ نرمشی در مواضع خود نداشته و نشانه‌ای از احتمال نرمش آمریکایی‌ها در آینده نزدیک نیز وجود ندارد.
بنابراین بسیار دور از انتظار خواهد بود که در شرایط فعلی میان ایران و فرانسه توافقی حاصل شود یا اگر توافقی حاصل شد، نتیجه بخش باشد».
س: خب چرا؟ الان در شرایطی که رژیم در نقطة خفگی هست، بهترین فرصت هست که راهی در برابر تحریمها باز کنه!
ج: مشکل در خود رژیمه. اینکه نمی‌تونه پای شروط آمریکا بیاد. حرف آمریکا ۱۲ شرطه. مشخصا هم برنامه موشکی و منطقه‌ای و غروب هسته‌ای. خب اگه رژیم پای اینها بیاد که میشه همون تنزل بی‌پایانی که خامنه‌ای گفت. الان هم در تعادل قوای موجود این رژیم هست که باید امتیاز بده.
کما اینکه رئیس‌جمهور آمریکا در جی۷ گفت من هیچ امتیازی به رژیم ایران نمی‌دهم. آنها به ما نیاز دارند. ما نیازی به آنها نداریم. آنها باید در رابطه با خواسته‌های ما نشان دهند که جدی هستند... پیچ و گیر رژیم دقیقا همین‌جاست. کما اینکه خود لودریان هم گفت: هر توافقی هم با رژیم بکنیم، در نهایت آمریکا باید موافقت کند. خب حرف آمریکا هم روشنه: ۱۲شرط.
امروز هم کیهان روی همین انگشت گذاشت که در آخر بدون اجازه آمریکا هیچ آبی برای نظام گرم نمیشه: «دولت با اروپایی مشغول چانه‌زنی و مذاکره است که کمترین اختیار و اعتباری ندارد و برای کوچک‌ترین تصمیم‌ها و گام‌ها باید با واشنگتن هماهنگ شود».
البته با همة این حرفها وقتی وزیر خارجة فرانسه می‌رود آمریکا برای مذاکره سر همین موضوع، یعنی درصدی حساب کرده که شاید به نتیجه برسد. بهرحال تمام این شرایط نشان می‌دهد تا کجا رژیم به خاطر خفگی اقتصادی نیاز دارد به هر خس و خاشاکی چنگ بزند. که خود این وضعیت بن‌بست رژیم را نشان می‌دهد.
س: چرا می‌گید بن‌بست؟ خب شاید واقعا راهی براش باز بشه!
ج: اگر راهی داشتند چه نیازی به این دست و پا زدنها و آویختها به اروپا؟ سقف کاری که می‌خواهد بکند همین گام سوم است که پیشاپیش روحانی آمده اعتراف میکنه دست از پا خطا نمی‌کنیم و «خیلی تکان‌دهنده نیست!». بعد اگر در بن‌بست نبودن، یعنی راه‌حل داشتن. اگر راه‌حل داشتن نه تنها باید شاهد کاهش تنش و کشمکش درونی‌شون می‌بودیم، بلکه باید شاهد پیش رفت یک خط واحد در نظام بودیم. اما الان چی می‌بینیم؟
روحانی دیروز در مجلس رژیم عربده می‌کشید و خطاب به باند رقیب می‌گفت: «چرا صداتون از حنجره دشمن در میاد؟ چرا حنجره‌تون رو به دشمن عاریه دادید؟» باند رقیب هم بهش میتازن و مثل امروز معاون پیشین وزارت خارجه رژیم، منوچهر محمدی به باند روحانی میگه: «به جای عذرخواهی طلبکار شده‌اید؟... کتاب قطوری از وادادگی‌های شما منتشر خواهم کرد...در تنهایی وجدان خود را به محاکمه بکشید».
یا مثلا در رابطه با همین قمپز گام سوم کوتاه آمدن از تعهدات هسته‌ای، امروز کیهان گفت: «با دست فرمانی که در پیش گرفته‌اند و مهلت‌های ۶۰ روزه و حرکت‌های لاک‌پشتی، بعید به‌نظر می‌رسد تا چند سال دیگر هم به جایی برسیم که 4 سال پیش بودیم و البته که برخی از امتیازات و فرصت‌های از دست رفته، هرگز و به هیچ قیمتی قابل برگشت نیست».
سکوت خامنه‌ای
یک نمود دیگه که گواه بن‌بست رژیم هست، سکوت خامنه‌ای در این شرایط حساس و بحرانی رژیمه. اگر خاطرتون باشه سال ۹۲ در رابطه با برجام خامنه‌ای پیشاپیش آمد و گفت: «نرمش قهرمانانه». چون سیاست مماشات بود و علی‌رغم زهرخوری، می‌دونست امتیازاتی هم خواهد گرفت. اما الان چی؟ سکوت محض!
کما اینکه روز ۱۳شهریور تلویزیون پرس تی وی رژیم امروز گفت: «منابع به پرس‌تی‌وی گفتند که فرانسه نتوانست ایالات متحده را درباره موافقت کردن با خط اعتباری ۱۵ میلیارد دلاری برای ایران قانع کند!». این یعنی تعلیق بیش از پیش رژیم که بدون شک بحرانهای درونی اش را افزایش خواهد داد.
مطالب مرتبط
تقلا برای فروش نفت و اعتراف به اینکه در بن‌بست هیچ نتیجه‌ای نمی‌گیریم – تیک تاک
یک مقام آمریکا: آمریکا هیچ معافیتی برای طرح خط اعتباری برای رژیم ایران تأمین نمی‌کند