سفر در تاریکی به مقصد هیچ – تیک تاک
تیک تاک – سفر در تاریکی به مقصد هیچ
گزارش و گفتگو با اسدالله مثنی
آخوند حسن روحانی صبح امروز برای حضور در مجمع عمومی ملل متحد به نیویورک پرواز کرد.
این سفر در چه شرایطی صورت می‌گیرد و روحانی در نیویورک و مجمع عمومی به دنبال چیست؟ گفگویی در این باره:
خبر و نظر:
تلویزیون رژیم در اخبار (۳۱ شهریور) خود شرایط خفت‌باری را که امریکا علیه رژیم و هیأت نمایندگی رژیم در سفرشان بر نیویورک، تحمیل کرده، منعکس کرد
و خبر پر سوزی در این باره پخش کرد. گوینده: خصومت ورزی آمریکا با ایران حتی در مسائل فرعی و جزیی.
معاون وزیر خارجه با اشاره به روادیدی که آمریکا برای حضور آقای ظریف در مجمع عمومی سازمان ملل صادر کرده گفت:
محدودیت سنگینی برای تردد وزیر خارجه وضع شده.
آقای عراقچی با انتشار عکسی نوشت:
محدودیت روادید صادر شده به وزیر خارجه اجازه نمی‌دهد برای گفتگو با رسانه‌ها به استودیو برود برای همین استودیو به دفتر نمایندگی ایران در نیویورک آمده».
ظریف: آمریکا به‌علت میزبانی مقر سازمان ملل ملزم به صدور روادید برای مقامات کشورهای عضو هست
در نامه‌یی که به روادید بنده پیوست شده به صراحت اعلام شده که بنده صلاحیت دریافت روادید را ندارم
پس می‌بینیم که اونها خواسته‌اند بنده بدانم که نبایستی اینجا باشم
گوینده: آمریکا گویا همین محدودیتها را برای رئیس‌جمهور هم منظور کرده
به‌طوری‌که آقای روحانی به‌صورت خیلی محدود فقط می‌تواند از هتل محل اقامتش به ساختمان سازمان ملل تردد کند».
در چنین فضایی است که روحانی برای حضور در مجمع عمومی سازمان ملل صبح روز دوشنبه به نیویورک پرواز کرد.
همکاری منطقه‌ای
او پیش از پرواز طی اظهاراتی در فرودگاه مهرآباد، در حالی که سعی می‌کرد خود را از تک و تا نیندازد، گفت
که می‌خواهد در سازمان ملل یک طرح همکاری منطقه‌یی را مطرح کند.
ما در این اجلاس طرح ما برای امنیت منطقه یک همکاری دسته‌جمعی درون منطقه خلیج‌فارس هست ما می‌خواهیم همه کشورهای منطقه با هم
،البته این طرحی که باز خواهد شد در سازمان ملل و توضیح خواهیم داد
تنها امنیتی نیست اقتصادی و سایر مسایل هم هست اما خب در رأس آن مسایل امنیتی ست.
انشاالله امیدواریم این طرح را ما بتوانیم باز کنیم با این طرح به دنیا اعلام کنیم
که ایران دنبال یک صلح بلندمدت در منطقه هست ایران آمادگی دارد که در یک مجمع گفتگو حضور پیدا کند».
تناقض رژیم چنان نمایان است که روزنامه‌های حکومتی نیز بر آن دست گذاشته‌اند.
یک دیپلومات سابق رژیم در روزنامة آرمان (اول مهر) می‌نویسد:
«(روحانی) به عنوان نماینده سیستمی به آمریکا سفر می‌کند که جنگ را در عمل به صلح ترجیح میدهند.
یعنی بیشتر مشاهده می‌کنیم شعارها ماورای مقاومت است چون مقاومت رنگ دفاع دارد
ولی کسانی که خواهان درگیری هستند از روز اول هم همین گونه شعارها را سر می‌دادند.
اکنون شعارهایی وجود دارد که از ایران هم فراتر می‌رود...
بنابراین بعید به نظر می‌رسد در این اجلاس نتایج چندان مثبتی حاصل شود».
یکی از اعضای سابق مجلس ارتجاع به نام نوذر شفیعی از باندهای همسو با روحانی نیز در روزنامة حکومتی همدلی (اول مهر) می‌نویسد:
«ما یکی از کشورهایی هستیم که مسائل و مشکلاتمان در عرصه بینالمللی زیاد است. و در مقابل نیز حرف و حدیث علیه ما زیاد است.
فضای سنگین
بنابراین معمولا حضور ما در سازمان ملل اغلب فضای سنگینی را برای ایران به وجود می‌آورد. طرحی که روحانی در حوزه امنیت ملی در منطقه خلیج فارس مطرح کردند.
ممکن است در لفظ مورد استقبال قرار گیرد، اما در عمل راه به جایی نمی‌برد».
در همین حال، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا روز یکشنبه طی مصاحبه‌ای با شبکة تلویزیونی فاکس نیوز،
بار دیگر بر سیاست آمریکا مبنی بر اعمال شدیدترین تحریمها علیه رژیم آخوندی، با هدف بازدارندگی تأکید کرد و گفت:
ما در حال قرار دادن نیروهای افزوده در منطقه به منظور بازدارندگی و دفاع هستیم و با هدف بسیار واضح
حمایت از مردم ایران به گونه ای که آنها بتوانند این رفتار رژیم را متوقف کنند که نه تنها برای کشور خودشان بلکه برای کل خاورمیانه بسیار مخرب است...».
وزیر خارجة امریکا افزود: «همه دنیا می‌داند که رژیم ایران بازیگر بد است. آنها نیروی اهریمنی در منطقه هستند.
آنها در خاورمیانه اقدامات بی‌ثبات کننده انجام میدهند و امیدوارم این هفته،
در اینجا در نیویورک، تمام جهان گرد هم آیند تا این رفتار را پس بزنند و رهبری ایران را متقاعد کنند که این رفتار به سادگی غیرقابل قبول است...».
گفتگوی سیاسی
همون طور که در این گزارش دیدیم، آخوند روحانی صبح امروز (دوشنبه) برای حضور در مجمع عمومی ملل متحد به نیویورک رفت
و طی سخنانی در آستانة پرواز گفت که در این سفر طرحی به نام امید رو مطرح خواهد کرد.
روحانی چرا با وجود شرایط خفت باری که به رژیم تحمیل شده، اقدام به این سفر کرد و در این سفر به دنبال چیه؟
و این هدف تا چه اندازه قابل دستیابی هست.
اینها سؤالاتی است که در گفتگوی امروز با اسدالله مثنی در میان خواهیم گذاشت، با ما در این گفتگو همراه باشید:
س: خب امروز به رغم زمزمه‌ها و شایعاتی که در مورد رفتن یا نرفتن به این سفر وجود داشت،
به هر حال اقدام به این سفر کرد. اولین سؤال این است که این سفر در چه شرایط داخلی و بینالمللی انجام می‌شود؟
ج: در وهلة اول این سفر در فضایی از تردید و دو دلی انجام شد و این تردید قبل از همه از جانب خود روحانی بود.
ربیعی امروز در نشست خبری خودش گفت که خود روحانی تردید داشت
که این سفرانجام بشه یا انجام نشه و در جلسات متعدد این تردید خودش را بیان کرد.
بنابراین سفر در تاریکی تردید و دو دلی انجام شد،
چرا که شرایط برای رژیم بعد از حملة تجاوزکارانه‌ش به عربستان که یک اقدام جنگی محسوب می‌شود، به شدت علیه رژیم است.
هر سال وقتی روحانی در جلسة مجمع عمومی صحبت می‌کرد، اکثریت قاطع هیأت نمایندگی کشورها تالار را ترک می‌کردند،
امسال این شدیدتر از هر سال خواهد بود و انزوای بینالمللی را نمایان خواهد کرد.
به علاوه صدور ویزای یک روزه برای روحانی، آن هم به قول خودشان در دقیقة۹۰،
و امتناع از صدور ویزا برای هیچ یک از همراهان روحانی هم شرایط خیلی خفت‌باری را به رژیم تحمیل کرد
و حتماً آه و فغان باند خامنه‌ای و دلواپسان را بلند خواهد کرد
و آنها از روحانی طلبکاری خواهند کرد که چرا به این همه خفت که موقعیت به شدت ضعیف رژیم را منعکس می‌کند، تن داد.
س: چرا با این همه شرایط خفت‌بار، باز هم روحانی اقدام به این سفر کرد.
چه انتظاری از این سفر داره که این همه خفت و خواری رو به جان خرید؟
ج: رژیم به دلیل انزوای مفرط، نمی‌خواهد هیچ فرصتی را برای حضور در یک مجمع بینالمللی را که در آن امکانی هست
برای چند ملاقات هر چند بی‌محتوا از دست بدهد و آن را به زخم انزوای سیاسی خفه‌کننده‌اش بدهد.
ربیعی سخنگوی دولت روحانی هم امروز در نشست خبری که داشت ادعا کرد
که روحانی در این سفر قرار است با سران و مقامات ۱۳کشور ملاقات و گفتگو کند.
و برای رژیم در وانفسای انزوا و محکومیتهای بینالمللی فرصت مغتنمی است، که رژیم به آن چشم دوخته است.
ولی از آن طرف این مجمع فرصتی برای طرفهای مقابل هم هست که تجاوزکاری و جنگ‌طلبی رژیم را مورد حمله و افشا قرار بدهند
و حضور روحانی در مجمع این حملات را تند و تیزتر خواهد کرد.
به علاوه رژیم با آن لگدپرانی تروریستی به عربستان که دغلکارانه و زبونانه جرأت به عهده گرفتن مسئولیت آن را هم ندارد،
به خیال خودش یک برگ قدرت روی میز گذاشته
و حالا با این سفر می‌خواهد با ژست دوستی و صلح‌خواهی هم نان قدرت‌نمایی پوشالی خود را بخورد
و هم به منظور کاهش فشارهای بینالمللی و منطقه‌ای مانور صلح‌خواهی بدهد.
اما اگر واقعاً در موضع قدرت بود و اگر اقدام ماجراجویانه‌اش در حمله به عربستان،
در زمینة قدرت درآمدی برایش داشت نمی‌باید با این همه تحقیر و خفت تن به این سفر می‌داد.
س: ولی همون طور که خود شما هم از قول ربیعی سخنگوی دولت اشاره کردید،
روحانی در این سفر با مقامهای ۱۳کشور ملاقات می‌کند که یکی از آنها نخست‌وزیر انگلستان هست،
آیا خود همین ملاقاتها نشانة این نیست که این سفر به هر حال فرصتی برای رژیم است و رژیم یک گام قابل توجه برای خروج از انزوا برداشته؟
ج: خب باید دید که در آن ملاقاتها رژیم چه چیزی به دست می‌آورد؟
آیا امتیازی می‌گیرد یا توسری و تودهنی می‌خورد. مثلاً همین ملاقات با نخست‌وزیر انگلستان را در نظر بگیرید.
اولاً رژیم به عنوان پیش‌پرداخت این ملاقات، نفتکش انگلیسی را آزاد کرد و این موضوع را ربیعی امروز در نشست خبری خود اعلام کرد.
اما از آن طرف، منابع خبری امروز (اول مهر) اعلام کردند که بوریس جانسون، نخست وزیر بریتانیا حین پروازش از لندن به نیویورک اعلام کرد
که مسئولیت حمله به آرامکو برعهده رژیم ایران است.
و همین منابع خبری (آسوشیتدپرس) این اعلام صریح را تغییر در مواضع این کشور در قبال حملات رژیم دانستند؛
چون تا به حال انگلستان از اعلام موضع صریح خودداری کرده بود.
بوریس جانسون همچنین به خبرنگاران گفته است:
«ما با دوستان آمریکایی خود و همچنین با دوستان اروپایی خود سرگرم هماهنگ کردن پاسخی
برای این موضوع هستیم که ناظر بر کاهش تنش در خلیج فارس باشد.»
علاوه بر این اعلام شد که انگلستان به ائتلاف آمریکا پیوسته
و یکی از کشورهایی است که در ماموریت دریایی تضمین امنیت خلیج فارس تحت فرماندهی آمریکا شرکت دارد».
در ملاقات با روحانی هم معلوم است که نخست‌وزیر انگلستان به او گل و شیرینی تعارف نخواهد کرد.
س: روحانی هم در سخنرانی خودش، در مراسم سالروز آغاز جنگ و هم در آستانة پروازش گفت
که در این سفر طرحش برای صلح و همکاری در منطقه را مطرح خواهد کرد؛
آیا چشم‌انداز موفقی برای این طرح وجود دارد؟
ج: شرط موفقیت این است که رژیم چیزی بپردازد و حداقل یک گام عقب‌نشینی کند.
البته در لفظ یک چنین عقب‌نشینی و غلط کردم گویی مشاهده می‌شود،
اما این که تا چه حد بتواند این را عملی کند و واقعا به همان معنا که همیشه گفته شده،
زهر بخورد که البته زهر این بار هم خیلی کاری‌تر از برجام است، آیا می‌تواند چنین کاری بکند؟
اگر چنین توانی داشت بایست در همان اردیبهشت۹۷ که لودریان به ایران رفت
که توان پذیرش کوتاه آمدن موشکی و منطقه‌ای رژیم را به مکرون و از آن طریق به آمریکا منتقل کند، می‌پذیرفت.
آن موقع بهترین فرصت بود چون امریکا هنوز از برجام خارج نشده بود
و جواب مثبت چنین عقب‌نشینی یا خوردن زهر می‌توانست باعث باقی ماندن امریکا در برجام هم احتمالاً بشود.
اما رژیم نتوانست جواب مثبت بدهد و این در واقع یک مانور مسخره در بن‌بست است.
به رغم این نمایشها و ظاهر سازیها، این سفر و طرحی که روحانی از آن صحبت می‌کند، منشأ هیچ اثر مثبتی به نفع رژیم نخواهد بود.
چرا که به رغم این ژستهای توخالی صلح و دوستی،
مطالب مرتبط
روحانی و مانور از سر قدرت یا ضعف – تیک تاک
بحران بالا می‌گیرد