بن‌بست استراتژیک ، تنگناهای همه‌جانبه – تیک تاک
تیک تاک – بن‌بست استراتژیک ، تنگناهای همه‌جانبه
گزارش و گفتگو با خسرو شکرالهی
در حالی که حدود ۳هفته بیشتر به موعدی که رژیم گفته گام چهارم را در زمینة کاهش تعهدات برجامی خود برخواهد داشت، نمانده؛ فشارهای بین‌المللی و مشخصاً کشورهای اروپایی بر رژیم افزایش یافته که در صورت اتخاذ چنین تصمیمی، عواقب جدی در انتظارش خواهد بود. این امر به تنشها و بحران درونی رژیم دامن زده و دعوا بر سر تصویب یا عدم تصویب لوایح پالرمو و CFT نیز در رژیم بالا گرفته است. توجهتون رو به گزارش و خبر و نظر امروز که در این باره تنظیم شده، جلب می‌کنم.
روز دوشنبه هنگامی که روحانی در نشست خبری خود در مورد برداشتن گام چهارم مورد سؤال قرار گرفت، از پاسخ خودداری کرد و ترجیح داد آن را مسکوت بگذارد. فضای بین‌المللی در حال حاضر که روز به روز علیه رژیم شدیدتر می‌شود، علت هراس روحانی از وارد شدن به این موضوع را نمایان می‌کند. روز چهارشنبه (۲۴مهر) مرکل و مکرون سران کشورهای فرانسه و آلمان در بیانیه ای مشترک ضمن اعلام حمایت دو کشور از برجام، خواستار پایبندی رژیم به تمام تعهداتش در قبال برجام شدند.
به گزارش نشریه فرانسوی "اکتوالیته" فرانسه، سران فرانسه و آلمان در این بیانیه که پس از دیدارهای دوجانبه و نشست وزرای دولت های آلمان و فرانسه در شهر تولوز فرانسه صادر شد اعلام کردند که "آنها می خواهند رژیم ایران یک بار دیگر به تعهدات خود در مورد توافق هسته ای عمل کند." این دو رهبر اروپایی همچنین نگرانی خود را از افزایش تنش ها در منطقه خلیج فارس به دنبال حمله به زیرساخت های عربستان و علیه آزادی کشتیرانی در تنگه هرمز اعلام کردند.
پیش از این نیز لودریان وزیر خارجة فرانسه طی مصاحبه‌یی به رژیم هشدار داده بود که اگر به روند کاهش تعهدات برجامی خود ادامه بدهد، «فشارها با گذشت زمان تشدید می شود و خطر بروز تنش های کنترل نشده افزایش پیدا می کند». لودریان که با روزنامة فیگارو (۲۳مهر) گفتگو می‌کرد در پاسخ به این سوال که آیا طرح «ماکرون»، در مورد فرانسه با ایران «مرده است» گفت: «در بیاریتز و بعداً در نیویورک، رئیس جمهور فرانسه ابتکاراتی برای تنش زدایی و تعیین ملاک های توافق میان دونالد ترامپ و حسن روحانی انجام داد.».
وزیر خارجه فرانسه افزود: «هدف آن طرح، متفاعد کردن رژیم ایران به پایبندی دوباره به تعهدات خود در توافق هسته ای وین، گشایش در برابر مذاکراتی برای رایزنی درباره بحران های منطقه و بحث درباره آینده توافق بعد از سال ۲۰۲۵ است.»
او در مورد علت این که فضای سیاسی تنگ تر شده، گفت: چون ایران تهدید می کند که قصد دارد از اوایل نوامبر از سایر تعهدات برجامی خودش عقب نشینی کند». در همین حال بار دیگر مجادله بر سر لوایح FATF بالا گرفته است. باند روحانی و باندهای همسو با آن معتقدند که لوایح پالرمو و CFT تصویب شده‌اند و نیازی به طرح و تصویب مجدد ندارند،
در حالی که باند خامنه‌ای این امر را تکذیب می‌کنند و می‌گویند این لوایح مجدداً بایستی در مجمع تشخیص مطرح شود و دربارة آن تصمیم‌گیری شود. خبرگزاری دولتی ایرنا(۲۴مهر) گزارش دارد: بحث بر سر سرنوشت لایحه پالرمو در آستانه دور جدید اجلاس FATF باز هم در فضای سیاسی ایران داغ شده است.
لایحه ای که هر چند مجمع تشخیص مصلحت نظام آن را تعیین تکلیف نکرده است اما موافقانش می گویند به دلیل گذشت یک سال از زمان تقدیم آن به این نهاد، حالا امکان ابلاغ آن به عنوان یک قانون از طرف رییس جمهوری وجود دارد. همچنین مخالفان، لایحه پالرمو را مغایر اصل ۱۱۰ قانون اساسی دانسته و اعلام کرده اند که دولت مجوز الحاق به پالرمو را دریافت نکرده است».
این گزارش سپس از روزنامة حکومتی مشرق نقل قول کرده و می‌افزاید: «لعیا جنیدی معاون طی اظهاراتی که در این روزنامة حکومتی به چاپ رسیده گفته است که مبانی حقوقی برای ابلاغ لایحه پالرمو از سوی رئیس جمهور وجود دارد. حدود یک ماه گذشته، این موضوع را به رئیس جمهور اعلام کردم.
رییس جمهوری نیز با بررسی روند ارجاع لایحه الحاق به معاهده پالرمو و فرایندهای طی شده در مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت تصمیم خواهند گرفت». روزنامة ایران ارگان دولت روحانی نیز اظهارات یکی از اعضای مجمع تشخیص به نام محمد صدر را منعکس وی در آن نظر معاون حقوقی رئیس جمهور ملاک دانسته و گفته است روحانی باید پالرمو را ابلاغ کند.
اما روزنامه‌های باند ولی فقیه نظری کاملاً معکوس را منعکس کرده‌اند. ار جمله روزنامة حکومتی فرهیختگان (۲۴مهر) تحت عنوان «مسیر تایید FATF مسدود شد» به نقل از آخوند مصباحی مقدم عضو مجمع تشخیص می‌نویسد: «ماده ۲۵ آیین‌نامه مجمع تبصره‌ای دارد
که در آن ذکر شده اگر یک‌سال از طرح یک موضوع اختلافی بین مجلس و شورای نگهبان در مجمع تشخیص بگذرد و مجمع نسبت به آن رسیدگی نکند، نظر شورای نگهبان مبناست. بر این اساس شورای نگهبان این لایحه را مورد ایراد قرار داده و از نظر این شورا این دو لایحه قانونی نشده؛ حالا که مجمع هم رسیدگی نکرده پس این لایحه مصوب نشده است.»
در این گزارش که دیدیم، به وضوح پیدا بود که فشارهای بین‌المللی مشخصاً از جانب اروپا بر رژیم در رابطه با برجام و بازداشتن آن از برداشتن گام چهارم بالا رفته، در همین حال جنگ و دعوای رژیم بر سر تصویب لوایح FATF هم بالا گرفته، وضعیت رژیم در این شرایط و ارتباط این تحولات با همدیگر موضوع گفتگوی امروز ما با خسرو شکراللهی است که توجهتون رو به اون جلب می‌کنم
ج: همون طور که شما هم اشاره کردید فضای بین‌المللی علیه رژیم تنگتر شده و شاخص آن هم هشدار خصوصی ۳کشور اروپایی به رژیم در مورد خودداری از گام چهارم است، که این هشدار به نوع دیگری در بیانیه مشترک سران فرانسه و المان هم تکرار شده بود. واقعاً هم به نظر می‌رسد گام چهارم نسبت به گامهای قبلی در نقض برجام جدیتر است کما این که کمالوندی سخنگوی آژانس هم چند روز پیش گفت که با گام چهارم از چارچوب برجام چیزی باقی نمی‌ماند.
با گام چهارم در واقع رژیم یک گام به سوی تولید بمب اتمی برمی‌دارد و این چیزی نیست که طرفهای مربوطه و اروپا بتوانند آن را تحمل کنند. و اگر اروپا بر این صحه بگذارد که رژیم برجام را نقض کرده، سر وکار رژیم با مکانیسم ماشه و بند۷ منشور ملل متحد می‌افتد که چشم‌انداز بسیار هولناکی برای کلیت رژیم است
ضمناً برای روحانی برجام برای روحانی یک وجه خاص هم دارد، چرا که به لحاظ سیاسی برجام برای روحانی به معنی همه چیز است و برجام (اگرچه پوسته‌یی از آن باقی نمانده) تمام سرمایة سیاسی‌اش می‌باشد و او حتی از همین اسم برجام و از این پوسته هم استفاده می‌کند کما این که در هر صحبتی که می‌کند ،
به وفور برجام را به عنوان دستاورد و فتح‌الفتوح خود حلوا حلوا می‌کند و حرفش هم این است که من با برجام سایة جنگ را از سر رژیم دور کردم و برای نظام فرجة بقا خریدم. بنابراین خیلی روشن است که وقتی تهدید طرف مقابل را جدی تلقی می‌کند، هارت و پورتهیای سابق را کنار گذاشته و سکوت پیشه کند.
ج: این که میگوید بر سر برجام دعوا نیست تلویحا بیان این است که خود خامنه‌ای برجام را امضا کرده؛ بنابراین دلواپسان که بر سر برجام هیاهو می‌کنند محلی از اعراب ندارند. کما این که ظریف، وزیر خارجه آخوندها، در آبان ۹۷ در مجلس رژیم گفت که در مذاکرات اتمی علاوه بر روحانی،
همه چیز با تمام جزئیات، با اطلاع و موافقت خامنه‌ای انجام شده و تصریح کرد: «ما دستگاهی نیستیم که سر خود عمل کنیم... مگر ما می‌توانیم در این کشور کاری بکنیم، بدون این که گزارش بدهیم». روحانی به دنبال این حرف که دعوا بر سر برجام نیست، اضافه کرده که دعوا بر سر چیز بزرگتر است. منظورش این است که رژیم دچار یک بن‌بست استراتژیک است و همین لفظ را هم به صراحت گفته است که این اول باید حل شود تا مسائلی مانند برجام هم جواب پیدا کند.
واقعاً هم همین است، رژیم در کلیت خود دچار بن‌بست است، در همه پهنه‌های سیاسی اجتماعی اقتصادی این بن‌بست را می‌توان دید، در هیچ زمینه‌ای استراتژی و خط کار بلند مدت ندارد. البته نباید ناگفته گذاشت که رژیم یک خط دارد که آن را با تمام توان دنبال می‌کند و آن هم حفظ و بقای نظام است،
که به گفتة خمینی اوجب واجبات است و خامنه‌ای هم اخیراً آنجاکه در سخنرانی برای سرکردگان سپاه داشت از سیاست صدور تروریسم رژیم دفاع می‌کرد،گفت: « امتداد عمق راهبردی گاهی اوقات از واجب‌ترین واجبات کشور هم لازم‌تر است...». یکی دیگر از این واجب‌ترین واجبات سرکوب و اعدام است. بنابراین اگر صحبت از این می‌کنیم که رژیم استراتژی ندارد، به معنی شناخته شدة کلمه است؛
وگرنه برای خود رژیم استراتژی اش در دو وجه خلاصه می‌شود: سرکوب و غارت در داخل و صدور تروریسم و جنگ‌افروزی در خارج. اما از آنجا که این هر دو وجه به دلیل مردم ایران و مقاومت شان در داخل و به دلیل افول سیاست مماشات در خارج به بن‌بست خورده است. اما رژیم تلاش می‌کند که همین را از انظار بپوشاند، تمام نمایشها و مانورها و تبلیغاتش هم به همین منظور است.
خامنه‌ای چند بار تأکید کرده که «مشکل داریم اما بن‌بست نداریم». و از بالا تا پایین رژیم تلاش می‌کنند این بن‌بست را انکار کنند و تمام نمایشات قدرت‌نمایانة رژیم هم حول همین متمرکز است که همین ضعف و درماندگی را از انظار مردم ایران بپوشاند و به نیروهای روحیه باخته‌اش روحیه و امید تزریق کند. از لگداندازیهای تروریستی در خلیج فارس تا حملة جنگی به خاک عربستان تا همین نمایش مشمئز کننده و دجالگرانه‌یی که به بهانة اربعین راه انداخته
و اخیراً هم دیگر همة پرده‌های دجالیت را کنار زده و از آن با عبارت «قدرت‌نمایی در رزمایش جهانی اربعین» نام می‌برد؛ تا این نمایش مسخرة ربودن یکی از پارازیتهای اطلاعاتی خود تحت عنوان عملیات محیر العقول عملیاتی راه انداخته، همه و همه برای سرپوش گذاشتن بر این واقعیت بن بست استراتژیک است که آن قدر جدی و واقعی است که روحانی هم ناگزیر به آن اعتراف کرد. کانون این بن‌بست هم درماندگی رژیم در برابر مردم ایران و مقاومت ایران است.
واقعیت این است که شرایط انقلابی به خامنه ای اجازه نمی دهد که چفت و بستهای ولایتش را مستحکم کند واقعیتهایی که از قیام دی ماه ۹۶شاهد آن هستیم نشان می‌دهد که نه بالاییها می توانند به شکل سابق حکومت کنند و نه پایینیها حاضرند به شکل گذشته روزگار بگذرانند. هم گسترش جنبش اجتماعی و اعتراضات مردم به ستوه آمده از گرانی و تورّم فزاینده و هم تشدید تضاد در هرم قدرت و باندهای چپاولگر این واقعیت را نشان می دهد. و بر این مبنا، درِ سیاست جهانی در قبال رژیم هم دیگر اساساً بر پاشنه مماشات نمی‌چرخد.
ج: اگر چه اکثر بینندگان گرامی مطلع هستند، اما خوب است به اختصار در مورد این دو لایحة پالرمو و سی اف تی مختصری توضیح بدهم که در واقع بخشی از پاسخ است. معاهده پالرمو که گاهی به آن کنوانسیون پالرمو هم گفته می‌شود، عبارت است از: « معاهده‌های چندجانبه مورد حمایت سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافتهٔ فراملی که در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ با قطعنامهٔ مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید.
این معاهده شامل ۳پروتکل است: پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق اشخاص مخصوصاً زنان و کودکان. پروتکل علیه قاچاق مهاجرین از طریق زمین، دریا و هوا. پروتکل علیه تولید غیرقانونی و قاچاق مهمات. کنوانسیون سی اف تی که کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم است. بنابرای روشن است چرا این دو لایحه به طور خاص در چرخ‌دنده‌های تضادهای درونی رژیم گیر کرده و به کجا گیر کرده؛
در واقع از یک طرف به منبع و منشأ ارتزاق این رژیم فاسد گیر کرده و از طرف دیگر به تامین مالی تروریسم گیر کرده که برای خامنه ای به گفتة خودش ناموسی محسوب می‌شود. الان هم اگر دو باند بر سر تصویب این لوایح با هم درگیر شده‌اند به این معنا نیست که باند روحانی بری از پولشویی یا تامین مالی تروریسم هستند، بلکه روحانی برای پیش‌برد خط مماشات با اروپا، نیازمند تصویب FATF است و از ترکیب مجلس به نفع خودش استفاده کرده تا آن را به تصویب برساند.
ولی شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام در مقابل آن ایستادند. در این رابطه جواد ظریف که چند بار در مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام شرکت کرده و نیاز مبرم رژیم به تصویب این لوایح را توضیح داد بود، مخالفان لوایح را به دست داشتن در پولشویی متهم کرد و گفت: «پولشویی یک واقعیت در کشور ماست و خیلیها از پولشویی منفعت بردند.
من نمی خواهم این پولشویی را به جایی نسبت دهم، اما جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی می کنند، حتماً آن قدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی [علیه لوایح] کنند». این افشاگری با واکنش تند جناح خامنه ای مواجه شد.
در واقع بن‌بست بر سر لوایح FATF وجهی از بن‌بست استراتژیک رژیم است. مشابه همان تعریفی که در مورد وضعیت انقلابی جامعه گفتیم در مورد موقعیت رژیم در جامعة بین‌المللی هم می‌توانیم به نوعی بیان کنیم. رژیم دیگر قادر نیست به شیوه‌های گذشتة تروریسم با جامعة بین‌المللی باصطلاح تعامل کند و باج بگیرد. دنیا هم دیگر حاضر نیست به این رژیم که آثار سقوط و اضمحلال آن را مقاومت ایران در همه جا به معرض نمایش گذاشته باج بدهد.
مطالب مرتبط
روحانی شیادی و اعتراف به بحران و بن‌بست – تیک تاک
روحانی؛ اعتراف به بن‌بست استراتژیک
گزارش و گفتگو با خسرو شکرالهی
در حالی که حدود ۳هفته بیشتر به موعدی که رژیم گفته گام چهارم را در زمینة کاهش تعهدات برجامی خود برخواهد داشت، نمانده؛ فشارهای بین‌المللی و مشخصاً کشورهای اروپایی بر رژیم افزایش یافته که در صورت اتخاذ چنین تصمیمی، عواقب جدی در انتظارش خواهد بود. این امر به تنشها و بحران درونی رژیم دامن زده و دعوا بر سر تصویب یا عدم تصویب لوایح پالرمو و CFT نیز در رژیم بالا گرفته است. توجهتون رو به گزارش و خبر و نظر امروز که در این باره تنظیم شده، جلب می‌کنم.
خبر و نظر:
روز دوشنبه هنگامی که روحانی در نشست خبری خود در مورد برداشتن گام چهارم مورد سؤال قرار گرفت، از پاسخ خودداری کرد و ترجیح داد آن را مسکوت بگذارد. فضای بین‌المللی در حال حاضر که روز به روز علیه رژیم شدیدتر می‌شود، علت هراس روحانی از وارد شدن به این موضوع را نمایان می‌کند. روز چهارشنبه (۲۴مهر) مرکل و مکرون سران کشورهای فرانسه و آلمان در بیانیه ای مشترک ضمن اعلام حمایت دو کشور از برجام، خواستار پایبندی رژیم به تمام تعهداتش در قبال برجام شدند.
به گزارش نشریه فرانسوی "اکتوالیته" فرانسه، سران فرانسه و آلمان در این بیانیه که پس از دیدارهای دوجانبه و نشست وزرای دولت های آلمان و فرانسه در شهر تولوز فرانسه صادر شد اعلام کردند که "آنها می خواهند رژیم ایران یک بار دیگر به تعهدات خود در مورد توافق هسته ای عمل کند." این دو رهبر اروپایی همچنین نگرانی خود را از افزایش تنش ها در منطقه خلیج فارس به دنبال حمله به زیرساخت های عربستان و علیه آزادی کشتیرانی در تنگه هرمز اعلام کردند.
پیش از این نیز لودریان وزیر خارجة فرانسه طی مصاحبه‌یی به رژیم هشدار داده بود که اگر به روند کاهش تعهدات برجامی خود ادامه بدهد، «فشارها با گذشت زمان تشدید می شود و خطر بروز تنش های کنترل نشده افزایش پیدا می کند». لودریان که با روزنامة فیگارو (۲۳مهر) گفتگو می‌کرد در پاسخ به این سوال که آیا طرح «ماکرون»، در مورد فرانسه با ایران «مرده است» گفت: «در بیاریتز و بعداً در نیویورک، رئیس جمهور فرانسه ابتکاراتی برای تنش زدایی و تعیین ملاک های توافق میان دونالد ترامپ و حسن روحانی انجام داد.».
وزیر خارجه فرانسه افزود: «هدف آن طرح، متفاعد کردن رژیم ایران به پایبندی دوباره به تعهدات خود در توافق هسته ای وین، گشایش در برابر مذاکراتی برای رایزنی درباره بحران های منطقه و بحث درباره آینده توافق بعد از سال ۲۰۲۵ است.»
فضای سیاسی
او در مورد علت این که فضای سیاسی تنگ تر شده، گفت: چون ایران تهدید می کند که قصد دارد از اوایل نوامبر از سایر تعهدات برجامی خودش عقب نشینی کند». در همین حال بار دیگر مجادله بر سر لوایح FATF بالا گرفته است. باند روحانی و باندهای همسو با آن معتقدند که لوایح پالرمو و CFT تصویب شده‌اند و نیازی به طرح و تصویب مجدد ندارند،
در حالی که باند خامنه‌ای این امر را تکذیب می‌کنند و می‌گویند این لوایح مجدداً بایستی در مجمع تشخیص مطرح شود و دربارة آن تصمیم‌گیری شود. خبرگزاری دولتی ایرنا(۲۴مهر) گزارش دارد: بحث بر سر سرنوشت لایحه پالرمو در آستانه دور جدید اجلاس FATF باز هم در فضای سیاسی ایران داغ شده است.
لایحه ای که هر چند مجمع تشخیص مصلحت نظام آن را تعیین تکلیف نکرده است اما موافقانش می گویند به دلیل گذشت یک سال از زمان تقدیم آن به این نهاد، حالا امکان ابلاغ آن به عنوان یک قانون از طرف رییس جمهوری وجود دارد. همچنین مخالفان، لایحه پالرمو را مغایر اصل ۱۱۰ قانون اساسی دانسته و اعلام کرده اند که دولت مجوز الحاق به پالرمو را دریافت نکرده است».
این گزارش سپس از روزنامة حکومتی مشرق نقل قول کرده و می‌افزاید: «لعیا جنیدی معاون طی اظهاراتی که در این روزنامة حکومتی به چاپ رسیده گفته است که مبانی حقوقی برای ابلاغ لایحه پالرمو از سوی رئیس جمهور وجود دارد. حدود یک ماه گذشته، این موضوع را به رئیس جمهور اعلام کردم.
معاهده پالرمو
رییس جمهوری نیز با بررسی روند ارجاع لایحه الحاق به معاهده پالرمو و فرایندهای طی شده در مجلس شورای اسلامی، شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت تصمیم خواهند گرفت». روزنامة ایران ارگان دولت روحانی نیز اظهارات یکی از اعضای مجمع تشخیص به نام محمد صدر را منعکس وی در آن نظر معاون حقوقی رئیس جمهور ملاک دانسته و گفته است روحانی باید پالرمو را ابلاغ کند.
اما روزنامه‌های باند ولی فقیه نظری کاملاً معکوس را منعکس کرده‌اند. ار جمله روزنامة حکومتی فرهیختگان (۲۴مهر) تحت عنوان «مسیر تایید FATF مسدود شد» به نقل از آخوند مصباحی مقدم عضو مجمع تشخیص می‌نویسد: «ماده ۲۵ آیین‌نامه مجمع تبصره‌ای دارد
که در آن ذکر شده اگر یک‌سال از طرح یک موضوع اختلافی بین مجلس و شورای نگهبان در مجمع تشخیص بگذرد و مجمع نسبت به آن رسیدگی نکند، نظر شورای نگهبان مبناست. بر این اساس شورای نگهبان این لایحه را مورد ایراد قرار داده و از نظر این شورا این دو لایحه قانونی نشده؛ حالا که مجمع هم رسیدگی نکرده پس این لایحه مصوب نشده است.»
گفتگوی سیاسی
در این گزارش که دیدیم، به وضوح پیدا بود که فشارهای بین‌المللی مشخصاً از جانب اروپا بر رژیم در رابطه با برجام و بازداشتن آن از برداشتن گام چهارم بالا رفته، در همین حال جنگ و دعوای رژیم بر سر تصویب لوایح FATF هم بالا گرفته، وضعیت رژیم در این شرایط و ارتباط این تحولات با همدیگر موضوع گفتگوی امروز ما با خسرو شکراللهی است که توجهتون رو به اون جلب می‌کنم
س: روحانی در نشست مطبوعاتی خودش از جواب دادن به سؤالی در مورد گام چهارم که قرار است در ۱۶آبان اتخاذ شود طفره رفت چرا؟
ج: همون طور که شما هم اشاره کردید فضای بین‌المللی علیه رژیم تنگتر شده و شاخص آن هم هشدار خصوصی ۳کشور اروپایی به رژیم در مورد خودداری از گام چهارم است، که این هشدار به نوع دیگری در بیانیه مشترک سران فرانسه و المان هم تکرار شده بود. واقعاً هم به نظر می‌رسد گام چهارم نسبت به گامهای قبلی در نقض برجام جدیتر است کما این که کمالوندی سخنگوی آژانس هم چند روز پیش گفت که با گام چهارم از چارچوب برجام چیزی باقی نمی‌ماند.
با گام چهارم در واقع رژیم یک گام به سوی تولید بمب اتمی برمی‌دارد و این چیزی نیست که طرفهای مربوطه و اروپا بتوانند آن را تحمل کنند. و اگر اروپا بر این صحه بگذارد که رژیم برجام را نقض کرده، سر وکار رژیم با مکانیسم ماشه و بند۷ منشور ملل متحد می‌افتد که چشم‌انداز بسیار هولناکی برای کلیت رژیم است
ضمناً برای روحانی برجام برای روحانی یک وجه خاص هم دارد، چرا که به لحاظ سیاسی برجام برای روحانی به معنی همه چیز است و برجام (اگرچه پوسته‌یی از آن باقی نمانده) تمام سرمایة سیاسی‌اش می‌باشد و او حتی از همین اسم برجام و از این پوسته هم استفاده می‌کند کما این که در هر صحبتی که می‌کند ،
به وفور برجام را به عنوان دستاورد و فتح‌الفتوح خود حلوا حلوا می‌کند و حرفش هم این است که من با برجام سایة جنگ را از سر رژیم دور کردم و برای نظام فرجة بقا خریدم. بنابراین خیلی روشن است که وقتی تهدید طرف مقابل را جدی تلقی می‌کند، هارت و پورتهیای سابق را کنار گذاشته و سکوت پیشه کند.
س: روحانی در مورد برجام هم دعوای دامنه‌دار بر سر برجام را انکار کرد و گفت دعوا بر سر برجام نیست. منظورش چه بود؟
ج: این که میگوید بر سر برجام دعوا نیست تلویحا بیان این است که خود خامنه‌ای برجام را امضا کرده؛ بنابراین دلواپسان که بر سر برجام هیاهو می‌کنند محلی از اعراب ندارند. کما این که ظریف، وزیر خارجه آخوندها، در آبان ۹۷ در مجلس رژیم گفت که در مذاکرات اتمی علاوه بر روحانی،
همه چیز با تمام جزئیات، با اطلاع و موافقت خامنه‌ای انجام شده و تصریح کرد: «ما دستگاهی نیستیم که سر خود عمل کنیم... مگر ما می‌توانیم در این کشور کاری بکنیم، بدون این که گزارش بدهیم». روحانی به دنبال این حرف که دعوا بر سر برجام نیست، اضافه کرده که دعوا بر سر چیز بزرگتر است. منظورش این است که رژیم دچار یک بن‌بست استراتژیک است و همین لفظ را هم به صراحت گفته است که این اول باید حل شود تا مسائلی مانند برجام هم جواب پیدا کند.
واقعاً هم همین است، رژیم در کلیت خود دچار بن‌بست است، در همه پهنه‌های سیاسی اجتماعی اقتصادی این بن‌بست را می‌توان دید، در هیچ زمینه‌ای استراتژی و خط کار بلند مدت ندارد. البته نباید ناگفته گذاشت که رژیم یک خط دارد که آن را با تمام توان دنبال می‌کند و آن هم حفظ و بقای نظام است،
که به گفتة خمینی اوجب واجبات است و خامنه‌ای هم اخیراً آنجاکه در سخنرانی برای سرکردگان سپاه داشت از سیاست صدور تروریسم رژیم دفاع می‌کرد،گفت: « امتداد عمق راهبردی گاهی اوقات از واجب‌ترین واجبات کشور هم لازم‌تر است...». یکی دیگر از این واجب‌ترین واجبات سرکوب و اعدام است. بنابراین اگر صحبت از این می‌کنیم که رژیم استراتژی ندارد، به معنی شناخته شدة کلمه است؛
سرکوب و غارت
وگرنه برای خود رژیم استراتژی اش در دو وجه خلاصه می‌شود: سرکوب و غارت در داخل و صدور تروریسم و جنگ‌افروزی در خارج. اما از آنجا که این هر دو وجه به دلیل مردم ایران و مقاومت شان در داخل و به دلیل افول سیاست مماشات در خارج به بن‌بست خورده است. اما رژیم تلاش می‌کند که همین را از انظار بپوشاند، تمام نمایشها و مانورها و تبلیغاتش هم به همین منظور است.
خامنه‌ای چند بار تأکید کرده که «مشکل داریم اما بن‌بست نداریم». و از بالا تا پایین رژیم تلاش می‌کنند این بن‌بست را انکار کنند و تمام نمایشات قدرت‌نمایانة رژیم هم حول همین متمرکز است که همین ضعف و درماندگی را از انظار مردم ایران بپوشاند و به نیروهای روحیه باخته‌اش روحیه و امید تزریق کند. از لگداندازیهای تروریستی در خلیج فارس تا حملة جنگی به خاک عربستان تا همین نمایش مشمئز کننده و دجالگرانه‌یی که به بهانة اربعین راه انداخته
و اخیراً هم دیگر همة پرده‌های دجالیت را کنار زده و از آن با عبارت «قدرت‌نمایی در رزمایش جهانی اربعین» نام می‌برد؛ تا این نمایش مسخرة ربودن یکی از پارازیتهای اطلاعاتی خود تحت عنوان عملیات محیر العقول عملیاتی راه انداخته، همه و همه برای سرپوش گذاشتن بر این واقعیت بن بست استراتژیک است که آن قدر جدی و واقعی است که روحانی هم ناگزیر به آن اعتراف کرد. کانون این بن‌بست هم درماندگی رژیم در برابر مردم ایران و مقاومت ایران است.
واقعیت این است که شرایط انقلابی به خامنه ای اجازه نمی دهد که چفت و بستهای ولایتش را مستحکم کند واقعیتهایی که از قیام دی ماه ۹۶شاهد آن هستیم نشان می‌دهد که نه بالاییها می توانند به شکل سابق حکومت کنند و نه پایینیها حاضرند به شکل گذشته روزگار بگذرانند. هم گسترش جنبش اجتماعی و اعتراضات مردم به ستوه آمده از گرانی و تورّم فزاینده و هم تشدید تضاد در هرم قدرت و باندهای چپاولگر این واقعیت را نشان می دهد. و بر این مبنا، درِ سیاست جهانی در قبال رژیم هم دیگر اساساً بر پاشنه مماشات نمی‌چرخد.
س: به موازات این وضعیت، یک بار دیگر موضوع لوایح FATF پس از مدتها که مسکوت مانده بود دوباره مطرح شده چرا رژیم نمی‌تواند در مورد آن تصمیم بگیرد و چرا این دعوا فیصله پیدا نمی‌کند؟
ج: اگر چه اکثر بینندگان گرامی مطلع هستند، اما خوب است به اختصار در مورد این دو لایحة پالرمو و سی اف تی مختصری توضیح بدهم که در واقع بخشی از پاسخ است. معاهده پالرمو که گاهی به آن کنوانسیون پالرمو هم گفته می‌شود، عبارت است از: « معاهده‌های چندجانبه مورد حمایت سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافتهٔ فراملی که در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۰ با قطعنامهٔ مجمع عمومی سازمان ملل متحد به تصویب رسید.
این معاهده شامل ۳پروتکل است: پروتکل پیشگیری، سرکوب و مجازات قاچاق اشخاص مخصوصاً زنان و کودکان. پروتکل علیه قاچاق مهاجرین از طریق زمین، دریا و هوا. پروتکل علیه تولید غیرقانونی و قاچاق مهمات. کنوانسیون سی اف تی که کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم است. بنابرای روشن است چرا این دو لایحه به طور خاص در چرخ‌دنده‌های تضادهای درونی رژیم گیر کرده و به کجا گیر کرده؛
در واقع از یک طرف به منبع و منشأ ارتزاق این رژیم فاسد گیر کرده و از طرف دیگر به تامین مالی تروریسم گیر کرده که برای خامنه ای به گفتة خودش ناموسی محسوب می‌شود. الان هم اگر دو باند بر سر تصویب این لوایح با هم درگیر شده‌اند به این معنا نیست که باند روحانی بری از پولشویی یا تامین مالی تروریسم هستند، بلکه روحانی برای پیش‌برد خط مماشات با اروپا، نیازمند تصویب FATF است و از ترکیب مجلس به نفع خودش استفاده کرده تا آن را به تصویب برساند.
ولی شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام در مقابل آن ایستادند. در این رابطه جواد ظریف که چند بار در مجلس و شورای نگهبان و مجمع تشخیص مصلحت نظام شرکت کرده و نیاز مبرم رژیم به تصویب این لوایح را توضیح داد بود، مخالفان لوایح را به دست داشتن در پولشویی متهم کرد و گفت: «پولشویی یک واقعیت در کشور ماست و خیلیها از پولشویی منفعت بردند.
فضا سازی
من نمی خواهم این پولشویی را به جایی نسبت دهم، اما جاهایی که هزاران میلیارد پولشویی می کنند، حتماً آن قدر توان مالی دارند که دهها و صدها میلیارد هزینه تبلیغات و فضاسازی [علیه لوایح] کنند». این افشاگری با واکنش تند جناح خامنه ای مواجه شد.
در واقع بن‌بست بر سر لوایح FATF وجهی از بن‌بست استراتژیک رژیم است. مشابه همان تعریفی که در مورد وضعیت انقلابی جامعه گفتیم در مورد موقعیت رژیم در جامعة بین‌المللی هم می‌توانیم به نوعی بیان کنیم. رژیم دیگر قادر نیست به شیوه‌های گذشتة تروریسم با جامعة بین‌المللی باصطلاح تعامل کند و باج بگیرد. دنیا هم دیگر حاضر نیست به این رژیم که آثار سقوط و اضمحلال آن را مقاومت ایران در همه جا به معرض نمایش گذاشته باج بدهد.
مطالب مرتبط
روحانی شیادی و اعتراف به بحران و بن‌بست – تیک تاک
روحانی؛ اعتراف به بن‌بست استراتژیک