هنری لوکلرک برجسته ترین وکیل فرانسه
هنری لوکلرک برجسته ترین وکیل فرانسه
هنری لوکلرک برجسته ترین وکیل فرانسه
دوستان عزیز، من در اینجا به‌عنوان رئیس افتخاری لیگ حقوق‌بشر و هم‌چنین به‌عنوان وکیل صحبت می‌کنم.
من نمی‌توانم مبارزه‌یی را که از سال۲۰۰۳ (۱۳۸۲) شروع کردیم فراموش کنم.
این گردهمایی‌ها از اندکی پس از آن تاریخ شروع شد و هر ساله گردهم می‌آمدیم
برای اعتراض به افتضاح پیگردهای قضایی علیه برخی افراد، از جمله مریم رجوی.
این مبارزه را تا آخر پیش بردیم و فکر می‌کنم وقتی ۱۰سال بعد از آن، قاضی ضدتروریست ترویدیک به‌زبان آورد که
نباید تروریسم را با مقاومت علیه استبداد اشتباه بگیریم و این‌که نمی‌توان به‌این زنان و مردان اعمال مشخص خشونت‌باری را نسبت داد،
هر نوع عمل خشونت‌باری، و اضافه بر آن، اعمال آنها واکنشی برای حفاظت و مقاومت علیه استبداد حکومتی است که با
رعب و وحشت بر مردم حکومت می‌کند. فکر می‌کنم این مهم‌ترین چیزی است که توانستیم از این قضاییه ضدتروریست به‌دست بیاوریم که
ناعادلانه و به‌دلایل دیپلماتیک برخی از مردان و زنان را مورد تعقیب قرار داده بود،
یعنی اذعان به‌این‌که اهداف آنها جزو مقاومت علیه سرکوب یک حکومت مستبد بوده است.
می‌دانیم کشورهایی هستند و ایران هم یکی از آنهاست که در آن بیان عقاید ممنوع است و
استفادهٴ ابزاری غلط از اعتقادات می‌شود. وقتی به‌این فکر می‌کنم که افراد را به‌دلیل محاربه محکوم به‌اعدام می‌کنند،
اولین سؤالم این است که به چه حقی دشمنان خدا را تعیین می‌کنند؟ این فقط به‌این خاطر است که آنها علیه سرکوب، مقاومت کرده‌اند.
واضح است که وقتی اشاره می‌شود به‌کشتارهای سال۱۹۸۸ (۶۷) و فکر می‌کنم که
امروز باید به‌آن اشاره شود، وقتی در جریان همهٔ زورگویی‌ها و کشتارها قرار می‌گیریم،
آنچه در ایران می‌گذرد، همواره انگیزه‌یی برای مبارزه ما بوده است.
تا آنجایی که به ایران برمی‌گردد، ما با سقف‌هایی از جنایت علیه بشریت مواجهیم که پی‌درپی ادامه دارد.
مردان و زنانی که اعدام می‌شوند و این پایانی ندارد. آنهایی که در سال۱۹۸۸ مفقودالاثر شدند،
نه فقط آنهایی که محکوم به‌اعدام شده‌اند؛ موارد مفقودالاثرها وحشتناک است،
چون حتی اطلاعی از محل دفن آنها در دست نیست. آنها فقط در خاطرات ما جا دارند. یاد آنها در خاطره و مبارزه کنونی ماست.
باید دانست که این وضعیت در ایران ادامه دارد. احکام اعدام هم‌چنان ادامه دارد.
هم‌چنان داریم آنها را شمارش می‌کنیم و با موارد جدید آن مواجه می‌شویم.
گزارشهای عفو بین‌الملل روشنگری زیادی در این رابطه می‌کنند.
هم‌چنین موضوع ۳نفری را داریم که در نوامبر (آبان۹۸) دستگیر شده‌اند. آنها نیز به‌دلیل محاربه محکوم شده‌اند.
به‌ما گفته شده که این ۳نفر اعدام نشده‌اند و خدا را شکر. این‌را به‌یمن واکنش شدید بین‌المللی به‌دست آوردیم.
بنابراین باید به‌مبارزه ادامه داد. جامعهٔ بین‌المللی باید اقدام کند. باید سازمان ملل، شورای امنیت و شورای حقوق‌بشر را وادار به‌اقدام کنیم.
دیگر نمی‌شود به این شکل ادامه داد. البته که مشکلات زیادی در جهان هست. البته ایران قربانی همان بیماری است که
ما قربانی آن هستیم و شاید در این زمینه زیاد ذی‌صلاح نباشم. اما این نه تنها باعث توقف شکنجه‌ها نمی‌شود،
بلکه به‌عکس باعث تشدید آنها شده. همین الآن که با شما صحبت می‌کنم،
مطمئنم که دهها و دهها ایرانی در حال فریاد در زیر شکنجه‌های هولناک در زندانها هستند و
فردا بدار آویخته خواهند شد. باید اقدام کنیم. نباید دست برداریم. نباید تسلیم شویم.
باید افشا کنیم تا لااقل همه بدانند چه اتفاقی در این کشور می‌افتد تا این پلیدی‌ها به‌پایان برسند.
مطالب مرتبط
هنری لوکلرک برجسته ترین وکیل فرانسه
پاریزین: پیروزی بزرگ مخالفان ایرانی