«... آتش زدن به فلان بانک، کار مردم نیست، کار اشرار است. در یک چنین حوادثی معمولاً اشرار، کینه‌ورزان، انسانهای ناباب وارد میدان می‌شوند،
گاهی بعضی جوانها هم از روی هیجان با اینها همراهی می‌کنند و اینجور مفاسد را به بار می‌آورند. این مفاسد هیچ مشکلی را درست نمی‌کند، ناامنی را هم اضافه می‌کند» (سایت خامنه‌ای. ۲۶آبان۹۸).
قرارگاه «مقابله با اراذل و اوباش»!
اعلام تشکیل یک قرارگاه برای آنچه منابع حکومتی آن را «مقابله با اراذل و اوباش»! می‌نامند، خوانندهٔ مطلب را بی‌اختیار به فکر فرو می‌برد.
چه خطری رژیم را تهدید می‌کند که در بحبوحه‌ٔ سونامی کرونا و قرمز شدن شهرها و استانهای ایران، و در شرایطی که تأمین نان خالی و آب آشامیدنی به مشکل اصلی مردم تبدیل شده،
ناگهان قولنج امنیت می‌گیرد و اولویت یک تا صد سردمدارانش مقابله با اراذل و اوباش می‌شود؛
وانگهی اگر منظور حکومت از «اراذل و اوباش»، زورگیرها، کیف‌قاب‌ها و موبایل‌ربایان و نیز لات‌های محل یا افراد ناباب و جوانان مزاحم خیابانی است؛ که مخل آسایش مردم می‌شوند،
در کادر آسیب‌شناسی اجتماعی می‌توان به آن پرداخت و اولویتی در آن پایه ندارد که در بوق و کرنا شود و برای آن قرارگاه تشکیل گردد؛
وانگهی مگر جان و مال و ناموس مردم ایران برای ولی‌فقیه و کارگزاران و نیروهای سرکوبگرش حرمت و اهمیتی دارد که درصدد حفظ آن باشد؟!
وقتی می‌شنویم که دغدغهٔ حاکمیت از خامنه‌ای گرفته تا قاضی‌القضات رژیم و حتی مقامات دون‌پایهٔ آن «امنیت»! می‌شود
باید بی‌درنگ به مقوله‌ای از جنس براندازی و سرنگونی نظام فکر کنیم. خامنه‌ای در همان سخنرانی ۲۶آبان۹۸ به‌وضوح به درد اصلی حکومتش اشاره کرد:
«ناامنی بزرگ‌ترین مصیبت برای هر کشور و هر جامعه است؛ قصد اینها ناامنی است».
مطالب مرتبط
هراس رژیم آخوندی از برگزاری مراسم برای شهیدان قیام
اسامی ۱۷ تن دیگر از شهیدان آبان ۹۸