نگاهی به دو قیام شکوهمند مردم ایران دی ۸۸ و دی ۹۶ – قیام آفرین
قیام آفرین – نگاهی به دو قیام شکوهمند مردم ایران دی ۸۸ و دی ۹۶
گفتگو با خسرو شکراللهی
در قیام سال ۸۸ مرز بین نسل جوان و زنان ایران با حاکمیت ولایت فقیه آشکار شد و یک سرفصل رقم خورد.
قیام سال ۸۸ یک شورش ناگهانی نبود؛ بلکه حاصل زخم باز جراحاتی از دهه ۶۰ به بعد بود. این قیام زمینه و درون‌مایه‌ای از تعارض و «نه» ۳نسل جوان و زنان ایران با حاکمیت قرون‌وسطایی آخوندی بود. دهه ۶۰ آینه‌ای بود مقابل هویت و ماهیت واقعی خمینی هم در زمینهٔ سیاست داخلی ـ که بر انحصارطلبی،
سانسور، زندانی کردن و کشتار و قتل‌عام استوار بود ـ و هم در زمینهٔ سیاست خارجی
که بر جنگ‌افروزی و صدور ارتجاع و تروریسم بنا شده بود.
این دو بازوی حفظ حکومت، موجب تسری آثار اختناق و سرکوبش در زندگی عادی مردم و
به‌طور خاص نسبت به زنان، دانشگاهها، مدارس و نسل جوان ایران گشت. بنابراین ایران از همان دههٔ ۶۰ مستعد یک خشم و طغیان علیه خمینی و حکومتش شد. از جانب حکومت هم آنچه هرگز تعطیل نمی‌شد و درنگی در گردش چرخ آن نبود، همانا ماشین سرکوب دیکتاتوری مذهبی و نیاز به تروریسم بین‌المللی بود.
پس از مرگ خمینی در خرداد ۱۳۶۸ و تحمیل آخوندی دست‌چندم و بیرون از مدارج عالی حوزوی به‌عنوان ولی‌فقیه، تضادهای درونی حکومت هم بر سر چگونگی حفظ نظام آخوندی بیشتر شد. با روی کار آمدن رفسنجانی ۲عامل جدید بر تعارض مردم با حکومت افزوده گشت: گشوده شدن دست باندهای غارتگر رژیم بر تمام منابع ثروت مردم ایران و هر چه بیشتر شدن فاصلهٔ طبقاتی از یک سو و از سوی دیگر شتاب گرفتن هر چه بیشتر ماشین تروریسم بین‌المللی.
مطالب مرتبط
افزایش اعتراضات اجتماعی اقشار مختلف در شهرهای میهن – قیام آفرین
باز خوانی قیام سال شکوهمند مردم ایران در سال ۸۸: زمینه‌ها، درس‌ها و پویایی نسل‌ها