نگاهی گذرا بر اشعار طلایه‌دار شعر و ادب ایرانی ـ زنده یاد پروین اعتصامی
پروین اعتصامی ـ نگاهی گذرا بر اشعار طلایه‌دار شعر و ادب ایرانی ـ ۲۵اسفند۹۹
پروین، عصیانی در برابر فرهنگ منحط زمانه‌اش
در میان زنان هنرمند ایران‌زمین که به جوهر و اصالت هنر برای پاسخگویی به زندگی، جامعه و انسان رسیده‌اند،
باید نام پروین اعتصامی را در زمرهٔ یکی از کوکب‌های درخشان آسمان ادب و فرهنگ و هنر یاد کرد.
پروین از قضا یکی از نخستین زنان عرصهٔ گسستن تبعید شدگی، رؤیاپروری و مدینهٔ فاضله‌جویی
در دنیای فرهنگ و هنر است.
در ایران‌زمین هرگاه سخن از زن هنرمند و پیشگام در شعر و موسیقی می‌شود، در پله نخست شناخت وی، بی‌شک به سنت‌شکنی می‌رسیم. همان سنتهایی که محصول دنیای طبقاتی و نابرابری جنسیتی ناشی از جهل و استثمار و دیکتاتوریهای سیاسی و عقیدتی است. این زنان در همان قدم اول سنت‌شکنی و در چنگاچنگ شدن با موانع مریی و نامرئی‌اش، به شناخت ارزش انسانی خویش و رابطه آن با جامعه و مردم می‌رسند. از آن پس است که دست‌آوردهای این شناخت و آگاهی را سرمایه و دست‌مایهٔ کار و اثر و آفرینش ادبی و هنری‌شان می‌کنند.
در زندگی معنوی پهناور و سال‌های باریک و کوتاه عمر پروین اعتصامی، شاهد دستیابی وی به ارزش‌های ستودنی و آرمانی از یک طرف و شناخت وی نسبت به موانع عمدهٔ تحقق این ارزش‌ها هستیم. پروین به کشف دو جریان موازی و نامتحد هستیِ بشر در جامعه و در درون انسان‌ها دست یافت. دو جریانی که مضمون اصلی تمام اثرهای بزرگ و اصیل فرهنگی و هنری بوده و هستند.
جریان داشتن این مضمون در اثرهای هنری با هدف پالایش دادن زندگی و انسان از آن‌هاست. سراسر شعر پروین اعتصامی از ضرورت این پالایش مالامال است. تمام دفترهای شعر پروین را که ورق بزنیم و در آنها سیر و سلوک کنیم و دقیق شویم، مضمونشان همین چنگاچنگ شدن دو جریان موازی و نامتحد هستیِ بشر است
مطالب مرتبط
سروده اشک یتیم
پروین اعتصامی عارفی ستایشگر انسان و شوریده بر سنت‌های کهن