روزنامه های حکومتی آسیا و آرمان ـ قرارداد با چین در روزی بسته شد که قرارداد ترکمانچای امضا شد
روزنامه های حکومتی آسیا و آرمان:
قرارداد با چین در روزی بسته شد که قرارداد ترکمانچای امضا شد - ۸فروردین۱۴۰۰
قرارداد با چین-روزنامه حکومتی آسیا:
سؤالات و ابهامات فراوانی در قرارداد ۲۵ساله با چین وجود دارد
سرانجام منابع ارزی جمهوری اسلامی که در چین بلوکه شده است چه خواهد شد؟
روزنامه حکومتی آسیا۸ فروردین ۱۴۰۰: در این قرارداد سؤالات و ابهامات فراوانی وجود دارد،
از جمله این‌که چه منابع و چه چالشهایی برای اقتصاد ایران خواهد داشت؟
جمهوری اسلامی نفت خام کشور چین را به مدت ۲۵سال تأمین می‌نماید .
در عوض کشور چین چه سهمی در رشد اقتصاد ایران خواهد داشت؟
و سرانجام منابع ارزی ما که در چین بلوکه شده است چه خواهد شد؟
کشوری همانند ایران که زیرساخت علمی و بسترهای فناوری برای اخذ دانش را به قدر کافی ندارد،
نمی‌تواند آن‌طور که باید تعاملات مؤثری با کشور چین داشته باشد و بعید به‌نظر نمی‌رسد .
که در این میان ایران تنها منابع طبیعی و انسانی خود را در اختیار چین قرار دهد.
سرانجام این قرارداد با توجه به این میزان سرمایه‌گذاری از سوی چین در حالی که در،
شرایط کنونی چین برای جلوگیری از تحریم حتی در صنایع عظیم نفتی ایران نیز سرمایه‌گذاری یا منابع ارزی چند ده میلیارد دلاری ایران را آزاد نمی‌کند کمی نگران‌کننده خواهد بود.
روزنامه حکومتی آرمان:
این قرارداد درست در روزی بسته شد که قرارداد ترکمانچای امضا شد.
به چین که مطالبات ما را نمی‌پردازد چطوری می‌توانیم اعتماد کنیم.
که ۴۶۰میلیارد در ایران سرمایه‌گذاری کنند.
چرا وزارت‌خارجه قرارداد می‌بندد باید به تصویب مجلس برسد.
روزنامه حکومتی آرمان ۸ فروردین ۱۴۰۰: درست در هفتم فروردینی که در جنگ‌های دوم ایران و روس، نیروهای ما شکست خوردند.
و روس‌ها تا ترکمانچای پیش آمدند، پاسکوئیچ در آنجا از ضعف ما استفاده کرد و قراردادی معروف به قرارداد ترکمانچای را بست...
چینی که الآن مطالبات ما را نمی‌پردازد و مدعی می‌شود به‌خاطر تحریم‌ها امکان استرداد پول وجود ندارد، چطوری می‌توانیم اعتماد کنیم .
که ۴۶۰میلیارد در ایران سرمایه‌گذاری کنند و این سرمایه‌گذاری‌ها به چه صورت است؟ آیا به انتخاب طرف چینی است .
که در کجا سرمایه‌گذاری کند و چه میزان و در چه رشته‌ای یا به انتخاب طرف ایرانی است... چه درصدی به سرمایه‌ای که می‌گذارند بهره تعلق می‌گیرد .
و میزان مشارکت چین در سرمایه‌گذاری‌ها چگونه است آیا فقط سرمایه‌گذار است و بعداً اصل سرمایه و بهره‌اش را می‌گیرد .
یا در آن سرمایه‌گذاری شریک است. اینها از جمله مواردی است که سؤال‌برانگیز و مربوط به محتواست.
این‌که چه کسی تشخیص می‌دهد مثلا باید در نفت یا در متروی ۱۰ کلانشهر سرمایه‌گذاری شود؟
این پول‌ها با کدام ارز داخل کشور می‌آید؟ دلار یا یوآن و اینها همه سؤالاتی ست که به‌هرحال باید پاسخ دهند.
چرا وزارت امور خارجه دارد قرارداد می‌بندد... اصل ۷۷ قانون اساسی صراحتاً می‌گوید.
عهدنامه‌ها، امقاوله نامه‌ها، قراردادها و موافقتنامه‌های بین‌المللی باید به تصویب مجلس برسد.
ما در این‌جا در تعریف سندی که دیروز امضا شد، می‌مانیم که چیست؟ عهدنامه است، قرارداد است یا موافقتنامه بین‌المللی است؟
مطالب مرتبط
دلخوش: مجلس در جریان بحث دریای خزر و قراردادهای با چین نبود
ایران‌فروشی ۲۵ساله با اتیکت «قرارداد راهبردی»!