حقوق مردم در نهج البلاغه ـ نگاهی به رویکرد اسلام اصیل انقلابی و علوی ـ قسمت اول
نگاهی به رویکرد اسلام اصیل انقلابی و علوی ـ حقوق مردم در نهج البلاغه ـ ۳۰فروردین۱۴۰۰
گفتگو با عباس داوری
این‌چنین، سیره و سابقه علی(ع) یک منبع انرژی مولد و پیش‌برنده است که آزاد‌کردن انرژیهای رشد و تعالی و فتح قلل تکامل انسانی را میسر و دردسترس قرار می‌دهد. و این اثرگذاری توسط مولای موحدان و نخستین پیشوای تاریخی تشیع انقلابی، تنها درمورد پیروان اخص مرام او صدق نمی‌کند و اختصاص به‌مسلمانان یا شیعیان ندارد و از دیرباز نداشته است.
دانشمند ادیب، مورخ و متکلم قرن هفتم هجری، ابن‌ابی‌الحدید معتزلی، متوفی۶۵۶هـ در مقدمه کتاب «شرح نهج‌البلاغه» آورده است: «چه می‌توانم در وصف کسی بگویم که غیر‌مسلمین نیز دوستدار اویند، به‌رغم انکار نبوت محمد(ص).
و فلاسفه دورانها او را به‌بزرگی می‌شناسند به‌رغم ضدیت با دیانت و حتی پادشاهان فرنگی و رومی، تصویر او را بر عبادتگاههای خویش می‌نگارند و سلاطین بیگانه و غیر‌عربی، نقش او را برای تیمن بر شمشیرهای خویش حک می‌کنند مانند پادشاهان ترک سلجوقی، آلب‌ارسلان و ملک‌شاه یا شاهان دیلمی آل‌بویه، مانند عضد‌الدوله و پدرش رکن‌الدوله که نقش علی را بر‌شمشیرهای خویش تضمین فتح و پیروزی خود می‌شناختند».
ابن‌ابی‌الحدید در همین زمینه می‌افزاید: «هرکسی و هر‌گرایشی کوشش دارد با منتسب‌کردن خویش به‌علی(ع) سندی بر اصالت و مشروعیت خویش اقامه کند و بدین‌منظور چه کتابها که نگاشته و تدوین کرده‌اند. از عالمان برجسته شاخه‌های مختلف اسلامی در الهیات و عقاید، تا علوم دینی فقه و تفسیر قرآن تا علم نحو عرب و ادبیات و فصاحت این زبان».
وی می‌افزاید که این نه خاص فرقه‌ها و نحله‌های علمی است بلکه «استادان طریقت و تصوف نیز در سراسر سرزمینهای اسلامی، خود را از طریق «شبلی»، «جنید بغدادی»، «بایزید بسطامی»، «ابومحفوظ کرخی» و... به‌او وصل می‌کنند و اصل سنت «خرقه» که شعار تصوف است را به‌علی(ع) مستند می‌دارند
مطالب مرتبط
برنامه سحر روز هفتم ماه رمضان ۱۴۰۰ ـ قبل و بعد از اذان
حقوق مردم در نهج‌البلاغه- گفتگو با عباس داوری-قسمت اول