حقوق مردم در نهج البلاغه ـ نگاهی به رویکرد اسلام اصیل انقلابی و علوی ـ قسمت سوم
نگاهی به رویکرد اسلام اصیل انقلابی و علوی ـ حقوق مردم در نهج البلاغه ـ قسمت سوم ـ ۱اردیبهشت۱۴۰۰
گفتگو با عباس داوری
سرآمد فضایل والا و به‌ظاهر متضاد
قبل‌ازبرشمردن برجسته‌ترین فضایل علی(ع) باید مد‌نظر داشت که حجم عظیم رویدادهای بیان‌کننده این فضایل و روایتهای مختلف پیرامون هرکدام در منابع موجود، آنچنان عظیم است که بلافاصله پس‌از شهادت علی(ع)، بنی‌امیه به‌مدتی نزدیک یک قرن تمام، سایه حاکمیتی بسیار خشن و خائنانه را گستردند و مانع از بیان کمترین نکته‌یی از اسلام می‌شدند که ممکن بود حاوی فضیلتی از علی(ع) باشد.
در مقابل، در طول این مدت به‌استثنای دوران کوتاه خلافت عمر بن‌عبدالعزیز، سب و بدنام‌کردن علی به‌صورت فریضه‌یی دینی در تمامی تریبونها و منابر موجود در پهنه سرزمینهای امپراطوری اسلام از هند و خراسان تا اقیانوس‌اطلس، دنبال می‌شده و رواج یافته بود.
در میان شیعیان با استناد به‌منابع اهل‌بیت معروف است که پیامبر(ص) در معرفی منزلت علی(ع)، از‌جمله او را «امیرالمؤمنین» (سالار اهل ایمان) توصیف کرده است. این منزلتی است که در منابع اهل‌سنت هم با همین محتوی اما با عبارت دیگر، قطعی شمرده می‌شود.
روزی پیامبر(ص) علی(ع) را درحالی یافت که بر‌خاک خفته و بالاپوش وی به‌کناری افتاده و جسمش مستقیم روی خاک بود. پیامبر رأفت(ص) به‌وی نزدیک شد و کنار سرش نشست و ضمن بیدارکردن وی با دست خویش خاکها را از بدن و پشت وی می‌سترد و به‌او می‌گفت: بنشین ای «ابوتراب». (پدر خاک یا خاک‌نشینان). و این محبوبترین کنیه‌یی بود که علی(ع) دوست می‌داشت بدان خطابش کنند و وقتی چنین می‌کردند، به‌یاد حبیبش محمد(ص) و ستایش این پیشوا از سادگی و خاک‌نشینی بی‌تفرعن، از شنیدن این کنیه شاد می‌شد
مطالب مرتبط
حقوق مردم در نهج البلاغه ـ نگاهی به رویکرد اسلام اصیل انقلابی و علوی ـ قسمت اول
حقوق مردم در نهج‌البلاغه- گفتگو با عباس داوری -قسمت سوم