راما یاد وزیر حقوق بشر فرانسه (۲۰۰۷) در گردهمایی جهانی ایران آزاد ۲۰۲۱

راما یاد وزیر حقوق بشر فرانسه (۲۰۰۷) : باید تجارت با رژیم ایران را مشروط به خاتمه دادن به نقض حقوق‌بشر کرد ۲۰۲۱ ـ ۲۹تیر۱۴۰۰


خانم رئیس‌جمهور،


دوستان عزیز،


واکسن کوید کشف شد، دموکراسی آمریکا به طرز بی‌سابقه‌ای دچار اعوجاج شد ولی نهایتاً یک رئیس‌جمهور جایگزین دیگری شد، تغییرات آب و هوایی در دستور کار جهان قرار گرفت، مرکل از قدرت کناره‌گیری می‌کند.


ولی ایران رسماً دچار هیچ تغییری نمی‌شود و یک رئیس‌جمهور منتصب جای یک رئیس‌جمهور منتصب دیگر را گرفت.


همان دایره همیشگی. اعتراضات مردمی کماکان با بی‌اعتنایی مواجه می‌شوند. موضوعات خیلی کم اهمیت‌تر در جهان مورد توجه قرار می‌گیرند.


ولی به‌نظر می‌رسد که فریاد مردم ایران هیچ انعکاسی نمی‌یابد. برای منافع تجاری مجدداً مذاکرات هسته‌یی را شروع می‌کنند و کسی به انتصاب یک رئیس‌جمهور جدید در ایران واکنشی نشان نمی‌دهد.


فکر نمی‌کنم که جامعه جهانی دچار ساده‌لوحی در رابطه با ایران باشد. همه چیز را در رابطه با نقض حقوق‌بشر در ایران می‌داند.


همه چیز را در رابطه با قتل‌عام ۶۷ می‌داند. عفو بین‌الملل روزانه همه چیز را می‌گوید و مقر عفو بین‌الملل در لندن است.


باید در راهروهای موزه‌اشرف۳ قدم زد، چهره مصمم بنیانگذاران جنبش ایران را دید، چشم در چشم رجوی شد، در برابر تصاویر صدها جوان و زن و ورزشکاران به‌قتل رسیده توسط رژیم دچار سرگیجه شد، از دیدن دهها عکس گورهای دستجمعی تکان خورد، از دیدن عکسهای کشتارهای اشرف که مو را بر بدن سیخ می‌کنند جا خورد؛ کشتاری که حتی در بیمارستانها صورت گرفته، باید قیمت گزافی که این مبارزان آزادی پرداخته‌اند را فهم کرد. این اشرف۳ است: معبد خاطرات و سرزمین امید، فهم این‌که سرکوب و ایمان به آینده یعنی چه؟


بر این باور نیستم که جامعه جهانی از وجود یک اپوزیسیون با اعتبار بی‌خبر باشد. همه مجاهدین خلق را می‌شناسند، با گردهماییهای عظیمشان در همه پایتختهای جهان با هزاران شرکت‌کننده.


فداکاریهای شما را می‌دانیم. قیمت گزافی که برای رسیدن به یک ایران آزاد پرداخته‌اید و کماکان می‌پردازید را می‌دانیم. برنامه شما در رابطه با مساوات زن و مرد را می‌دانیم. برنامه شما بر سر جدایی دین از دولت را می‌دانیم.


اشرف را دیده‌ایم، شهری که در کمتر از دو سال، ‌از هیچ ساخته شد، با هتلهایش، خانه‌هایش، بیمارستانهایش، مدارسش، نانواییهایش، در ۴۰ دقیقه‌ای تیرانا و ساحل دریای آدریاتیک، شهری کامل بر روی زمینی که چند ماه پیش پر از گل و لای بود.


جامعه جهانی هم‌چنین شاهد انقلابهای مردم ایران بود، بهارهای پارسی را به چشم دیده، هر روز دیده. همین جهان و همین جامعه جهانی از فریادهایی برای پایان دادن به دیکتاتوری که از اقصی‌نقاط ایران سر برآورد غافلگیر شد.


موضوع این نبود که جهان و جامعه جهانی در جریان نبود، نمی‌خواست باور کند و نمی‌خواست ببیند. با دیدن جمعیتهایی که به خیابان می‌ریختند متعجب، بعد شوکه می‌شدند.


بعد گفتند این یک انقلاب نبود، فقط یک شورش بود. بعد گفتند رهبری در کار نبود، این شورش ادامه نخواهد داشت و یا اصلاً دلایل آن قابل فهم نیست و باید به دیده شک به آن نگریست.


ایرانیهایی را به صحبت واداشتند تا بگویند که به این شورش شکهایی دارند. بعضی‌ها تأکید کردند که این شورش منشاء سیاسی نداشته، این فقط دعوای درونی محافظه‌کاران بود و دمکراتهایی هم در ایران هستند.


در یک‌کلام، جهان نمی‌خواهد بهارهای پارسی را ببیند. برخی حتی این جرأت را به خود دادند که بگویند ایرانیها فقط می‌خواهند شکمشان را سیر کنند و دغدغه آزادی ندارند.


این سیاست شترمرغ در بحبوحه اعتراضات، کوری جامعه جهانی‌ای را برملا می‌کند که می‌تواند ببیند ولی نمی‌خواهد ببیند و روی رژیم حساب باز کرده. همه اینها برای چی؟ برای یک توافق هسته‌یی که نمی‌فهمم چگونه می‌توان به آن باور داشت؟ به آنها هشدار داده بودیم که این توافقات راه به جایی نخواهند برد.


در پشت زمینه فجایعی که توسط داعش در اقصی‌نقاط جهان خلق شده، باید بر طبل صلح‌جویی بکوبیم و نه بر طبل افراط‌گرایی و رادیکالیسم و حکومت مذهبی. آزادی و دموکراسی باید موتور محرک ما باشند و تنها این ارزشها می‌توانند ما را به سمت صلح هدایت کنند.


انقلاب ایران طالب آن بود ولی حکومت خمینی آنرا از این آرمان عظیم و پرشکوه منحرف کرد. مذاکره با حکومتی بنیادگرا غیرممکن است.


زمان آن رسیده که جامعه جهانی مواضع قاطعی را پیشه کند که نقض آشکار حقوق‌بشر در ایران را محکوم کند، به‌خصوص تعداد بالای اعدامها در ایران را محکوم کند. باید تجارت با رژیم ایران را مشروط به خاتمه دادن به نقض حقوق‌بشر کرد.


باید هر چه بیشتر و هر چه مصمم‌تر باشیم برای به نتیجه رساندن این تغییر غیرقابل اجتناب.


به این منظور باید حمایت کنیم از خواست مردم ایران برای تغییر رژیم و برقراری یک جمهوری غیرمذهبی متکی به جدایی دین از دولت، مساوات زن و مرد و آزادی بیان. این یک وظیفه انسانی و امری واجب برای امنیت است.


ما رویاپردازان بی‌خیال نیستیم. ما در بالاترین پستهای حکومتی کار کرده‌ایم.


می‌دانیم دموکراسی چه چیزهایی را برای یک حکومت مستتر دارد، با محدودیتهای دیپلوماسی آشنا هستیم، می‌دانیم که ایران و تهران در یک روز ساخته نشده‌اند.


ما هم خواهان این هستیم که شرکتهایمان به یمن قراردادهای تجاری ثروتمند شوند. ولی می‌دانیم که هیچ‌کدام از اینها با بستن چشم روی حقوق‌بشر محقق نمی‌شود.


سمت و سوی تاریخ به سمت حقوق‌بشر است. باید در سمت بشریت قرار بگیریم.


شما در اینجا وجدانهای بشری را زنده کردید، سکوتها را در هم شکستید، بی‌اعتناییها را خرد کردید، واژه عدالت را مرتفع کردید، واژه تعهد را به اوج بردید. وفای به ایمانی که هر روز برجسته می‌کنید خارق‌العاده است.


و آرمانی که با بهارهای پارسی در ایران به اوج رسیده، سقوط نخواهد کرد. ما نگهبانان هوشیار و همبسته این آرمان خواهیم بود. تبلیغات سیاسی نمی‌تواند باعث فراموشی دلایل خشم بشود. خیر!


خانم رجوی گرامی، این برای پوشاندن جاذبه زیاد فراخوان برای تغییر دمکراتیک کافی نیست. ایرانیها برای آزادی قیام کرده‌اند، آنها برای حقوق بنیادین خود قیام کرده‌اند، آنها علیه زورگویی‌های وسیع و علیه خودکامگی جان خود را به خطر انداخته‌اند.


آنها برای مساوات حقوق زن و مرد فریاد زده‌اند. آنها خواهان تغییر رژیم هستند.


ازتان تشکر می‌کنم.


پاسخ خواهر مریم


متشکرم راما یاد عزیز صدا واقعاً خوشحالم که شما را می‌بینم و از شما متشکرم به‌خاطر حمایتتان از مقاومت مردم ایران و به‌خصوص از مبارزه زنان ایران برای آزادی و دموکراسی.


مواضع قاطع شما علیه این رژیم نشان‌دهندهٔ اصول و تعهد شما برای حقوق‌بشر است. از شما متشکرم و امیدوارم به‌زودی زود با هم دیدار کنیم.



مطالب مرتبط


برنارد کوشنر وزیر خارجه فرانسه (۲۰۱۰) در گردهمایی جهانی ایران آزاد

سخنرانی‌های گردهمایی جهانی ایران آزاد (قسمت دوم)
لطفا به اشتراک بگذارید: