خشکی رودخانه زاینده رود و قیام مردم دلیر اصفهان ـ روی خط ایران ـ قسمت اول و دوم
روی خط ایران ـ خشکی رودخانه زاینده رود و قیام مردم دلیر اصفهان ـ قسمت اول ـ ۲آذر۱۴۰۰
گفتگو با احسان رحمانی
حال و هوای این روزهای اصفهان را چطور میبینی؟
احسان رحمانی: باید یادی کنم از روزهایی که زاینده رود آب داشت. اصفهان یعنی زاینده رود. تصورش برای من اینکه زاینده رود را بتوان خشک کرد. زاینده رود از وسط اصفهان میگذرد. تمامی سرسبزی اصفهان و آب و هوا و روحیه مردم اصفهان از زاینده رود سرچشمه میگیرد.
همچنین صنعت توریسم و گردشگری و نیز باغات و کشت و کار اصفهان به زاینده رود بستگی دارد. آب زاینده رود آنقدر پر فشار بود که نمی شد در همه جای آن شنا کرد. من خاطرات زیادی از زاینده رود دارم. در سی و سه پل فضای بسیار دوست داشتنی داشت.
من امروز مطالعه می کردم ۳۶۰میلیون متر مکعب از بده آب زاینده رود دارد خرج صنایع میشود. اگر نود واحد از صد واحد آب زاینده رود را حکومت غارت میکند. ده واحد باقیمانده را یک روز به اصفهان میدهد و یک روز به یزد میدهد و یک روز به شهر کرد میدهد و تلاش می کند به اصفهانیها بگوید که آب شما را یزدیها برده اند.
ولی مردم در قیامهای این روزها خوب نشان دادند که این تلاشهای رژیم عبث است. آنها شعار میدادند که آب را مافیا بردهاند. همین شعار را شهر کرد هم میداد.
صورت مسأله بحران آب در اصفهان و خوزستان و چهار محال و بختیاری و کارون و زاینده رود در نگاه اول همان مشکل عمومی بحران کمآبی که رژیم آخوندی هنگام روبهرو شدن با اعتراضهای مردم و کشاورزان چه در خوزستان، چه در اصفهان یا چهارمحال و بختیاری یا ارومیه بلافاصله مسأله خشکسالی را روی میز میگذارد و پس از آن گماشتههای ولیفقیه نظام صحبت از نماز طلب باران میکنند و به این ترتیب میگویند این مشکلی نیست که دست ما باشد و به این ترتیب وقیحانه فلش بحران را از جانب خودشان به جانب کائنات و مردم گناهکار! برمیگردانند.
تحصن کشاورزان اصفهانی در حالی ادامه دارد که این معترضان در شرایط بسیار ناگوار، شبها را در چادرهای برپا شده در بستر زایندهرود و در سرمای طاقتفرسا بدون امکانات گرمایشی به صبح میرسانند.
معترضان تأکید میکنند تا دستیابی به مطالبات خود مبنی بر تخصیص حقآبه پاییزی و احیای رودخانه زایندهرود، تحت هر شرایطی به تحصن ادامه خواهند داد.
روی خط ایران ـ برگزاری دادگاه محاکمه دژخیم حمید نوری در سوئد ـ قسمت دوم
گفتگو با فریبا گندمی
مطالب مرتبط
آیا چشماندازی برای حل بحرانهای رژیم آخوندی وجود دارد؟ ـ روی خط ایران ـ قسمت اول و دوم