ترانه‌های منتخب ـ بیداد زمان، شکوه ماندگاری ـ آوای آزادی
آوای آزادی ـ سرود ایران زمین، تکنوازی فلوت و تصنیف رهایی زن ـ ۲۳اردیبهشت۱۴۰۱
با صدای بانو مرضیه، زنده یاد آندارنیک آساتوریان
به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن روکرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چـون پیک بلا بود
ای برگ ستمدیده پاییزی
آخر تو ز گلشن زچه بگریزی
روزی تو هم آغوش گلی بودی
دلداده و مدهوش گلی بودی
ای عاشق شیدا
دلـــداده رســوا
گویمت چرا فسردهام
درگل، نه صفایی
باشد نه وفایی
جز ستم ز وی نبرده ام
خار، خار غمش در دل بنشاندم
در ره او من جان بفشاندم
تا شد نوگل گلشن و زیب چمن
رفت آن گل من از دست
با خار و خسی پیوست
من ماندم و صد خار ستم
وین پیکر بی‌جان
ای تازه گل گلشن
پژ مرده شوی چون من
هربرگ تو افتد به رهی
پژمرده و لرزان
به رهی دیدم برگ خزان
پژمرده ز بیداد زمان
کز شاخه جدا بود
چو ز گلشن روکرده نهان
در رهگذرش باد خزان
چـون پیک بلا بود