بحران آب و کابوس متروکه شدن شهرها
هر روز شاهد گزارش ها و فیلمهایی از تجمع های اعتراضی و نگاههای پر از سؤال مردمی هستیم که با بحران بی‌آبی دست و پنجه نرم می‌کنند و حتی از نوشیدن آب آشامیدنی هم بی‌بهره‌اند.
آیا رژیم ضدمردمی حاکم بر جامعه ایران برخلاف ادعاهای چهل و چند ساله خودش واقعاً توانایی پیشگیری چنین معضل بزرگ و غیرقابل انکاری را نداشته؟ یا با آگاهی و علم به دانستن از خشکسالی فراگیر آتی و تحلیل رفتن ذخایر آبی، با توجه به هشدارهای مکرر با استفاده کردن بی‌رویه از سفره‌های زیر زمینی آبی کشور برای پیشبرد اهداف خودش بدون در نظر گرفتن نیاز جمعیت انسانی و طبیعت، به وضع موجود دامن زده. !
دولت رئیسی نه تنها راه‌کار علمی قابل‌قبول و برنامه مشخصی برای جبران و یا حل وضعیت موجود ندارد بلکه قصد دارد با توزیع بسته‌های آب آشامیدنی هر چند مقطعی سرپوشی بر سیاست اجرایی غلط رژیم بگذارد تا شاید بتواند مردم را آرام کرده و برای طرح برنامه‌ای جدید زمان تازه‌ای فراهم کند. در حالی که برای جامعه آسیب دیده و زیر فشار ایرانی پر واضح است که سفاک عمامه به سر، برای سرکوب تجمعات اعتراضی مردمی که به‌خاطر نداشتن اصلی‌ترین عامل حیات، (آب) از هیچ عاملی کوتاهی نمی‌کند، اما هم‌چنان شاهد افزوده شدن به تعداد معترضان هستیم.