موج اعدامها توسط خامنه‌ای
رژیم آخوندی بدون اعدام و خون‌ریزی هرگز قادر به ادامهٔ حیات نیست و هر روز و هر لحظه خون ریخته و در آینده هم خواهد ریخت.
روز یکشنبه دوم اردیبهشت ۴۰۳ دست کم ۹ زندانی توسط جلادان خامنه‌ای بدار آویخته شدند.
این زندانیان در زندانهای کرمان، قزلحصار و چابهار اعدام شدند، در این اعدام‌های جنایتکارانه احمدرضا میری، شمس‌الدین کشانی، شوکت شه‌بخش و یک زندانی دیگر که همگی از هموطنان بلوچ بودند همراه با یک هموطن کرد با شهرت مردانی در زندان مرکزی کرمان؛ علیرضا شهباز و علی جعفر طاهری در زندان قزلحصار و سعید جدگان و محمد انجم روز در زندان چابهار بدار آویخته شدند.
روز ۳۰ فروردین هم جلادان خامنه‌ای ۴ زندانی شامل دو برادر به نام‌های زمان و سلام طاهری، غلام قادر سامانی و ابراهیم نورزهی را در زندان مرکزی مشهد و فریبرز دادگر را در زندانی سپیدار اهواز بدار آویختند.
۲۹ فروردین ۴۰۳ ولی‌الله بخت‌آور در زندان مرکزی تبریز و یک زندانی در زندان قزلحصار اعدام شدند.
۲۶ فروردین یک زندانی به‌نام ارسلان هاشمی در زندان مرکزی همدان، اعدام شد. ۲۵ فروردین یک زندانی به نام ابوذر سالم در زندان مرکزی اصفهان، بدار آویخته شد.
روز ۲۳فروردین، دژخیمان خامنه‌ای در یک جنایت فجیع یک زن جوان ۱۹ ساله را که به هنگام دستگیری ۱۶ سال بیشتر نداشت به همراه همسرش اعدام کردند. این زوج جوان به نام‌های مرجان حاجی‌زاده و اسماعیل حسنیانی پس از سه سال حبس، در زندان مرکزی زنجان حلق‌آویز شدند.
۱۹ فروردین علیرضا مرزبان در زندان مرکزی شیراز، ۱۷ فروردین حسن علی میرزا نیا در زندان مرکزی خرم‌آباد و روز ۶ فروردین عباس آقایی در زندان مرکزی تبریز توسط دژخیمان خامنه‌ای اعدام شدند.
از بعد از عید فطر یعنی از ۲۲ فروردین به این سو، رژیم آخوندی دست کم ۲۶ زندانی را حلق‌آویز کرده است.
علاوه بر این اعدامها باید به کشتار زندانیان زیر شکنجه در زندانهای رژیم هم اشاره کرد، یک نمونه مهران اکرمی۳۲ ساله از زندانیان قیام ۱۴۰۱ است که روز ۲۲ اسفند ۱۴۰۲ در اثر شکنجه‌های وحشیانه دژخیمان، در بازداشتگاه اطلاعات سقز جان باخت. او در مسابقات بین‌المللی در تکواندو مقام سوم را به دست آورده بود.
از سوی دیگر در فاصله ۲۸ بهمن تا ۲۲ اسفند ۱۴۰۲، دست‌کم ۱۱زندانی، به‌دلیل فشارهای شدید و اذیت و آزارهای وحشیانه زندانبانان دست به خودکشی زدند. شاهین گله داری، امیرشهبازی، حسن عمرپور و اشکان عثمان نژاد در زندان ارومیه، محمد زین الدینی و عبدالصمد ریگی در زندان زاهدان، محمد کمیل زندخانی در ایلام، حسین جلالی در زندان شیراز، مصیب رئیسی یگانه در اوین، سهیل حق بین در زندان لاکان رشت و احمد کردبچه در زندان خورین.
خامنه‌ای برای جلوگیری از قیام و گسترش رعب و وحشت در جامعه و برای فرار از عواقب جنگ‌افروزی‌هایش که هر روز بیشتر دامنگیرش می‌شود، به اعدامها شتاب داده است، اما هرگز نخواهد توانست از دست این جامعهٔ انفجاری و مردم عاصی خلاصی یابد.
مقاومت ایران بارها و بارها ملل متحد و ارگانهای ذیربط و اتحادیه اروپا را به اقدام فوری برای توقف ماشین شکنجه و اعدام در دیکتاتوری جنگ‌افروز آخوندها و نجات جان هزاران زندانی زیر اعدام فراخوانده و می‌خواند. سردمداران این رژیم به‌ویژه خامنه‌ای، رئیسی و اژه‌ای به‌خاطر چهار دهه جنایت علیه بشریت و نسل‌کشی باید در برابر عدالت قرار گیرند