بحران اقتصادی ایران، اقتصادی است یا سیاسی؟
سهشنبه ۶ شهریور ۱۴۰۳ سایت حکومتی رویداد۲۴ درباره سقوط اقتصاد و معیشت جامعه ایران نوشت:
رقم چشمگیر ۱۵ درصد از جمعیت ایران از طبقه متوسط به ورطه فقر غلطیدند.
ارزش بورس ایران در این دوره تقریباً نصف شد و تنها در یک سال حاشیه سود شرکتهای بورسی از ۳۴ درصد به زیر ۱۴ درصد رفت؛
رشد همواره مثبت بخش کشاورزی از ۴ درصد برای نخستین بار به منفی ۳ درصد افت کرد
و آمار بیکاری که دولت به آن استناد میکند نشان از افزایش چشمگیر شاغلان پارهوقت دارد که اقتصاددانان آن را بیکاری غیررسمی مینامند.
همزمان روزنامه جهان صنعت هم با تأیید عدد و رقمهای سایت رویداد ۲۴ نوشت:
رشد بخش کشاورزی به قیمت ثابت سال ۱۳۹۰ طی دوره ۱۴۰۰-۱۴۰۲ معادل منفی۳درصد بوده که بسیار نگرانکننده است چرا که
رشد بخش کشاورزی طی دهههای اخیر همواره مثبت و بالای ۴درصد بوده ولی طی سالهای اخیر بهدلیل عدم سرمایهگذاری و چالش آب، رشد این بخش منفی شده است.
مفهوم ساده این آمارها چیست؟
سقوط سطح معیشت مردم ایران!
روزنامهٔ جهان صنعت در این باره توضیح داد:
هزینههای خانوار که در واقع میزان مصرف آنها را نشان میدهد
در خانوارهای روستایی از سال ۱۳۸۶ تاکنون معادل ۴۳درصد کاهش داشته
و برای خانوار شهری نیز تقریباً طی این بازه ثابت بوده است. گرچه که با افزایش شدید اجارهخانه و قیمت مسکن، خانوار شهری نیز با افت قدرت خرید مواجه بوده است.
و البته باید تأکید کرد که افت قدرت خرید در خانوار روستایی بسیار شدیدتر بوده است.
در این مدت، سطح زندگی ایرانیان نسبت به همسایگانشان بهشدت افت کرد و در شرایطی که اقتصاد همسایگان بهسرعت رشد میکرد، سطح زندگی مردم ایران و اقتصادشان بهسرعت سقوط میکرد.
این وضعیت در تمامی دوران حاکمیت دیکتاتوری آخوندها جریان داشته
و در دوره رئیسی جلاد تشدید شد و به استناد کارشناسهای حکومتی، در دولت پزشکیان هم بهعلت حاکمیت همان زیرساختهای نظامی ـ پلیسی بر اقتصاد ایران، همچنان ادامه خواهد یافت!
بحرانی که در بطن خود، یک بحران اقتصادی نیست، یک بحران سیاسی است!