کتمان نمی‌کنم که نمی‌توانم

کتمان نمی‌کنم که نمی‌توانم

برای کودکان گریان نگاهم

بازیچه‌یی بهانه کنم

وقتی رنگ شرم را

در نگاه پدری خالی‌دست

بهانه می‌کنند

سفره‌ی بی‌نان نمی‌داند بابا پول ندارد حرفی تکراری‌ست