آغاز سال نو و بهار 1397، هم‌چون هر سال با پیام کلیشه‌ای خامنه‌ای در خصوص نام‌گذاری سال جدید همراه بود. نامبرده در پیام نوروزی خود به مناسبت آغاز سال 1397، سال جدید را سال «حمایت از کالای ایرانی» نام‌گذاری کرد.
پیرو پیام وی، بسیاری از گماشتگان سیاسی، درباره حمایت از تولید داخلی داد سخن سردادند؛ از روحانی گرفته تا منتقدان دولتش، از اصلاح‌طلبان گرفته تا اصول‌گرایان.
بعضی به‌عنوان راه‌حل، بر مبارزه با قاچاقی دست می‌گذارند که خود در آن دست دارند و برخی بر کاهش وارداتی که خود واسطه آنند!
این اولین بار نیست که صحبت از حمایت از کالای داخلی و خودکفایی می‌شود. ولی چرا این شعار رژیم بعد از چهل سال هنوز محقق نشده است؟
حمایت از کالای ایرانی با شعر و شعار شروع شد و ظاهراً حالا می‌خواهد به فاز عملیاتی برسد!
در همین خصوص حسن روحانی در اولین دیدار نوروزی‌اش با دولتمردان گفت: «برای تحریک تعصب مردم نسبت به خرید کالای ایرانی باید محصول رقابتی و باکیفیت تولید شود». توصیه‌ای که بارها انجام شده و هرگز جامه عمل بر آن پوشانده نشده است! چرا؟
برای واضحتر شدن این مسأله مروری می‌کنیم بر ادعای پیشرفت که لقلقه زبان مقامات و رسانه‌های حکومتی است؛
رشد بالای فناوریهای نوین و نانوتکنولوژی و صنایع فضایی و موشکی، همچنین توسعه علوم پزشکی و مهندسی و کشاورزی... مواردی از این دست جزو نمونه‌هاییست است که بالانشینان نظام همیشه از آن با افتخار سخن می‍گویند.
اما با یک جستجوی ساده متوجه می‌شویم که جمهوری اسلامی در مقایسه با شاخص جهانی در این زمینه‌ها هم‌چنان عقب مانده و در هیچ‌یک جایگاه رفیع نخست را به خود اختصاص نداده است.
آیا این است‌شان ملت نستوه و مبتکر ایرانی؟! و به فرض صحت مدعای فوق، امتیازی پس از ۴۰سال آزگارمحسوب می‌شود؟!
شاید بهترین مثال کالای داخلی که بیشترین حمایت و کمترین موفقیت را داشته، خودرو باشد؛ محصولی که طبق آمار، ضریب تولیدش نسبت به قبل انقلاب بسیار بالاتر بوده اما کیفیتش خجالت‌بار است.
گفتنی است انتشار تصویر اخیر خودروی پرادو امام جمعه ایلام که حسابی نیز خبرساز شد بر این ادعا صحه می‌گذارد و حتی این سؤال مطرح است که چرا یک مقام ارشد حکومتی خودش حاضر نیست به پیام ولی‌فقیه، رهبر و باصطلاح مقتدایش اعتنا کند؟
از سوی دیگر یکی از راه‌کارهای رژیم برای تحقق این شعار، افزایش تعرفه واردات است. اما آیا این استراتژی توسط کارشناسان امر تأیید می‌شود؟
واردات بی‌رویه همیشه دشمن تولیدکننده داخلی هر کشور بوده و از طرفی نیز باعث افزایش رقابت و بهبود کیفیت کالای داخلی است.
بر واردات می‌شود نظارت کرد و تنظیمش کرد اما بلای جان محصولات داخلی، قاچاق است.
در ایران همه مسئولان از قاچاق می‌نالند اما یا مشخص نیست چه کسانی قاچاق می‌کنند یا کسی جرأت نمی‌کند در مقابلشان بایستد!
در همین خصوص احمدی‌نژاد کدهای واضحی داد مبنی بر این‌که قاچاقچی خود مسئولان هستند و حتی به قاچاق هفتگی لوازم آرایشی توسط معاون یک وزارتخانه امنیتی نیز اشاره کرد.
در مجموع باید گفت جدیت در امر حمایت از کالای ایرانی وقتی محقق می‌شود که کیفیت محصولات ارتقا یافته و اعتماد مردم جلب شود؛ اتفاقی که در حال حاضر روند معکوسش را شاهدیم.
با این تفاصیل به‌نظر می‌رسد حمایت از تولیدکننده داخلی و کالای ایرانی برای همیشه در حد هشتگ و بیلبوردتبلیغاتی باقی خواهد ماند.
کاش پادوهای رژیم از شجاعت کافی برخوردار بودند و پشت پرده به خامنه‌ای می‌قبولاندند که ایران 1397 محصول حاکمیت شما کجا و استقلال و خودکفایی کجا؟
گواین‌که کارنامه مردود کابینه و خیزش سراسری دی‌ماه بهترین گواه بر این حقیقت است.
نفیسه
مسئولیت محتوای این مطلب برعهده نویسنده است و سایت پیک شادی الزاماً آن را تأیید نمی‌کند